ร้ายรักอันธพาล 20++ นิยาย บท 3

บทที่ 3 เล่นเพื่อน

โอโซนตวัดสายตาดุมองคนที่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงยียวน "มันเสี้ยนมากขนาดนั้นเหรอวะ" เขาถามกาเนสแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ เดินอ้อมหน้ารถไปฝั่งประตูข้างคนขับ เปิดประตูแล้วลากตัวกาเนสลงมา จากนั้นเด็กที่ดูแลห้องพักก็วิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาเขา

"รับเป็นห้องแบบไหนดีครับพี่"

"ธรรมดา" โอโซนเอี้ยวหน้ามามองคนด้านหลังที่ยืนนิ่งอยู่ พอเขาหันไปมองเธอก็ลอยหน้าลอยตาไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไรจนเป็นโอโซนเองที่หงุดหงิดใจ ในตอนที่โอโซนเปิดประตูห้องจู่ ๆ กาเนสก็เกร็งตัวไม่ยอมเข้าไปในกับเขา "ทำไม เกิดกลัวขึ้นมารึไง"

"เปล่า ฉันแค่มึนหัวอยากกลับห้องแค่นั้น" เธอตอบเสียงเรียบแล้วสะบัดมือหนาออก กรีดกรายเดินเข้ามาในห้องและทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอนหนานุ่มที่แทบจะทำตัวเธอลอยขึ้นเมื่อยามนั่งลงแรง ๆ กาเนสยิ้มมุมปาก แบบนี้น่ะเหรอเตียงนอนในโรงแรมม่านรูด เด้งดีเป็นบ้า..ถึงว่าทำไมเขาชอบมาทำอะไรกันในนี้ มันเด้งสู้แบบไม่ต้องเปลืองแรงแบบนี้เอง "เอาไง เข้ามาแล้วก็ต้องเอานะ ไม่เอาก็กลับเสียเวลา"

"ปากมึงนี่มัน!"

"ปากน่าจูบเหรอคะ มาจูบสิต่อจากเมื่อกี้ก็ได้ยังค้างอยู่เลย" ยื่นใบหน้ามาหาโอโซนแต่ถูกเขาใช้ปลายนิ้วดันหน้าผากออกห่าง ส่วนโอโซนเดินไปนั่งบนโซฟาแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ "เหม็น! ออกไปสูบข้างนอก" กาเนสทำท่าทางรังเกียจยกมือขึ้นมาปิดปากและจมูกแต่คนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็พ่นควันออกมาอย่างไม่สนใจ

"ให้หายคันก่อนแล้วกูจะพากลับ"

"ไม่หายง่ายอะ ต้องเอาก่อนถึงจะหาย"

"มึงเลิกพูดอะไรที่ทำให้กูขนลุกได้ไหมวะ"

"ไม่ใช่คนพูดเพราะ อยากเอาก็บอกอยากเอาไง จะให้แอ๊บบอกว่าเมาแล้วง่วงเหรอ" โอโซนถอนหายใจแล้วเดินไปเปิดทีวี แต่ภาพเคลื่อนไหวบนหน้าจอมันก็ช่างเข้ากับบรรยากาศจริง ๆ ภาพหนุ่มสาวกำลังระเริงรักกันอย่างดุเดือด เขาจึงปิดแล้วเดินไปเปิดลิ้นชัก คราวนี้ต้องผงะเมื่อเจอทั้งโซ่ แซ่ และกุญแจมืออีกทั้งยังมีถุงยางอนามัยเกือบทุกไซซ์เลยกระมัง

กะจะให้กูตบะแตกล่ออีเนสตอนนี้เลยหรือไงวะ

"อะไร ๆ ก็เป็นใจไปหมด ไม่เอาไม่ได้แล้วไหม" ว่าจบเธอก็ล้มตัวนอนราบกับเตียง ยั่วยวนโอโซนสุดฤทธิ์แต่ไม่ได้รับความสนใจจากชายหนุ่มอย่างที่ควร เธอจึงลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อออกเหลือไว้เพียงแพนตี้ตัวน้อยปกปิดของรักของหวงไว้เท่านั้น

"ทำเหี้ยอะไรของมึง ไปใส่เสื้อเลยนะ!" โอโซนกัดฟันแน่นเดินอ้อมเตียงไปดึงผ้าห่มมาสะบัดไปคลุมร่างบางไว้

"อ่อยแล้วนะ ถ้าไม่เอาก็กลับจะโทรเรียกเด็กมาปรนนิบัติเอง" เธอขมวดคิ้วยุ่งไม่พอใจกับสิ่งที่โอโซนทำทั้งที่เขาเองก็อยากรู้อยากลองเหมือนกันนั่นแหละ เธอกับโอโซนเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปีทำไมจะดูไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่

"มึงแม่ง.."

"แม่งอะไร เป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปีดูไม่ออกเหรอว่าฉันพูดจริงหรือพูดเล่น ถ้าคิดว่าพูดเล่นไม่เสียเวลามาแก้ผ้ายืนอ่อยแบบนี้หรอกนะ อ๊ะ!" ไม่ทันที่ความหงุดหงิดใจจะได้ก่อตัวเต็มที่เธอก็ถูกเหวี่ยงลงมาบนเตียงนอน โอโซนก้าวขึ้นมาคร่อมอย่างรวดเร็ว ข้อมือทั้งสองข้างถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะ

"อ่อยให้กูตบะแตกเหรอ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน