ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 320
ตอนที่ 320 ควบคุม
โอวเสินเฟิงใช้เวลาอยู่สักพักก่อนจะตอบกลับ “อย่างที่สองคือหลิงชี่
ธาตุไม้นั้นมีน้อยเกินไป การเปลี่ยนแปลงของวังวนจึงเกิดขึ้นน้อย
และแทบจะมองไม่ออก แต่ใช่ว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง”
“ท่านพูดให้เจาะจงได้หรือไม่ ?” จางหยูสงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะ
เหตุผลนี้
“เท่าที่ข้ารู้มา ขอบเขตหลิงซวนคือขั้นแรกของการบ่มเพาะกฎ และ
เป็นขั้นแรกในการอัดแน่นแกนกฎ ดังนั้นส่วนนี้จึงสำคัญเป็นอย่าง
มาก” โอวเสินเฟิงพูดขึ้นมาอย่างช้า ๆ “การอัดแน่นแกนกฎต้องอยู่ใน
สภาพแวดล้อมที่พิเศษ ยิ่งหลิงชี่ธาตุมากเท่าไหร่ การอัดแน่นแกนกฎ
ก็เร็วขึ้นเท่านั้น หลังจากที่ข้าทะลวงผ่านขึ้นมายังขอบเขตหลิงซวน
ขั้นต่ำ ข้าใช้เวลาถึง 3 ปีกว่าจะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาได้ ซึ่งนั่นเป็น
เพราะที่ที่ข้าอยู่เต็มไปด้วยหลิงชี่ธาตุ หากเปลี่ยนเป็นที่อื่นอย่าง
อาณาจักรโจว ข้าเดาว่าอาจจะใช้เวลาสัก 10 ปี ซึ่งบางทีด้วยเวลา
ขนาดนี้ก็อาจจะยังอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาไม่ได้”
การดึงหลิงชี่ธาตุรวมเข้ากับวังวนนั้นกินเวลานานและยากลำบาก
พรสวรรค์ของโอวเสินเฟิงไม่ได้แย่นัก แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับต้อง
ใช้เวลาถึง 3 ปีในการอัดแน่นแกนกฎขึ้นมา ซึ่งแสดงให้เห็นแล้วว่า
ขั้นตอนนี้ยากแค่ไหน
“หากหลิงชี่ธาตุน้อยเกินไป ส่งผลให้จำนวนที่ดึงเข้ามาในตันเถียน
น้อยตามไปด้วย นั่นอาจจะเป็นเหตุผล” โอวเสินเฟิงคิดและพูดขึ้นมา
“ในที่อย่างอาณาจักรโจว แม้แต่คนที่มีพรสวรรค์สูงส่งก็อาจจะใช้
เวลานาน หรืออาจจะทั้งชีวิตที่จะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมา” การอัดแน่น
แกนกฎต้องใช้เวลา และอายุขัยของมนุษย์ก็มีจำกัด เมื่ออายุขัยไปถึง
ขีดจำกัดแล้ว การที่ไม่อาจจะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาได้นั้น ก็มีแต่ต้อง
รอความตาย
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็คิ้วขมวด ที่ที่มีหลิงชี่ธาตุเยอะ ๆ !
นี่คือคำถามที่เขาคิดไม่ถึงมาก่อน
“งั้นหลังจากที่ข้าดึงหลิงชี่ธาตุไม้เข้ามา แต่วังวนไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง
ก็เพราะหลิงชี่ธาตุไม้มันไม่พองั้นรึ?” จางหยูคิดกับตัวเอง
อยู่ ๆ โอวเสินเฟิงก็เปิดปากพูดขึ้นมา “แน่นอน มันไม่ใช่กับเมือง
ทะเลทรายในวันนี้”
จางหยูยักคิ้วและรอฟังคำอธิบายจากโอวเสินเฟิง
โอวเสินเฟิงพูดขึ้น “ท่านเจ้าสำนัก ได้ทำการสอนไปถึงสองครั้ง ทุก
ครั้งทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด โดยเฉพาะครั้งนี้ มัน
เกิดทะเลหลิงชี่ขึ้น ทะเลหลิงชี่นี้แม้ว่าจะสลายไปแล้ว แต่หลิงชี่ก็
ยังคงเหลืออยู่ในเนินเขาแห่งนี้ มันยังดีกว่าที่อื่น ๆ เยอะ ข้ามั่นใจว่า
หลิงชี่ที่เมืองนี้ไม่ได้ด้อยไปว่าที่อื่น ๆ ในเขตกลางเลย หากเทียบกับ
ในเขตเหนือแล้ว ที่นี่ก็หาที่เปรียบไม่ได้ ข้ากลัวว่าคงมีแค่เขตนรก
ซึ่งเป็นส่วนลึกที่สุดของป่ าหวงหยวนเท่านั้นที่จะเทียบกับที่นี่ได้”
ชัดแล้วว่าในสายตาของโอวเสินเฟิง มันคือผลงานของจางหยูมัน
คู่ควรกับการเคารพ !
จางหยูยิ้มออกมาเหมือนกับไม่ใส่ใจแต่เขากลับรู้สึกหนักใจ เขารู้สึก
ได้ว่าหลิงชี่ที่นี่มากกว่าเดิมหลายเท่า แม้แต่ดอกไม้และต้นไม้ใน
เมืองก็ยังได้รับผลประโยชน์ไปด้วย แต่เขาไม่คิดว่าหลิงชี่ที่เมืองนี้จะ
มากเทียบกับเขตกลางได้ หากได้ยินข่าวนี้ตอนแรก จางหยูคงดีใจ
อย่างมาก แต่ตอนนี้เขารู้สึกหนักใจแทน
“หลิงชี่มากแบบนี้ แต่หลิงชี่ธาตุไม้ที่ข้าดึงเข้ามาก็ไม่น่าจะน้อย
ทว่า…” จางหยูคิดในใจ “วังวนข้ากลับไม่เปลี่ยนแปลงเลย !”
หลังจากที่โอวเสินเฟิงพูดจบ เขาก็โค้งให้ด้วยความเคารพ เขาดู
หนักใจอย่างมาก
สุดท้ายจางหยูก็พูดขึ้นมา “ยกเว้นแค่สองเหตุผลนี้ มันยังมีเหตุผลอื่น
อีกหรือไม่ ?”
โอวเสินเฟิงเงยหน้าขึ้นมา เขารับรู้ได้ถึงความผิดหวังจากคำพูดของ
จางหยู เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “ข้าพลาดอะไรไป ?”
เขารู้สึกว่าจางหยูคงไม่ไร้เหตุผล “มันต้องมีบางอย่างที่ข้ามองข้าม
แต่มันคืออะไรกัน ?”
เขาครุ่นคิดอยู่นานแต่ก็ไม่อาจจะพบคำตอบใด ๆ
สักพักโอวเสินเฟิงก็ต้องก้มหน้าด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะพูดขึ้น
ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ขอโทษด้วยเจ้าสำนัก ข้าไม่อาจจะคิดหา
คำตอบอื่นได้”
เมื่อเห็นท่าทีของโอวเสินเฟิง จางหยูก็เข้าใจทันทีว่า โอวเสินเฟิง
อาจจะเข้าใจผิด แต่จางหยูไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ เขาพูดด้วยท่าทีเฉยเมย
“โอ้ ข้ามีคำถามจะถามท่าน หากทุกครั้งดึงหลิงชี่มาได้จำนวนมาก
วันหนึ่งดึงเข้ามาสักพันครั้ง มันจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะอัด
แน่นแกนกฎขึ้นมาได้ 3 ปี หรือ 10 ปี ?”
ตอนที่พูดนั้น จางหยูได้ใช้อาณาเขตออกมา ตอนที่เขาขยับมันก็เกิด
พลังงานสีเขียวเคลื่อนไหวไปตามมือของเขา ราวกับว่าหลิงชี่ธาตุไม้
ไม่รู้จบถูกเขาควบคุมเอาไว้ สุดท้ายหลิงชี่ธาตุไม้ก็อัดแน่นเป็นลูก
บอลกลม ๆ อยู่ในฝ่ามือของเขา และไม่ขยับอีก ในอาณาเขตหลิงชี่
การสร้างบอลหลิงชี่สำหรับเขาเป็นเรื่องง่าย ๆ
โอวเสินเฟิง ถึงกับช็อกและตะลึง
“เจ้าสำนัก ท่าน ท่าน…” โอวเสินเฟิงช็อกจนพูดอะไรไม่ออก
จางหยูละสายตาจากลูกบอลธาตุ และมองไปที่โอวเสินเฟิงด้วยความ
สงสัย “ทำไม มีปัญหาอะไรรึ ?”
โอวเสินเฟิงกลืนน้ำลาย แน่นอนว่ามันมีปัญหา การกระทำของจางหยู
ทำลายความเชื่อและความเข้าใจกฎของเขา ดูจากลูกบอลสีเขียวแล้ว
โอวเสินเฟิงก็คิดไม่ออกเลยว่าจะมีใครในโลก ที่อัดแน่นหลิงชี่ธาตุ
ในอาณาเขตให้กลายเป็นลูกบอลแบบนี้ได้บ้าง โอวเสินเฟิงรับรอง
ได้ว่า แม้แต่คนในตำนานก็ไม่อาจจะทำแบบนี้ได้ แต่จางหยูกลับทำ
ได้อย่างง่ายดาย
“แข็งแกร่งจริง ๆ !” โอวเสินเฟิงรับรู้ได้ถึงพลังอันน่ากลัวของจางหยู
ผู้บ่มเพาะเมื่อขึ้นมาถึงขอบเขตหลิงซวน จะก่อตั้งสะพานที่เชื่อมต่อ
ตัวเองกับโลกจากวังวนของตนเอง เขาจะสามารถสื่อสารกับโลกได้
ด้วยหลิงชี่ธาตุ และยืมพลังของโลกมา ความต่างของระดับการบ่ม
เพาะหมายถึงการยืมพลังของโลกได้ต่างกัน ยิ่งระดับสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่ง
ยืมพลังของโลกได้มากเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่แก่น
แท้ก็ไม่อาจจะเปลี่ยนไปจากคำว่ายืมพลังได้
หลิงชี่คือโลก ผู้บ่มเพาะสามารถยืมมันได้ แต่ไม่อาจจะควบคุมมันได้
พวกเขาสามารถควบคุมได้แค่วังวนในตันเถียนของตัวเอง ซึ่งเป็น
พลังของตน !
ตอนนี้หลิงชี่ธาตุลอยอยู่ตรงหน้าจางหยู ราวกับว่าเป็นส่วนหนึ่งของ
ร่างกาย เขาสามารถควบคุมมันได้ตามใจ..
ในทวีปป่ าแห่งนี้ หากมองทั้งอดีตและปัจจุบัน ใครบ้างที่ทำแบบนี้
ได้ ? ไม่มีเลย !
นี่ไม่ต้องพูดถึงโอวเสินเฟิง แม้แต่พวกระดับสูงสุดหากมาเห็นเข้าก็
คงต้องตะลึง !
“ปรมาจารย์กลับมาจุติ !” ใจของโอวเสินเฟิงเต้นรัว เขารู้สึกว่าไม่
อาจจะควบคุมตัวเองได้ “พลังของเจ้าสำนักเหนือกว่าข้าคิดไว้ !”
ลูกบอลหลิงชี่ธาตุไม้ในมือสลายไป จางหยูมองไปที่โอวเสินเฟิง
และคิ้วที่ขมวด “อาจารย์โอว ท่านยังไม่ตอบคำถามข้าเลย”
โอวเสินเฟิงกลับมาได้สติและเห็นว่าจางหยูมองมาที่เขา โอวเสินเฟิง
รู้สึกกลัวและรีบพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก หากต้องให้บอกจริง ๆ งั้นคงใช้
เวลาแค่ 3 วันที่จะอัดแน่นแก่นกฎขึ้นมา !” 3 วัน นี่แค่เขาประมาณ
ยังไงซะบอลหลิงชี่ธาตุที่อัดแน่นขึ้นมาจากธาตุไม้นี้ก็มีหลิงชี่ธาตุอยู่
นับไม่ถ้วน มันมากกว่าการอัดแน่นหลิงชี่ที่อื่นกี่พันเท่า ?
โชคร้ายที่วิธีนี้มีแค่จางหยูที่ใช้ได้คนเดียว ไม่อย่างนั้นผู้คนมากมาย
คงไม่ต้องมาปวดหัวเรื่องการอัดแน่นแกนกฎกันหรอก
ผู้บ่มเพาะทำได้แค่ยืมหลิงชี่ธาตุและไม่อาจจะควบคุมมันได้ แต่
จางหยูนั้นคือข้อยกเว้น
“3 วัน ?” จางหยูเงียบไป ใช่ว่าเขาไม่เคยดึงหลิงชี่ธาตุเข้ามาในตัวแต่
ตามสถานการณ์ของเขาแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึง 3 วัน แม้แต่ 30 ปีหรือ
300 ปีก็อาจจะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาไม่ได้ “ตอนนี้ปัญหาคงเป็นที่วัง
วนของข้า”
เมื่อรู้ถึงปัญหาจางหยูกลับไม่ได้ผ่อนคลายแต่รู้สึกหนักใจยิ่งกว่าเดิม
วังวน…รากฐานของผู้บ่มเพาะ หากวังวนมีปัญหาแล้วเขาจะบ่มเพาะ
ยังไง ?
“วังวนของข้าต่างจากวังวนของคนอื่นตรงไหน ?” จางหยูคิด “มันมี
ปัญหากับทักษะบ่มเพาะรึ ?”
จางหยูต่างจากคนอื่น ๆ ทักษะบ่มเพาะของเขาคือทักษะจี๋อู่ที่สมบูรณ์
แบบที่แก้ไขขึ้นมาโดยเขาเอง “วังวนที่พัฒนาขึ้นมาโดยทักษะจี๋อู่ไม่
อาจจะอัดแน่นแกนกฎได้รึ? นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ?”
ทักษะจี๋อู่เป็นทักษะที่สมบูรณ์แบบ มันไร้จุดบกพร่อง วังวนที่พัฒนา
ขึ้นมาโดยทักษะนี้ เป็นธรรมดาที่จะต้องสมบูรณ์แบบ แล้วจะไม่
สามารถอัดแน่นแกนกฎได้ยังไง ?
จางหยูยอมรับผลลัพธ์นี้ไม่ได้ มันส่งผลกระทบต่อเขาในระดับที่คาด
ไม่ถึง
เขาคิดว่าหากเขาสร้างวังวนขึ้นมาด้วยทักษะจี๋อู่แบบดัดแปลง มันจะ
มีความต่างยังไง “ข้าจำได้ว่าตอนแรกที่ข้าบ่มเพาะ…ทักษะจี๋อู่อยู่แค่
ระดับวิญญาณ วังวนตอนนั้นมีหลากสีเต็มไปด้วยสิ่งปนเปื้อน
หลังจากที่บ่มเพาะทักษะจี๋อู่แล้วมันกลับไร้สี…”
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ สีหน้าของจางหยูก็บิดเบี้ยวไป
แม้ว่าโอวเสินเฟิงจะอยู่ตรงหน้า แต่จางหยูก็ไม่อาจจะปกปิดความ
รู้สึกของตัวเองได้ เพราะมันทำให้เขาปวดใจเป็นอย่างมาก !
ทักษะจี๋อู่ที่เขาภูมิใจมาโดยตลอด กลับเป็นต้นเหตุที่เขาไม่อาจจะอัด
แน่นแกนกฎขึ้นมาได้ !
โชคดีที่โอวเสินเฟิงก้มหน้าและไม่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของจางหยู
เขาพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย “เจ้าสำนัก ท่านบอกข้าได้หรือไม่ว่าท่าน
บ่มเพาะกฎธาตุไม้ให้ถึงระดับที่น่าเหลือเชื่อแบบนี้ได้ยังไง ? ขอบเขต
ในการควบคุมกฎได้รึ ? ท่านขึ้นไปถึงระดับที่ควบคุมกฎได้แล้วรึ ?”
“ท่านว่าไงนะ ?” จางหยูอึ้งกับคำพูดของโอวเสินเฟิง
ควบคุมกฎธาตุไม้ ?
ควบคุมกฎ ?
ข้ายังไม่ทันได้อัดแน่นแกนกฎเลย ข้าไปบ่มเพาะกฎไม้ตอนไหนกัน?
อีกอย่างแล้วมันหมายความว่ายังไง กับการควบคุมกฎ ?
โอวเสินเฟิงพูดสิ่งที่จางหยูไม่อาจจะเข้าใจได้
“ข้าโทษด้วย เจ้าสำนัก ข้าไม่ควรพูดมากเกินไป” โอวเสินเฟิงคิดว่า
จางหยูจะโกรธ เขากลัวจนต้องรีบก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด
โอวเสินเฟิงใช้เวลาอยู่สักพักก่อนจะตอบกลับ “อย่างที่สองคือหลิงชี่
ธาตุไม้นั้นมีน้อยเกินไป การเปลี่ยนแปลงของวังวนจึงเกิดขึ้นน้อย
และแทบจะมองไม่ออก แต่ใช่ว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง”
“ท่านพูดให้เจาะจงได้หรือไม่ ?” จางหยูสงสัยว่าอาจจะเป็นเพราะ
เหตุผลนี้
“เท่าที่ข้ารู้มา ขอบเขตหลิงซวนคือขั้นแรกของการบ่มเพาะกฎ และ
เป็นขั้นแรกในการอัดแน่นแกนกฎ ดังนั้นส่วนนี้จึงสำคัญเป็นอย่าง
มาก” โอวเสินเฟิงพูดขึ้นมาอย่างช้า ๆ “การอัดแน่นแกนกฎต้องอยู่ใน
สภาพแวดล้อมที่พิเศษ ยิ่งหลิงชี่ธาตุมากเท่าไหร่ การอัดแน่นแกนกฎ
ก็เร็วขึ้นเท่านั้น หลังจากที่ข้าทะลวงผ่านขึ้นมายังขอบเขตหลิงซวน
ขั้นต่ำ ข้าใช้เวลาถึง 3 ปีกว่าจะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาได้ ซึ่งนั่นเป็น
เพราะที่ที่ข้าอยู่เต็มไปด้วยหลิงชี่ธาตุ หากเปลี่ยนเป็นที่อื่นอย่าง
อาณาจักรโจว ข้าเดาว่าอาจจะใช้เวลาสัก 10 ปี ซึ่งบางทีด้วยเวลา
ขนาดนี้ก็อาจจะยังอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาไม่ได้”
การดึงหลิงชี่ธาตุรวมเข้ากับวังวนนั้นกินเวลานานและยากลำบาก
พรสวรรค์ของโอวเสินเฟิงไม่ได้แย่นัก แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับต้อง
ใช้เวลาถึง 3 ปีในการอัดแน่นแกนกฎขึ้นมา ซึ่งแสดงให้เห็นแล้วว่า
ขั้นตอนนี้ยากแค่ไหน
“หากหลิงชี่ธาตุน้อยเกินไป ส่งผลให้จำนวนที่ดึงเข้ามาในตันเถียน
น้อยตามไปด้วย นั่นอาจจะเป็นเหตุผล” โอวเสินเฟิงคิดและพูดขึ้นมา
“ในที่อย่างอาณาจักรโจว แม้แต่คนที่มีพรสวรรค์สูงส่งก็อาจจะใช้
เวลานาน หรืออาจจะทั้งชีวิตที่จะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมา” การอัดแน่น
แกนกฎต้องใช้เวลา และอายุขัยของมนุษย์ก็มีจำกัด เมื่ออายุขัยไปถึง
ขีดจำกัดแล้ว การที่ไม่อาจจะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาได้นั้น ก็มีแต่ต้อง
รอความตาย
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็คิ้วขมวด ที่ที่มีหลิงชี่ธาตุเยอะ ๆ !
นี่คือคำถามที่เขาคิดไม่ถึงมาก่อน
“งั้นหลังจากที่ข้าดึงหลิงชี่ธาตุไม้เข้ามา แต่วังวนไม่เกิดการเปลี่ยนแปลง
ก็เพราะหลิงชี่ธาตุไม้มันไม่พองั้นรึ?” จางหยูคิดกับตัวเอง
อยู่ ๆ โอวเสินเฟิงก็เปิดปากพูดขึ้นมา “แน่นอน มันไม่ใช่กับเมือง
ทะเลทรายในวันนี้”
จางหยูยักคิ้วและรอฟังคำอธิบายจากโอวเสินเฟิง
โอวเสินเฟิงพูดขึ้น “ท่านเจ้าสำนัก ได้ทำการสอนไปถึงสองครั้ง ทุก
ครั้งทำให้เกิดปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาด โดยเฉพาะครั้งนี้ มัน
เกิดทะเลหลิงชี่ขึ้น ทะเลหลิงชี่นี้แม้ว่าจะสลายไปแล้ว แต่หลิงชี่ก็
ยังคงเหลืออยู่ในเนินเขาแห่งนี้ มันยังดีกว่าที่อื่น ๆ เยอะ ข้ามั่นใจว่า
หลิงชี่ที่เมืองนี้ไม่ได้ด้อยไปว่าที่อื่น ๆ ในเขตกลางเลย หากเทียบกับ
ในเขตเหนือแล้ว ที่นี่ก็หาที่เปรียบไม่ได้ ข้ากลัวว่าคงมีแค่เขตนรก
ซึ่งเป็นส่วนลึกที่สุดของป่ าหวงหยวนเท่านั้นที่จะเทียบกับที่นี่ได้”
ชัดแล้วว่าในสายตาของโอวเสินเฟิง มันคือผลงานของจางหยูมัน
คู่ควรกับการเคารพ !
จางหยูยิ้มออกมาเหมือนกับไม่ใส่ใจแต่เขากลับรู้สึกหนักใจ เขารู้สึก
ได้ว่าหลิงชี่ที่นี่มากกว่าเดิมหลายเท่า แม้แต่ดอกไม้และต้นไม้ใน
เมืองก็ยังได้รับผลประโยชน์ไปด้วย แต่เขาไม่คิดว่าหลิงชี่ที่เมืองนี้จะ
มากเทียบกับเขตกลางได้ หากได้ยินข่าวนี้ตอนแรก จางหยูคงดีใจ
อย่างมาก แต่ตอนนี้เขารู้สึกหนักใจแทน
“หลิงชี่มากแบบนี้ แต่หลิงชี่ธาตุไม้ที่ข้าดึงเข้ามาก็ไม่น่าจะน้อย
ทว่า…” จางหยูคิดในใจ “วังวนข้ากลับไม่เปลี่ยนแปลงเลย !”
หลังจากที่โอวเสินเฟิงพูดจบ เขาก็โค้งให้ด้วยความเคารพ เขาดู
หนักใจอย่างมาก
สุดท้ายจางหยูก็พูดขึ้นมา “ยกเว้นแค่สองเหตุผลนี้ มันยังมีเหตุผลอื่น
อีกหรือไม่ ?”
โอวเสินเฟิงเงยหน้าขึ้นมา เขารับรู้ได้ถึงความผิดหวังจากคำพูดของ
จางหยู เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “ข้าพลาดอะไรไป ?”
เขารู้สึกว่าจางหยูคงไม่ไร้เหตุผล “มันต้องมีบางอย่างที่ข้ามองข้าม
แต่มันคืออะไรกัน ?”
เขาครุ่นคิดอยู่นานแต่ก็ไม่อาจจะพบคำตอบใด ๆ
สักพักโอวเสินเฟิงก็ต้องก้มหน้าด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะพูดขึ้น
ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ขอโทษด้วยเจ้าสำนัก ข้าไม่อาจจะคิดหา
คำตอบอื่นได้”
เมื่อเห็นท่าทีของโอวเสินเฟิง จางหยูก็เข้าใจทันทีว่า โอวเสินเฟิง
อาจจะเข้าใจผิด แต่จางหยูไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ เขาพูดด้วยท่าทีเฉยเมย
“โอ้ ข้ามีคำถามจะถามท่าน หากทุกครั้งดึงหลิงชี่มาได้จำนวนมาก
วันหนึ่งดึงเข้ามาสักพันครั้ง มันจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะอัด
แน่นแกนกฎขึ้นมาได้ 3 ปี หรือ 10 ปี ?”
ตอนที่พูดนั้น จางหยูได้ใช้อาณาเขตออกมา ตอนที่เขาขยับมันก็เกิด
พลังงานสีเขียวเคลื่อนไหวไปตามมือของเขา ราวกับว่าหลิงชี่ธาตุไม้
ไม่รู้จบถูกเขาควบคุมเอาไว้ สุดท้ายหลิงชี่ธาตุไม้ก็อัดแน่นเป็นลูก
บอลกลม ๆ อยู่ในฝ่ามือของเขา และไม่ขยับอีก ในอาณาเขตหลิงชี่
การสร้างบอลหลิงชี่สำหรับเขาเป็นเรื่องง่าย ๆ
โอวเสินเฟิง ถึงกับช็อกและตะลึง
“เจ้าสำนัก ท่าน ท่าน…” โอวเสินเฟิงช็อกจนพูดอะไรไม่ออก
จางหยูละสายตาจากลูกบอลธาตุ และมองไปที่โอวเสินเฟิงด้วยความ
สงสัย “ทำไม มีปัญหาอะไรรึ ?”
โอวเสินเฟิงกลืนน้ำลาย แน่นอนว่ามันมีปัญหา การกระทำของจางหยู
ทำลายความเชื่อและความเข้าใจกฎของเขา ดูจากลูกบอลสีเขียวแล้ว
โอวเสินเฟิงก็คิดไม่ออกเลยว่าจะมีใครในโลก ที่อัดแน่นหลิงชี่ธาตุ
ในอาณาเขตให้กลายเป็นลูกบอลแบบนี้ได้บ้าง โอวเสินเฟิงรับรอง
ได้ว่า แม้แต่คนในตำนานก็ไม่อาจจะทำแบบนี้ได้ แต่จางหยูกลับทำ
ได้อย่างง่ายดาย
“แข็งแกร่งจริง ๆ !” โอวเสินเฟิงรับรู้ได้ถึงพลังอันน่ากลัวของจางหยู
ผู้บ่มเพาะเมื่อขึ้นมาถึงขอบเขตหลิงซวน จะก่อตั้งสะพานที่เชื่อมต่อ
ตัวเองกับโลกจากวังวนของตนเอง เขาจะสามารถสื่อสารกับโลกได้
ด้วยหลิงชี่ธาตุ และยืมพลังของโลกมา ความต่างของระดับการบ่ม
เพาะหมายถึงการยืมพลังของโลกได้ต่างกัน ยิ่งระดับสูงเท่าไหร่ ก็ยิ่ง
ยืมพลังของโลกได้มากเท่านั้น แต่ไม่ว่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่แก่น
แท้ก็ไม่อาจจะเปลี่ยนไปจากคำว่ายืมพลังได้
หลิงชี่คือโลก ผู้บ่มเพาะสามารถยืมมันได้ แต่ไม่อาจจะควบคุมมันได้
พวกเขาสามารถควบคุมได้แค่วังวนในตันเถียนของตัวเอง ซึ่งเป็น
พลังของตน !
ตอนนี้หลิงชี่ธาตุลอยอยู่ตรงหน้าจางหยู ราวกับว่าเป็นส่วนหนึ่งของ
ร่างกาย เขาสามารถควบคุมมันได้ตามใจ..
ในทวีปป่ าแห่งนี้ หากมองทั้งอดีตและปัจจุบัน ใครบ้างที่ทำแบบนี้
ได้ ? ไม่มีเลย !
นี่ไม่ต้องพูดถึงโอวเสินเฟิง แม้แต่พวกระดับสูงสุดหากมาเห็นเข้าก็
คงต้องตะลึง !
“ปรมาจารย์กลับมาจุติ !” ใจของโอวเสินเฟิงเต้นรัว เขารู้สึกว่าไม่
อาจจะควบคุมตัวเองได้ “พลังของเจ้าสำนักเหนือกว่าข้าคิดไว้ !”
ลูกบอลหลิงชี่ธาตุไม้ในมือสลายไป จางหยูมองไปที่โอวเสินเฟิง
และคิ้วที่ขมวด “อาจารย์โอว ท่านยังไม่ตอบคำถามข้าเลย”
โอวเสินเฟิงกลับมาได้สติและเห็นว่าจางหยูมองมาที่เขา โอวเสินเฟิง
รู้สึกกลัวและรีบพูดขึ้นมา “เจ้าสำนัก หากต้องให้บอกจริง ๆ งั้นคงใช้
เวลาแค่ 3 วันที่จะอัดแน่นแก่นกฎขึ้นมา !” 3 วัน นี่แค่เขาประมาณ
ยังไงซะบอลหลิงชี่ธาตุที่อัดแน่นขึ้นมาจากธาตุไม้นี้ก็มีหลิงชี่ธาตุอยู่
นับไม่ถ้วน มันมากกว่าการอัดแน่นหลิงชี่ที่อื่นกี่พันเท่า ?
โชคร้ายที่วิธีนี้มีแค่จางหยูที่ใช้ได้คนเดียว ไม่อย่างนั้นผู้คนมากมาย
คงไม่ต้องมาปวดหัวเรื่องการอัดแน่นแกนกฎกันหรอก
ผู้บ่มเพาะทำได้แค่ยืมหลิงชี่ธาตุและไม่อาจจะควบคุมมันได้ แต่
จางหยูนั้นคือข้อยกเว้น
“3 วัน ?” จางหยูเงียบไป ใช่ว่าเขาไม่เคยดึงหลิงชี่ธาตุเข้ามาในตัวแต่
ตามสถานการณ์ของเขาแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึง 3 วัน แม้แต่ 30 ปีหรือ
300 ปีก็อาจจะอัดแน่นแกนกฎขึ้นมาไม่ได้ “ตอนนี้ปัญหาคงเป็นที่วัง
วนของข้า”
เมื่อรู้ถึงปัญหาจางหยูกลับไม่ได้ผ่อนคลายแต่รู้สึกหนักใจยิ่งกว่าเดิม
วังวน…รากฐานของผู้บ่มเพาะ หากวังวนมีปัญหาแล้วเขาจะบ่มเพาะ
ยังไง ?
“วังวนของข้าต่างจากวังวนของคนอื่นตรงไหน ?” จางหยูคิด “มันมี
ปัญหากับทักษะบ่มเพาะรึ ?”
จางหยูต่างจากคนอื่น ๆ ทักษะบ่มเพาะของเขาคือทักษะจี๋อู่ที่สมบูรณ์
แบบที่แก้ไขขึ้นมาโดยเขาเอง “วังวนที่พัฒนาขึ้นมาโดยทักษะจี๋อู่ไม่
อาจจะอัดแน่นแกนกฎได้รึ? นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ?”
ทักษะจี๋อู่เป็นทักษะที่สมบูรณ์แบบ มันไร้จุดบกพร่อง วังวนที่พัฒนา
ขึ้นมาโดยทักษะนี้ เป็นธรรมดาที่จะต้องสมบูรณ์แบบ แล้วจะไม่
สามารถอัดแน่นแกนกฎได้ยังไง ?
จางหยูยอมรับผลลัพธ์นี้ไม่ได้ มันส่งผลกระทบต่อเขาในระดับที่คาด
ไม่ถึง
เขาคิดว่าหากเขาสร้างวังวนขึ้นมาด้วยทักษะจี๋อู่แบบดัดแปลง มันจะ
มีความต่างยังไง “ข้าจำได้ว่าตอนแรกที่ข้าบ่มเพาะ…ทักษะจี๋อู่อยู่แค่
ระดับวิญญาณ วังวนตอนนั้นมีหลากสีเต็มไปด้วยสิ่งปนเปื้อน
หลังจากที่บ่มเพาะทักษะจี๋อู่แล้วมันกลับไร้สี…”
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ สีหน้าของจางหยูก็บิดเบี้ยวไป
แม้ว่าโอวเสินเฟิงจะอยู่ตรงหน้า แต่จางหยูก็ไม่อาจจะปกปิดความ
รู้สึกของตัวเองได้ เพราะมันทำให้เขาปวดใจเป็นอย่างมาก !
ทักษะจี๋อู่ที่เขาภูมิใจมาโดยตลอด กลับเป็นต้นเหตุที่เขาไม่อาจจะอัด
แน่นแกนกฎขึ้นมาได้ !
โชคดีที่โอวเสินเฟิงก้มหน้าและไม่เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของจางหยู
เขาพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย “เจ้าสำนัก ท่านบอกข้าได้หรือไม่ว่าท่าน
บ่มเพาะกฎธาตุไม้ให้ถึงระดับที่น่าเหลือเชื่อแบบนี้ได้ยังไง ? ขอบเขต
ในการควบคุมกฎได้รึ ? ท่านขึ้นไปถึงระดับที่ควบคุมกฎได้แล้วรึ ?”
“ท่านว่าไงนะ ?” จางหยูอึ้งกับคำพูดของโอวเสินเฟิง
ควบคุมกฎธาตุไม้ ?
ควบคุมกฎ ?
ข้ายังไม่ทันได้อัดแน่นแกนกฎเลย ข้าไปบ่มเพาะกฎไม้ตอนไหนกัน?
อีกอย่างแล้วมันหมายความว่ายังไง กับการควบคุมกฎ ?
โอวเสินเฟิงพูดสิ่งที่จางหยูไม่อาจจะเข้าใจได้
“ข้าโทษด้วย เจ้าสำนัก ข้าไม่ควรพูดมากเกินไป” โอวเสินเฟิงคิดว่า
จางหยูจะโกรธ เขากลัวจนต้องรีบก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก