ตอนที่ 21 สมบูรณ์แบบ!
ย่านจิ่งหูหยวน
ฟางผิงเพิ่งจะเปิดประตูเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงประตูนิรภัยจากชั้นบนปิดลง
ฟางผิงจับประตู มองไปยังมารดาที่ยุ่งอยู่หลังบ้าน เอ่ยอย่างแปลกใจ “แม่ครับ ป้าเฉินที่อยู่ชั้นบนย้ายกลับมาแล้วเหรอครับ?”
“เปล่านี่จ้ะ เทาเทาซื้อบ้านหลังใหญ่อยู่ที่ย่านเทียนหยวน ลูกก็เพิ่งจะคลอด ป้าเฉินนั้นเลี้ยงหลานอยู่ ไม่มีเวลากลับมาหรอก”
หลี่อวี้อิงหั่นผัก ทั้งเอ่ยไปพลาง “ปล่อยเช่าแล้ว คนเช่าใหม่เพิ่งเข้ามาวันนี้เอง”
“อ่อ”
ฟางผิงไม่ใส่ใจนัก เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แม่ครับ รอผมสอบเข้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ได้ บ้านของเราก็ต้องเปลี่ยนเป็นหลังใหญ่เหมือนกัน”
หลี่อวี้อิงเผยรอยยิ้ม “ลูกสอบได้แล้ว พวกเรายังจะซื้อบ้านหลังใหญ่ไปทำไม? ลูกไม่อยู่บ้าน แม่และพ่อ ยังมีน้องอีกคน อยู่สามคนในบ้านหลังนี้ก็เพียงพอแล้ว”
“บ้านหลังนี้เล็กเกินไป”
ฟางผิงสั่นศีรษะ “อย่าคาดหวังเรื่องจะถูกไล่ที่เลย ในความเห็นของผม ผ่านมาสิบปีขนาดนี้คงไม่มีการรื้อถอนอะไรแล้ว”
ผู้อาศัยในย่านจิ่งหูหยวนพวกนี้ล้วนแต่คาดหวังให้รัฐบาลมาไล่ที่ทั้งนั้น
ยอมที่จะปล่อยเช่า แทนที่จะขายออกไป เพราะมีข่าวว่าจะรื้อถอนออกมาทุกปี
ตามหลักแล้ว บ้านที่อายุสามสิบปีขึ้นไป ทั้งพื้นที่ก็ไม่ได้แย่อะไร คงต้องถึงเวลารื้อถอนแล้ว
แต่จิ่งหูหยวนกลับไม่ถูกรื้อ สิบปีให้หลังก็ยังอยู่ เรื่องนี้ทำให้ฟางผิงหงุดหงิดใจอย่างยิ่ง
ระหว่างที่สองแม่ลูกพูดคุยกัน ด้านนอกก็มีเสียงไขกุญแจดังขึ้น
ไม่นาน ฟางหยวนก็เปิดประตูเข้ามา
เพิ่งจะเปิดประตู ฟางหยวนก็รีบก้มหัวถอดรองเท้า เบียดฟางผิงที่กำลังเปลี่ยนรองเท้าจนแทบจะทำให้เขาล้ม
ปรากฏว่าฟางผิงยังไม่ทันพูดอะไร ฟางหยวนก็เอ่ยอย่างตกใจเสียก่อน “ฟางผิง นายทำอะไร หัวใจฉันเกือบจะวาย!”
ฟางผิงหันมามองน้องสาว ละอายใจตัวเองบ้างหรือเปล่า?
เป็นเธอต่างหากที่มาเบียดฉันก่อน?
ฉันยังไม่ได้บ่นอะไร เธอกลับเป็นตัวร้ายชิงเอะอะขึ้นมาก่อน!
ฟางผิงไม่สนใจเธอ เปลี่ยนรองเท้าแล้วก็เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น ฟางหยวนรีบเปลี่ยนรองเท้าเช่นกัน ก่อนจะถามอย่างสงสัย “ฟางผิง ทำไมวันนี้นายกลับมาเร็วกว่าฉันล่ะ?”
“โรงเรียนจัดงานบรรยายความรู้ก่อนสอบศิลปะการต่อสู้ ไปนั่งฟังแล้วก็กลับมา”
“ใช่หวังจินหยางคนนั้นเป็นคนไปพูดให้พวกนายฟังหรือเปล่า?”
“เธอรู้เรื่องนี้ด้วย?”
ฟางผิงตะลึงอยู่บ้าง พวกนักเรียนมัธยมต้น ยังสนใจเรื่องนี้ด้วย?
ฟางหยวนเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา “แน่นอนว่าต้องรู้ พี่สาวของเพื่อนฉันคนหนึ่งก็เรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมหยางเฉิงอันดับหนึ่ง เพื่อนคนนั้นของฉันยังให้พี่สาวไปขอลายเซ็นหวังจินหยางด้วย ก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาหรือเปล่า”
ฟางหยวนพูดจบ ก็ถามฟางผิง “นายเห็นหวังจินหยางหรือเปล่า?”
“ไร้สาระ ไปนั่งฟังจะไม่เห็นได้ยังไง? ไม่ได้เห็นอย่างเดียวด้วย ฉันไปรับมาจากสถานีด้วยซ้ำ”
“จริงเหรอ?”
“ก็ต้องจริงนะสิ”
ฟางหยวนได้ฟัง ชั่วขณะนั้นก็อารมณ์เสียขึ้นมา “ทำไมนายไม่บอกก่อนล่ะ!”
ฟางผิงยังคิดว่าเธอเป็นพวกบ้าคนดัง เบะปากว่า “มีอะไรให้ต้องพูดกัน หน้าตาก็ธรรมดา พี่ชายเธอยังหล่อกว่าอีก”
“นายโง่หรือไง!”
ฟางหยวนดูแคลนอย่างยิ่ง พี่ชายตัวเองไม่มีสมองจริงๆ
“ถ้านายบอกฉันว่าไปรับหวังจินหยาง พกสมุดเล็กๆ ไปเล่มหนึ่ง ให้เขาเซ็น ฉันก็จะได้เอาไปขายที่โรงเรียน โรงเรียนพวกเรามีแต่คนเทิดทูนหวังจินหยางทั้งนั้น แน่นอนว่า ขอแค่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่มีชื่อเสียงอยู่บ้าง ลายเซ็นหนึ่งก็ขายได้สิบหยวนแล้ว หากเซ็นร้อยหน้า พวกเราก็รวยเละแล้ว…”
ฟางผิงอ้าปากค้าง มีแบบนี้ด้วยเหรอ?
น้องสาวคนนี้ของตัวเอง ฉลาดคิดขนาดนี้เชียว คนอื่นอยากได้ลายเซน เธอกลับอยากเป็นคนขาย
ฟางหยวนยังคงหงุดหงิดที่ฟางผิงไม่บอกตัวเองล่วงหน้า ถามอย่างร้อนใจ “ตอนนี้เขาไปหรือยัง? ถ้ายังไม่ไป นายก็ไปขอลายเซ็นเขาสิ? ถ้าฉันขายได้ พวกเรา…พวกเราแบ่งกันสามสิบเจ็ดสิบ!”
“ฉันเจ็ดสิบ?”
“นายสิสามสิบ!”
“ฉันจะบอกให้นะฟางหยวน ถ้าเธอไม่ไปทำธุรกิจอะไรสักอย่างคงจะน่าเสียดาย กระทั่งพี่ชายเธอยังหลอกได้ แถมไม่ใช่ครั้งแรกด้วย!”
ฟางผิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่บ้าง ก่อนจะสั่นศีรษะ “เขาไปตั้งนานแล้ว จะให้ไปเซนที่ไหนล่ะ อีกอย่าง จะให้พี่ชายเธอขายหน้ากับคนๆ นี้ไม่ได้”
“เชอะ!” ฟางหยวนทำปากขมุบขมิบ “มีอะไรให้ขายหน้ากัน เงินหลายพันหยวนฉันใช้ได้เป็นปี เอาไปจ่ายค่าเทอมยังได้”
ฟางผิงไม่เอ่ยอะไร อย่าพูดว่าเขานึกเรื่องนี้ไม่ได้เลย ถ้านึกได้…ไม่แน่ว่า เขาอาจจะทำจริงๆ ก็ได้
เขารู้สึกเสียใจกับเรื่องนี้อยู่บ้าง
แน่นอนว่า แม้จะนึกได้ ก็ใช่ว่าหวังจินหยางจะยอมเซ็นให้เสมอไป
ระหว่างที่สองพี่น้องพูดคุยกัน หลี่อวี้อิงที่อยู่ในสวนก็เอ่ยอย่างแปลกใจ “หวังจินหยาง คนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ปีที่แล้วได้ใช่หรือเปล่า?”
“แม่ก็รู้เรื่องนี้ด้วย?”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน