ตอนที่ 170 ใช้หน้าตาหากินไม่ได้ (1)
เช้าวันปีใหม่ ครอบครัวของฟางผิงไม่ได้มีญาติที่ไหนต้องไปเยี่ยม
ครอบครัวของน้าเล็กโทรศัพท์มานัดแล้ว พวกเขาจะมาหยางเฉิงในวันพรุ่งนี้
วันนี้ฟางผิงขลุกตัวดูทีวีอยู่ที่บ้าน ถือโอกาสพูดคุยกับคนอื่นๆ ในกลุ่มไปด้วย
พวกอู๋จื้อหาวยังดี แม้ว่าญาติในบ้านจะมีเยอะ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องไปหาทุกคน
พวกฟู่ชางติ่งน่าอนาถยิ่งกว่า
ฟางผิงเห็นฟู่ชางติ่งบ่นอยู่ในกลุ่ม ขึ้นชื่อว่าเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เป็นผู้ฝึกยุทธ์อย่างเป็นทางการ ฟู่ชางติ่งก็นับว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว สามารถรับผิดชอบกิจการของที่บ้านได้อย่างเป็นทางการ ดังนั้นนับตั้งแต่ปีนี้ เขาต้องไปเยี่ยมเยียนพวกลุงป้าน้าอาของตัวเองตามลำพัง…
เจ้าหมอนี่ถือโอกาสส่งกำหนดการมาให้ดูด้วย ตารางอัดแน่นเต็มไปหมด!
ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันที่สิบ ในเวลาสิบวันเขายังต้องไปสวัสดีปีใหม่ผู้อาวุโสที่อายุเกือบถึงหนึ่งร้อย จำเป็นต้องไปเยี่ยมถึงประตูบ้านทำนองนั้น
พวกจ้าวเหล่ยสถานการณ์ไม่ต่างกันมาก ญาติเยอะ กิจการใหญ่โต แวดวงจึงกว้างตาม ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้น้อยล้วนต้องไปสวัสดีปีใหม่ถึงหน้าประตู
ฟางผิงไม่คิดจะไปสวัสดีปีใหม่ใคร เขาเป็นนักศึกษาคนหนึ่ง ไม่อาจมีใครมาสวัสดีปีใหม่ได้ด้วยเช่นกัน
แม้ว่าผู้มีอำนาจของหยางเฉิงหลายคนจะรู้ว่าฟางผิงเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งสูงสุดก็ตาม
ฟางผิงอายุน้อยเกินไป ตอนนี้ทุกคนยังไม่เคยคลุกคลีกัน ไม่มีความจำเป็นต้องไปมาหาสู่กันเช่นนั้น
แต่ตระกูลฟาง วันนี้ยังมีคนมาเยี่ยมเยียน!
—
ตอนที่เห็นสาวน้อยเจ็ดแปดคนมาสวัสดีปีใหม่ฟางหยวนหน้าประตูด้วยสีหน้าดีใจ ฟางผิงแทบจะสำลักตาย!
“พี่หยวนหยวนสวัสดีปีใหม่!”
“ประธานสมาคม ไม่ได้เห็นตั้งหลายวัน วันนี้จะออกไปเที่ยวด้วยกันหรือเปล่า?”
“พี่หยวนหยวน พี่ใหญ่ฟางไม่อยู่บ้านเหรอ?”
“…”
ฟางผิงจ้องมองสาวน้อยทันที สายตาเธอนี่มันอะไรกัน!
ฉันอยู่ที่นี่ทั้งคน ยังถูกเธอมองข้าม?
ไม่แปลกใจที่คนอื่นจะมองข้ามเขา ฟางผิงขดตัวอยู่ในโซฟาแทบไม่ขยับเขยื้อน รวมทั้งคนพวกนี้มาหาฟางหยวน เขาจึงไม่ออกหน้าทักทาย
ผลปรากฏว่ากลับถูกมองข้ามไปเสียสิ้น!
ได้ยินคนเอ่ยถึงตัวเอง ฟางผิงจึงเผยรอยยิ้มอ่อนโยนยอมรับออกมา ยื่นหัวไปว่า “ฉันอยู่นี่!”
“ว้าว! พี่ใหญ่ฟางอยู่บ้าน!”
สาวน้อยคนนั้นร้องอย่างตกใจ
ก่อนครู่ต่อมาจะเกิดเรื่องที่ทำให้ฟางผิงหมดคำพูดอีกครั้ง
“วิ่งสิ พี่ใหญ่ฟางอยู่บ้าน!”
“รีบวิ่งสิ!”
“ไปล่ะพี่หยวนหยวน ค่อยโทรหากัน!”
“…”
ไม่ถึงห้านาที สาวน้อยเจ็ดแปดคนก็วิ่งไปแทบไม่เห็นเงาแล้ว!
กระทั่งลิฟต์ยังไม่ขึ้น วิ่งลงไปจากบันไดโดยตรง!
ฟางผิงอ้าปากค้าง เกิดอะไรขึ้นกัน?
ฉันไม่เป็นที่โปรดปราณของผู้หญิงขนาดนี้เชียว!
ที่เซี่ยงไฮ้ พวกหยางเสี่ยวม่านไม่ชอบขี้หน้าเขา ก่อนหน้านี้หลิวรั่วฉียังตกใจวิ่งตะลีตะลานออกไปอีก
ตอนนี้พวกเด็กๆ เห็นตัวเองอยู่บ้าง ปฏิกิริยาอย่างแรกไม่ใช่ขอลายเซ็น แต่เป็นวิ่งหนี!
“ดวงชะตาเรื่องผู้หญิงของฉันนี่มัน…”
ฟางผิงไร้คำจะพูดอย่างถึงที่สุด ทำไมกัน!
ฉันหน้าตาไม่ดี?
ฝีมืออ่อนด้อย?
หรือว่าไม่มีเงิน?
ก็ไม่ใช่นี่นา!
แต่เมื่อวานกับวันนี้แทบไม่เจอผู้หญิงที่ปกติเลยสักคน
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน