ร้านค้าจากแดนสวรรค์ (仙界淘宝) ข้ามได้รีรันเฉยๆของเก่าหาย นิยาย บท 443

บทที่ 443 ได้น้ำแกงเมิ่งผอ

ในเวลานี้ ราชายมบาลก็ได้นั่งอยู่ที่บัลลังก์ด้วยความตื่นเต้น และรอคอยการมาถึงของฉิงเทียน

ในตอนที่เขาได้ไปที่ที่ทำการตุลาการแล้วพบกับความเร็วของอุปกรณ์สำนักงาน เขาตื่นเต้นมากเสียจนสงบอารมณ์ไม่ได้ง่ายๆ

เขามองเห็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ โอกาสที่เขาจะได้กลายมาเป็นผู้นำของยมบาลทั้ง 10

เขานั้นได้ยินมาว่าองค์เง็กเซียนต้องการที่จะปฏิรูปการทำงานที่ล่าช้าของยมโลก และเมื่อใดที่การปฏิรูปเกิดขึ้นก็จะเกิดการแย่งชิงเรื่องของผลประโยชน์เกิดขึ้น และจะมีบางคนที่จะสูญเสียผลประโยชน์ของพวกเขาและบางคนที่ได้ผลประโยชน์เพิ่มมากขึ้น

ถึงแม้ท่านราชายมบาลจะเป็นถึงอันดับหนึ่งใน 10 ยมบาลในยมโลกอยู่แล้ว แต่เขาก็คิดอยากที่จะได้อาณาเขตที่กว้างใหญ่ ดังนั้นราชายมบาลจึงได้คิดหาวิธีที่จะขยายอาณาเขตของเขาให้เหนือกว่ายมบาลคนอื่นๆ

เขาจึงได้ให้ฉิงเทียนมาช่วยเขาในการจัดงานเทศกาลผีเพื่อให้ได้รับรางวัลจากองค์เง็กเซียน แต่เมื่อเขาได้เห็นความเร็วของอุปกรณ์สำนักงานแล้ว ในที่สุดเขาก็พบหนทางที่ดีที่สุดในการเอาชนะยมบาลคนอื่นๆแล้ว

เพราะองค์เง็กเซียนนั้นบ่นตลอดเรื่องของการทำงานที่ล้าช้าของยมโลก ด้วยอุปกรณ์สำนักงานเหล่านี้แล้ว ที่ทำงานของราชายมบาลก็จะพัฒนาขึ้นมาอย่างมาก เมื่อคิดว่าสักวันเขาก็จะสามารถยืนอยู่ตรงหน้าขององค์เง็กเซียนได้อย่างเต็มภาคภูมิแล้ว เขาก็ได้หัวเราะออกมา

“น้องฉิง เจ้านี่ช่างเป็นเหมือนดาวนำโชคของข้าจริงๆ!” เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนมาถึงแล้ว ราชายมบาลก็ได้กอดฉิงเทียนอย่างตื่นเต้น

ฉิงเทียนก็ได้ผละออกจากอ้อมกอดของราชายมบาลแล้วยิ้มตอบ “ท่านราชายมบาลครับ พวกเรามาหารือกันเถอะครับ

“ได้สิ หารือกันง่ายๆเท่านั้น” ราชายมบาลยิ้มอย่างยินดี แล้วจากนั้นก็ได้พูดขึ้น “น้องฉิง ข้าบอกตรงๆเลยนะข้าชอบอุปกรณ์สำนักงานเจ้ามาก ข้าอยากที่จะเปลี่ยนให้ทั้งหมดในเมืองนี้ใช้อุปกรณ์สำนักงานของเจ้า”

“เปลี่ยนทั้งหมดเลยเหรอครับ!” ฉิงเทียนตกใจ แล้วจากนั้นเขาก็รู้สึกยินดีขึ้นมา ถ้าเขาต้องการที่จะเปลี่ยนทั้งหมด ก็หมายความว่าเขาจะได้น้ำแกงเมิ่งผอมากมาย

ฉิงเทียนจึงได้นั่งลงอย่างไม่เกรงใจแล้วกล่าว “ท่านราชายมบาล แน่นอนอยู่แล้วว่าไม่มีปัญหาที่จะเปลี่ยนทั้งหมด แต่ผมได้บอกไปแล้วนะว่าอุปกรณ์สำนักงานเหล่านั้นผมจะยอมแลกกับน้ำแกงเมิ่งผอเท่านั้น”

“น้องฉิง เจ้าช่วยเปลี่ยนได้ไหม?” ถึงแม้เขาจะรู้ถึงข้อแลกเปลี่ยนของฉิงเทียนอยู่แล้ว แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างไรเสีย การแลกเปลี่ยนด้วยน้ำแกงเมิ่งผอนั้นมันสาหัสเกินไป มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะได้น้ำแกงมาเหมือนกัน

เหล้าพลับพลึงแดงนั้นทำมาจากน้ำแกงเมิ่งผอ แต่ทว่าน้ำแกงเมิ่งผอนั้นเป็นของที่ให้มาในแต่ละปี ซึ่งยายเฒ่าเมิ่งผอนั้นไม่ยอมขายให้แม้แต่น้อย และนั่นทำให้เขาที่เป็นถึงราชายมบาลยังมีอยู่แค่ 100 ถ้วยเท่านั้น

ฉิงเทียนส่ายหัวแล้วกล่าว “ท่านราชายมบาล ผมต้องการแค่น้ำแกงเมิ่งผออย่างเดียวเท่านั้น”

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนแน่วแน่มากแล้ว ราชายมบาลก็ได้พูดอย่างช่วยไม่ได้ “แล้วเจ้าต้องการน้ำแกงเมิ่งผอกี่ชามต่ออุปกรณ์สำนักงาน 1 ชุด?”

“10 ชาม!”

“น้องฉิง ที่เจ้าขอมามันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ?” ราชายมบาลกระทืบเท้าและตะโกนออกมา “ยายเฒ่าเมิ่งผอให้ข้าแค่ 5 ชามต่อปีเท่านั้น และในหลายปีมานี้ข้าก็มีทั้งตัวแค่ 50 ชามเท่านั้น”

“ไม่อย่างนั้น 20 ชาม ต่อ 20 ชุดได้ไหม?” ราชายมบาลเริ่มทำการต่อรอง

แต่มีหรือที่ฉิงเทียนจะยอมให้พวกเขากินง่ายๆ ในฐานะพ่อค้าแล้วการต่อรองคือสิ่งที่เขาถนัดที่สุด

ฉิงเทียนไม่อยากที่จะเชื่อหรอกว่า อย่างราชายมบาลจะมีอยู่แค่ 50 ชาม! โกหกชัดๆ หลอกอย่างกับผีหลอก ไม่สิราชายมบาลก็เป็นผีนี่นา เขาคงโกหกแบบนี้บ่อยๆแน่ๆ วันนี้เขาจะไม่ยอมให้ผีมาหลอกเขาหรอก

ฉิงเทียนก็ได้ส่ายหัวทันที “ไม่ไหวหรอก 20 ชุด 20 ชามเนี่ย ชุดละ 10 ชาม”

เมื่อเห็นว่าฉิงเทียนปฏิเสธ ราชายมบาลก็ไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจอะไร ก็แค่ถึงเวลาที่เขาจะต้องต่อรองซื้อขายกันแล้ว

“น้องฉิง 30 ชาม ต่อ 20 ชุด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน