ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 64
ตอนที่ 64 ลางสังหรณ์
ตอนเย็น
ห้องอาหารของโรงแรม
ฟางผิงกินข้าวพร้อมคุยโทรศัพท์ไปพลาง
เสียงของฟางหยวนนั้นเจื้อยแจ้วมาตามสาย “ฟางผิง ถ้านายไม่กลับมาอีก ฉันจะกินขนมในบ้านให้หมดเกลี้ยงละนะ”
“อีกอย่าง หนังสือเรียนเก่าๆ ในบ้านจะเอาอยู่รึเปล่า? ฉันวางแผนว่าจะตัดหน้าแรกของหนังสือที่มีชื่อนายเอาไปขายเป็นลายเซ็น พวกเราแบ่งเงินกันคนละครึ่ง นายคิดว่าไง?”
“ใช่สิ จางหลิงมาแนะนำพี่สาวเธอให้นายรู้จัก ทีหลังนายเจอเธอก็เออออไปแล้วกัน…”
“เกือบลืมเลย วันที่ 10 นายจะกลับบ้านแล้วใช่ไหม? หรือวันเสาร์ที่ 10 จะให้ฉันไปหานายที่รุ่ยหยางดี?”
“อยู่ที่บ้านน่าเบื่อจะตาย ถ้านายยังไม่กลับมาอีก ฉันจะไม่เลี้ยงเคเอฟซีแล้ว…”
“…”
ตลอดสายแทบจะเป็นเธอที่พูดอยู่ฝ่ายเดียว พ่อแม่ได้พูดแค่ไม่กี่ประโยคเท่านั้น พอมือถือตกอยู่ในมือเด็กสาวกลับถือไม่ยอมปล่อย
ฟางผิงไม่รู้จะตอบยังไง เขาแทบแทรกบทสนทนาไม่ได้ด้วยซ้ำ เด็กสาวเล่นไม่เว้นช่วงให้เขาพูดเลย รอจนเธอเหนื่อยพักหายใจ ฟางผิงค่อยเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เอาเถอะ อีกไม่กี่วันคงจะกลับแล้ว ฉันจะพาไปกินของอร่อย เที่ยวที่สนุกๆ ละกัน”
“ของอร่อย?” ฟางหยวนตื่นเต้นขึ้นมา “ของอร่อยอะไร…”
ต่อจากนั้นฟางหยวนก็ครองสายทั้งหมดอีกครั้ง รอจนเธอพูดเองเออเองจนเสร็จ ฟางผิงจึงกินข้าวอิ่มพอดี
ฟางผิงหน้าแฝงด้วยรอยยิ้ม รอพักหนึ่งค่อยเอ่ยว่า “รู้แล้ว อยู่ที่บ้านเชื่อฟังพ่อแม่ดีๆ ล่ะ ฉันขอวางก่อน…”
ไม่ปล่อยโอกาสให้เด็กสาวร่ำรี้รำไรต่อ เขาตัดสายไปทันที
วางสายแล้ว อู๋จื้อหาวที่อยู่ด้านข้างรีบพูดหยอกขึ้นมา “ฉันเหมือนจะได้ยินอะไร น้องนายแนะนำแฟนสาวให้นาย?”
“นายอิจฉา?”
“ฉันอิจฉา?”
อู๋จื้อหาวไร้คำพูด นี่เป็นปฏิกิริยาของคนทั่วไปหรือไง?
พอฉันพูดแบบนี้ นายควรจะอายจนโมโห รีบพูดปฏิเสธไม่ใช่เหรอ?
ฟางผิงไม่สนว่าเขาจะรู้สึกยังไง ลุกขึ้นทั้งพูดไปพลาง “พรุ่งนี้ไปเดินซุปเปอร์มาเก็ตกันไหม?”
“ไปทำไม?”
“ซื้อของติดไม้ติดมือกลับไป เดี๋ยวอีกสองวันต้องตั้งใจอ่านหนังสือแล้ว พอสอบวิชาเฉพาะเสร็จก็ต้องตรงดิ่งกลับบ้านทันที”
ออกมาอยู่ที่นี่เกือบสิบวันแล้ว ฟางผิงอยากสอบให้เสร็จเร็วๆ เหมือนกัน จะได้รีบกลับบ้าน
ได้ยินเขาพูดแบบนี้ อู๋จื้อหาวจึงพยักหน้า ไม่คิดแย้งอะไร “ได้ พรุ่งนี้ไปด้วยกัน ฉันจะได้ซื้อของด้วย ถุงเท้าเริ่มไม่พอใช้แล้ว…”
ฟางผิงเอ่ยดูแคลน “กางเกงในยังมีพอใส่เหรอไง?”
ตอนที่เจ้าหมอนี้มา พกกระเป๋าสัมภาระมาใบใหญ่ เสื้อผ้าที่ใส่แล้วกลับไม่ซัก ใช้แล้ว ตั้งใจเก็บใส่ถุงเพื่อเอากลับบ้าน
จากที่ได้ฟังอู๋จื้อหาว ช่วงสอบนั้นเวลาทุกนาทีมีค่า ไม่อาจสิ้นเปลืองเวลาไปกับการซักผ้าได้
คนที่ทำเรื่องแบบนี้ ไม่ได้มีแค่อู๋จื้อหาวคนเดียว
ฟางผิงจึงดูแคลนคนแบบนี้อย่างยิ่ง…
ถึงแม้ว่าเขาจะวางแผนว่า วันที่เหลือจะไม่ซักเสื้อ ค่อยกลับบ้านไปให้ฟางหยวนทำแทนก็เถอะ…
เด็กแสบนั้นได้ประโยชน์จากเขา คงจะเอาเสื้อผ้าไปซักให้เขาอย่างอารมณ์ดี ฟางผิงคิดว่าเรื่องที่เขาเปลี่ยนชีวิตน้องสาว ถือเป็นมิตรภาพของพี่น้องที่ยิ่งใหญ่!
อู๋จื้อหาวไม่สนใจคำหยอกเล่นของเขาเหมือนกัน หัวเราะลั่น “กางเกงในยังพอใส่ เอามาตั้งสิบตัว”
“หน้าไม่อาย!”
“เลียนมาจากนายนั่นแหละ…”
ทั้งสองคนปะทะฝีปากกันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนอู๋จื้อหาวจะหันไปถามหยางเจี้ยน “หยางเจี้ยน นายไปไหม?”
“ฉันคงไม่ไป ยังทบทวนวิชาที่จะสอบไม่เสร็จเลยเครียดอยู่นิดหน่อย…”
หยางเจี้ยนส่ายหัว ความรู้ด้านวิชาวัฒนธรรมของเขาแย่กว่าอู๋จื้อหาวเยอะ
แม้จะเป็นฟางผิง ตอนนี้ยังเก่งกว่าเขาซะอีก
ความรู้ทั่วไปของฟางผิงนั้นพอใช้ได้เลย ด้านหนึ่งเป็นเพราะพลังจิตใจสูง ทำให้ความจำดีและเข้าใจอะไรได้ง่าย
อีกด้านยังคงเป็นเพราะเขาฝึก (เคล็ดหลอมกระดูก) และจวงกงแล้ว
ความรู้ของวิชาเฉพาะล้วนเป็นการเตรียมพร้อมให้นักเรียนสามารถทำความเข้าใจกับผู้ฝึกยุทธ์ได้ลึกซึ้งขึ้น
ฟางผิงฝึกวิชา ทั้งทำความเข้าใจกับความรู้วิชาเฉพาะไปพร้อมๆ กัน นับว่าได้นำมาปฏิบัติใช้จริง
ดังนั้นแม้ว่าจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่เขาแทบจะไม่เป็นรองใครเลย
ลงมือปฏิบัติเพื่อให้ได้เข้าใจอย่างแท้จริง นักเรียนส่วนมากอาศัยจำอย่างเอาเป็นเอาตาย ฟางผิงกลับฝึกไปด้วยทำความเข้าใจไปด้วย จึงจำได้ง่ายกว่า
หยางเจี้ยนไม่ไป อู๋จื้อหาวคงไม่ถามหลิวรั่วฉีแล้วเช่นกัน
ช่วงนี้หลิวรั่วฉีขยันกว่าหยางเจี้ยนเสียอีก พอถึงโรงแรมปุ๊บ ก็พุ่งเข้าห้องอ่านหนังสือทันที แทบไม่ออกมากินข้าวเย็นด้วยซ้ำ
พอนัดกับฟางผิงว่าจะออกไปด้วยกันพรุ่งนี้เช้าแล้ว พวกเขาค่อยแยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง
—
วันต่อมา
ซุปเปอร์มาร์เก็ตเหลียนหวา
เห็นฟางผิงซื้อของเหมือนเศรษฐี เห็นอะไรก็โยนเข้ารถเข็น อู๋จื้อหาวได้แต่มองตาปริบๆ “นายออกมาครั้งนี้เอาเงินมาเท่าไหร่กัน?”
ฟางผิงรวยเละแล้ว?
แต่เท่าที่เขารู้ บ้านของฟางผิงไม่ได้มีเงินขนาดนี้?
หรือหวังจินหยางยังสนับสนุนค่าใช้จ่ายให้เขาด้วย?
แม่เจ้า ตกลงสองคนนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่!
“ไม่เยอะ แค่ไม่กี่ล้าน…”
“นาย…”
อู๋จื้อหาวรู้สึกว่าตัวเองโดนแกล้งอีกแล้ว เขาเผยสีหน้าขุ่นเคือง
ฟางผิงเบะปาก ฉันบอกไปแล้วว่าฉันเป็นคนใสซื่อ แต่มักไม่มีคนเชื่อ ฉันเลยไม่มีทางเลือกไง
ตอนนี้เขามีเงินในบัญชีสองล้านสามแสนแปดหมื่นหยวน ในมือมีเงินสดอีกหนึ่งหมื่น
บอกว่าไม่กี่ล้าน คงไม่นับว่าโกหกเหมือนกัน?
อู๋จื้อหาวคร้านจะถามอีก เขาเลือกของให้ตัวเอง รอจนเห็นฟางผิงถือขนมกองใหญ่ จึงอดไม่ได้อีกครั้ง “ช่วงนี้พวกเราอย่ากินขนมจะดีที่สุด ไม่มีประโยชน์ต่อร่างกาย กินยาบำรุงให้มากๆ จะ…”
“ไม่เป็นไร ค่าปราณฉันสูงเลยหนึ่งร้อยห้าสิบแคลแล้ว กินขนมนิดหน่อยไม่กระทบอะไรหรอก…”
VERIFYCAPTCHA_LABELบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน