ร้ายรักอันธพาล 20++ นิยาย บท 5

บทที่ 5 (ไม่)เหมือนเดิม

หญิงสาวถอนหายใจยาว ๆ ด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ จะคิดเข้าข้างตัวเองว่าโอโซนอยากรับผิดชอบด้วยการมาขอเป็นแฟนมันก็ดูเห็นแก่ตัวเกินไปเพราะการกระทำเขาไม่ได้ทำให้ตีความหมายไปแบบนั้นเลยน่ะสิ "กินยาคุมไปแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก" เธอตอบกลับสั้น ๆ แล้วเดินกลับไปที่เตียงนอนหลังจากโยนผ้าลงในเครื่องซักผ้าแล้ว โอโซนสืบเท้าเดินตามหลังมาติด ๆ

"มึงแน่ใจนะ"

"แน่ใจ? เรื่องท้องน่ะเหรอ"

"อืม"

"ไม่ท้องหรอก แค่ครั้งเดียวเองอีกอย่างฉันก็กินยาคุมไปแล้วด้วย ไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องลูกแกหรอก ไม่อยากเสียเวลาอุ้มท้อง"

"เออ! แบบนั้นก็ดี"

"หรือว่าจะลองอุ้มท้องดูนะ"

"อย่ามากวนตีนกู"

"หรือแกจะมาเป็นผัวฉันล่ะ ไหน ๆ ก็ได้กันละ"

"พอ ๆ เลิกพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักทีเถอะเนส แค่นี้กูก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว" กาเนสยิ้มมุมปากที่สามารถทำให้คนอย่างโอโซนปวดหัวได้ เธอทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วใช้เท้าเขี่ยตัวโอโซนอย่างหยอกล้อ

"อีกสักรอบไหมคะ ยังไหวนะ"

"คงจะมีมึงคนเดียวเนี่ยแหละที่กล้าเอาตีนเขี่ยกูแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นนะกูตบคว่ำไปแล้ว"

"รู้สึกเป็นคนพิเศษขึ้นมาแล้วอะ ขอบคุณนะ" กาเนสลุกขึ้นมาแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาหอมแก้มหนัก ๆ "กลับไปได้ละฉันจะนอนต่อ เย็นนี้มีนัดกินข้าวกับพี่อัค"

"ใคร" เขาเผลอถามเสียงเข้มแต่ไม่ได้เป็นที่ผิดสังเกตกาเนส เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดรูปให้โอโซนดู

"คนนี้ ที่จูบกันเมื่อคืนอะ แลกไลน์กันไว้เขาเลยทักมาชวนไปกินข้าว"

"อืม กูกลับก่อน"

"โอเค ล็อกห้องให้ด้วย"

"เออ!" ชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่แล้วหันหลังเดินออกมาจากห้องกาเนสทันที และล็อกห้องให้เธอตามคำบอกของกาเนส

18:00 น.

"อะไรของมึงเนี่ย นั่งทำหน้าเหมือนหมาถูกแย่งกระดูกตั้งแต่เช้ายันเย็น เป็นเหี้ยอะไรถามก็ไม่ตอบ" ปรินชักสีหน้าให้โอโซนที่เอาแต่นั่งทำหน้าเครียดตั้งแต่เช้า ไม่ยอมพูดจาจนพวกเขารู้สึกหงุดหงิดไปด้วย

"เย็นนี้แดกเหล้าไหม กูเลี้ยงเอง"

"บ๊ะ! บทจะพูดก็ชวนแดกเหล้าแต่หัววันเลยเว้ย" ปกป้องที่กำลังช่วยบดินทร์ซ่อมรถพูดขึ้น "ว่าแต่ไปโดนตัวไหนมาครับท่าน หัวเสียอะไรแต่เช้า หรือน้อง…น้องคนไหนวะ หลายคนมาก"

"น้องอาย" บดินทร์พูดขึ้นอย่างยิ้ม ๆ เพราะน้องอายอะไรนั่นไม่ได้มีอยู่จริงหรอก เขาแค่แกล้งแซวมันไปขำ ๆ แค่นั้นแหละ

"เออ! น้องอายทิ้งมารึไง" ปกป้องพูดต่อ

"ไม่มีใครทิ้งกูทั้งนั้นแหละ แค่อยากแดกเหล้ากับพวกมึงเนี่ยมันยากขนาดนั้นเลย?"

"ก็เปล่าหรอก แค่สงสัยว่าทำไมต้องดื่มมันทุกวันแบบนี้ พวกกูจะเป็นตับแข็งตายก่อนได้เมียไหมก็ไม่รู้ ส่วนไอ้เหี้ยดินมันมีเมียแล้วแดกเหล้าเป็นตับแข็งก็ไม่น่าเสียดายเท่าพวกกู หล่อ ๆ รวย ๆ คอใหญ่แบบนี้ถ้าตายโดยไร้ประโยชน์คงน่าเสียดายว่ะ" ปกป้องแสยะยิ้มมุมปากแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

"เดี๋ยวกูไปซื้อเหล้าเอง" ธันวากับขุนเขาลุกขึ้นพร้อมกันและขุนเขาก็ส่งกีตาร์ให้โอโซน "เดี๋ยวมา ฝากกีตาร์หน่อยนะ อย่าวางไว้กับพื้นเดี๋ยวสีมันถลอก" โอโซนชักสีหน้าใส่แล้วถือมันไว้แบบนั้นตามที่เพื่อนสั่งเพราะกีตาร์ตัวนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่พวกเขาซื้อให้ขุนเขา

"เออเมื่อวานอีเนสเป็นไงบ้างวะ กูไม่เห็นหัวมันตั้งแต่เช้าแล้วอะ" ปรินหันมาถาม

"ไม่รู้กูไม่ได้อยู่กับมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง"

"แล้วไป เดี๋ยวชวนมันมากินเหล้าดีกว่า" ปรินทำท่าจะกดโทรหากาเนสแต่ก็ถูกเบรกหัวทิ่ม

"มันไม่มาหรอก" เพราะตอนนี้มันคงเสวยสุขกับเหยื่อรายใหม่น่ะสิ คงกำลังคุยกันออกรส

"ทำไม?" ปรินไม่ฟังเลยกดโทรหากาเนสและถามเธอด้วยตัวเอง

(ว่าไงปิน)

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน