ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 32

หญิงสาวได้แต่มองตามโรลว์-รอยซ์คันสวยขับผ่านไป ฝุ่นกระจายไปตามถนนเมื่อรถแล่นผ่าน พร้อมทั้งหยดน้ำตาที่เอ่อไหลรื่นออกมาจากนัยน์ตากลมสวยจนเต็มไปทั้งดวงหน้า

เจย์เข้าใจเธอผิดทั้งหมด ปิดกั้นเธอและเจนสันโดยไม่ให้เธอได้เจอเจนสันไปตลอดชีวิตคือการตัดความสัมพันธ์แม่ลูกที่โหดร้ายและไร้ซึ่งความปราณี

เมื่อเด็กน้อยร็อบบี้เดินออกมาจากโรงเรียน เขาเห็นไหล่ของผู้เป็นแม่สั่นคลอนและน้ำตามากมายที่พรั่งพรูออกมา

เด็กน้อยรีบวิ่งเข้าไปหาเธอทันที “คุณแม่ เกิดอะไรขึ้นครับ?”

เซ็ตตี้ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดรีบรายงานคนเป็นพี่ทันควัน “ร็อบบี้ เมื่อกี้เจ้านายของคุณแม่มาที่นี่ เขาไล่คุณแม่ออก คุณแม่ตกงานแล้วแน่เลย”

ใบหน้าของเด็กชายแปรเปลี่ยนเป็นซีดจาง เพราะเขารู้ ว่าเจ้านายของคุณแม่คือคุณพ่อของเจนสัน

ถ้าโดนไล่ออก ก็แสดงว่าคุณแม่จะไม่มีโอกาสเจอเจนสันอีกต่อไปเหรอ?

ไม่แปลกใจเลย ทำไมคุณแม่ของเขาถึงร้องไห้หนักขนาดนี้

หญิงสาวเดินจูงมือลูกสองคนของเธอผ่านเมืองสเปลนดิดไปเรื่อย ๆ อย่างไร้ซึ่งวิญญาณ

ร็อบบี้น้อยมองไปดวงตาของคนเป็นแม่ที่แดงเรื่อก่ำเลือดจากการร้องไห้หนัก พลางคิดว่าภาพความฝันสวยงามเกี่ยวกับคุณพ่อที่เขาเคยคิดนั้นช่างเพ้อฝันเสียจริง

พ่อที่มีแต่ทำให้แม่ของเขาเสียน้ำตา เขาไม่ต้องการพ่อแบบนี้

หึ

ทว่าคืนนี้ ร็อบบี้น้อยได้รับสายจากเจนสันอย่างไม่คาดคิดว่าเจ้าตัวจะโทรมา

เจนสันไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน เด็กชายไม่รู้ว่าจะอธิบายบอกกล่าวความรู้สึกอย่างไร

ร็อบบี้จึงเป็นฝ่ายรุกถามเสียเอง “นายคิดถึงแม่ไหม?”

“อา-อืม” เจนสันพยักหน้าเอ่ยตอบ

แต่รอบบี้น้อยกลับตอบกลับไปอย่างบึ้งตึง “แต่ฉันไม่คิดถึงพ่อเลยซักนิด เพราะวันนี้พ่อกลั่นแกล้งแม่อีกแล้ว หึ” เด็กน้อยสบทก่อนวางสายไป