ตอนที่ 511 สวรรค์ ตำหนักเทพ (1)
………………..
เมืองโบราณ
ฟางผิงระเบิดฟันอย่างบ้าคลั่ง ในที่สุดก็เปิดหน้าอกของราชาเฉียงเวยออกมาได้
แม้จะเปิดออกเป็นโพรง แต่เนื้อหนังยังคงผสานอย่างไม่หยุดหย่อน น่ากลัวอย่างถึงที่สุด
ภายในร่างกายของราชาเฉียงเวยมีก้อนผลึกที่คล้ายกับหยกสีเขียว
แต่ตอนนี้ก้อนผลึกราวกับลูกบอลที่รั่ว น้ำแร่ชีวิตหลั่งไหลออกไปอย่างไม่ขาดสาย
ตอนที่ราชาเฉียงเวยมีชีวิตอยู่ ยังสามารถใช้พลังจิตใจปิดผนึกได้ ตอนนี้คนตายไปแล้ว เมื่อครู่ยังดีที่อยู่ภายในร่างกาย ถูกร่างกายขั้นเก้าที่สภาพสมบูรณ์ปิดผนึกไว้
ตอนนี้ถูกทะลวงแล้วจึงกระจัดกระจายออกไปเร็วอย่างเห็นได้ชัด
รอบๆ ฟางผิง ตอนแรกไม่มีการคงอยู่ของพลังงาน ตอนนี้กลับมีพลังงานจำนวนมากปกคลุมอยู่ในชั่วพริบตา
“โฮก!”
เสียงคำรามของสัตว์ปีศาจแผ่กระจายออกมา ฟางผิงหน้าเปลี่ยนสี
ในพื้นที่เขตแดน พลังงานคือสิ่งที่มีค่าที่สุดในสายตาของพืชปีศาจและสัตว์ปีศาจ
เวลานี้พลังงานทะลักออกมาอย่างรุนแรง ดึงดูดให้เผ่าปีศาจที่อยู่ไกลออกไปนั้นเริ่มนั่งไม่ติดที่ขึ้นมาแล้ว
ฟางผิงรีบควักขวดขนาดใหญ่ที่สร้างจากคริสตัลพลังงานออกมาจากช่องเก็บของ คว้าก้อนผลึกสีเขียวออกมา ยัดใส่ในขวด
พอผลึกเข้าไปในขวดแล้วก็แปรสภาพเป็นของเหลวอย่างรวดเร็ว
ทั้งยังคงกระจายแทรกซึมออกไปข้างนอก
ฟางผิงรีบคว้าขวดคริสตัลพลังงานออกมาหลายอัน ของสิ่งนี้ไม่ได้มีมูลค่ามากมายอะไร ก่อนที่จะเข้ามาเขาเตรียมการณ์ไว้ไม่น้อย ไม่ใช่เพื่อเตรียมใส่น้ำแร่ชีวิตโดยเฉพาะ แต่เก็บไว้ใช้งานเฉยๆ
ไม่ว่าจะเป็นน้ำแร่ชีวิตหรือผลไม้พลังงานบางส่วน ใช้เจ้าสิ่งนี้เก็บรักษาไว้ก็จะป้องกันไม่ให้พลังงานเล็ดลอดออกไปภายนอกมากจนเกินไป
ใส่ลงไปแล้ว ฟางผิงก็เอ่ยอย่างดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง “รวยแล้ว!”
“รวยจริงๆ แล้ว!”
น้ำแร่ชีวิตเต็มไปหมด!
แม้ก้อนผลึกนี้อยู่ในร่างกายราชาเฉียงเวยจะขนาดเท่ากำปั้น แต่รอกลายเป็นของเหลวแล้ว กลับเติมขวดใหญ่สามขวดจนเต็ม
ด้านข้าง หวังจินหยางก็ถูกดึงความสนใจเช่นกัน อดเอ่ยไม่ได้ “มีเท่าไหร่?”
เขายังไม่เคยเห็นน้ำแร่ชีวิตเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย!
ครั้งก่อนในถ้ำใต้ดินหนานเจียง ฟางผิงทำออกมาเป็นหยดเล็กๆ เขาและพวกฉินเฟิ่งชิงยังมองกันตาเป็นมัน
ตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของหยดเล็กๆ อีกต่อไปแล้ว!
ระหว่างที่พูด หวังจินหยางก็อดเอ่ยไม่ได้ “เจ้าเมืองเฉียงเวยเอาออกมาเยอะขนาดนี้ได้ยังไง? นี่คงไม่ใช่หอบทรัพย์สินออกมาทั้งบ้านหรอกนะ?”
ฟางผิงเผยสีหน้าลิงโลด อดด่าไม่ได้ “เจ้าหมอนี้อย่างน้อยก็ใช้หมดไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว!”
เรื่องที่ราชาเฉียงเวยสิ้นเปลืองอย่างหนัก ฟางผิงยังคงไม่พอใจอย่างมาก
ตอนที่ต่อสู้กับคนอื่น เจ้าหมอนี้แทบจะเปิดใช้เต็มที่ ไม่ปวดใจเลยสักนิด เทียบกับตาเฒ่าหลี่ครั้งก่อนยังสิ้นเปลืองมากกว่า ฟุ่มเฟือยเกินไป
แม้จะด่าอย่างนั้น ฟางผิงยังคงส่ายหัวว่า “คงไม่ใช่ทรัพย์สินทั้งหมดล่ะมั้ง เมืองเฉียงเวยคงน่าจะยังมีอีกไม่น้อย ไม่ใช่บอกว่าเมืองเฉียงเวยก่อตั้งมาสองร้อยปีแล้วหรือไง? สองร้อยปี แม้จะใช้ในช่วงแรกหมดไปบางส่วนแล้ว ช่วงหลังใช้หมดไปอีกเล็กน้อยก็คงไม่มีแค่นี้”
สามขวดใหญ่ ฟางผิงคำนวณน้ำหนักอยู่สักพัก ลบน้ำหนักขวดออกไปแล้ว น้ำแร่ชีวิตน่าจะประมาณหนึ่งร้อยห้าสิบจิน
หนึ่งร้อยห้าสิบจินก็เป็นเจ็ดสิบห้ากิโลกรัม
แม้ราชาเฉียงเวยจะใช้หมดไปเยอะแล้ว ครั้งนี้พกออกมา น่าจะประมาณสามสี่ร้อยจินได้
ตอนที่ฟางผิงไปขโมยน้ำแร่ชีวิตที่เมืองจู้หลิวครั้งก่อน ไม่ได้มาเยอะขนาดนี้ ขโมยไปไม่กี่ร้อยจิน
เมืองจู้หลิวเหมือนว่าจะมีประวัติศาสตร์ยาวนานไม่เท่าเมืองเฉียงเวย คำนวณแบบนี้ เมืองเฉียงเวยควรจะมีเยอะกว่า
แน่นอนว่าไม่ลบความเป็นไปได้ที่ว่าอยู่มานานกว่า เมืองเฉียงเวยอาจจะใช้เยอะกว่าเหมือนกัน
แต่ในความคิดของฟางผิง น้ำแร่ชีวิตกว่าพันจิน ทางเมืองเฉียงเวยต้องมีแน่นอน
เจ้าเมืองเฉียงเวยน่าจะไม่ได้เอามาทั้งหมด ยังไงปีศาจขั้นเก้าก็ต้องการสิ่งนี้เช่นกัน
ฟางผิงไม่รู้ว่าราชาเฉียงเวยเอามาหมดแล้วจริงๆ
เมืองที่ใหญ่อย่างเมืองเฉียงเวย สะสมมาหลายปีขนาดนี้ มีน้ำแร่ชีวิตเล็กน้อยแค่นี้จริงๆ
ของพวกนี้ไม่ได้สะสมในเวลาสองร้อยปี แต่เป็นการสะสมสามร้อยปี
ก่อนหน้านี้น้ำแร่ชีวิตพวกนี้ใช้หมดไปเมื่อสามสิบปีก่อน ท้ายที่สุดแลกเปลี่ยนมาเป็นผลไม้พลังงานเพียงลูกเดียว ผลไม้ที่เพียงพอให้รักษาชีวิตของขั้นเก้า
หลังจากพลังจิตใจดับสูญ กลืนกินผลไม้ลูกนี้ ยังสามารถมีชีวิตได้อีกครั้ง!
ผลไม้พลังงานเช่นนี้แทบจะพูดไม่ได้ว่าเป็นผลไม้พลังงานแล้ว แต่เป็นผลวิเศษอย่างแท้จริง!


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน