ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 518

ตอนที่ 518 สงครามเมืองเทียนหนานสิ้นสุด (1)

………………..

แม้จะพูดเล่น แต่ในใจทุกคนยังคงตึงเครียดไม่น้อย

สงครามนี้ถือเป็นเรื่องสำคัญจริงๆ!

แม้จะเหมือนเป็นฝ่ายได้เปรียบ แต่ได้เปรียบจริงๆ อย่างนั้นเหรอ?

ข้างหลังเมืองเฉียงเวย ยังมียอดฝีมือขั้นเก้าอีกสิบคน

เมืองเฉียงเวยที่พังทลายยังมีราชาปีศาจสองตัวและดอกเฉียงเวยออยู่ ทางตะวันออกเฉียงเหนือ เมืองเยาอวี่ยังมีขั้นราชาอีกสองคนที่ไม่ได้ออกมา เมืองเนี่ยฉื่อทางตะวันตกก็มีราชาอีกคนรวมถึงราชาปีศาจอีกสามตัว

นอกจากขั้นราชาที่รวมตัวกันสิบคนนี้ ในถ้ำใต้ดินยังมีขั้นเก้าอีกเก้าคนที่อยู่ในปัจจัยไม่สามารถควบคุมได้

คนและปีศาจพวกนี้จะสอดมือตอนที่เกิดสงครามใหญ่หรือเปล่า?

ใครก็ไม่อาจมั่นใจได้ทั้งนั้น!

อย่ามองว่าเขาหมื่นปีศาจและคนพวกนี้ต่อสู้กันอย่างดุเดือด เผ่าปีศาจมีความคิดยังไง ใครจะมั่นใจได้?

ผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำมีอาวุธวิเศษ มนุษยชาติก็มีเหมือนกัน!

แม้มนุษย์จะไม่เป็นฝ่ายไปสร้างปัญหากับพื้นที่หวงห้าม แต่นั่นคือในสถานการณ์ที่เป็นรอง

หากมนุษย์ทำลายอำนาจของผู้ฝึกยุทธ์ถ้ำจริงๆ ยังจะเป็นเหมือนเมื่อก่อน ไม่กล้าสร้างปัญหาให้พื้นที่หวงห้ามอย่างนั้นเหรอ?

ดังนั้นตอนนี้ราชาปีศาจทั้งห้ามีท่าทียังไง ใครก็ไม่สามารถรับประกันได้

ขั้นราชาทั้งสองของเมืองเยาอวี่ แม้จะหดหัวไม่ยอมออกมาอยู่ตลอด แต่หากเห็นยอดฝีมือถ้ำใต้ดินกำลังจะพังพินาศจริงๆ ทั้งสองยังจะหดหัวอยู่ต่อไปอย่างนั้นเหรอ?

พวกหนานอวิ๋นเยวี่ยพูดเหมือนผ่อนคลาย ในความเป็นจริงให้พวกฟางผิงออกไปก่อน นั่นหมายความว่าพวกเขากังวลเช่นกัน

ไม่งั้นจากจำนวนขั้นเก้าสิบคน ขั้นเจ็ดขั้นแปดอีกมากมาย เพียงพอให้กำราบขั้นเก้าทั้งสิบของถ้ำใต้ดินแล้ว

—

หลังจากที่ยอดฝีมือมนุษย์รวมตัวกันมุ่งหน้าไปทางเมืองเฉียงเวย คนมากขนาดนี้ พลังปราณแข็งแกร่งจนถึงกระทั่งปรากฏเป็นลำแสงสีแดงขนาดใหญ่ในถ้ำใต้ดิน!

ทางตะวันออกเฉียงเหนือ ปีศาจนกยูงของเมืองเยาอวี่และเจ้าเมืองที่สวมกวานคนหนึ่งก็ลอยขึ้นเหนืออากาศเช่นกัน

ชะตาลิขิตไม่อาจฝืน คนและปีศาจพวกนี้ต่างมีลางสังหรณ์ขึ้นมา

สงครามใหญ่ใกล้เข้ามาแล้ว!

สงครามใหญ่ที่น่าสังเวชกว่าก่อนหน้านี้กำลังมาแล้ว!

หลายวันนี้ ไม่นับพวกเจ้าเมืองเฉียงเวยที่ตายในพื้นที่เขตแดน ถ้ำใต้ดินมีขั้นเก้าตายไปแล้วเจ็ดคน!

มนุษยชาติตายไปแค่หนึ่งคนเท่านั้น

ระยะเวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน มีขั้นเก้าตายในสงครามถ้ำใต้ดินเทียนหนานเกินสองหลักไปแล้ว ในเมืองเทียนหนานทั้งสองฝ่ายมีขั้นเก้าตายไปเจ็ด ในพื้นที่เขตแดนตายไปอีกห้า

ครั้งนี้จะมีคนตายไปอีกเท่าไหร่กัน?

—

เมืองเฉียงเวยที่ถูกทำลาย

กลีบดอกเฉียงเวยเละเทะไม่เป็นชิ้นดีแล้ว

ลำต้นสีทองนั้นก็หม่นแทบไร้แสง

ไม่มีน้ำแร่ชีวิต ไม่มีแหล่งแร่เมืองราชา ตอนแรกถูกยอดฝีมือมนุษย์ล้อมโจมตี หลังจากนั้นยังถูกราชาปีศาจทั้งสองล้อมโจมตีอยู่นานอีก

หากไม่ใช่ว่าพืชปีศาจมีพลังชีวิตแข็งแกร่ง ดอกเฉียงเวยเองก็มีพื้นฐานความสามารถที่ดี เกรงว่าจะตายไปนานแล้ว

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตอนนี้ดอกเฉียงเวยจึงรู้สึกว่าเหนือบ่ากว่าแรงอยู่บ้าง

ดอกเฉียงเวยไม่ฟัง ทั้งไม่อยากฟัง มันแค่รู้ว่าจู๋มิ่งตายแล้ว ไม่อาจกลับมาได้อีกแล้ว!

อีกฝ่ายกระทั่งยังรู้เรื่องผลวิเศษ นี่เป็นความลับของมันกับจู๋มิ่ง ไม่มีคนอื่นรู้อีก!

ตอนนี้ผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่กลับรู้เรื่อง!

สองร้อยปีก่อน ชายหนุ่มที่มาจากเขตหวงห้ามคนนั้น เห็นมันเป็นครั้งแรกก็บอกกับมันว่ากลายเป็นขั้นเหนือราชาด้วยกัน เขาจะช่วยมันปรากฏร่าง!

ปรากฏร่าง…นี่เป็นเส้นทางที่พืชปีศาจทั้งหมดต่างกำลังไล่ตาม!

หลังจากปรากฏร่าง มันไม่จำเป็นต้องใช้พลังจิตใจสื่อสารอีก พลังจิตใจที่คลุมเครือนั้น ยากที่จะสื่อสารกับมนุษย์ได้สะดวก รู้แค่ความหมายคร่าวๆ บางส่วนเท่านั้น

หลังจากปรากฏร่าง มันจะสามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ตามใจปรารถนา

หลังจากปรากฏร่าง มันจะสามารถเป็นเหมือนราชาซง ปรากฏร่างวิญญาณออกมา ไม่ได้ติดอยู่ในร่างขนาดใหญ่แบบนี้อีกต่อไป กระทั่งเคลื่อนไหวยังยากลำบาก

มันอยากท่องขุนเขาลำเนาไพร เตร็ดเตร่ไปทั่ว ออกสำรวจโลกกว้างเช่นกัน แม้ว่าร่างวิญญาณจะไม่สามารถคงอยู่ตลอดไป ปรากฏราวกับภาพมายา นั่นก็ไม่เป็นไร

เมื่อก่อนสิ่งที่มันคิดเพียงอย่างเดียวก็คือก้าวเข้าสู่ขั้นเหนือราชา!

แต่อยู่ร่วมกันมานับร้อยปี จู่ๆ ดอกเฉียงเวยก็พบว่าตัวเองเหมือนจะมีความคิดเป็นอื่น

แม้มันจะมีสติปัญญา แต่ไม่มีความรู้สึก มันไม่รู้ว่าความรู้สึกเป็นยังไง รู้แค่ว่าความรู้สึกช่างมหัศจรรย์ มหัศจรรย์ถึงขั้นที่มันยินดีรวบรวมผลวิเศษที่สร้างอาการบาดเจ็บอย่างร้ายแรงกับตัวเองเพื่อจู๋มิ่งได้

และตอนนี้ ผู้ฝึกยุทธ์ดินแดนแห่งการเกิดใหม่กลับบอกมันว่าจู๋มิ่งตายแล้ว!

ตายอยู่ในพื้นที่ระหว่างเขตแดน แม้จะเป็นผลวิเศษก็ไม่สามารถปกป้องชีวิตของเขาเหมือนกัน

ดอกเฉียงเวยโจมตีหนานอวิ๋นเยวี่ยอย่างบ้าคลั่ง หนานอวิ๋นเยวี่ยเผยสีหน้าเรียบนิ่ง ปัดป้องครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ได้ลงมือหนัก เอ่ยต่อว่า “เฉียงเวย เจ้าจะสู้อย่างถึงที่สุดกับข้าอย่างนั้นเหรอ? เจ้าเมืองเฉียงเวยไม่ได้ตายเพราะน้ำมือข้า เดิมทีมนุษย์ก็อ่อนแอ ไม่สามารถโจมตีอีกฝ่ายในพื้นที่เขตแดนได้ เจ้าน่าจะเข้าใจดียิ่งกว่าพวกเรา เจ้าเมืองเฉียงเวยไปพื้นที่เขตแดนเอง ล้ำเส้นของเขตหวงห้ามและราชาซง แม้ครั้งนี้จะไม่ถูกฆ่า ราชาซงก็คงไม่ปล่อยเขาไปอยู่ดี ข้ายังหวังให้เจ้าเมืองเฉียงเวยมีชีวิตรอดยิ่งกว่าเจ้าซะอีก เขามีชีวิตรอด บางทีอาจจะสร้างปัญหาบางอย่างให้ราชาซงได้ การทรยศเขตหวงห้าม…นี่เป็นเรื่องที่พบเห็นได้น้อย!”หนานอวิ๋นเยวี่ยพูดติดต่อกันไม่หยุด ระหว่างที่ต่อต้านการโจมตีของอีกฝ่าย ก็เอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “อันที่จริงหลายคนต่างเดาได้ว่าเจ้าเมืองเฉียงเวยจะทรยศไปยังพื้นที่เขตแดน ไม่งั้นเจ้าถูกข้าล้อมโจมตี ถูกราชาปีศาจของพื้นที่หวงห้ามโจมตี ล้วนเป็นเผ่าพันธุ์ของราชาซง ทำไมคนพวกนั้นไม่มาช่วยเจ้าล่ะ? ไม่มีใครโง่! เจ้าเมืองเฉียงเวยหายตัวไป ราชาปีศาจพื้นที่หวงห้ามมาโจมตี ทั้งยังโจมตีแค่เจ้า คนทั้งหมดต่างรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! ดังนั้นคนของเผ่าพืชปีศาจจึงไม่อาจช่วยเจ้า คนของเผ่าสัตว์ปีศาจก็ดูเรื่องสนุกอยู่ ไม่เชื่อเจ้าก็ลองถามราชาปีศาจสองตัวนั้น รู้เรื่องที่เจ้าเมืองเฉียงเวยไปพื้นที่เขตแดนหรือเปล่า?”

———–

………………..