ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 387

ตอนที่ 387 ควรจะหาที่ลงหลักปักฐานได้แล้ว (2)

อู๋ชวนเผยสีหน้าหมดคำพูด ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยว่า “จากนั้นเพราะพลังงานเข้มข้นมากเกินไป แหล่งแร่เลยพลอยระเบิดไปด้วย?”

ฟางผิงเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ผมตั้งใจ ก่อนหน้านี้ผมตั้งใจเทน้ำแร่พลังงานไว้ก็เพื่อแผนการในวันนี้ ผมรู้ว่าพลังานไม่ได้สลายเร็วขนาดนั้น ดังนั้นจึงไประเบิดเมืองของอีกฝ่าย!”

คำพูดนี้ยากที่จะแยกแยะว่าจริงหรือไม่จริง โอกาสที่เป็นเรื่องบังเอิญแตะสูงถึงเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์

แต่ฟางผิงพูดออกมาแบบนี้ ทุกคนจึงไม่อาจโต้แย้งอะไรได้

อู๋ชวนฟังอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยหยอกว่า “ไอ้หนู ดวงเธอแข็งจริงๆ มีชีวิตรอดได้ก็ไม่ง่ายแล้ว ระเบิดแหล่งแร่ใต้ดินของเมืองราชา อันที่จริงพวกเราเคยคิดลองมาก่อนเหมือนกัน แต่จำเป็นต้องเข้าไปในเขตใจกลาง แต่เข้าเขตใจกลาง นั่นก็หมายความว่าต้องบุกเข้าไปในเมืองราชาโดยตรง เธอกลับจับผลัดจับผลูเข้าไประเบิดแหล่งแร่รอบนอกได้…”

ปาฏิหาริย์ที่ยากจะเลียนแบบได้จริงๆ!

ฟางผิงไม่สนใจว่าเขาจะพูดอะไร เอ่ยทันที “รุ่นพี่อู๋ คุณว่าผมทำลายเมืองราชาไปตั้งครึ่งหนึ่ง อย่างน้อยรัฐบาลจะให้รางวัลผมสักหลายพันหลายหมื่นล้านได้หรือเปล่า?”

อู๋ชวนหุบปากลงทันที

จ้าวซิ่งอู่เอ่ยอย่างขำขันว่า “เกรงว่าจะยากแล้ว แต่หลายสิบล้าน…”

ฟางผิงไม่ชักช้า วางกระเป๋าหนังสัตว์ประหลาดไว้ข้างหน้า เปิดปากกระเป๋าออกแล้วก็นวดไหล่ตัวเองอย่างส่งๆ พึมพำว่า “แบกซะเหนื่อยเชียว ของแค่ไม่กี่พันล้าน นึกไม่ถึงว่าจะหนักเอามากๆ”

หลี่หานซงที่อยู่ด้านข้างหน้าแดงขึ้นมาอยู่บ้าง ไม่มีความจำเป็นต้องทำให้ชัดเจนขนาดนี้สักหน่อย

ต้องการจะบอกว่าไม่ให้ค่ารางวัลเล็กน้อยแค่นั้นสินะ

อู๋ชวนและจ้าวซิ่งอู่ใบหน้าแข็งทื่อไปอยู่บ้าง ไอ้หนูนี่ คิดว่าพวกเราไม่กล้าปล้นเธอหรือไง?

ทั้งสองคนยังไม่ทันพูด ฟางผิงก็ทุบกำปั้นลงไปแล้ว ทำให้กรงเล็บที่แอบยื่นมาจมลงไปในดิน ฟางผิงใบหน้าดำคล้ำ ฉินเฟิ่งชิงคงไม่ได้เสียสติไปแล้วสินะ ฉันแค่พูดไปเท่านั้น คิดว่าไม่ชอบของหนักจริงๆ หรือไง?

ฉินเฟิ่งชิงเก็บมือกลับเข้าไปอย่างเงียบเชียบ ฉันแค่ดูเท่านั้น นายแม่งคิดจะตีใครก็ตีเลย ขี้เหนียวชะมัด

ถือโอกาสนี้อู๋ชวนจึงหลบจากหัวข้อสนทนานี้ไป เอ่ยอย่างเคร่งขรึม “พูดแบบนี้ ในช่วงเวลาสั้นๆ เมืองจู้หลิวอาจออกมาจู่โจมไม่ได้เสมอไปสินะ เอาแบบนี้ละกัน หลังวันมะรืนทางเดินจะเสถียรเป็นครั้งที่สาม ฟางผิง พวกเธอกลับไปก่อนเถอะ”

ฟางผิงละล่ำละลักเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “รุ่นพี่อย่าเป็นห่วงพวกเราเลย พวกเราไม่เป็นไร ยังทำสงครามต่อได้”

อู๋ชวนกระแอมไอเบาๆ โจวติ้งกั๋วที่อยู่ด้านข้างเอ่ยอย่างอู้อี้ว่า “เอ่อ…พวกเธอกลับไปก่อนเถอะ ตอนนี้เมืองจู้หลิวอาจไม่ออกมาจู่โจมเสมอไป แต่ถ้าพวกเธออยู่ที่นี่…เอ่อ…จะกระตุ้นให้อีกฝ่ายเกิดการต่อต้านขึ้นมาได้…”

เธอไประเบิดเมืองราชาของคนอื่นเขาไปกว่าครึ่ง พวกเธออยู่ที่นี่ บางทีขั้นเก้าพวกนั้นอารมณ์ไม่ดี อาจจะพยายามบุกมาฆ่าอย่างสุดชีวิตก็ได้ นั่นจะยิ่งเพิ่มปัญหาเข้าไปอีก

แน่นอนว่าพูดประโยคพวกนี้ออกมา จะเป็นการทำร้ายจิตใจคนเกินไป

ฟางผิงเผยสีหน้าหมดคำพูด นี่จะไล่คนแล้ว?

ฉินเฟิ่งชิงไม่ยินยอมเช่นกัน เอ่ยทันที “นี่ไม่เกี่ยวกับผม ฟางผิงกลับไปคนเดียวก็พอ”

“เธอไม่ได้บอกว่าทำลายเมืองเล็กๆ ไปหลายแห่งหรือไง?”

อู๋ชวนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ครุ่นคิดเล็กน้อย “กลับไปก่อนเถอะ ไม่ได้จะปฏิเสธผลงานของพวกเธอ แต่อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยจริงๆ หากขั้นเก้ามาโจมตี ภายใต้การปะทะของพวกเรา เป็นเรื่องยากที่จะคุ้มครองพวกเธอ ประจวบเหมาะที่ผู้ว่าจางและอธิการหลิวได้รับบาดเจ็บหนักพอดี ครั้งนี้พวกเธอกลับไปพร้อมกันเถอะ สถานการณ์ของถ้ำใต้ดินหนานเจียงดีกว่าที่พวกเราคาดการณ์ไว้เล็กน้อย ถ้ารักษาสถานการณ์เหมือนตอนนี้ต่อไปได้ ก็จะมีเวลาให้พวกเราได้เตรียมตัวมากขึ้น”

อู๋ชวนสีหน้าหนักแน่นขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด “ไม่อาจกระตุ้นให้ยอดฝีมือของถ้ำใต้ดินทำถึงขั้นทุ่มสุดชีวิตได้แล้ว อันที่จริงหากจะทำลายเมืองจู้หลิวจริงๆ ประเทศจีนก็มีความสามารถนี้ แต่หากเป็นแบบนั้น พวกศัตรูเห็นใจชะตากรรมของพวกเดียวกัน เมืองถ้ำใต้ดินแห่งอื่นๆ ต้องโต้กลับอย่างดุเดือดแน่!”

ฟางผิงเงียบลงทันที ผ่านไปสักพักก็แค่นเสียงว่า “เข้าใจแล้วครับ สรุปแล้ว ถ้ำใต้ดินสามารถฆ่าคนของพวกเรา สังหารยอดฝีมือของพวกเรา พวกเราทำได้แค่ข่มกลั้น อดทนไว้เท่านั้น แม้จะสามารถทำลายอีกฝ่ายก็ไม่อาจทุ่มเทอย่างเต็มกำลัง ต้องเห็นแก่ภาพรวมเป็นหลัก! ภาพรวม ภาพรวมก็คือการสละชีวิตของคนอื่น ช่วยเหลือมนุษยชาติทั้งหมดให้สมปรารถนา! ภาพรวมแบบนี้ บางครั้งก็ทำให้คนอัดอั้นตันใจจนแทบคลั่ง! ครั้งนี้พวกเราตายไปตั้งเยอะ…”

อู๋ชวนเงียบไม่ปริปาก จ้าวซิ่งอู่แววตามืดหม่นลง โจวติ้งกั๋วกำหมัดแน่น กดเสียงว่า “สิ่งที่เธอพูดมาทั้งหมด พวกเราสามารถเข้าใจได้ ทั้งรู้สึกอย่างลึกซึ้งเช่นกัน! แต่สถานการณ์เป็นแบบนี้ พวกเราทำได้เพียงยึดตามกฎเท่านั้น! ใช่แล้ว ตอนนี้ทำลายเมืองถ้ำใต้ดินหลายแห่ง หรือถึงกระทั่งกำราบถ้ำใต้ดินหนึ่งถึงสองแห่ง พวกเราสามารถทำได้ ทั้งระบายความโกรธได้เหมือนกัน! แต่ระบายความโกรธแล้วหลังจากนั้นล่ะ? พวกเราทำได้แค่อดทน ทำได้แค่รอ แต่ตอนนี้ดูท่าทุกอย่างคงคุ้มค่าแล้ว! ยอดฝีมือรุ่นใหม่อย่างพวกเธอกำลังโดดเด่นขึ้น! ผู้ฝึกยุท์ขั้นเจ็ดขึ้นไปกำลังเพิ่มจำนวนขึ้น อัจฉริยะนับวันก็ปรากฏขึ้นเรื่อยๆ มนุษยชาติต้องการเวลา!”

“ฟางผิง เธอเป็นประธานสมาคมผู้ฝึกยุทธ์มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ ไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ในสังคมทั่วไป บางครั้งภาพรวมที่เธอเกลียดชัง อาจจะเป็นสิ่งที่เธอควรจะตระหนักถึง! วันนี้คนที่ตายไปเป็นแค่คนส่วนหนึ่ง ผู้ฝึกยุทธ์อาวุโสส่วนหนึ่ง แต่หากปะทุสงครามเต็มรูปแบบ นักศึกษาเซี่ยงไฮ้นับพันคน เกรงว่าต้องลงสู่สนามรบถ้ำใต้ดินทั้งหมดแล้ว คนจำนวนนับไม่ถ้วนต้องตายไป เธอว่าให้เธอเลือก เธอจะเลือกยังไง?”

ฟางผิงไม่พูดอีก

คนอื่นๆ ก็ปิดปากเงียบเช่นกัน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ หวังจินหยางเอ่ยเบาๆ ว่า “ผู้บัญชาการโจว พวกผู้ว่า…”

โจวติ้งกั๋วมองหวังจินหยางแวบหนึ่ง เอ่ยอย่างเคร่งขรึมว่า “อธิการเฉินและหัวหน้าโจวตายในสงครามแล้ว…ระเบิดตัวเอง ร่างหาไม่เจอ ขอโทษด้วย ผู้ว่าจางและอธิการหลิวบาดเจ็บไม่น้อย ตอนนี้กำลังรักษาตัวอยู่ รอทางเดินเสถียร พวกเธอกลับไปพร้อมกันเถอะ”

หวังจินหยางกำหมัดแน่น ผ่านไปก็พักก็เอ่ยว่า “เข้าใจแล้วครับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน