ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 505

ตอนที่ 505 ในที่สุดก็ได้พบกัน (1)

………………..

“นี่คือ…เมืองโบราณ?”

ในเวลาเดียวกัน ฟางผิงและหวังจินหยางก็ออกมาจากป่าแห่งความตาย

เห็นเมืองที่อยู่ข้างนอกป่า ฟางผิงจึงพึมพำว่า “สไตล์ของสิ่งก่อสร้างนี้…คล้ายกับสไตล์ของพวกเราอยู่บ้าง!”

แม้จะบอกว่าเมืองขนาดใหญ่เบื้องหน้านี้แทบจะพังทรุดโทรม ไม่มีสิ่งก่อสร้างที่สมบูรณ์เลย แต่มองเห็นซากปรักหักพังพวกนั้น ยังคงรู้สึกว่าเป็นสไตล์ของมนุษย์

หวังจินหยางไม่สนใจเรื่องนี้ มองสำรวจไปรอบๆ กดเสียงว่า “พวกเราอยู่ที่นี่อันตรายเกินไป ถ้าเจอกับคนของถ้ำใต้ดินต้องตายอย่างแน่นอน หาที่หลบกันสักหน่อย”

ฟางผิงพยักหน้าเล็กน้อย มองสอดส่องไปทั่ว เอ่ยว่า “ไปตรงนั่นกัน!”

เหล่าหวังได้ฟังก็ย้ายสายตามองตามเข้าไป เผยสีหน้าเขียวคล้ำ “นายบ้าไปแล้ว!”

ตำแหน่งที่ฟางผิงพูดไม่ใช่ที่อื่นใด แต่เป็นสิ่งก่อสร้างโบราณที่สูงที่สุดหลังหนึ่ง

แน่นอนว่าตอนนี้อยู่ในสภาพผุพังแล้ว แต่ยังคงลบภาพความรู้สึกยิ่งใหญ่เกรียงไกรในวันวานไม่ได้อยู่ดี อย่างน้อยคงสูงหนึ่งร้อยเมตร!

เวลานี้กำแพงที่แตกร้าวบางส่วน แม้จะขรุขระไม่สม่ำเสมอถึงกระทั่งยังพังถล่ม แต่ในนั้นยังคงมีกำแพงที่ยังอยู่ในสภาพดีอยู่บ้าง

“ยืนที่สูงมองได้ไกล สถานที่ที่อันตรายที่สุดก็คือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด”

ฟางผิงมองรอบๆ พลางเอ่ยเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน “เจ้าเมืองเฉียงเวยน่าจะไม่กล้าปรากฏตัวเหมือนกัน เข้ามาอย่างหลบๆ ซ่อนๆ เขาไม่สามารถปิดบังกลิ่นอายได้ ไม่กล้าเข้าใกล้เกินไป พวกเราอยู่ในที่สูง อาจจะเห็นเขาก็ได้ สร้างปัญหาให้เขาสักหน่อย”

“กลางวันแสกๆ ถ้าพวกเราถูกคนเห็นเข้าคงต้องไปเฝ้ายมโลกแล้ว!”

“ฉันรู้…” ระหว่างที่ฟางผิงพูดก็มองสิ่งก่อสร้างสูงใหญ่ไกลๆ นั้นแวบหนึ่ง กดเสียงว่า “ดูสิ กำแพงแน่นหนา หลายปีขนาดนี้ยังไม่พังถล่ม น่าจะใช้วัสดุดี พวกเราเดินเลียบฐานกำแพง ขุดสักหน่อยดูว่าจะสามารถขุดเข้าไปในกำแพงได้หรือเปล่า…”

หวังจินหยางอยากจะหมอบกราบเขาอย่างนับถืออยู่บ้าง

ความคิดที่ผิดแปลกไปจากคนอื่นของหมอนี้ ตอนนี้เขานับถือจริงๆ

ตอนนี้ไม่กล้าขุดอุโมงค์ เปลี่ยนเป็นขุดกำแพงแทน?

กำแพงสิ่งก่อสร้างข้างหน้านั้นหนาอยู่จริงๆ แค่เห็นส่วนที่พังถล่ม อย่างน้อยน่าจะหนาหนึ่งเมตร กำแพงแบบนี้ ถ้าไม่ถูกขุดจนพังถล่ม ยังสามารถขุดเข้าไปได้จริงๆ

กลัวก็แต่ว่า…หากทำกำแพงพังถล่ม กลางวันแสกๆ แบบนี้คงจบเห่กันแล้ว!

แต่มาถึงขั้นนี้ หวังจินหยางไม่อาจพูดอะไรแล้ว พยักหน้าเล็กน้อย ไม่ปฏิเสธอีก

ฟางผิงมองซ้ายแลขวา ใช้พลังจิตใจหยั่งเชิงออกไปอย่างระมัดระวัง สิ่งที่สำคัญคือกังวลว่าเจ้าเมืองเฉียงเวยจะกำลังซ่อนตัวอยู่

แต่ยังไงหมอนั่นก็เป็นยอดฝีมือขั้นเก้า แม้ยอดฝีมือขั้นเก้าจะกลบกลิ่นอาย เขาอาจจะสัมผัสไม่ได้เสมอไป แต่สถานที่ลึกลับแบบนี้…ไม่มีการคงอยู่ของพลังงาน ยอดฝีมืออย่างเจ้าเมืองเฉียงเวย หากปลดปล่อยกลิ่นอายออกมาแค่เล็กน้อย ก็สามารถหลงเหลือร่องรอยไว้ทันที

เจ้าหมอนั่นอาจไม่กล้าเข้าใกล้ที่นี่มากไปเช่นกัน

ฟางผิงสังเกตอย่างระมัดระวังพักใหญ่ ก่อนจะเริ่มเข้าใกล้สิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดหลังนั้น

พื้นที่เขตแดนยังคงเงียบวังเวง

พื้นที่ใหญ่ขนาดนี้ราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่เลย

ฟางผิงมาถึงภายในเมืองทรุดโทรม แทบที่จะคลานเข้ามา

หวังจินหยางเผยสีหน้าระทมทุกข์ ทำได้เพียงคลานตามไป

ในความเป็นจริง ทั้งสองคนไม่ได้คลานบนพื้น แต่คลานกลางอากาศห่างจากพื้นแค่เล็กน้อย

การเข้าถ้ำใต้ดินครั้งนี้ มุดดิน เปลือยกาย คลานพื้น…อะไรที่น่าอายก็ทำไปหมดแล้ว

เรื่องหน้าตา…ในสถานที่เฮงซวยแบบนี้ยังจะต้องสนใจเรื่องหน้าตาอีกหรือไง?

ผู้ฝึกยุทธ์จากโลกข้างนอกพวกนั้นนับถือฟางผิงและหวังจินหยาง มองพวกเขาเหล่านี้เป็นอัจฉริยะ สูงส่งอยู่ข้างบน

ผู้ฝึกยุทธ์ที่เคยลงถ้ำใต้ดินบางส่วน รู้แค่ว่าพวกเขาลงถ้ำก็ได้รับของเป็นกอบเป็นกำ บางทียังจะจินตนาการเพ้อฝันว่าคนพวกนี้ลงถ้ำใต้ดิน คงฆ่าคนราวกับมด ชักดาบฟันก็สะท้านไปทั้งปฐพี

เกรงว่าคงจะไม่มีคนคาดคิดมาก่อน อัจฉริยะอย่างพวกเขาลงถ้ำใต้ดิน ห่างไกลจากที่พวกเขาจินตนาการไว้มาก

—

ทั้งสองคนมาถึงใต้ฐานกำแพง

ฟางผิงลูบกำแพงอย่างระวัง พยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้พูดอะไร บอกเป็นนัยว่าขุดตรงนี้ได้

แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่โอกาสเหมาะสม เงียบเกินไป ขุดดินจะถูกดึงความสนใจได้ง่าย ต้องรออีกสักหน่อย

พวกเขาสองคนราวกับก้อนหิน แทบไม่ขยับเขยื้อน ซ่อนตัวอยู่ในเงากำแพง รอคอยโอกาสที่จะเข้ามาหา

ทั้งไม่นานโอกาสก็เข้ามาแล้ว

ในระหว่างที่พวกเขารออยู่ ไกลออกไปนั้นจู่ๆ ก็มีเสียงคำรามอย่างโมโห

“สารเลว! ยังกล้ามาอีก!”

เสียงตะโกนเต็มไปด้วยโทสะ แผ่กระจายออกมาจากส่วนลึกในเมือง

ครู่ต่อมา ไกลๆ นั้นก็ระเบิดคลื่นพลังงานต่อสู้กัน รุนแรงอย่างยิ่ง

ฟางผิงไม่ชักช้า ฉวยโอกาสนี้เริ่มขุดดินทันที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน