ตอนที่ 507 นายไม่รู้จักฉัน ฉันไม่รู้จักนาย (2)
………………..
ผู้หญิงเมื่อบ้าคลั่งขึ้นมาน่ากลัวกว่าผู้ชายเสียอีก
เสี้ยวพริบตาที่อวี่หมิงแผดเสียงร้อง พวกขั้นเก้าต่างรับรู้ได้ถึงอันตรายที่ร้ายแรง
เถี่ยมู่สีหน้าเปลี่ยนอย่างหนัก คำรามอย่างโมโห ฝืนบีบให้หยางเต้าหงล่าถอยไป ก่อนจะรีบลอยออกห่างจากทิศทางที่อวี่หมิงอยู่อย่างรวดเร็ว!
ในเวลาเดียวกันราชาเฉียงเวยก็หน้าเปลี่ยนสี!
เขาพุ่งมาฆ่าอวี่หมิงย่อมมีความมั่นใจอยู่แล้ว ถึงกระทั่งมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่สามารถโจมตีถูกเขตผนึก อวี่หมิงไม่ได้มีพลังต่อสู้สมบูรณ์อีกแล้ว ไม่อาจจะหนีออกจากการควบคุมเขา ทำให้เขาตกตายไปพร้อมกันได้!
แม้อวี่หมิงจะระเบิดตัวเอง นั่นก็เหมือนกัน!
ในเวลานี้อวี่หมิงไม่ได้ระเบิดตัวเอง เบื้องหน้าปรากฏภาพต้นซงเล็กๆ อย่างเลือนราง ไม่ใช่อาวุธวิเศษ ทั้งไม่ใช่การปรากฏพลังจิตใจ!
ต้นซงเล็กๆ ที่เลือนรางราวกับมีชีวิต ลำต้นถึงกระทั่งมีใบหน้าของมนุษย์ปรากฏอยู่
“จู๋มิ่ง?”
ชั่วพริบตานี้ต้นซงเล็กๆ นั้นนึกไม่ถึงว่าจะพูดได้!
ราชาเฉียงเวยหน้าเปลี่ยนสี หมุนตัวหนีไป ต้นซงเล็กนั้นไม่สนใจเขา เพียงแค่ทำท่าเสียดายอยู่บ้าง พึมพำว่า “ยังเข้าไปไม่ได้อีก…”
เสียงที่พึมพำออกมานี้ ราวกับต้นซงเล็กผิดหวังอย่างมาก
ในตอนที่เขาไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร จู่ๆ ทั่วทิศทางก็เกิดระเบิดพลังจิตใจอย่างแข็งแกร่งพุ่งโจมตีมาหาเขา
ท้องฟ้าที่ครอบทั้งพื้นดิน รอยแยกมิติที่ก่อนหน้านี้ราวกับสิ่งไม่มีชีวิต นึกไม่ถึงว่าจะเริ่มเลื่อนลงมา
เขตผนึกบนพื้นระเบิดพลังจิตใจคล้ายกับของจริงออกมาพักใหญ่
ทั่วทั้งเมืองทรุดโทรมราวกับมีชีวิตขึ้นมา
การโจมตีทั่วทิศทางต่างพุ่งไปหาต้นซงเล็กนั่น
ทั้งพวกขั้นเก้าอย่างราชาเฉียงเวยล้วนอยู่ใกล้กับต้นซงเล็ก การโจมตีพวกนี้จึงครอบคลุมอยู่ในขอบเขตของพวกเขา
เถี่ยมู่ที่หนีออกไปคนแรกตะโกนว่า “เจ้าบ้าไปแล้ว!”
ยังไม่ได้ออกจากเขตผนึกเลย อวี่หมิงบ้าไปแล้วหรือไง?
หญิงสาวหัวเราะเสียงแหลม “จะตายก็ตายด้วยกัน ตายไปพร้อมกันเถอะ!”
พูดจบ ชั่วพริบตานั้นรอยแยกดำทะมืดที่แทบจะไม่มีปฏิริยาอะไรก็เคลื่อนผ่านหัวของเธอออกไป
ครู่ต่อมาหัวครึ่งหนึ่งของอวี่หมิงก็หายไปแล้ว!
หายไปอย่างไร้ร่องรอย!
“อ๊า!”
เสียงร้องโหยหวนดังสะท้านทั่วพื้นที่เขตแดน รอยแยกเคลื่อนผ่านไป ต่อมารอยแยกนับไม่ถ้วนก็ตามมาอีก
ทุกครั้งที่เคลื่อนผ่านไป ร่างของอวี่หมิงก็หายไปทีละส่วน
จวบจนถึงตอนนี้อวี่หมิงยังไม่ตาย
เบื้องหน้านั้น พลังจิตใจที่รวบรวมเป็นร่างของอวี่หมิงร้องเสียงแหลมว่า “ตายด้วยกัน! ตายไปด้วยกันให้หมด!”
ครู่ต่อมา พลังจิตใจของอวี่หมิงก็ทะลักเข้าสู่ดาบโค้ง ก่อนพลังจิตใจและดาบโค้งจะหลอมรวมกัน ระเบิดประกายแสงราวกับดวงอาทิตย์! ดาบโค้งไม่ได้พุ่งไปหาราชาเฉียงเวย…แต่ฝ่าไปยังเถี่ยมู่ที่หนีไปไกลที่สุดและกำลังจะออกไปนอกเขตโจมตี
เถี่ยมู่แทบจะบ้าคลั่งแล้ว!
“อวี่หมิง!”
เถี่ยมู่โมโหจนตะโกนเสียงดังออกมา!
นึกไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะลากเขาไปตายด้วย!
ทำไมกัน!
ชั่วพริบตานี้เถี่ยมู่รับไม่ได้จริงๆ
“ตายไปด้วยกันให้หมด ฮ่าๆๆ…”
เสียหัวเราะก้องกังวานระเบิดออกมาจากดาบโค้ง หลังจากนั้นสักพักก็เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว!
ข้างล่างตรงตำแหน่งที่เถี่ยมู่อยู่มีการโจมตีที่คล้ายกับพลังจิตใจระเบิดออกมาอีกครั้ง ปะปนกับอาวุธขั้นเก้าและพลังจิตใจที่ระเบิดตัวเองของขั้นเก้า
ชั่วพริบตานั้นเถี่ยมู่ก็เนื้อหนังปลิวว่อน ร่างแตกร้าว ถูกประกายแสงพลังงานและพลังจิตใจปกคลุมอย่างหมดจด
ในเวลาเดียวกัน หยางเต้าหงและราชาเฉียงเวยก็เผชิญหน้ากับอันตรายร้ายแรงเช่นกัน
รอยแยกสีดำเคลื่อนผ่านรอบๆ ทั้งสองคนอย่างเงียบเชียบ
การปรากฏของรอยแยกไม่มีสุ้มเสียง ไม่สามารถหยั่งเชิงได้ หยางเต้าหงไม่ทันระวัง จู่ๆ เท้าขวาก็ถูกบาด หายไปในชั่วพริบตา ราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
หยางเต้าหงหวาดหวั่นอย่างยิ่ง รีบลอยออกไปข้างนอก
ราชาเฉียงเวย เวลานี้ก็ตื่นตระหนกเช่นกัน คำรามติดต่อกัน นอกจากไม่หลบพลังจิตใจที่โจมตีมาพวกนั้น ยังเป็นฝ่ายวิ่งลงไปข้างล่าง ในอากาศอันตรายกว่าพื้นดิน!
แม้การโจมตีของพลังจิตใจจะอันตราย แต่ต่อให้อันตรายแค่ไหนก็ดีกว่าอยู่ในอากาศ!

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน