ตอนที่ 119 ขายยาบำรุง (2)
ฟางผิงขมวดคิ้ว ราคานี้เขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“ตอนนี้ฉันมียาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาเจ็ดสิบเม็ด ขั้นหนึ่งสิบเอ็ดเม็ด ราคาตลาดสิบล้านสามแสนหยวน ถ้าขายออกไปจะได้เท่าไหร่?”
ยาบำรุงพวกนี้ ปัจจุบันให้ค่าทรัพย์สินเขามาเจ็ดล้านหนึ่งแสนหยวนแล้ว
ต้องเกินมูลค่านี้ระบบคิดจะคิดราคาต่างเพิ่มให้เขา
ถ้าขายตามแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาอย่างที่ว่า อย่างมากสุดจะเพิ่มค่าทรัพย์สินให้เขาประมาณหนึ่งล้าน นี่มันต่างจากที่คาดไว้อยู่บ้าง
“นายยังมียาขั้นหนึ่งเยอะขนาดนี้อีก?”
เมื่อตะกี้ฟางผิงบอกแค่ยาบำรุงธรรมดา ฟู่ชางติ่งนึกไม่ถึงว่าหมอนี้ยังตุนยาบำรุงขั้นหนึ่งไว้สิบกว่าเม็ด
เศรษฐีชัดๆ!
มีเงินกว่าเขาเสียอีก!
ฟู่ชางติ่งถลึงตาใส่เขาอย่างขุ่นเคือง มีเงินขนาดนี้ ยังขี้หนียวอีก วันๆ เอาแต่กินข้าวฟรี
ฟู่ชางติ่งตรึกตรองคำถามของฟางผิงพักหนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า
“เอาอย่างนี้ละกัน ฉันจะช่วยถามให้นาย ดูก่อนว่าที่บ้านฉันต้องการหรือเปล่า ของอย่างยาบำรุงไม่ต้องกังวลจะขายไม่หมด หากนายคิดว่าราคาไม่เหมาะสม ฉันจะช่วยถามคนอื่นให้แทน…”
ฟางผิงพยักหน้า ก่อนฟู่ชางติ่งจะโทรศัพท์ต่อหน้าเขาทันที
เขาโทรหาพ่อเล่าคร่าวๆ ว่ามีเพื่อนอยากจะขายยาบำรุง พร้อมบอกจำนวนไป ผ่านไปสักพัก ฟู่ชางติ่งค่อยมองหน้าฟางผิง “พ่อฉันบอกว่าเก้าล้าน คนอื่นๆ ก็ประมาณนี้ สามารถให้ราคานี้ได้ ไม่ถือว่าสูง แต่ไม่ได้ต่ำเช่นกัน นายคิดว่าไง?”
“เก้าล้าน…”
ประมาณเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ของราคา ฟางผิงเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าว่า “ได้”
“อยากให้ฉันถามคนอื่นเพิ่มอีกไหม เผื่อนาย…”
“ไม่เป็นไร”
ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เก้าล้านไม่ถือว่าต่ำเลย ฉันเข้าใจดี ทั้งยังปลอดภัยกว่ามาก”
การค้าขายในครั้งเดียวแบบนี้ ไม่ต้องยุ่งยากมาก ทั้งยังปลอดภัยอีกด้วย
“ได้”
ฟู่ชางติ่งก็ไม่ฝืนต่อ ราคานี้ไม่ได้ถูกเกินไปเลย แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้เสียเปรียบเช่นกัน
ไม่ใช่ยาบำรุงที่มาจากช่องทางส่วนตัวไม่น่าไว้ใจพวกนั้น แต่ยาบำรุงพวกนี้มาจากมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ทั้งสิ้น
เขาคุยกับพ่อตัวเองอีกครั้ง ก่อนฟู่ชางติ่งจะวางสาย “นายเอาเลขบัญชีมาให้ฉัน ฉันจะให้พ่อโอนเงินให้ ยาบำรุงเอาให้ฉันก็พอแล้ว”
ฟางผิงโยนยาบำรุงให้เขาทั้งหมด “ลองตรวจดูเองตอนนี้เลย จะได้ไม่เกิดอะไรผิดพลาดตอนหลัง”
“ได้”
ของราคาตั้งเก้าล้าน ฟู่ชางติ่งไม่คิดแสร้งทำเป็นใจใหญ่ หากเกิดเรื่องหลังจากนี้ กลับจะให้ทั้งสองคนตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก
ฟู่ชางติ่งตรวจสอบอย่างรวดเร็ว เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “เรียบร้อยดี ว่าแต่นายไปเอายาบำรุงจากไหนมามากมายขนาดนี้? เอาคะแนนแลกทั้งหมดแล้ว คงไม่ได้เยอะขนาดนี้?”
“รวบรวมไว้”
“นายจะไม่ฝึกวิชาแล้วหรือไง?”
“ฉันยังเหลือไว้บ้างเหมือนกัน”
“มีเงินจริงๆ…”
ฟู่ชางติ่งพูดแขวะ ระหว่างที่รอโอนเงินทั้งสองคนก็พูดคุยกัน



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน