ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 119

ตอนที่ 119 ขายยาบำรุง (1)

พักอยู่ที่บ้านหลายวันจนถึงช่วงบ่ายของวันที่ห้า ฟางผิงจึงเตรียมตัวกลับมหาวิทยาลัย

วันจันทร์ที่หก มหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้เซี่ยงไฮ้จัดการเรียนการสอนตามปกติ

ครั้งก่อนที่เขาไปมหาวิทยาลัย ฟางหยวนร้องไห้ฟูมฟาย ทำเอาฟางผิงซาบซึ้งไปด้วย

ครั้งนี้ฟางหยวนก็มาส่งเขาที่สถานีรถไฟเหมือนกัน

—

สถานีรถไฟ

ฟางผิงจ้องเด็กสาวอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างหงุดหงิดว่า “คนอกกตัญญู!”

ครั้งก่อนร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลัง

ครั้งนี้ล่ะ?

ฟางหยวนมาส่งเขาอย่างดีอกดีใจ อยากจะให้เขารีบขึ้นรถไป ทำสีหน้าราวกับว่า ‘พี่ ทำไมนายไม่ขึ้นรถสักที’ ฟางผิงโมโหจนแทบจะกระอักเลือด

ฟางผิงรู้ว่าสาเหตุมาจากอะไร พอตัวเองกลับมา บีบแก้มนั้นเป็นเรื่องเล็ก

ประเด็นอยู่ที่ทำลายความฝันอยากเป็นพี่ใหญ่ของเด็กแสบนี้ หลายวันนี้สมาชิกสมาคมหยวนผิงพวกนั้นไม่มีใครกล้ามาหาเธอเลย

ฟางหยวนเผยท่าทีงุนงง แสร้งทำสีหน้าโศกเศร้าว่า “พี่ วันหยุดครั้งหน้ากลับมาเร็วๆ หน่อย อย่าลืมโทรมาบอกก่อนด้วย!”

“ไม่ใช่วันหยุดฉันก็จะกลับมา!”

ฟางผิงแค่นเสียง เอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ “ก่อเรื่องให้ฉันน้อยๆ หน่อย สมาคมหยวนผิงอะไรนั่นของเธอ รีบเลิกล้มไปซะ! อีกอย่างถ้าครั้งหน้ากลับมาฉันเห็นว่าของฉันหายไป…”

“นายไม่มีของอะไรแล้วนี่นา…”

ฟางหยวนพึมพำ ที่ควรขายก็ขายไปแล้ว ยังมีอะไรอีก?

อีกอย่าง ตอนนี้ตลาดอิ่มตัวแล้ว…คงเป็นคำนี้ละมั้ง ฟางหยวนทำปากขมุบขมิบ

ของที่ควรขายล้วนขายไปหมดแล้ว ตอนนี้แม้จะเอาของฟางผิงไปขาย ก็ขายไม่ออกอยู่ดี เธอไม่เอาของฟางผิงไปขายต่ออีกแล้ว

ฟางผิงใบหน้าดำคล้ำ ยื่นมือบีบแก้มของเธอ

รอจนรถใกล้ออกจากสถานี ค่อยเอ่ยว่า “อยู่บ้านดูแลพ่อแม่ดีๆ ไม่ใช่เด็กแล้ว รู้ความซะบ้าง อีกอย่างมีเรื่องอะไรให้โทรหาฉัน ถ้าโทรไม่ติด อาจเป็นเพราะฉันยุ่งไม่ต้องกังวล ติดต่อฉันไม่ได้ ก็ขอความช่วยเหลือจากรองผู้อำนวยการถานแทน”

“อืม เข้าใจแล้ว”

“เชื่อฟังหน่อย รู้จักใช้ไหวพริบด้วย อย่าถูกคนอื่นหลอกง่ายๆ”

“ไม่เป็นอย่างนั้นหรอก”

“…”

สองพี่น้องคุยกันสักพัก ก่อนฟางผิงจะหมุนตัวขึ้นรถไป โบกมือลาฟางหยวน

ฟางผิงไปแล้ว ฟางหยวนรีบควักโทรศัพท์มือถือกดต่อสายทันที พูดอย่างฮึกเหิมว่า “เรียกประชุมด่วน รวมตัวกันที่เดิม!”

—

สถานีรถไฟเซี่ยงไฮ้

ครั้งนี้ฟางผิงไม่ได้ถูกกักตัว แสดงใบผู้ฝึกยุทธ์ของตัวเองแล้ว ก็ได้รับอนุญาตให้ผ่านอย่างรวดเร็ว

เขาไม่ได้นั่งรถไฟฟ้าใต้ดิน โบกรถกลับมาถึงมหาวิทยาลัยไม่ถึงสี่สิบนาทีเท่านั้น

กลับมาถึงมหาวิทยาลัย ฟางผิงลากกระเป๋าเดินทางกลับไปไว้ที่หอพัก ก่อนจะไปฝ่ายบริการนักศึกษา

จุดแลกเปลี่ยน

ยังคงเป็นผู้ฝึกยุทธ์คนก่อน พอเจอฟางผิงก็จำเขาได้ทันที ทักทายด้วยรอยยิ้มว่า “นักศึกษาฟางผิง มาแลกของอีกแล้วเหรอ?รองเท้าครั้งก่อนน่าจะใช้ได้ดีสินะ เสียไปสี่สิบคะแนน แต่ยาบำรุงเลือดและปราณขั้นหนึ่งสี่เม็ดคงจะได้ทุนกลับไปเช่นกัน”

เห็นได้ชัดว่าผู้ฝึกยุทธ์คนนี้รู้เรื่องการประลองครั้งก่อน

ฟางผิงไม่แปลกใจ เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “อาจารย์หลี่ ครั้งนี้ผมมาแลกยาบำรุง”

“อาจารย์ของคุณยังขาดยาบำรุง?”

ผู้ฝึกยุทธ์สกุลหลี่หัวเราะ แต่ไม่ได้ปฏิเสธอะไร “ว่ามาเถอะ อยากแลกอะไร ยาเสริมสร้างกระดูกขั้นหนึ่ง? ในช่วงหลอมกระดูก ยาเสริมสร้างกระดูกมีประสิทธิภาพดีที่สุด ใช้ร่วมกับยาบำรุงเลือดและปราณขั้นหนึ่ง น่าจะเพียงพอแล้ว”

“อาจารย์หลี่ แลกยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาให้ผมหกสิบเจ็ดเม็ด”

“หกสิบเจ็ดเม็ด…”

ผู้ฝึกยุทธ์สกุลหลี่ตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมองฟางผิงอย่างแปลกใจ “เด็กคนนี้ อย่าหน้ามืดตามัวเพราะเงินเชียว!”

“คะแนนนั้นหาได้ยาก!”

“ตอนนี้คะแนนคุณมีเยอะ สองร้อยกว่าคะแนน แต่ถ้าแลกเปลี่ยนยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาแล้ว ต่อไปการฝึกวิชาของคุณจะมีปัญหาแน่”

“ในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้มีคนคิดจะใช้คะแนนแลกเปลี่ยนทรัพยากรไปขายเหมือนกัน มหาวิทยาลัยไม่ได้ห้าม นี่เป็นคะแนนที่พวกคุณแย่งชิงมาเอง”

“แต่ต่อให้เงินมากเท่าไหร่ ก็ไม่อาจซื้อของบางอย่างได้อยู่ดี”

“อีกอย่างหากแลกเปลี่ยนเพื่อค้าขายจริงๆ อาจไม่ได้คุ้มค่าเสมอไป คุณตรึกตรอกดีแล้วใช่หรือเปล่า?”

แลกเปลี่ยนยาบำรุงธรรมดาหกสิบเจ็ดเม็ด เห็นได้ชัดว่าฟางผิงคงไม่ได้ใช้เยอะขนาดนั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน