ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 184

ตอนที่ 184 การแข่งขันไม่ใช่เป้าหมายหลัก (1)

ในโรงแรม

ทุกคนกำลังเตรียมโทรศัพท์แจ้งมหาวิทยาลัย จู่ๆ ฟางผิงก็เอ่ยว่า “ฉันจะโทรเอง!”

พวกเขามองฟางผิงอย่างสงสัยอยู่บ้าง ฟางผิงกลับไม่สนใจ ครุ่นคิดพักหนึ่งก่อนจะโทรหาถังเฟิงโดยตรง ถังเฟิงถือเป็นหัวหน้าอาจารย์ของนักศึกษาปีหนึ่ง

“อาจารย์ถัง”

“พูดมา”

ถังเฟิงยังเหมือนเช่นเคย เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ไม่พูดเยิ่นเย้อ

“วันนี้ทีมของพวกเรามาหนานเจียง เตรียมจะรับภารกิจจำนวนหนึ่ง ถือโอกาสมาเดินที่มหาวิทยาลัยหนานเจียงด้วย”

“อืม”

“จากนั้นนักศึกษาของหนานเจียงมาท้าทายพวกเรา บอกว่าเซี่ยงไฮ้สู้หนานเจียงไม่ได้ ก่อนหน้านี้ถูกหวังจินหยางดักจัดการที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย”

“หืม?”

“หลังจากนั้นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์หนานเจียง หวังจินหยางเป็นฝ่ายออกหน้า ส่งสาสน์ท้ารบให้พวกเรา เสนอเงื่อนไขให้ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองสูงสุดห้าคนของหนานเจียงประลองการแข่งขันกับพวกเรา…พูดแฝงความนัย…ดูแคลนมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้

“สู้ไปเลย!”

“ไม่ใช่…”

ฟางผิงชะงักไปเล็กน้อย เอ่ยอย่างลำบากใจ “อาจารย์ พวกเราคิดดูแล้ว เพื่อไม่เป็นการทำลายมิตรภาพทั้งสองฝ่าย ทั้งเพื่อไม่ให้ขายหน้าเซี่ยงไฮ้ จึงตัดสินใจปฏิเสธไป พวกเรายังเป็นนักศึกษาใหม่ อีกฝ่ายเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสองสูงสุดห้าคน จะให้สู้ยังไง? หากแพ้เซี่ยงไฮ้คงไม่มีหน้าไปเจอคนอื่นจริงๆ แล้ว แม้ว่าหนานเจียงจะเป็นฝ่ายส่งสาสน์ท้ารบ แต่พวกเราเป็นแค่นักศึกษาปีหนึ่ง ปฏิเสธแล้วเรื่องแพร่งพรายออกไป คงไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ พวกเราเอาชนะการแข่งขันแลกเปลี่ยน นั่นพิสูจน์ความสามารถของพวกเราแล้ว ไม่มีความจำเป็นต้องเปลืองแรงกับเรื่องแบบนี้ ผลออกมาชนะก็เป็นเรื่องที่สมควร เซี่ยงไฮ้แข็งแกร่งที่สุดอยู่แล้ว แต่ถ้าแพ้จะได้ไม่คุ้มเสีย ถึงหนานเจียงจะเป็นฝ่ายท้าทายก่อนมาตลอดก็ตาม…”

พวกฟู่ชางติ่งที่อยู่ด้านข้างทำหน้างุนงง เหตุการณ์มันเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอ?

เหมือนว่า…เหมือนว่าฟางผิงจะไม่ได้พูดเกินจริงเช่นกัน

“เฮ้อ นักศึกษาบางคนของหนานเจียงเกินไปจริงๆ แหละครับ เป็นแค่คนธรรมดา นึกไม่ถึงว่าจะมารังแกหยางเสี่ยวม่าน ทำหน้าดูหมิ่นดูแคลน…พูดตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะนึกถึงส่วนรวม ผมคงไม่ทนเหมือนกัน อาจารย์ถัง พวกเรามาแจ้งให้คุณทราบเท่านั้น หวังให้ผู้มีอำนาจของมหาวิทยาลัยช่วยกดเรื่องนี้เอาไว้ ตอนนี้บรรยากาศทางหนานเจียงไม่ค่อยดีนัก สมาคมผู้ฝึกยุทธ์ยิ่งกระเพื่อมระลอกคลื่นเป็นวงกว้างอีก บอกว่านักศึกษาเซี่ยงไฮ้ไม่กล้ารับสาสน์ท้ารบ…”

“เหอะ!”

ถังเฟิงแค่นเสียงในลำคอ ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยว่า “สู้ไปเลย! เธออย่ามาไม้นี้ ต้องการอะไรพูดมาตรงๆ!”

“อาจารย์ถัง คุณเข้าใจผมผิดเกินไปแล้ว เรื่องนี้ผมไม่ได้พูดเองเออเองนะ คุณถามกับหยางเสี่ยวม่านและจ้าวเหล่ยเองได้…หยางเสี่ยวม่าน เธอถูกนักศึกษาธรรมดาของหนานเจียงดูถูกที่หน้าประตู เรื่องนี้ฉันโกหกหรือเปล่าล่ะ?”

ฟางผิงเปิดเป็นลำโพง ก่อนจะถลึงตาใส่หยางเสี่ยวม่าน

หยางเสี่ยวม่านเอ่ยด้วยใบหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก “มีเรื่องแบบนี้จริงๆ ค่ะอาจารย์”

“จ้าวเหล่ย หวังจินหยางเอ่ยถึงเรื่องที่กวาดล้างเซี่ยงไฮ้ก่อนหน้านี้ซ้ำไปซ้ำมา บอกว่าพวกเราควรจะซาบซึ้งใจในตัวเขา เรื่องนี้นายอยู่ในเหตุการณ์เหมือนกัน จริงหรือไม่จริงล่ะ?”

จ้าวเหล่ยมุมปากกระตุก จนใจอยู่บ้าง เอ่ยอย่างลำบากใจว่า “จริงครับอาจารย์”

ถังเฟิงที่อยู่ปลายสายเงียบไป ฟางผิงจึงเอ่ยว่า “อาจารย์ถัง ผมคนเดียวอาจจะพูดจาเกินจริงไปบ้าง แต่ลูกศิษย์สองคนของคุณ จะร่วมมือกับผมหลอกคุณด้วยหรือยังไง?”

เวลานี้ถังเฟิงเอ่ยด้วยเสียงเยียบเย็นไม่น้อย “เธอโทรหาฉันมีจุดประสงค์อะไร?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน