ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 222

ตอนที่ 222 เส้นทางของปรมาจารย์ (1)

ตอนที่เดินไปยังอีกเส้นทาง จู่ๆ ตาเฒ่าหลี่ก็เอ่ยเสียงเบาว่า “ทำให้ไขกระดูกเป็นหยกไม่ได้ มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะสามารถคลี่คลายปัญหา!”

ฟางผิงชะงักฝีเท้า

“แข็งแกร่งขึ้น!”

“รอเธอกลายเป็นปรมาจารย์แล้ว ไม่สิ ขอแค่แตะถึงขั้นหก ทั้งหมดนั่นคงไม่ใช่ปัญหาแล้ว”

“เวลาอาจจะพอช่วยยื้อเธอให้ผ่านไปได้ช่วงหนึ่ง มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้เป็นที่พึ่งของเธออยู่แล้ว!”

“แต่หากเธอไร้ความหวังที่จะเป็นปรมาจารย์ นั่นเท่ากับไม่สามารถหาคำอธิบายได้ว่าทำไมปราณถึงปลดปล่อยไม่หยุด?”

“เด็กน้อย ลองครุ่นคิดดูเองเถอะ แม้อยากจะให้เซี่ยงไฮ้เป็นเกราะกำบังให้เธอ เธอก็ต้องทำให้คนเห็นคุณค่าเหมือนกัน”

“เซี่ยงไฮ้ไม่ได้ขาดผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม ถึงกระทั่งขั้นสี่ด้วยซ้ำ แต่ว่าเซี่ยงไฮ้นั้นขาดแคลนว่าที่ปรมาจารย์! มวลมนุษยชาติก็เช่นกัน!”

หวงจิ่งบอกว่าฟางผิงยังไม่ได้หลอมไขกระดูก นั่นย่อมเป็นความจริง

เจ้าเด็กนี้จะทำได้หรือเปล่า ตาเฒ่าหลี่คิดไปในทางที่ไม่ดีนัก

แต่ฟางผิงไม่พูดถึงต้นสายปลายเหตุออกมา แม้พวกเขาเหล่านี้จะไม่ซักไซ้ไล่เลียง แต่ยอดฝีมือในโลกมนุษย์นั้นมีนับไม่ถ้วน ต้องมีคนอยากรู้ความจริงอยู่แล้ว

ถึงเวลานั้นฟางผิงต้องตกที่นั่งลำบาก

มีเพียงต้องแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น!

รอฟางผิงแสดงพลังพิสูจน์ได้ว่าตัวเองมีโอกาสเป็นปรมาจารย์ เรื่องทั้งหมดจะหายเข้าไปในกลีบเมฆ

ปรมาจารย์คนหนึ่งเทียบได้กับกองทัพผู้ฝึกยุทธ์ต่ำกว่าขั้นสามได้ทั้งกองทัพ

เพื่อที่จะให้ผู้ฝึกยุทธ์ต่ำกว่าขั้นสามมีความหวังที่ระเบิดปราณได้อย่างไม่ขาดสาย นั่นยังไม่สู้รอให้ฟางผิงกลายเป็นปรมาจารย์

ทั้งสองอย่างนี้ขึ้นอยู่กับคุณค่ามากน้อยเพียงใด

ฟางผิงเอ่ยอู้อี้ “ผมรู้แล้ว”

“งั้นก็อย่าเอาแต่ยุ่งเรื่องไม่เป็นเรื่องพวกนั้น รวมถึงแพลตฟอร์มด้วย อย่าคิดเป็นจริงเป็นจังเกินไป”

ฟางผิงยิ้มเจื่อนๆ คุณไม่รู้เรื่องราวภายในสักหน่อย!

ไม่มีเงิน ฉันจะก้าวหน้าไวได้ยังไง!

คิดจริงๆ เหรอว่าฉันมีพรสวรรค์ยอดเยี่ยม ปลดปล่อยปราณได้ไม่ขาดสาย?

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้ในวันนี้ล้วนปูพื้นฐานมาจากค่าทรัพย์สิน มาจากระบบทั้งนั้น ไม่หาเงิน เขาคงต้องรอตายอย่างเดียว

ตาเฒ่าหลี่คิดว่าเขามัวแต่หมกมุ่นกับเรื่องพวกนั้น ถ่วงรั้งการฝึกวิชา กลับไม่รู้ว่านี่ต่างหากที่เป็นพื้นฐานทำให้ฟางผิงแข็งแกร่งขึ้น

แต่เรื่องนี้ไม่อาจอธิบายออกมาได้จริงๆ

ฟางผิงปิดปากเงียบ ตาเฒ่าหลี่ไม่พูดอีกเช่นกัน พาเขาไปห้องทดลองแห่งต่อไป

—

“นี่คือหินพลังงาน?”

ฟางผิงพึมพำ ก่อนจะเอ่ยอย่างสงสัยเล็กน้อย “ไม่เหมือนกับที่เห็นในมหาวิทยาลัยเลย”

“หินพลังงานเป็นชื่อเรียกโดยรวม อันที่จริงเป็นตัวเหนี่ยวนำพลังงาน ลักษณะ ขนาดและสีไม่เหมือนกันเป็นเรื่องปกติ”

ระหว่างที่ตาเฒ่าหลี่พูดก็หยิบหินพลังงานขึ้นมาก้อนหนึ่ง “ลองสัมผัสอย่างละเอียดดู มีความรู้สึกยังไง?”

ฟางผิงหยิบหินพลังงานที่มีขนาดประมาณฝาขวดขึ้นมาชิ้นหนึ่ง ลองสัมผัสอย่างละเอียด ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยด้วยใจสั่นอยู่บ้าง“อันตราย!”

“หืม?”

ตาเฒ่าหลี่เผยสีหน้าแปลกใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “เธอใช้พลังจิตใจสัมผัส?”

“น่าจะอย่างนั้น”

“เป็นเรื่องปกติ ในหินพลังงานมีพลังงานรวมตัวอยู่มากมาย พลังงานพวกนี้ระเบิดออกมาย่อมทำให้คนรับรู้ถึงอันตราย พลังจิตใจเธอยังไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่ ต้องสัมผัสระยะใกล้เท่านั้นถึงจะรับรู้ได้ รอพลังจิตใจเธอแข็งแกร่งมากกว่านี้หน่อย อย่างเช่นพวกปรมาจารย์ยอดฝีมือ จะสามารถคาดเดาอันตรายล่วงหน้าได้ นี่เป็นลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งของพวกเขา”

“อาจารย์ พลังจิตใจของคุณแข็งแกร่งหรือเปล่าครับ? ครั้งก่อนผมเห็นอาจารย์หลู่สามารถเคลื่อนย้ายแก้ว…”

“นั่นมันหลู่เฟิ่งโหรว” ตาเฒ่าหลี่เอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “ฉันทำถึงขั้นนั้นไม่ได้”

หลู่เฟิ่งโหรวมีฝีมือที่แข็งแกร่งงั้นเหรอ?

แข็งแกร่งอย่างมาก!

มังกรและงูไม่อาจอยู่ร่วมกันได้ รวมถึงครอบครัวของผู้ฝึกยุทธ์ ส่วนมากล้วนเป็นแบบนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน