ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 202

ตอนที่ 202 สองภารกิจง่ายๆ (2)

จ้าวเสวี่ยเหมยทำใจไม่ได้อยู่บ้าง ผ่านไปสักพักค่อยพยักหน้า “เข้าใจแล้วค่ะ”

เวลานี้หลู่เฟิ่งโหรวเพิ่งจะฟื้นฟูท่าทีเป็นปกติ มองไปทางฟางผิง ขมวดคิ้วว่า “เธอเป็นอะไร?”

ฟางผิงเอ่ยอย่างแปลกใจ “อาจารย์ ผมไม่ได้เป็นอะไร”

ระหว่างที่พูดคล้ายจะนึกขึ้นได้ “คุณหมายถึงเรื่องของอาจารย์หลี่? ผมไม่ได้หาเรื่องอะไรเขาเลย จู่ๆ ตาเฒ่านั่นก็โยนผมออกมา อาจารย์ต้องช่วยผมเอาคืนนะครับ?”

“อะไร?”

เห็นได้ชัดว่าหลู่เฟิ่งโหรวไม่รู้เรื่องราวภายใน ทั้งไม่อยากจะเข้าใจด้วย ขมวดคิ้วว่า “ฉันหมายถึงเธอทะลวงขั้นสามมายี่สิบกว่าวันแล้ว ทำไมยังหลอมกระดูกได้แค่หกชิ้น?”

ก่อนหน้านี้ฟางผิงก้าวหน้ารวดเร็วเป็นอย่างมาก

กระดูกหนึ่งร้อยยี่สิบหกชิ้น ใช้เวลาไม่เกินเจ็ดเดือน หรือจะพูดอีกอย่างว่าไม่ถึงสองวันหลอมได้หนึ่งชิ้นแล้ว

ตอนนี้ล่ะ?

ยี่สิบกว่าวันกลับหลอมกระดูกได้แค่หกชิ้น

แม้หลอมกระดูกแกนกลางจะยากกว่ากระดูกแขนขา แต่ที่ยากที่สุดยังคงเป็นกระดูกสันหลัง ตอนนี้ฟางผิงหลอมกระดูกซี่โครงยังช้าขนาดนี้แล้วกระดูกสันหลังล่ะ?

ฟางผิงหัวแล่นอย่างว่องไว ถอนหายใจว่า “อาจารย์ก็รู้ ก่อนหน้านี้ที่ผมก้าวหน้าเร็วเป็นเพราะมีทรัพยากรจำนวนมาก ตอนนี้ไม่มีรายได้แล้ว ครอบครัวผมก็ไม่มีบริษัทให้ขาย เงินหมดจะก้าวหน้าช้าถือเป็นเรื่องธรรมดา ตอนนี้ผมอาศัยการสั่งสมจากปราณอย่างเดียวเท่านั้น ไม่เคยกินยาเสริมสร้างกระดูกสักเม็ด ยาบำรุงเลือดและปราณประหยัดได้ก็ประหยัด…”

“ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ผมต้องซื้อยาบำรุงขั้นสามพวกนั้นอีก!”

ฟางผิงร้องทุกข์ไม่หยุด “ขั้นสามแพงเกินไปแล้ว! แพงจนผมขยาด ยาบำรุงเลือดและปราณธรรมดาใช้แค่สามคะแนน ขั้นหนึ่งสิบคะแนน ขั้นสองยี่สิบคะแนน นึกไม่ถึงขั้นสามจะใช้ตั้งสี่สิบคะแนน!”

ฟางผิงทำสีหน้าราวกับรับไม่ได้ “สี่สิบคะแนน ราคานี้ผมรับไม่ไหวจริงๆ!”

“อ่อ”

หลู่เฟิ่งโหรวขานรับ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “เธออย่ามาขายความน่าสงสารกับฉันเลย ไม่มีประโยชน์ บริษัทนั้นของเธอ ลงทุนไปหลายสิบล้าน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ แต่เธอบ่นว่าฉันไม่ยุติธรรม? ไม่ให้ผลประโยชน์เธองั้นสินะ? ได้ ตอนนี้จะแลกเปลี่ยนกับเธอสักหน่อย ถ้าเธอรับปาก ทรัพยากรฝึกวิชาหลังจากนี้ ฉันจะจัดสรรให้เธอเอง”

“อาจารย์ว่ามาเลยครับ!” ฟางผิงโพล่งออกมาทันที

หลู่เฟิ่งโหรวยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม “ง่ายๆ แค่สองเรื่อง เรื่องแรกช่วยฉันส่งจดหมายฉบับหนึ่ง ถ่ายทอดคำพูดไม่กี่ประโยค”

“ไม่มีปัญหาครับ!”

ฟางผิงรับปากทันที ในใจเบิกบานยิ่งกว่าอะไร แกล้งว่าจนยังคงมีประโยชน์ ในที่สุดอาจารย์ก็ให้ผลประโยชน์เขาแล้ว

ส่งจดหมายฉบับหนึ่ง นึกไม่ถึงว่าจะอยู่ในเงื่อนไขด้วย นอกจากจะเข้าไปส่งในถ้ำใต้ดิน ไม่งั้นคงไม่มีอันตรายอะไร

“อย่างที่สองช่วยฉันฆ่าคน!”

ฟางผิงขมวดคิ้วทันที เอ่ยอย่างลำบากใจ “อาจารย์ คุณใกล้จะเป็นปรมาจารย์แล้ว…”

นี่ไม่ใช่แกล้งผมหรือไง?

“ทำไม? ไม่อยากทำ? ให้ผลประโยชน์เธอล่วงหน้า แน่นอนว่าต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยน ไม่ได้ให้เธอฆ่าตอนนี้ มีฝีมือแล้วค่อยฆ่าเขา!”

แววตาของหลู่เฟิ่งโหรวประกายความเยียบเย็นขึ้นมา ฟางผิงเอ่ยอึกอักว่า “ตระกูลฟางตงหูคนนั้น?”

“ไสหัวไป!”

หลู่เฟิ่งโหรวด่าออกมา แค่นเสียงว่า “ฆ่าเขาฉันจะใช้เธอทำไม!”

ฟางผิงสั่นสะท้านในใจ หรือจะเป็นปรมาจารย์ขั้นเจ็ดจริงๆ!

คุณล้อผมเล่นแล้ว!

“จะทำไม่ทำ? ถ้ารับปาก ฉันจะให้เธอหนึ่งพันคะแนนตอนนี้เลย เธอตายกลางคัน ฉันก็ไม่ตามไปคิดบัญชีกับเธอหรอก!”

“เอ่อ…”

ฟางผิงยิ้มเจื่อน “อาจารย์ คุณไม่ได้กำลังสร้างความลำบากให้ผมหรือไง อีกฝ่ายเป็นปรมาจารย์เหมือนกันใช่หรือเปล่า?”

“ไม่ใช่”

“ไม่ใช่?”

ฟางผิงกลัดกลุ้มอยู่บ้าง ไม่ใช่ปรมาจารย์ แต่ให้ฉันเป็นคนลงมือ?

หรือจะให้ฉันฝึกประสบการณ์?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน