ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 338

ตอนที่ 338 จะชนะคนต้องชนะใจคนก่อน (2)

“นายเป็นประธานแบบนี้เนี่ยนะ?” ฟางผิงแค่นเสียง “ช่างเถอะ ฉันคิดว่าประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์อย่างนายจะเห็นแก่ส่วนรวมมากกว่านี้ ตอนนี้ดูแล้วคงไม่เท่าไหร่! แค่เรื่องเล็กๆ ยังไม่มีอำนาจตัดสินใจ ตำแหน่งของนายมีไว้แค่โชว์เท่านั้น? พลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งของคนๆ เดียว? นายคิดจริงๆ เหรอว่านายแข็งแกร่งกว่าฉัน? นอกจากพลังต่อสู้ นายยังมีอะไรอีก? แลกเปลี่ยนเคล็ดวิชาต่อสู้ แลกเปลี่ยนอาจารย์ มหาวิทยาลัยชื่อดังทางใต้และทางเหนือแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน หรือมีแค่เซี่ยงไฮ้ของฉันที่ได้ผลประโยชน์?”

“ฉันถึงกระทั่งแนะนำให้แลกเปลี่ยนปรมาจารย์ด้วยซ้ำ ไม่ใช่ปักหลักอยู่แค่ที่ใดที่หนึ่ง นายมองเซี่ยงไฮ้เป็นรังโจร ฉันมองปักกิ่งเป็นรังโจร ทางนายเกิดเรื่องมีคนตาย ฉันเฉยเมยไม่สนใจ ดีใจที่คนอื่นเป็นทุกข์ นี่คือท่าทีของผู้แข็งแกร่งอย่างนั้นเหรอ? พวกเรากำลังทำสงครามกับถ้ำใต้ดิน ทำสงครามกับผู้ที่แข็งแกร่งกว่ามนุษย์หลายเท่า! สิ่งที่น่าอดสูก็คือมนุษยชาติทำร้ายกันเอง ตอนนี้นึกไม่ถึงว่านายจะพูดว่านายตัดสินใจเองไม่ได้ หลี่หานซง ถ้าฉันเป็นนายคงลาออกไปแล้ว เรื่องนี้จางอวี่ทำได้ดีกว่านายซะอีก!”

หลี่หานซงใบหน้าขึ้นสีอยู่บ้าง หานซวี่ที่อยู่ด้านข้างเอ่ยแทรกว่า “ฟางผิง สถานการณ์ของเซี่ยงไฮ้และปักกิ่งไม่เหมือนกัน…”

“ความสำเร็จขึ้นอยู่ที่คน! พูดแค่ว่ายาก กลายเป็นปรมาจารย์ยากหรือเปล่าล่ะ? ถ้ากลัวแล้วจะฝึกวิชาไปเพื่ออะไร? ทีแรกมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ผลิตยาบำรุงและอาวุธกันภายในด้วยสายพานผลิตขนาดเล็กๆ เป็นเรื่องยากหรือเปล่าล่ะ? ยากก็ต้องเอาชนะ! อธิการของพวกเรารบตายในถ้ำใต้ดิน อาจารย์จำนวนมากเสียชีวิตในสงคราม เซี่ยงไฮ้ตกทุกข์ได้ยากหรือเปล่าล่ะ? ยากลำบากอย่างมาก!”

“อาจารย์ของพวกเรายังไม่พอใช้ด้วยซ้ำ ลูกศิษย์ต้องเป็นฝ่ายออกมายืนให้อาจารย์คนเก่าเลือกเป็นศิษย์ใหม่! ฉันเห็นอะไรมามายมายที่เซี่ยงไฮ้ แต่กลับไม่เห็นจากปักกิ่ง เห็นแค่ความดื้อรั้น ผลักภาระ ไม่มีความรับผิดชอบและขาดแคลนแรงกระตุ้น! ช่างเถอะ คิดว่าวันนี้ฉันพูดไร้สาระไปละกัน หลังจากนี้มหาวิทยาลัยปักกิ่งจะไม่ใช่เป้าหมายที่ฉันไล่ตามอีกแล้ว…”

สีหน้าของหลี่หานซงค่อยๆ เปลี่ยนไป ผ่านไปสักพักก็เอ่ยว่า “การแลกเปลี่ยนอาจารย์และเคล็ดวิชา ฉันสามารถช่วงชิงได้!”

“แพลตฟอร์มซื้อขายออนไลน์ล่ะ?”

“ประโยชน์ของแพลตฟอร์มไม่เยอะเท่าไหร่…”

“ผิดแล้ว เยอะมากต่างหาก หลังจากนี้ฉันคิดจะหลอมรวมเข้าด้วยกัน เชื่อมต่อภารกิจ รวมถึงใช้ระบบคะแนนเดียวกัน ให้โอกาสกับมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ทั่วไป! พวกเขาไม่มีภารกิจให้ทำ ได้รับคะแนนค่อนข้างยาก มูลค่าคะแนนก็ไม่สูงมาก ภารกิจเดียวกัน พวกเราได้สามสิบคะแนนสามารถแลกยาบำรุงธรรมดาสิบเม็ด พวกเขาแลกได้แค่หกเม็ดเท่านั้น รอจนสถานการณ์เลวร้าย จะไม่ใช่เรื่องของมหาวิทยาลัยใดมหาวิทยาลัยหนึ่งอีกแล้ว ตอนนี้พวกเราต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพื่ออะไรกัน? เพื่อทรัพยากรเล็กน้อยแค่นี้! ได้เพิ่มมาสี่ห้าหมื่นล้านแล้วจะยังไงอีก? รอทุกคนมีโอกาสก้าวหน้าแล้ว พวกเราก็สามารถช่วงชิงเองได้!”

หลิงอีอีขมวดคิ้วว่า “ง่ายขนาดนั้นที่ไหนกัน ยิ่งไปกว่านั้นทรัพยากรยังมีอย่างจำกัด…”

“ฉันบอกแล้วว่าพวกเราต้องช่วงชิง!” ฟางผิงกล่าวเสริม “แลกเปลี่ยนอาจารย์ แลกเปลี่ยนเคล็ดวิชาต่อสู้ ฝีมือของพวกเราก็จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แข็งแกร่งนั่นถึงจะเป็นรากฐาน พวกเราก็จะมีอำนาจไปช่วงชิงทรัพยากรที่มากกว่าเดิม! รอแลกเปลี่ยนภารกิจ ใช้ระบบคะแนนเดียวกัน ช่วงแรกอาจต้องฝืนยืดหยัด ชักหน้าไม่ถึงหลัง แต่รอทุกคนมีฝีมือก้าวหน้าแล้ว สถานการณ์แบบนี้ก็จะได้รับการเปลี่ยนแปลง ในอนาคตไม่กี่ปีข้างหน้าพวกเราจะมีโอกาสลงถ้ำใต้ดินมากขึ้น มนุษย์จะมีมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน ไม่ว่าถ้ำใต้ดินหนานเจียงจะอุบัติ หรือถ้ำใต้ดินเทียนหนานเปิดขึ้นอีกครั้ง รวมถึงถ้ำใต้ดินปรากฏตัวขึ้นใหม่ก็จะเป็นโอกาสของพวกเราทั้งหมด”

พูดมาถึงตรงนี้ ฟางผิงก็ครุ่นคิดเล็กน้อย “ถ้ำใต้ดินหนานเจียงกำลังจะอุบัติขึ้น ทางมหาวิทยาลัยปักกิ่งวางแผนยังไงบ้าง?”

หลี่หานซงส่ายหัวว่า “มหาวิทยาลัยปักกิ่งยังมีถ้ำใต้ดินปักกิ่งให้คุ้มครอง…”

“คุ้มครองเมืองแห่งแรกของมนุษย์ในถ้ำใต้ดินเพื่อดูความครึกครื้นหรือไง? หลี่หานซง ฉันหมดคำพูดกับตำแน่งประธานของนายแล้วจริงๆ โอกาสแบบนี้ ทำไมต้องทิ้งไปด้วย? นึกไม่ถึงว่านายจะไม่เคยคิดไปช่วงชิง? ผู้แข็งแกร่งต้องแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ! ไม่มีโอกาส ไม่มีโชค จะแข็งแกร่งขึ้นได้ยังไง? คนอื่นไม่พูดถึง ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสามขั้นสี่อย่างพวกนาย อยู่ที่ปักกิ่งมีโอกาสหรือไง? รวมทีมขึ้นมา จำนวนคนไม่ต้องเยอะมาก สี่สิบห้าสิบคน รวมกับอาจารย์อีกบางส่วน ไปช่วงชิงโอกาสที่หนานเจียง นี่ถึงเป็นสิ่งที่พวกนายควรทำ!”

“ฉันก็บอกแล้ว!”

ครั้งนี้หลิงอีอีกล่าวสนับสนุน “พวกเราควรจะไปกัน ยอดฝีมือปักกิ่งมีเยอะขนาดนี้ ทั้งถูกกวาดล้างไปปนับไม่ถ้วนแล้ว พวกเราแทบไม่มีโอกาส ฉันบอกว่าให้ไป ให้ตายยังไงพวกเขาก็ไม่เห็นด้วย! ผู้ฝึกยุทธ์ควรจะเผชิญหน้ากับความลำบาก ฟางผิง ครั้งนี้ฉันเห็นด้วยกับนาย!”

ฟางผิงเผยรอยยิ้มอ่อนโยนให้เธอ สหายอกเล็กช่วงเวลาสำคัญยังพอเชื่อถือได้จริงๆ

หลี่หานซงตกสู่ความลำบากใจอีกครั้ง

ฟางผิงเอ่ยอย่างไม่พอใจ “ลังเลสองจิตสองใจ นี่ก็คือนายเหรอหลี่หานซง? ถ้าเป็นแบบนี้ ภายในอีกสามปี นายต้องถูกหวังจินหยางและเหยาเฉิงจวินทิ้งห่างไปอยู่ข้างหลังแน่!”

หลี่หานซงถอนหายใจเบาๆ “นายไม่จำเป็นต้องกระตุ้นฉัน…”

“น่าขำ!”

ฟางผิงแค่นยิ้ม “นายคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งมากใช่หรือเปล่า? หลี่หานซง ครั้งนี้พวกเราพนันกันหน่อยเป็นไง ถ้านายตัวต่อตัวกับฉัน ไม่ใช่คู่ต่อสู้ฉันหรอก ทั้งนายก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวังจินหยาง รวมถึงเหยาเฉิงจวินด้วยเหมือนกัน! ในกลุ่มคนพวกนี้ กะโหลกของนายกลายพันธุ์ อันที่จริงมีความได้เปรียบมากที่สุด แต่ฝีมือกลับอ่อนด้อยที่สุด!”

หลี่หานซงสีหน้าดูไม่ได้อยู่บ้าง เอ่ยเสียงเบาว่า “รุ่นน้องฟางมั่นใจเกินไปแล้ว ทั้งประเมินฉันต่ำไปด้วยเหมือนกัน!”

“งั้นก็พนันกันสักหน่อย ครั้งนี้ถ้ามหาวิทยาลัยปักกิ่งแพ้ นายก็รวบรวมกำลังคน เข้าร่วมสงครามถ้ำใต้ดินหนานเจียง! แน่นอน นายจะเข้าใจว่าฉันกำลังกระตุ้นนายอยู่ก็ได้ แต่เสียตำแหน่งมหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับหนึ่งแล้ว พวกนายยังไม่พยายามอีก จะรอนั่งกินนอนกิน?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน