ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 552

552 /554

ตอนที่ 552 สืบทอดจากระบบเดียวกัน (2)

………………..

ตอนนี้ปราณของหลี่ฉางเซิงไม่ได้แข็งแกร่งมากมาย

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหกปราณหนึ่งหมื่นแคล

ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นเจ็ด ปกติจะฝึกวิชาถึงห้าหมื่นแคล แน่นอนว่าเวลานั้นปราณไม่ได้หมายถึงทุกอย่าง

ยอดฝีมือขั้นแปดปราณสูงถึงหนึ่งแสนแคล

ตาเฒ่าหลี่เคยโม้ว่าตัวเองจะฝึกวิชาจนปราณถึงหนึ่งล้านแคลเพื่อฟันขั้นสุดยอด ทั้งพูดอีกว่าปราณหนึ่งแสนแคลก็สามารถจัดการขั้นเก้าได้แล้ว

เวลานั้นเขายังไม่มีอาวุธวิเศษขั้นเก้า ทั้งไม่ได้เรียนวิชากระบี่ทะลวงฟ้าเช่นกัน

แน่นอนว่าแม้จะฝึกปราณดีหน่อย แต่ตอนนี้เขายังทำไม่ถึงขั้นฆ่าขั้นเก้าในกระบวนท่าเดียว ตอนนี้ปราณอาจจะสูงกว่าขั้นแปดตอนต้นทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้น หกเจ็ดหมื่นแคล

คิดอยากจะฝึกให้ถึงหนึ่งแสนแคลยังไม่รู้ว่าจะเดือนไหนปีไหน

หากเขาฝึกถึงหนึ่งแสนแคลจริงๆ ขั้นเก้าที่ต่ำกว่าขั้นสุดยอดที่ต่อสู้กับเขาได้ มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

ตาเฒ่าหลี่ไม่พูดอะไรอีก จางเทาเงียบไปอีกครั้ง จู่ๆ ก็เอ่ยว่า “ฟางผิง…ตกลงได้พาร่างของตระกูลหยางคนนั้นกลับมาหรือเปล่า?”

ตาเฒ่าหลี่เอ่ยด้วยใบหน้าจริงจังทันที “แน่นอนว่าไม่อยู่แล้ว!”

จางเทาปวดหัวอยู่บ้าง เอ่ยเสียงเบาว่า “ถ้ามี ให้เขารีบควักออกมาเร็วๆ บางเรื่องยังคงเป็นปัญหาไม่น้อย คนอื่นไม่รู้ ฉันยังจะไม่รู้ได้หรือไง? เวลานั้นเขาออกจากถ้ำใต้ดิน พกน้ำแร่ชีวิตกลับมาเท่าไหร่ ฉันกระจ่างใจดี ตอนนี้กลับแล้วใหญ่ นายไม่ทันไรก็มีสิบจินแล้ว ยังอาจไม่ใช่ทั้งหมดเสมอไป ทางหวังชิ่งไห่ก็ได้ไปสองจิน จางชิงหนานและเฉินเย่าถิงก็ได้ไปบางส่วน…”

“นั่นเป็นการสะสมจากถ้ำใต้ดินหนานเจียงครั้งก่อน…”

“นายคิดว่าฉันเป็นคนปัญญาอ่อน?”

จางเทาเอ่ยอย่างโมโห “น้ำแร่ชีวิตสร้างมาจากพืชปีศาจ จะไม่เหลือกลิ่นอายไว้สักหน่อยเลยหรือไง? เป็นของเจ้าเมืองเฉียงเวยหรือเมืองจู้หลิวจากหนานเจียง ฉันจะแยกไม่ออกเลย? ฉันเป็นแพะรับบาปแทนพวกนายแล้ว นายกลับปิดบังฉันแบบนี้? หลี่ฉางเซิง นายคิดว่าฉันอยู่มาเกือบร้อยปีนี้เป็นคนโง่หรือไง?”

ผ่านไปสักพัก หลี่ฉางเซิงจึงเอ่ยว่า “เขาไม่ได้เอามาจริงๆ หากเขาเอามา ไม่ปิดบังไว้หรอก ต้องเอาออกมาอยู่แล้ว! แม้จะไม่ให้ตระกูลหยาง เหล่าอู๋ใกล้จะขั้นเก้าแล้ว เขาต้องให้เหล่าอู๋แน่ เจ้าเด็กนี้รู้จักคุณคน ทั้งรู้ว่าใครปกป้องเขาได้ เหล่าอู๋แข็งแกร่งแล้ว เป็นผลดีต่อเขา…”

“งั้นแหวนเก็บของ เขาเอามาจากไหน?”

จางเทาถามออกไป น้ำแร่ชีวิตของฟางผิงไม่มีเหตุผลที่จะมีเยอะถึงขนาดนี้ได้

บางทีคนอื่นอาจไม่สนใจ คิดว่าเขาเก็บสะสมมาจากครั้งก่อน

แต่เขากระจ่างใจดี

ประจวบเหมาะที่ครั้งก่อนฟางผิงออกมาจากเทียนหนาน เขาก็อยู่ทางนั้น บนร่างของฟางผิงมีขนกี่เส้นเขายังรู้ด้วยซ้ำ

ตาเฒ่าหลี่พูดไม่ออก พึมพำว่า “เขาไม่มีแหวนเก็บของ…”

“นายกล้าปิดบังฉันอีกครั้ง ฉันจะโยนนายไปที่เขาต้านสมุทรซะ เข้าไปให้คำตอบกับคนพวกนั้นของเมืองเจิ้นซิงเอง!”

จางเทาเผยสีหน้าไม่พอใจ มาถึงขั้นนี้แล้ว เจ้าหมอนี้ยังจะหลอกตัวเองอีก

ตาเฒ่าหลี่จนใจ ผ่านไปสักพักจึงเอ่ยว่า “ก็ได้ ฉันจะบอกแล้ว เขามีแหวนเก็บของ แต่มีแค่เขาที่เปิดใช้ได้ ทั้งเป็นของเขาด้วย นั่นไม่ใช่ของคนอื่น เป็นของเขาเอง ตั้งแต่ที่ถ้ำใต้ดินเทียนหนานเขาก็มีแล้ว ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลหยาง จุดนี้สามารถรับประกันได้ เพราะฉันรู้ตั้งแต่ครั้งก่อนแล้ว…”

พูดจบ ตาเฒ่าหลี่ก็มองจางเทา “ขั้นสุดยอดอย่างพวกนายมีแหวนเก็บของหรือเปล่า?”

จางเทาไม่สนใจเขา เอ่ยเสียงเบาว่า “แหวนของเขาเอง…เขาเอามาได้ยังไง?”

ครุ่นคิดแล้ว จางเทาก็ส่ายหัว “ผู้ฝึกยุทธ์ต่างมีความลับเป็นของตัวเอง ฉันก็ไม่ได้จะซักไซ้ไล่เลียงเกินไป ความลับมีกันทุกคนอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้บังเอิญไปเกี่ยวข้องกับตระกูลหยางคนนั้นพอดี…ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้สนใจจริงๆ ตอนนี้คิดดูแล้ว ตระกูลไม่ยอมเลิกรา อาจจะเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกัน”