ร้ายรักอันธพาล 20++ นิยาย บทนำ

บทนำ

การทำงานของเครื่องปรับอากาศยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดี ภายในห้องพักสี่เหลี่ยมแคบ ๆ ของโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่งในทางกลับคอนโดฯ หรูของหญิงสาวที่กำลังหยัดกายขึ้นมาคร่อมตัวชายหนุ่มคนที่เอาแต่นอนทำหน้าเคลิ้มอยู่ใต้ร่างเธอ

ส่วนกลางกายแข็งแรงถูกดันเข้ามาในช่องทางรักคับแน่นจนสุดความยาว แม้จะเป็นความสัมพันธ์อันลึกซึ้งครั้งแรกของฝ่ายหญิง แต่เธอกลับไม่ได้แสดงท่าทางอ่อนปวกเปียกให้อีกฝ่ายออมแรงเลย กาเนสแสยะยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ใบหน้าสวยขึ้นริ้วแดงซ่านด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปมากพอสมควร ไม่ต่างจากคนใต้ร่างที่เมาจนสติสัมปชัญญะไม่เต็มร้อย

บทรักเร่าร้อนถูกบรรเลงมาเรื่อย ๆ จนถึงสองชั่วโมงเต็ม แต่ความกระสันกลับไม่เบาลงเลย อาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เข้าไปทำปฏิกิริยากับจุดอ่อนไหวบวกกับเลือดลมในร่างกายให้สูบฉีด

ฝ่ามือหนาลูบไล้ตามเอวคอดบางขึ้นมาเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่ที่ราวนมด้านซ้าย ปลายนิ้วชี้เกลี่ยรอยแผลเป็นจากการผ่าตัดเสริมหน้าอกเบา ๆ ก่อนจะถูกมือเรียวเล็กปัดออก

"อ๊า~" เสียงครางถูกเปล่งออกจากริมฝีปากหนาเมื่อสัมผัสถึงความเสียวซ่าน จากกลางกายแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ริมฝีปากหนาห่อเข้าและเปล่งเสียงครางออกไม่ขาดปาก

"อื้อ~" กาเนสคว้ามือหนาไว้ได้ทัน เธอสะบัดออกจากตัวแล้วโน้มลงไปจูบลำคอหนา ซุกไซ้ไม่ยอมผละออกง่าย ๆ แถมยังทำรอยแดงไว้บนลำคอเขาอีก

"เนสมึงอย่าทำรอย.." โอโซนเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่พยายามจะทำรอยรักบนคอเขาแต่กลับถูกห้ามไว้ก่อนและเหมือนเธอจะไม่พอใจกับการถูกห้าม

หนอย! ทีตัวเองบีบนมบีบก้นฉันไม่เห็นห้าม พอจะทำรอยหน่อยกลับมาห้ามไม่เข้าเรื่อง! กลัวเมียรู้เหรอว่ามาเอากับเพื่อนน่ะ!

จิตใต้สำนึกเธอเริ่มทำงาน สายตาที่เต็มไปด้วยไฟสวาทแปลเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว

"ฉันไม่ได้ชอบแก…"

"แล้วกูบอกเหรอว่าชอบมึง" โอโซนขยับปากตอบเสียงแหบพร่าในขณะที่กาเนสยังไม่หยุดเคลื่อนไหวร่างกาย คำตอบที่ได้รับไม่ได้ให้เธอรู้สึกเจ็บจี๊ดหรืออย่างใด แต่กลับหมั่นไส้มากกว่า การที่เธอกับโอโซนแอบมากินกันในวันนี้ไม่ใช่ละครน้ำเน่าหลังข่าวที่ว่า เมาแล้วได้เสียกัน แต่เป็นความต้องการของทั้งสองต่างหาก แต่เอ๊ะ!.. เธอเป็นคนยั่วเขาก่อนนี่หว่า.. แบบนี้โอโซนก็ถูกเธอข่มขืนน่ะสิ(?)

กาเนสแสยะยิ้มร้ายกาจ ริมฝีปากแดงซ่านจากการถูกจูบเม้มโค้งลงเล็กน้อย

บทสนทนาไม่รื่นหูจบลงแค่นั้น ไม่มีใครปริปากพูดอะไรให้เสียบรรยากาศ บทรักเร่าร้อนถูกดำเนินมาเรื่อย ๆ สองหนุ่มสาวผลัดกันขึ้นและลงอยู่แบบนั้นคล้ายว่าได้ปลดปล่อยกันทั้งคู่

"ออกไปสูบข้างนอกดิ๊ มันเหม็น!" หญิงสาวทำหน้ามุ่ย บอกคนตัวโตด้วยความหงุดหงิด เธอดึงผ้าห่มมาคลุมช่วงเอวลวก ๆ แล้วลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เธอจ้องแผ่นหลังกำยำ แค่ปราดเดียวก็รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ "นอนเถอะ ฉันง่วงแล้ว" กาเนสไม่พูดอะไรมาก เธอสอดตัวลงใต้ผ้าห่มอีกครั้งแล้วหลับไปพร้อมความเพลียและความรู้สึกเจ็บแสบตรงนั้นนิด ๆ

โอโซนลูบหน้าเองเบา ๆ พลางยีผมอย่างคิดไม่ตก เขามันโง่เขลาที่ชอบทำอะไรบุ่มบ่ามแบบนั้น ดูเหมือนจะร้อนใจคนเดียวด้วย ต่างจากอีกฝ่ายที่นอนหลับสนิทราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นแค่ความฝัน

"แม่งเอ๊ย!" ดูเหมือนว่าอาการเมามายจะดีขึ้นในพริบตาก็ตอนที่ถุงยางอนามัยแตกนั่นแหละ โอโซนลุกขึ้นเดินอ้อมไปขึ้นเตียงอีกฝั่ง เขามองหน้ากาเนสแล้วพาลให้หงุดหงิดใจมาก "เอาวะ อย่างน้อย ๆ นอนให้เต็มอิ่มก่อนพรุ่งนี้ค่อยเคลียร์กับมันก็ยังดี" ตอนนี้อาจจะเมากันทั้งคู่เลยคุยกันไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ เมื่อคิดแบบนั้นแล้วจึงสอดตัวลงไปใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับกาเนสและหลับไปทันที

ช่วงสายวันต่อมา

โอโซนนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงนอนในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ เขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา ตาลีตาเหลือกมองไปรอบห้องแต่มันว่างเปล่าเหลือไว้เพียงร่องรอยของอีกฝ่ายเท่านั้น "แม่ง!" คำหยาบคายถูกพ่นออกมาตามแรงอารมณ์หงุดหงิดตอนนี้ ก่อนจะก้าวลงจากเตียง หยิบเสื้อผ้าสวมใส่ลวก ๆ แล้วเดินออกมาจากห้อง

เขาพยายามติดต่อกาเนสแต่เธอกลับปิดเครื่องหนีซะงั้น "เหี้ยเอ๊ย! ทำไมเป็นแบบนี้วะ" เหมือนเอาไฟมาสุมที่กลางอก ยิ่งติดต่อใครไม่ได้โอโซนยิ่งเดือดดาลทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้ "ถ้ากูไม่…" เขากลืนคำพูดนั้นลงคอแล้วขับรถออกมาจากโรงแรมม่านรูด มุ่งหน้าไปคอนโดมิเนียมกาเนสทันที