ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1292

คุณท่านยอร์กหัวเราะดังลั่น “เจ้าหนูอย่าได้เอาเรื่องวันนี้ไปพูดกับใครเชียวล่ะ”

“ทำไมถึงได้โหดร้ายขนาดนี้ คุณท่านยอร์ก…”

คุณท่านยอร์กเอามือไขว้หลังและเดินอย่างสบาย ๆ ไปยังห้องสมุด

ในห้องสมุดตรงส่วน 48 นั้นดูเละเทะมาก บรรณารักษ์พยายามเก็บกวาดมานานมากและตอนนี้ก็กำลังหอบเพราะความเหนื่อย

คุณท่านยอร์กพูดด้วยสีหน้าอึมครึมว่า “แค่มาขโมยหนังสือต้องทำให้ที่นี่เละเทะขนาดนี้เลยเหรอ? ดูสิว่าหมอนั่นทำให้ลูกศิษย์ของฉันต้องเหนื่อยแค่ไหน…”

หลังจากแสร้งทำท่าเป็นห่วงเป็นใยเสร็จแล้ว คุณท่านยอร์กก็ถาม “มีอะไรหายไปบ้าง?”

บรรณารักษ์ตอบอย่างสงบเสงี่ยม “สมุดบันทึกรายชื่อผู้อาศัยหายไปครับคุณท่าน”

สีหน้าคุณท่านยอร์กเคร่งเครียดทันที “ดูเหมือนว่าเขาจะมาที่นี่เพราะองค์กรโลกาวินาศ”

จากนั้นเขาก็เดินจากไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ขณะเดียวกันเจย์ก็ตามมาอยู่กับเซย์นขณะที่เขากำลังขุดเม็ดต้นชุมเห็ดและรวบรวมดอกสายน้ำผึ้งก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับ

ทันทีที่พวกเขามาถึงสวนสายลมสดชื่น เจย์กับเซย์นก็โดนพวกคอร์เวตต์ของป้อม 48 ล้อมไว้

“โคลเป็นคนสั่งเหรอ?” เจย์ถามนิ่ง ๆ

คาร์สันเดินออกมาจากกลุ่มคอร์เวตต์โดยที่มีมือหนึ่งกุมท้องไว้ ใบหน้าเขายังซีดเล็กน้อย แต่ว่ารอยยิ้มเยาะของเขาไม่อาจปกปิดไว้ได้ “เกมจบแล้วเบ็น”

เจย์แค่นเสียงใส่คาร์สัน “เป็นอะไรไป? นายดื่มชาเขียวใบไผ่ของตาเฒ่าไปเหมือนกันเหรอ?”

สีหน้าคาร์สันเปลี่ยนจากเย้ยหยันเป็นอับอาย แต่เขาก็เชิดหน้าอย่างภาคภูมิเมื่อคิดว่าวันเวลาของเจย์จบลงแล้ว “นายฟังไว้ให้ดี วันนี้ไม่ใช่ทั้งคำสั่งของนายน้อยหรือนายท่าน แต่ว่าเป็นคำสั่งของคุณท่านยอร์กคนที่เขาพูดคำไหนต้องเป็นคำนั้น”

เจย์ทวน “คนที่พูดคำไหนต้องเป็นคำนั้นเหรอ?”