ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 502
ตอนที่ 502 จริงหรือหลอกแยกยาก (1)
………………..
แม้จะหยอกเล่นไปแบบนั้น พอเหล่าหวังถอดชุดหมดเตรียมจะข้ามน้ำแล้ว ฟางผิงก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที
การคาดเดาของเขาไม่มีหลักฐานพิสูจน์แม้แต่น้อย
แต่ยังไงก็มาทะเลหวงห้ามครั้งแรก ยังต้องข้ามน้ำอีก คาดเดาผิด นั่นต้องมีคนตายจริงๆ แล้ว
ขั้นเจ็ดขั้นแปดยังตายกันง่ายๆ เหล่าหวังอาจไม่ได้ดวงแข็งกว่าพวกเขาเสมอไป
ตอนนี้ฟางผิงลุ้นแทบเป็นตะคริวเช่นกัน มองไปยังหวังจินหยาง “ระวังตัวด้วย…ช่างเถอะ ระวังตัวก็ไม่มีประโยชน์ ถึงคราวตายก็ต้องตาย”
“หุบปากไปซะ!”
หวังจินหยางหน้าดำเป็นก้นหม้อ ถ้านายกล้าพูดอีก ฉันจะซ้อมนายตายซะ!
“เหล่าหวัง อย่าทำแบบนี้ จริงสิ มีคำสั่งเสียอะไรจะฝากไว้หรือเปล่า?”
หวังจินหยางถลึงตาใส่เขา ผ่านไปสักพักค่อยแค่นเสียงว่า “ถ้าฉันตายจริงๆ หลังจากนี้ไม่กี่พันปีจะกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง แต่อันดับแรกเรื่องทั้งหมดนั้นนายต้องไม่หลอกฉัน!”
ฟางผิงหมดคำจะพูด เอ่ยอึกอักว่า “ตายในถ้ำใต้ดินอาจไม่สามารถคืนชีพได้เสมอไป…”
หวังจินหยางแววตาเปลี่ยนไป เอ่ยอย่างไม่พอใจว่า “นายบอกว่าเวลานั้นพวกเราประมือกับอีกฝ่ายในถ้ำใต้ดินถึงตายไม่ใช่หรือไง?”
ฟางผิงเอ่ยอย่างงุนงง “อย่างนั้นเหรอ?”
“เหอะ!”
หวังจินหยางอยากฟันคนจริงๆ!
แม่งเหอะ นายเป็นคนพูดเอง ลืมไปแล้ว?
ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าไอ้เวรนี้อาจจะหลอกเขาตั้งแต่แรกแล้ว
เขายังจำได้ว่าตอนแรกฟางผิงบอกกับเขาว่าเวลานั้นพวกเขาตายเพราะต่อสู้กับยอดฝีมือถ้ำใต้ดิน
แน่นอนว่าเหมือนเจ้าหมอนี้ไม่ได้บอกว่าตายที่ไหน แต่นี่ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือฟางผิงไอ้สารเลวนี้น่าจะหลอกคนมากกว่า
หากไม่ใช่เพราะอยู่ในถ้ำใต้ดิน ทั้งอยู่ในสาขาย่อยของทะเลหวงห้าม…เขาคงคิดจะสู้เอาเป็นเอาตายกับเขาสักตั้งแล้ว
เขายังเชื่ออยู่บ้างจริงๆ เถอะ!
แม่งนึกไม่ถึงว่านายจะหลอกฉันจริงๆ!
หวังจินหยางพ่นคำหยาบในใจไม่หยุด เขาโมโหเพราะไอ้เวรนี้จริงๆ แล้ว
หากรู้อย่างนี้ ควรจะบีบคอเจ้าหมอนี้ให้ตายเมื่อสองปีก่อนแล้ว
ฟางผิงกระแอมไอเบาๆ สะบัดหัวว่า “อาจจะคืนชีพได้เหมือนกันล่ะมั้ง แต่ไม่กี่พันปีหลังจากนี้ ใครจะไปรู้ รุ่นของพวกเราใช้ชีวิตอยู่แค่ในสมัยปัจจุบัน ต่อสู้แค่ในชาตินี้ เหล่าหวัง อย่าตายจริงๆ ล่ะ!”
“ครั้งนี้ฉันไม่ตาย กลับไปพวกเราจะไปคิดบัญชีกับนาย!”
หวังจินหยางก่นด่า ไม่ได้ไปตำแหน่งที่พวกราชาเฉียงเวยข้ามไปก่อนหน้านี้ เดินไปข้างหน้าต่ออีกระยะหนึ่ง เวลานี้จึงกลั้นหายใจ เริ่มแตะฝีเท้าในอากาศ
เสี้ยวพริบตาที่เขาทะยานขึ้นไป ฟางผิงก็เริ่มโยนหินหยั่งเชิงไปทั่วทิศทาง
“ปังๆๆ!”
ผิวน้ำมีทั้งก้ามปูกรงเล็บอะไรพวกนี้โผล่ขึ้นมา
ฟางผิงอดก่นด่าไม่ได้ ปีศาจขั้นเก้าพวกนี้ว่างกันจริงๆ!
นึกไม่ถึงว่าจะมีใจเฝ้าอยู่ตลอด!
ขั้นเก้าคนอื่น มดไต่ผ่านไป ใครยังจะสนใจ?
เจ้าพวกนี้กลับแล้วใหญ่ ของยังไม่ทันตกกระทบแทบจะบดขยี้ทั้งหมด
แม้ฟางผิงจะหมดคำพูด กลับยังคงโยนหินต่อไป
สัตว์ปีศาจพวกนั้นไม่โผล่จากน้ำอีก โจมตีของพวกนี้อย่างต่อเนื่อง
โยนติดต่อกันนับร้อยครั้ง…อีกฝ่ายไม่โจมตีอีกแล้ว!
ฟางผิงตกตะลึงไป!
เวลานี้เขาโยนก้อนหินไปอีกครั้ง อีกฝ่ายไม่โจมตีแล้ว!
ฟางผิงกำลังโยนไปรอบทิศทาง ไม่ได้โยนไปทางเหล่าหวัง แต่หวังจินหยางยังคงรู้เป้าหมายของเขา…ตอนนี้หวังจินหยางชะงักไปเช่นกัน หันกลับไปมองฟางผิงแวบหนึ่ง!
แม่งเหอะ แบบนี้ก็ได้งั้นเหรอ?
โยนของเยอะเกินไป สัตว์ปีศาจขั้นเก้าพวกนี้นึกไม่ถึงว่าจะหยุดทำงานกันดื้อๆ!
ฟางผิงกะพริบตาปริบๆ โยนหินต่อไป ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหว
ยังโยนต่อ ไม่มีความเคลื่อนไหว
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน