ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 313
ตอนที่ 313 มุมมอง
คนอื่น ๆ ต่างก็พากันตกตะลึงกับคำตอบของหลินจื้อเป่ ยและคนอื่น ๆ
คนที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวน ฐานะแต่ละคนก็ไม่ธรรมดา แต่เพื่อแย่ง
ตำแหน่งผู้ช่วยสอนแล้ว พวกเขาก็ไม่คิดไว้หน้ากัน และสู้กันราวกับ
เป็นเด็กน้อย!
“หัวหน้า” คนจากสมาคมปรุงยาอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “ท่านยัง
ปกติดีอยู่รึไม่ ?”
หวงฟู่เชิงจื้อตะโกนออกมา “หุบปากซะ !”
คนจากสมาคมปรุงยาไม่กล้าเปิดปากพูดอะไรออกมาอีก แต่ในใจ
ของพวกเขา พวกเขากลับรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก
หัวหน้าสมาคมปรุงยาเขตเหนือ กลับต้องมาแย่งชิงตำแหน่งผู้ช่วย
สอน….
พวกเขามาพร้อมกัน แต่ตอนนี้หัวหน้าไม่คิดที่จะกลับไปพร้อมกับ
พวกเขา แล้วพวกเขาควรทำยังไงดี?
เมื่อเห็นหลินจื้อเป่ ย หวงฟู่เชิงจื้อและคนอื่น ๆ ต่างโวยวายออกมา อู่
ฉิงฉวนก็อดไม่ได้ที่จะคิ้วขมวด “พอแล้ว !”
เมื่อเห็นว่าอู่ฉิงฉวนโกรธ พวกขอบเขตหลี่ซวนก็พากันหยุดเถียงกัน
ทันที
“ใครจะได้ตำแหน่งนี้ไป ข้าคงบอกไม่ได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าสำนัก”
อู่ฉิงฉวนพูดด้วยท่าทีเฉยเมย “หากเจ้าสำนักให้เจ้าอยู่ต่อ เจ้าก็อยู่ต่อ
ได้ หากเจ้าสำนักให้เจ้ากลับไป คงไม่มีใครกล้าอยู่ต่อ ดังนั้นพวกเจ้า
ไม่ต้องมาต่อล้อต่อเถียงกัน ถึงเจ้าจะเถียงชนะ มันก็ไร้ค่า”
อู่ฉิงฉวนมองไปรอบ ๆ และส่ายหน้า “เอาล่ะ พวกเจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน
ข้าจะไปรายงานเรื่องนี้กับเจ้าสำนัก”
หวงฟู่เชิงจื้อรีบโค้งให้ทันที “เอาตามที่ผู้อาวุโสอู่บอก”
หลินจื้อเป่ ยและคนอื่น ๆ พากันโค้งให้กับอู่ฉิงฉวนด้วยท่าทีเคารพ
เมื่อเห็นว่าพวกนั้นใจเย็นลง อู่ฉิงฉวนก็พยักหน้าและเดินออกไปทันที
“มังกรแดง อินทรีย์ปีกฟ้า จิ้งจอกพันหน้า พวกเจ้าอยู่ที่สำนักคังเฉียง
ไปก่อน ข้าจะมารับพวกเจ้าไปป่ าหวงหยวนพรุ่งนี้” อินทรีย์หิมะพูด
ขึ้น ก่อนจะรีบกลับออกไป
ไม่นานศิษย์และโอวเสินเฟิงก็พากันแยกย้ายกลับไป
เหลือแค่กลุ่มของหลินจื้อเป่ ยและคนจากตระกูลใหญ่ที่อยู่นอกประตู
สำนักคังเฉียง
ในบ้านพักหลังหนึ่ง
จางหยูกำลังตรวจสอบเสี่ยวหร่านอยู่ เมื่อเห็นว่านางยังคงหลับใหล
อยู่และไม่ได้มีอะไรผิดปกติ เขาจึงคลายความกังวลลง
ในที่สุดเขาก็มีเวลาตรวจสอบตัวเองสักที
“ระยะการรับรู้ของข้าสูงกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า!” จางหยูแผ่การรับรู้
ของตัวเองออกไป ทันใดนั้นพื้นที่ส่วนมากในเมืองก็ปรากฏขึ้นมา
ในหัวของเขา รวมไปถึงบ้าน ตึกและร้านรวงต่าง ๆ แม้แต่ใบหน้า
ของมดที่พื้น ก็ยังปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาอย่างชัดเจน
“ตรวจสอบได้ไกลสุด 3,000 ฟุต !”
3,000 ฟุตเท่ากับหมื่นเมตร !
หมื่นเมตรนี้เหมือนจะเยอะ แต่หากเปลี่ยนเป็นหลักกิโลเมตรแล้ว
มันก็เท่ากับ 10 กม. 10 กม.นี้ครอบคลุมได้ครึ่งหนึ่งของเนินเขา !
ในอีกความหมายคือการรับรู้ของจางหยูครอบคลุมได้กว่าครึ่งหนึ่ง
ของเมืองทะเลทราย!
จางหยูไม่รู้ว่าการรับรู้ของขอบเขตหลิงซวนคนอื่น ๆ เป็นยังไง แต่
ยังไงซะเขาพอใจกับผลลัพธ์แบบนี้ !
“พื้นที่ส่วนใหญ่ในเมืองอยู่ในการรับรู้ของข้า ซึ่งหมายความว่าแค่
เพียงคิด ข้าก็เคลื่อนย้ายไปที่ไหนของเมืองก็ได้” จางหยูกังวลเรื่อง
ความปลอดภัยของตนเองมาเสมอ เขาอยากปกป้องตัวเองให้ได้เร็ว
ที่สุด สุดท้ายเขาก็สามารถทำแบบนั้นได้ เขามั่นใจว่าตราบใดที่ระวัง
ตัว แม้แต่พวกระดับสูงก็ใช่ว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บได้
หลังจากที่คลายความกังวลเรื่องนี้แล้ว จางหยูก็ผ่อนคลายขึ้นมาอย่าง
มาก
“ขอบเขตหลิงซวนขั้นต่ำ ทักษะถ่ายทอดความรู้ขั้น 4, ภาพลวงตาขั้น
4, ร่างทองคำ, เคลื่อนย้ายพริบตา…” จางหยูคำนวณความแข็งแกร่ง
ของตัวเอง “แม้แต่พวกขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูง ข้าก็มีโอกาสชนะ ถ้า
หากลอบโจมตี…พวกขอบเขตตุ้นซวนทั่วไปก็ใช่ว่าจะทนรับการ
โจมตีของข้าได้”
จางหยูได้กลายเป็นปรมาจารย์ของทวีปป่าโดยไม่รู้ตัว สิ่งเดียวที่เป็น
ภัยต่อเขาได้ก็คือพวกระดับสูงสุด !
แต่ว่าคนแบบนั้นมีอยู่เยอะรึไง ?
ตราบใดที่จางหยูระวังตัว และไม่ถูกลอบโจมตีโดยพวกระดับสูงที่ว่า
งั้นเขาคงอยู่อย่างสบายโดยไม่ต้องกังวลอะไร !
จางหยูยิ้มออกมาอย่างพอใจ และลูบหัวมังกรน้อยก่อนจะหันหลัง
กลับแล้วเดินออกจากห้องนอนมา ตอนที่เดินออกมาที่สวน จางหยูก็
ได้ตรวจสอบภารกิจ
[ภารกิจหลักที่ 16 : สั่งสอนปรมาจารย์ปรุงยา 4 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 22 : สั่งสอนปรมาจารย์ใช้ภาพลวงตา 4 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 23 : สั่งสอนนักหลอม 3 ดาว ]
[ภารกิจหลักที่ 24 : สั่งสอนนักวางค่ายกล 2 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 25 : สั่งสอนนักฝึกสัตว์อสูร 2 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 26 : สั่งสอนศิษย์ถ่ายทอดความรู้ขั้น 3]
[ภารกิจหลักที่ 27 : รับกูเฉินเข้าเป็นอาจารย์(เสร็จสิ้น) แก้ปมในใจ กู
เฉิน (ยังไม่เสร็จสิ้น)]
[ภารกิจรองที่ 6 : เส้นทางสู่เซียน(ต้องทำให้คนนอกสำนัก 10 ล้าน
คนทะลวงผ่านระดับการบ่มเพาะและถูกยกย่องว่าเป็นเซียนโดยผู้คน
พันล้านคน จำนวนผู้ที่ทะลวงผ่านตอนนี้คือ 4.21 ล้านคน ผู้คนยก
ย่อง 8.99 ล้านคน]
ภารกิจอื่น ๆ จางหยูอาจจะยอมแพ้ได้ แต่มีแค่สองภารกิจสุดท้าย
เท่านั้น ที่จางหยูให้ความสำคัญอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นอันไหนรางวัล
ก็โดดเด่นเป็นอย่างมาก !
ควบคุมมิติ, ทักษะสร้างร่างเทียม นี่มันทักษะในตำนาน !
มีใครบ้างที่ไม่อยากได้ทักษะแบบนี้ ?
สิ่งที่ทำให้จางหยูพอใจก็คือรางวัลจากภารกิจทั้งสองอย่างนี้ จางหยู
ได้ทำภารกิจที่ 27 เสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว เหลือแค่คิดหาวิธีแก้ปมใน
ใจกูเฉิน ส่วนความก้าวหน้าของภารกิจรองที่ 6 นั้น จางหยูก็พอใจ
อย่างมาก
แม้เขาจะมีลางสังหรณ์ว่ามีคนจำนวนมากทะลวงผ่านขอบเขตไปได้
แต่เขาก็คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนทะลวงผ่านไปได้ถึงสี่ล้านคน!
ในอีกความหมายก็คือคนที่มาฟังการสอนนี้ทะลวงผ่านไปได้กว่าครึ่ง!
“ต้องขอบคุณทะเลหลิงชี่!” จางหยูอดทึ่งไม่ได้ “หากไม่มีทะเลหลิงชี่
มันคงยากที่คนจำนวนมากจะทะลวงผ่านไปได้”
แน่นอนนี่ก็เป็นผลงานของจางหยูด้วย ยังไงซะสุดท้ายหากไม่มีเขา
มันก็ไม่มีทะเลหลิงชี่
“ภารกิจย่อยที่ 6 คงพักไว้ก่อน แต่ภารกิจหลักที่ 27 มันต้องคิดหาทาง”
จางหยูเพ่งสมาธิไปยังภารกิจหลักที่ 27 ว่าจะช่วยกูเฉินยังไง “ความ
ทรงจำในอดีตกลายเป็นเงาหลอกหลอนกูเฉิน เขาอยู่กับความแค้นนี้
มาถึง 8,000 ปี ความแค้นนี้มันลึกซึ้งขนาดไหนกัน…วิธีทั่วไปคงใช้
ไม่ได้ผล”
หากจางหยูอยู่ขอบเขตตุ้นซวนจริง ๆ เขาอาจจะพึ่งทักษะหลอกลวง
เพื่อแก้ปมในใจของกูเฉิน
แต่ปัญหาคือในเวลาอันสั้นนี้ ไม่มีทางที่จางหยูจะขึ้นไปถึงขอบเขต
ตุ้นซวนได้
“เพื่อพัฒนาระดับการบ่มเพาะ จะต้องเข้าใจกฎพื้นฐานของการรับรู้
ด้วย…มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้นไปถึงขอบเขตหลี่ซวนในเวลาอันสั้น”
จางหยูส่ายหน้า “เมื่อทักษะหลอกลวงไร้ประโยชน์ ถ้าอย่างนั้นการ
โน้มน้าวใจก็ไม่อาจจะแก้ปมในใจของกูเฉินได้”
ความแค้นเคืองเกือบหมื่นปีจะแก้ไขด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ยังไง ?
ผ่านไปสักพักจางหยูก็ยังคิดหาทางแก้ไขไม่ได้
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงแหบ ๆ ดังขึ้นมาจากด้านนอกประตู “เจ้าสำนัก!”
จางหยูหยุดคิดและกลับไปแสดงสีหน้าเฉยเมยทันที “เข้ามา”
อู่ฉิงฉวนเปิดประตูเข้ามาและเดินเข้ามาหาจางหยู
“อะไร?” จางหยูมองไปที่อู่ฉิงฉวนอย่างใจเย็น
อู่ฉิงฉวนโค้งให้และพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก พวกขอบเขตหลี่ซวนขอ
เข้าร่วมสำนักคังเฉียงด้วย หนึ่งในนั้นจะทำงานที่โรงอาหาร ส่วนคน
ที่เหลืออยากจะขอเป็นผู้ช่วยสอน ข้าไม่มีสิทธิตัดสินใจเรื่องนี้ จึงมา
หาเจ้าสำนัก”
จางหยูแปลกใจ “หากข้าจำไม่ผิด คนพวกนั้นคือหัวหน้าสมาคมเขต
เหนือนี่ หนึ่งในนั้นยังเป็นหัวหน้าพันธมิตรร้อยสำนักของเขตเหนือ
ไม่ใช่รึไง ?”
กลุ่มหัวหน้าสมาคมเขตเหนือ กลับขอเข้าร่วมสำนักคังเฉียงในฐานะ
ผู้ช่วยพ่อครัวและผู้ช่วยสอนงั้นรึ ?
อู่ฉิงฉวนพยักหน้า “พวกนั้นบอกความต้องการออกมาเอง ดังนั้นไม่
น่าจะโกหก”
“ฮี่ฮี่ น่าสนใจจริง ๆ” จางหยูยิ้มออกมา “ท่านอู่บอกคนพวกนั้นไป
สำนักคังเฉียงยินดีต้อนรับพวกเขา แต่การทำงานนั้นจำกัดแค่การทำ
ครัวและช่วยสอน ตอนที่ขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนหรือสายอาชีพ
ขึ้นไปถึงระดับ 6 ดาวแล้ว พวกเขาถึงจะมีสิทธิขึ้นเป็นอาจารย์อย่าง
เป็นทางการ”
กลุ่มหัวหน้าสมาคมถึงกับขอร้องเข้าร่วมสำนักคังเฉียงด้วยตัวเอง
จางหยูจะปฏิเสธได้ยังไง?
ต้องรู้ก่อนว่าหลินจื้อเป่ ยกับคนอื่น ๆ อยู่ขอบเขตหลี่ซวน !
จางหยูยังปวดหัวกับการหาอาจารย์เพื่อพัฒนาสำนักคังเฉียง ไม่คิด
เลยว่าหลินจื้อเป่ ยกับคนอื่น ๆ จะเสนอตัวมาเองแบบนี้….
“ผู้ช่วยสอนขอบเขตหลี่ซวนงั้นหรือ หึหึหึ” จางหยูหัวเราะในใจ
แม้แต่สำนัก 6 ดาวก็ยากจะมีเช่นนี้ได้ไม่ใช่รึ?
สำนัก 5-6 ดาว ยังไม่กล้าที่จะปฏิเสธพวกขอบเขตหลี่ซวน นี่ไม่ต้อง
พูดถึงตำแหน่งผู้อาวุโสเลย อย่างน้อยคงได้เป็นผู้อาวุโสสูงสุด แต่ที่
สำนักคังเฉียง ตัวตนระดับสูงแบบนั้นกลับเป็นได้แค่ผู้ช่วยพ่อครัว
และผู้ช่วยสอน !
“ไม่เลว ต่อไปข้าจะใช้เกณฑ์นี้ในการคัดเลือกตำแหน่งอาจารย์ผู้ช่วย
สอนและผู้ช่วยพ่อครัว” จางหยูคิดในใจและมีความคิดมากมายโผล่
มาในหัว “ขอบเขตหลี่ซวนจะอยู่ในตำแหน่งฝึกงาน พวกขอบเขต
ตุ้นซวนและพวกสายอาชีพพิเศษระดับ 6 ดาวจะได้รับตำแหน่งอย่าง
เป็นทางการ”
ลองคิดดู ตอนที่อาจารย์ของสำนักอยู่ขอบเขตตุ้นซวนกันหมด หรือ
อยู่สายอาชีพ 6 ดาว แม้แต่ยามเฝ้าประตูก็ยังอยู่ขอบเขตหลี่ซวน มัน
จะดูยิ่งใหญ่แค่ไหน ?
แม้อนาคตที่ว่า จะยังห่างไกลแต่จางหยูก็รู้สึกว่าความหวังนี้ของเขา
สามารถเป็นจริงได้
คนอื่น ๆ ต่างก็พากันตกตะลึงกับคำตอบของหลินจื้อเป่ ยและคนอื่น ๆ
คนที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวน ฐานะแต่ละคนก็ไม่ธรรมดา แต่เพื่อแย่ง
ตำแหน่งผู้ช่วยสอนแล้ว พวกเขาก็ไม่คิดไว้หน้ากัน และสู้กันราวกับ
เป็นเด็กน้อย!
“หัวหน้า” คนจากสมาคมปรุงยาอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา “ท่านยัง
ปกติดีอยู่รึไม่ ?”
หวงฟู่เชิงจื้อตะโกนออกมา “หุบปากซะ !”
คนจากสมาคมปรุงยาไม่กล้าเปิดปากพูดอะไรออกมาอีก แต่ในใจ
ของพวกเขา พวกเขากลับรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก
หัวหน้าสมาคมปรุงยาเขตเหนือ กลับต้องมาแย่งชิงตำแหน่งผู้ช่วย
สอน….
พวกเขามาพร้อมกัน แต่ตอนนี้หัวหน้าไม่คิดที่จะกลับไปพร้อมกับ
พวกเขา แล้วพวกเขาควรทำยังไงดี?
เมื่อเห็นหลินจื้อเป่ ย หวงฟู่เชิงจื้อและคนอื่น ๆ ต่างโวยวายออกมา อู่
ฉิงฉวนก็อดไม่ได้ที่จะคิ้วขมวด “พอแล้ว !”
เมื่อเห็นว่าอู่ฉิงฉวนโกรธ พวกขอบเขตหลี่ซวนก็พากันหยุดเถียงกัน
ทันที
“ใครจะได้ตำแหน่งนี้ไป ข้าคงบอกไม่ได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าสำนัก”
อู่ฉิงฉวนพูดด้วยท่าทีเฉยเมย “หากเจ้าสำนักให้เจ้าอยู่ต่อ เจ้าก็อยู่ต่อ
ได้ หากเจ้าสำนักให้เจ้ากลับไป คงไม่มีใครกล้าอยู่ต่อ ดังนั้นพวกเจ้า
ไม่ต้องมาต่อล้อต่อเถียงกัน ถึงเจ้าจะเถียงชนะ มันก็ไร้ค่า”
อู่ฉิงฉวนมองไปรอบ ๆ และส่ายหน้า “เอาล่ะ พวกเจ้ารออยู่ที่นี่ก่อน
ข้าจะไปรายงานเรื่องนี้กับเจ้าสำนัก”
หวงฟู่เชิงจื้อรีบโค้งให้ทันที “เอาตามที่ผู้อาวุโสอู่บอก”
หลินจื้อเป่ ยและคนอื่น ๆ พากันโค้งให้กับอู่ฉิงฉวนด้วยท่าทีเคารพ
เมื่อเห็นว่าพวกนั้นใจเย็นลง อู่ฉิงฉวนก็พยักหน้าและเดินออกไปทันที
“มังกรแดง อินทรีย์ปีกฟ้า จิ้งจอกพันหน้า พวกเจ้าอยู่ที่สำนักคังเฉียง
ไปก่อน ข้าจะมารับพวกเจ้าไปป่ าหวงหยวนพรุ่งนี้” อินทรีย์หิมะพูด
ขึ้น ก่อนจะรีบกลับออกไป
ไม่นานศิษย์และโอวเสินเฟิงก็พากันแยกย้ายกลับไป
เหลือแค่กลุ่มของหลินจื้อเป่ ยและคนจากตระกูลใหญ่ที่อยู่นอกประตู
สำนักคังเฉียง
ในบ้านพักหลังหนึ่ง
จางหยูกำลังตรวจสอบเสี่ยวหร่านอยู่ เมื่อเห็นว่านางยังคงหลับใหล
อยู่และไม่ได้มีอะไรผิดปกติ เขาจึงคลายความกังวลลง
ในที่สุดเขาก็มีเวลาตรวจสอบตัวเองสักที
“ระยะการรับรู้ของข้าสูงกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า!” จางหยูแผ่การรับรู้
ของตัวเองออกไป ทันใดนั้นพื้นที่ส่วนมากในเมืองก็ปรากฏขึ้นมา
ในหัวของเขา รวมไปถึงบ้าน ตึกและร้านรวงต่าง ๆ แม้แต่ใบหน้า
ของมดที่พื้น ก็ยังปรากฏขึ้นมาในหัวของเขาอย่างชัดเจน
“ตรวจสอบได้ไกลสุด 3,000 ฟุต !”
3,000 ฟุตเท่ากับหมื่นเมตร !
หมื่นเมตรนี้เหมือนจะเยอะ แต่หากเปลี่ยนเป็นหลักกิโลเมตรแล้ว
มันก็เท่ากับ 10 กม. 10 กม.นี้ครอบคลุมได้ครึ่งหนึ่งของเนินเขา !
ในอีกความหมายคือการรับรู้ของจางหยูครอบคลุมได้กว่าครึ่งหนึ่ง
ของเมืองทะเลทราย!
จางหยูไม่รู้ว่าการรับรู้ของขอบเขตหลิงซวนคนอื่น ๆ เป็นยังไง แต่
ยังไงซะเขาพอใจกับผลลัพธ์แบบนี้ !
“พื้นที่ส่วนใหญ่ในเมืองอยู่ในการรับรู้ของข้า ซึ่งหมายความว่าแค่
เพียงคิด ข้าก็เคลื่อนย้ายไปที่ไหนของเมืองก็ได้” จางหยูกังวลเรื่อง
ความปลอดภัยของตนเองมาเสมอ เขาอยากปกป้องตัวเองให้ได้เร็ว
ที่สุด สุดท้ายเขาก็สามารถทำแบบนั้นได้ เขามั่นใจว่าตราบใดที่ระวัง
ตัว แม้แต่พวกระดับสูงก็ใช่ว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บได้
หลังจากที่คลายความกังวลเรื่องนี้แล้ว จางหยูก็ผ่อนคลายขึ้นมาอย่าง
มาก
“ขอบเขตหลิงซวนขั้นต่ำ ทักษะถ่ายทอดความรู้ขั้น 4, ภาพลวงตาขั้น
4, ร่างทองคำ, เคลื่อนย้ายพริบตา…” จางหยูคำนวณความแข็งแกร่ง
ของตัวเอง “แม้แต่พวกขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูง ข้าก็มีโอกาสชนะ ถ้า
หากลอบโจมตี…พวกขอบเขตตุ้นซวนทั่วไปก็ใช่ว่าจะทนรับการ
โจมตีของข้าได้”
จางหยูได้กลายเป็นปรมาจารย์ของทวีปป่าโดยไม่รู้ตัว สิ่งเดียวที่เป็น
ภัยต่อเขาได้ก็คือพวกระดับสูงสุด !
แต่ว่าคนแบบนั้นมีอยู่เยอะรึไง ?
ตราบใดที่จางหยูระวังตัว และไม่ถูกลอบโจมตีโดยพวกระดับสูงที่ว่า
งั้นเขาคงอยู่อย่างสบายโดยไม่ต้องกังวลอะไร !
จางหยูยิ้มออกมาอย่างพอใจ และลูบหัวมังกรน้อยก่อนจะหันหลัง
กลับแล้วเดินออกจากห้องนอนมา ตอนที่เดินออกมาที่สวน จางหยูก็
ได้ตรวจสอบภารกิจ
[ภารกิจหลักที่ 16 : สั่งสอนปรมาจารย์ปรุงยา 4 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 22 : สั่งสอนปรมาจารย์ใช้ภาพลวงตา 4 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 23 : สั่งสอนนักหลอม 3 ดาว ]
[ภารกิจหลักที่ 24 : สั่งสอนนักวางค่ายกล 2 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 25 : สั่งสอนนักฝึกสัตว์อสูร 2 ดาว]
[ภารกิจหลักที่ 26 : สั่งสอนศิษย์ถ่ายทอดความรู้ขั้น 3]
[ภารกิจหลักที่ 27 : รับกูเฉินเข้าเป็นอาจารย์(เสร็จสิ้น) แก้ปมในใจ กู
เฉิน (ยังไม่เสร็จสิ้น)]
[ภารกิจรองที่ 6 : เส้นทางสู่เซียน(ต้องทำให้คนนอกสำนัก 10 ล้าน
คนทะลวงผ่านระดับการบ่มเพาะและถูกยกย่องว่าเป็นเซียนโดยผู้คน
พันล้านคน จำนวนผู้ที่ทะลวงผ่านตอนนี้คือ 4.21 ล้านคน ผู้คนยก
ย่อง 8.99 ล้านคน]
ภารกิจอื่น ๆ จางหยูอาจจะยอมแพ้ได้ แต่มีแค่สองภารกิจสุดท้าย
เท่านั้น ที่จางหยูให้ความสำคัญอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นอันไหนรางวัล
ก็โดดเด่นเป็นอย่างมาก !
ควบคุมมิติ, ทักษะสร้างร่างเทียม นี่มันทักษะในตำนาน !
มีใครบ้างที่ไม่อยากได้ทักษะแบบนี้ ?
สิ่งที่ทำให้จางหยูพอใจก็คือรางวัลจากภารกิจทั้งสองอย่างนี้ จางหยู
ได้ทำภารกิจที่ 27 เสร็จไปครึ่งหนึ่งแล้ว เหลือแค่คิดหาวิธีแก้ปมใน
ใจกูเฉิน ส่วนความก้าวหน้าของภารกิจรองที่ 6 นั้น จางหยูก็พอใจ
อย่างมาก
แม้เขาจะมีลางสังหรณ์ว่ามีคนจำนวนมากทะลวงผ่านขอบเขตไปได้
แต่เขาก็คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนทะลวงผ่านไปได้ถึงสี่ล้านคน!
ในอีกความหมายก็คือคนที่มาฟังการสอนนี้ทะลวงผ่านไปได้กว่าครึ่ง!
“ต้องขอบคุณทะเลหลิงชี่!” จางหยูอดทึ่งไม่ได้ “หากไม่มีทะเลหลิงชี่
มันคงยากที่คนจำนวนมากจะทะลวงผ่านไปได้”
แน่นอนนี่ก็เป็นผลงานของจางหยูด้วย ยังไงซะสุดท้ายหากไม่มีเขา
มันก็ไม่มีทะเลหลิงชี่
“ภารกิจย่อยที่ 6 คงพักไว้ก่อน แต่ภารกิจหลักที่ 27 มันต้องคิดหาทาง”
จางหยูเพ่งสมาธิไปยังภารกิจหลักที่ 27 ว่าจะช่วยกูเฉินยังไง “ความ
ทรงจำในอดีตกลายเป็นเงาหลอกหลอนกูเฉิน เขาอยู่กับความแค้นนี้
มาถึง 8,000 ปี ความแค้นนี้มันลึกซึ้งขนาดไหนกัน…วิธีทั่วไปคงใช้
ไม่ได้ผล”
หากจางหยูอยู่ขอบเขตตุ้นซวนจริง ๆ เขาอาจจะพึ่งทักษะหลอกลวง
เพื่อแก้ปมในใจของกูเฉิน
แต่ปัญหาคือในเวลาอันสั้นนี้ ไม่มีทางที่จางหยูจะขึ้นไปถึงขอบเขต
ตุ้นซวนได้
“เพื่อพัฒนาระดับการบ่มเพาะ จะต้องเข้าใจกฎพื้นฐานของการรับรู้
ด้วย…มันเป็นไปไม่ได้ที่จะขึ้นไปถึงขอบเขตหลี่ซวนในเวลาอันสั้น”
จางหยูส่ายหน้า “เมื่อทักษะหลอกลวงไร้ประโยชน์ ถ้าอย่างนั้นการ
โน้มน้าวใจก็ไม่อาจจะแก้ปมในใจของกูเฉินได้”
ความแค้นเคืองเกือบหมื่นปีจะแก้ไขด้วยคำพูดไม่กี่คำได้ยังไง ?
ผ่านไปสักพักจางหยูก็ยังคิดหาทางแก้ไขไม่ได้
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงแหบ ๆ ดังขึ้นมาจากด้านนอกประตู “เจ้าสำนัก!”
จางหยูหยุดคิดและกลับไปแสดงสีหน้าเฉยเมยทันที “เข้ามา”
อู่ฉิงฉวนเปิดประตูเข้ามาและเดินเข้ามาหาจางหยู
“อะไร?” จางหยูมองไปที่อู่ฉิงฉวนอย่างใจเย็น
อู่ฉิงฉวนโค้งให้และพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก พวกขอบเขตหลี่ซวนขอ
เข้าร่วมสำนักคังเฉียงด้วย หนึ่งในนั้นจะทำงานที่โรงอาหาร ส่วนคน
ที่เหลืออยากจะขอเป็นผู้ช่วยสอน ข้าไม่มีสิทธิตัดสินใจเรื่องนี้ จึงมา
หาเจ้าสำนัก”
จางหยูแปลกใจ “หากข้าจำไม่ผิด คนพวกนั้นคือหัวหน้าสมาคมเขต
เหนือนี่ หนึ่งในนั้นยังเป็นหัวหน้าพันธมิตรร้อยสำนักของเขตเหนือ
ไม่ใช่รึไง ?”
กลุ่มหัวหน้าสมาคมเขตเหนือ กลับขอเข้าร่วมสำนักคังเฉียงในฐานะ
ผู้ช่วยพ่อครัวและผู้ช่วยสอนงั้นรึ ?
อู่ฉิงฉวนพยักหน้า “พวกนั้นบอกความต้องการออกมาเอง ดังนั้นไม่
น่าจะโกหก”
“ฮี่ฮี่ น่าสนใจจริง ๆ” จางหยูยิ้มออกมา “ท่านอู่บอกคนพวกนั้นไป
สำนักคังเฉียงยินดีต้อนรับพวกเขา แต่การทำงานนั้นจำกัดแค่การทำ
ครัวและช่วยสอน ตอนที่ขึ้นไปถึงขอบเขตตุ้นซวนหรือสายอาชีพ
ขึ้นไปถึงระดับ 6 ดาวแล้ว พวกเขาถึงจะมีสิทธิขึ้นเป็นอาจารย์อย่าง
เป็นทางการ”
กลุ่มหัวหน้าสมาคมถึงกับขอร้องเข้าร่วมสำนักคังเฉียงด้วยตัวเอง
จางหยูจะปฏิเสธได้ยังไง?
ต้องรู้ก่อนว่าหลินจื้อเป่ ยกับคนอื่น ๆ อยู่ขอบเขตหลี่ซวน !
จางหยูยังปวดหัวกับการหาอาจารย์เพื่อพัฒนาสำนักคังเฉียง ไม่คิด
เลยว่าหลินจื้อเป่ ยกับคนอื่น ๆ จะเสนอตัวมาเองแบบนี้….
“ผู้ช่วยสอนขอบเขตหลี่ซวนงั้นหรือ หึหึหึ” จางหยูหัวเราะในใจ
แม้แต่สำนัก 6 ดาวก็ยากจะมีเช่นนี้ได้ไม่ใช่รึ?
สำนัก 5-6 ดาว ยังไม่กล้าที่จะปฏิเสธพวกขอบเขตหลี่ซวน นี่ไม่ต้อง
พูดถึงตำแหน่งผู้อาวุโสเลย อย่างน้อยคงได้เป็นผู้อาวุโสสูงสุด แต่ที่
สำนักคังเฉียง ตัวตนระดับสูงแบบนั้นกลับเป็นได้แค่ผู้ช่วยพ่อครัว
และผู้ช่วยสอน !
“ไม่เลว ต่อไปข้าจะใช้เกณฑ์นี้ในการคัดเลือกตำแหน่งอาจารย์ผู้ช่วย
สอนและผู้ช่วยพ่อครัว” จางหยูคิดในใจและมีความคิดมากมายโผล่
มาในหัว “ขอบเขตหลี่ซวนจะอยู่ในตำแหน่งฝึกงาน พวกขอบเขต
ตุ้นซวนและพวกสายอาชีพพิเศษระดับ 6 ดาวจะได้รับตำแหน่งอย่าง
เป็นทางการ”
ลองคิดดู ตอนที่อาจารย์ของสำนักอยู่ขอบเขตตุ้นซวนกันหมด หรือ
อยู่สายอาชีพ 6 ดาว แม้แต่ยามเฝ้าประตูก็ยังอยู่ขอบเขตหลี่ซวน มัน
จะดูยิ่งใหญ่แค่ไหน ?
แม้อนาคตที่ว่า จะยังห่างไกลแต่จางหยูก็รู้สึกว่าความหวังนี้ของเขา
สามารถเป็นจริงได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก