ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 377
ตอนที่ 377 จุดเริ่มต้นของเรื่องน่าเศร้า
ท่ามกลางเปลวเพลิงที่ลุกไหม้นั้น มังกรสีครามได้เงียบไปและมอง
ไปที่อ้าวคุนด้วยสีหน้าซับซ้อน
“ข้าบอกเจ้าไปแล้ว น้องรอง ข้าขอตัว” อ้าวคุนมองไปที่มังกรสีคราม
เขาถอนหายใจออกมาและหันกลับเพื่อมุ่งหน้ากลับ
อยู่ ๆ มังกรสีครามก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อ้าวคุนเจ้าฝ่าฝืน
กฎ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น อ้าวคุนก็หยุดและหันกลับไปมองที่มังกรสีคราม
โดยไม่พูดอะไรออกมา
“เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะเอาไปบอกคนอื่นรึ?” มังกรสีครามพูดขึ้นมา
อย่างเย็นชา “ตอนนั้นเจ้ายังทำตัวไร้หัวใจอยู่เลย !”
การบอกมังกรสีครามว่า มังกรโลหิตถูกขับไล่ออกไปที่ไหนเป็นการ
ฝ่าฝืนกฎของเผ่า แม้ว่าอ้าวคุนจะเป็นถึงราชา แต่ก็ต้องถูกลงโทษ
มากกว่าคนในเผ่า หากมังกรสีครามพูดเรื่องนี้ออกไปจริง ๆ ตำแหน่ง
ราชามังกรของอ้าวคุนก็ไม่มั่นคงอีกต่อไป
นางคิดว่าอ้าวคุนคงจะกลัวและรู้สึกคิดผิด แต่สีหน้าของอ้าวคุนกลับ
ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
อ้าวคุนมองไปที่นางอย่างใจเย็นและเผยรอยยิ้มออกมา “หากเจ้าเอา
ไปรายงานจริง ๆ ข้าก็คงจะดีใจ”
หากมังกรสีครามทำแบบนั้นจริง ๆ อ้าวคุนก็จะไม่ถือโทษนาง หาก
ได้ลดความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดที่มีในใจของนางได้ อ้าวคุนก็
โล่งใจ
มังกรสีครามเหมือนจะรู้ความคิดของอ้าวคุน นางฮึดฮัดออกมา “อ้าว
คุน เจ้าเจ็บปวดมาโดยตลอดรึ? ข้าคิดมาเสมอว่าเจ้าไม่ต่างจากพวก
สัตว์อสูรใจดำเสียอีก “
เมื่อถูกถากถางโดยมังกรสีคราม อ้าวคุนกลับไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย
“เจ้าสบายใจได้ ข้าจะไม่รายงานเรื่องนี้หรอก ข้าอยากให้เจ้าใช้ชีวิต
ไปกับความเจ็บปวด และน่าเศร้านี้ไปตลอดชีวิตจนกว่าเจ้าจะตาย !”
มังกรสีครามยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นเป็นไปด้วยความบ้าคลั่ง นาง
เหมือนกับรู้สึกได้ถึงการแก้แค้น “อย่าคิดว่าการที่เจ้าบอกข้าว่าเด็ก
นั้นอยู่ที่ไหน แล้วข้าจะยกโทษให้กับเจ้า ข้าไม่มีวันยกโทษให้กับเจ้า
ข้าจะจำเอาไว้ว่าเจ้ามันไร้หัวใจ !”
เมื่อเห็นท่าทีของมังกรสีคราม อ้าวคุนก็ปวดใจขึ้นมา จนยากที่จะ
หายใจออกมาได้
นี่คือน้องสาวของเขา!
เขายังจำได้ว่า ตอนที่น้องยังเด็ก นางดูน่ารักและเป็นมิตรมากแค่ไหน
นางอยู่กับเขาตลอดทั้งวัน เขายังจำได้ว่าน้องเขาถูกลงโทษโดยพ่อ
น้องสาวที่ร้องไห้ออกมาตอนที่นางแต่งงาน เขายังจำความอ่อนโยน
และความน่ารักของนางได้ และตอนที่นางให้กำเนิดเด็กน้อยที่ไม่
คาดคิดออกมา…
แต่เขาไม่อาจจะย้อนเวลากลับไปได้ ตั้งแต่ตอนนั้นนางก็เปลี่ยนไป
เป็นคนละคน ทุกอย่างไม่อาจจะย้อนกลับมาได้อีก
ต่อหน้ามังกรสีครามที่บ้าคลั่งนี้ เขาไม่อาจจะปะติดปะต่อกับสาวน้อย
คนเดิมในอดีตได้เลย
“น้องรอง !” อ้าวคุนแสดงสีหน้าปวดใจออกมา และมองไปที่
น้องสาวด้วยใจที่เศร้าสร้อย
ทุกอย่างเป็นเพราะเขา !
หากเขาไม่บอกพ่อเรื่องมังกรโลหิต คนของเผ่าคงไม่บังคับให้พ่อฆ่า
มังกรโลหิต และเขาคงไม่ต้องรู้สึกผิดแบบนี้ ส่วนน้องเขาคงไม่ต้อง
กลายเป็นมังกรที่ไร้วิญญาณเช่นนี้ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขา เพราะ
กฎของเผ่า !
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าด้วยมือของตัวเอง แต่ก็เป็นเขาที่ฆ่าพวกนั้น
ทางอ้อม !
น้องสาวของเขาพูดถูกแล้ว เขาเป็นแค่ฆาตกรที่ฆ่าหลานของตัวเอง !
อ้าวคุนกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงในใจ จนเกิดรอย
ข่วนที่ฝ่ามือ เลือดไหลออกมามันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดใน
ใจที่เขามี มันไม่อาจจะลืมเลือนได้เลย
“กฎของเผ่า หึหึ…”
ตอนที่เขายังเด็ก อ้าวคุนเคารพกฎเผ่ามาโดยตลอด ตอนนี้เขากลับ
เกลียดมัน โดยเฉพาะกฎที่เกี่ยวกับมังกรโลหิต เพราะนั่นคือต้นตอ
ของเรื่องน่าเศร้าเหล่านี้
บางอย่างหากไม่เกิดขึ้นกับตัว ก็ไม่อาจจะเข้าใจความเจ็บปวดได้
บรรพบุรุษมังกรได้ตั้งกฎขึ้นมา พวกนั้นคงคาดกันไม่ถึงว่ามังกร
สมมุติเทพจะให้กำเนิดมังกรโลหิตออกมา ซึ่งถือว่าเป็นอับอายและ
ความอัปยศต่อเผ่ามังกร
“กฎแบบนี้ไม่ควรจะมีอยู่! “ อ้าวคุนแสดงสีหน้าเย็นชาออกมา “ใน
ชีวิตนี้ข้าไม่อาจจะทำอะไรได้ จากราชาในแต่ละรุ่น ข้าก็แค่อยู่ระดับ
ทั่วไป ให้ข้าได้ทำอะไรบ้างเถอะก่อนที่ข้าจะตาย !!”
เขาอยากที่จะแก้ไขกฎพวกนี้ !
การแก้ไขความผิดและกฎของเผ่า!
แม้ว่าเผ่ามังกรทั้งเผ่าจะคัดค้านเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าไปอยู่ใน
สุสานราชามังกรหลังจากที่ตายไป แม้ว่าเขาจะต้องโดนประณาม
จากคนในเผ่า แต่เขาก็ต้องเปลี่ยนมัน !
บางอย่างที่แม้แต่คนที่แข็งแกร่งก็ทำไม่ได้
แม้แต่ท่านพ่อของเขาก็ยังรู้ถึงปัญหานี้ แต่ก็ยังไม่คิดที่จะปรับเปลี่ยน
มันแต่อย่างใด ถึงอย่างนั้นเขาก็ทนมันมามากพอแล้ว มันถึงขีดจำกัด
ที่เขาจะทนรับไหวแล้ว
อ้าวคุนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ กฎของเผ่าต้องถูก
เปลี่ยนแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
อย่างน้อย ๆ ก็รอจนกว่าอ้าวอู่เหยียนจะรับผิดชอบปกครองเผ่ามังกร
และรอจนกว่าเขาจะก้าวลงจากตำแหน่งราชามังกร !
“มันยังเหลือเวลาอีกหลายร้อยปี อู่เหยียน ข้าหวังว่าเจ้าจะทำตามที่ข้า
หวังไว้ได้ รีบเติบโตขึ้นมา !” อ้าวคุนมองไปทางทวีปป่ าและแสดง
ความคาดหวังที่มีในตัวอ้าวอู่เหยียนออกมา
เขาหันกลับมามองมังกรสีครามและพูดขึ้น “เรื่องที่ว่าเด็กนั่นอยู่ที่
ไหน ข้าได้บอกเจ้าไปแล้ว เจ้าไปหานางซะ ถึงจะรายงานเรื่องข้าไป
มันก็ใช่เรื่องสำคัญอันใด ข้าตัดสินใจตั้งแต่ต้นแล้วกับการบอกเจ้า
เรื่องนี้ ผลที่ตามมาข้ายอมรับได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
มังกรสีครามเงยหน้าขึ้นมองอ้าวคุนด้วยสีหน้าเย็นชา
อ้าวคุนยังคงแสดงสีหน้าใจเย็นออกมา
“ไปซะ ข้าไม่อยากเห็นเจ้าอีก!” มังกรสีครามพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา
ในฐานะราชามังกรแล้ว ทั้งเผ่ามังกรและแม้แต่ทวีปป่ าก็ไม่มีใคร
กล้าพูดกับเขาแบบนี้ ยกเว้นแค่มังกรสีครามนี่ นางเป็นเพียงคนเดียว
ที่กล้าด่าอ้าวคุน และอ้าวคุนก็ไม่กล้าจะเกียงนางกลับ จากจุดนี้ก็ไม่
อาจจะเอาใครในโลกมาเทียบได้แล้ว
อ้าวคุนรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้มังกรสีครามอยู่ แม้ว่านางขู่จะฆ่าเขาไม่รู้
กี่ครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยคิดโกรธเคือง
ตอนนั้นเองเสียงของมังกรสีครามก็ดังขึ้นมาอีกรอบ “ถึงอย่างนั้นข้า
จะทำตามที่ตกลงกันไว้!”
สิ่งที่เรียกว่าข้อตกลง ก็คือสิ่งที่อ้าวคุนพูดออกมาในตอนแรก อ้าวคุน
ได้บอกมังกรสีครามว่า มังกรโลหิตอยู่ที่ไหน และมังกรสีครามก็
ต้องคอยช่วยอ้าวอู่เหยียนในการสืบทอดตำแหน่งราชาในอนาคต
เพื่อปกครองเผ่ามังกร !
อ้าวคุนดีใจขึ้นมา เขาหันกลับไปมองมังกรสีคราม “น้องรองเจ้า..”
“ไปซะ” มังกรสีครามไม่ได้มองไปที่อีกฝ่าย นางพูดขึ้นมาด้วยท่าที
เฉยเมย “ข้าไม่อยากเห็นใบหน้าที่น่ารังเกียจของเจ้าอีก !”
อ้าวคุนเงียบไปสักพักและยิ้มออกมาอย่างขมขึ้น “ก็ได้ น้องรอง ข้า
ขอตัว”
อ้าวคุนมองไปที่มังกรสีครามไม่นาน ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไป ที่
ที่เขายืนอยู่ได้ถูกห้อมล้อมด้วยเปลวไฟอีกครั้ง เสียงของเปลวไฟที่
ลุกไหม้ที่นั่นไม่เคยหยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียว
มังกรสีครามลืมตาขึ้นมา สายตาของนางเย็นชาราวกับแช่แข็งคนได้
สายตานั่นทำให้เปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ถึงกับหยุดนิ่ง และไม่ส่งเสียง
ใด ๆ ออกมา
หลังจากที่ออกจากดินแดนแห่งเปลวไฟมาแล้ว อ้าวคุนก็กลับไปยัง
หุบเขามังกร ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้ามานานนั้น ตอนนี้กลับ
เต็มไปด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มจากหัวใจ
หลายพันปีมานี้เขาไม่ได้หัวเราะอย่างมีความสุขแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่
ตอนที่อ้าวอู่เหยียนเกิดขึ้นมา เขาก็ไม่ได้มีความสุข
เพราะเขารู้ว่าถึงแม้น้องเขาจะใจร้ายและด่าทอเขา แต่น้องเขาก็ไม่ได้
คลั่ง นางยังห่วงมังกรโลหิตและห่วงเขา, ห่วงอ้าวอู่เหยียน และห่วง
เผ่ามังกร นางแค่พูดปากร้ายไปยังงั้น
ถูกต้องแล้ว มังกรสีครามที่ดูชั่วร้ายสำหรับคนอื่น ๆ แต่ทว่านาง
ยังคงเป็นน้องสาวของเขาคนเดิม
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ บางความคิดในหัวอ้าวคุนก็แน่นอนขึ้นมามากกว่า
เดิม !
“เปลี่ยนกฎเผ่า! ไม่ว่าผลกระทบจะเป็นยังไง แต่ข้าก็ต้องเปลี่ยนกฎ!”
อ้าวคุนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และแสดงสายตามุ่งมั่นออกมา
โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นเพราะมังกรโลหิตนั้น ปรากฏขึ้นมาหลาย
ครั้งแล้วในรอบไม่กี่ปีมานี้ ก่อนหน้านี้อ้าวคุนไม่คิดว่ากฎเผ่านั้นผิด
อะไร แต่หลังจากที่รับรู้เรื่องนั้นด้วยตัวเอง เขาก็รู้ว่ากฎนี้มันโหดร้าย
แค่ไหน เขาไม่อยากเห็นโศกนาฏกรรมแบบเดิมอีก ทางเดียวก็คือ
ต้องแก้ไขกฎนี้
เขาคิดว่าคงมีคนของเผ่านับไม่ถ้วน ที่เอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างในการ
สร้างความวุ่นวาย ยังไงซะพวกที่ไม่เคยเจอกับเรื่องนั้นด้วยตัวเอง ก็
ไม่อาจที่จะเข้าใจความเจ็บปวดนี้ได้ และเป็นธรรมดาที่พวกนั้นจะ
ไม่คิดว่ากฎเผ่านั้นจะผิดอะไร เมื่อกฎมันถูกต้องอยู่แล้ว พวกนั้นก็ไม่
มีทางให้อ้าวคุนปรับเปลี่ยนกฎ แม้ว่าอ้าวคุนจะเป็นราชามังกร แต่
ฐานะที่เขามีก็ไม่อาจจะทัดเทียมกับกฎได้
ตอนนั้นไม่ใช่แค่ไม่อาจจะปกป้องตำแหน่งราชามังกรได้ แม้แต่อ้าว
อู่เหยียนที่เป็นองค์รัชทายาทก็อาจจะได้รับผลกระทบไปด้วย
แต่แล้วมันยังไง?
ในอดีตเขาอาจจะหวั่นเกรงเรื่องนี้ และไม่กล้าที่จะตัดสินใจ แต่การ
ที่มังกรสีครามรับปาก ความกดดันในใจก็ทุเลาลงไปอย่างมาก ด้วย
ความช่วยเหลือของมังกรสีคราม แน่นอนว่าอ้าวอู่เหยียนก็สามารถ
ขึ้นครองตำแหน่งในอนาคตได้ ตำแหน่งราชาที่ไม่อาจจะมีใครมา
สั่นคลอน แม้แต่จะเกิดความวุ่นวายขึ้นแต่มันก็จะจบลงในไม่ช้า
“ข้าอ้าวคุน ทำตามกฎมาตลอดชีวิต หากทำตามใจบ้างจะเป็นอะไร
ไป?” อ้าวคุนวางแผนมาหลายพันปีเพื่อเตรียมการเรื่องนี้ ตอนนี้ใน
ที่สุดเวลานั้นก็มาถึง
ราชามังกรที่ไม่ได้ทำอะไรโดดเด่นเลยตั้งแต่ที่ขึ้นรับตำแหน่งมา
กำลังวางแผนทำเรื่องบ้า ๆ ก่อนที่เขาจะตาย !
ไม่ว่าผลลัพธ์ของเรื่องนี้จะออกมาเป็นยังไง มันจะสำเร็จหรือล้มเหลว
แต่ชื่อของอ้าวคุนก็จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ชื่อเสียงของเขา
ต้องโด่งดังกว่าพ่อของตัวเอง ลูกหลานเผ่ามังกรในอนาคตจะจำชื่อ
ของเขาได้ พวกเขาจะจำได้ว่ามีราชามังกรที่บ้าคลั่งพยายามปรับเปลี่ยน
กฎของเผ่า กฎที่ถูกตั้งขึ้นโดยบรรพบุรุษมังกร
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชื่อของเขา จะต้องถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์
เป็นเวลานาน หรืออาจจะไม่มีทางถูกลืมเลือน !
ท่ามกลางเปลวเพลิงที่ลุกไหม้นั้น มังกรสีครามได้เงียบไปและมอง
ไปที่อ้าวคุนด้วยสีหน้าซับซ้อน
“ข้าบอกเจ้าไปแล้ว น้องรอง ข้าขอตัว” อ้าวคุนมองไปที่มังกรสีคราม
เขาถอนหายใจออกมาและหันกลับเพื่อมุ่งหน้ากลับ
อยู่ ๆ มังกรสีครามก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อ้าวคุนเจ้าฝ่าฝืน
กฎ!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น อ้าวคุนก็หยุดและหันกลับไปมองที่มังกรสีคราม
โดยไม่พูดอะไรออกมา
“เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะเอาไปบอกคนอื่นรึ?” มังกรสีครามพูดขึ้นมา
อย่างเย็นชา “ตอนนั้นเจ้ายังทำตัวไร้หัวใจอยู่เลย !”
การบอกมังกรสีครามว่า มังกรโลหิตถูกขับไล่ออกไปที่ไหนเป็นการ
ฝ่าฝืนกฎของเผ่า แม้ว่าอ้าวคุนจะเป็นถึงราชา แต่ก็ต้องถูกลงโทษ
มากกว่าคนในเผ่า หากมังกรสีครามพูดเรื่องนี้ออกไปจริง ๆ ตำแหน่ง
ราชามังกรของอ้าวคุนก็ไม่มั่นคงอีกต่อไป
นางคิดว่าอ้าวคุนคงจะกลัวและรู้สึกคิดผิด แต่สีหน้าของอ้าวคุนกลับ
ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
อ้าวคุนมองไปที่นางอย่างใจเย็นและเผยรอยยิ้มออกมา “หากเจ้าเอา
ไปรายงานจริง ๆ ข้าก็คงจะดีใจ”
หากมังกรสีครามทำแบบนั้นจริง ๆ อ้าวคุนก็จะไม่ถือโทษนาง หาก
ได้ลดความเจ็บปวดและความรู้สึกผิดที่มีในใจของนางได้ อ้าวคุนก็
โล่งใจ
มังกรสีครามเหมือนจะรู้ความคิดของอ้าวคุน นางฮึดฮัดออกมา “อ้าว
คุน เจ้าเจ็บปวดมาโดยตลอดรึ? ข้าคิดมาเสมอว่าเจ้าไม่ต่างจากพวก
สัตว์อสูรใจดำเสียอีก “
เมื่อถูกถากถางโดยมังกรสีคราม อ้าวคุนกลับไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย
“เจ้าสบายใจได้ ข้าจะไม่รายงานเรื่องนี้หรอก ข้าอยากให้เจ้าใช้ชีวิต
ไปกับความเจ็บปวด และน่าเศร้านี้ไปตลอดชีวิตจนกว่าเจ้าจะตาย !”
มังกรสีครามยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นเป็นไปด้วยความบ้าคลั่ง นาง
เหมือนกับรู้สึกได้ถึงการแก้แค้น “อย่าคิดว่าการที่เจ้าบอกข้าว่าเด็ก
นั้นอยู่ที่ไหน แล้วข้าจะยกโทษให้กับเจ้า ข้าไม่มีวันยกโทษให้กับเจ้า
ข้าจะจำเอาไว้ว่าเจ้ามันไร้หัวใจ !”
เมื่อเห็นท่าทีของมังกรสีคราม อ้าวคุนก็ปวดใจขึ้นมา จนยากที่จะ
หายใจออกมาได้
นี่คือน้องสาวของเขา!
เขายังจำได้ว่า ตอนที่น้องยังเด็ก นางดูน่ารักและเป็นมิตรมากแค่ไหน
นางอยู่กับเขาตลอดทั้งวัน เขายังจำได้ว่าน้องเขาถูกลงโทษโดยพ่อ
น้องสาวที่ร้องไห้ออกมาตอนที่นางแต่งงาน เขายังจำความอ่อนโยน
และความน่ารักของนางได้ และตอนที่นางให้กำเนิดเด็กน้อยที่ไม่
คาดคิดออกมา…
แต่เขาไม่อาจจะย้อนเวลากลับไปได้ ตั้งแต่ตอนนั้นนางก็เปลี่ยนไป
เป็นคนละคน ทุกอย่างไม่อาจจะย้อนกลับมาได้อีก
ต่อหน้ามังกรสีครามที่บ้าคลั่งนี้ เขาไม่อาจจะปะติดปะต่อกับสาวน้อย
คนเดิมในอดีตได้เลย
“น้องรอง !” อ้าวคุนแสดงสีหน้าปวดใจออกมา และมองไปที่
น้องสาวด้วยใจที่เศร้าสร้อย
ทุกอย่างเป็นเพราะเขา !
หากเขาไม่บอกพ่อเรื่องมังกรโลหิต คนของเผ่าคงไม่บังคับให้พ่อฆ่า
มังกรโลหิต และเขาคงไม่ต้องรู้สึกผิดแบบนี้ ส่วนน้องเขาคงไม่ต้อง
กลายเป็นมังกรที่ไร้วิญญาณเช่นนี้ ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขา เพราะ
กฎของเผ่า !
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าด้วยมือของตัวเอง แต่ก็เป็นเขาที่ฆ่าพวกนั้น
ทางอ้อม !
น้องสาวของเขาพูดถูกแล้ว เขาเป็นแค่ฆาตกรที่ฆ่าหลานของตัวเอง !
อ้าวคุนกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บปวดที่ทิ่มแทงในใจ จนเกิดรอย
ข่วนที่ฝ่ามือ เลือดไหลออกมามันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดใน
ใจที่เขามี มันไม่อาจจะลืมเลือนได้เลย
“กฎของเผ่า หึหึ…”
ตอนที่เขายังเด็ก อ้าวคุนเคารพกฎเผ่ามาโดยตลอด ตอนนี้เขากลับ
เกลียดมัน โดยเฉพาะกฎที่เกี่ยวกับมังกรโลหิต เพราะนั่นคือต้นตอ
ของเรื่องน่าเศร้าเหล่านี้
บางอย่างหากไม่เกิดขึ้นกับตัว ก็ไม่อาจจะเข้าใจความเจ็บปวดได้
บรรพบุรุษมังกรได้ตั้งกฎขึ้นมา พวกนั้นคงคาดกันไม่ถึงว่ามังกร
สมมุติเทพจะให้กำเนิดมังกรโลหิตออกมา ซึ่งถือว่าเป็นอับอายและ
ความอัปยศต่อเผ่ามังกร
“กฎแบบนี้ไม่ควรจะมีอยู่! “ อ้าวคุนแสดงสีหน้าเย็นชาออกมา “ใน
ชีวิตนี้ข้าไม่อาจจะทำอะไรได้ จากราชาในแต่ละรุ่น ข้าก็แค่อยู่ระดับ
ทั่วไป ให้ข้าได้ทำอะไรบ้างเถอะก่อนที่ข้าจะตาย !!”
เขาอยากที่จะแก้ไขกฎพวกนี้ !
การแก้ไขความผิดและกฎของเผ่า!
แม้ว่าเผ่ามังกรทั้งเผ่าจะคัดค้านเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้เข้าไปอยู่ใน
สุสานราชามังกรหลังจากที่ตายไป แม้ว่าเขาจะต้องโดนประณาม
จากคนในเผ่า แต่เขาก็ต้องเปลี่ยนมัน !
บางอย่างที่แม้แต่คนที่แข็งแกร่งก็ทำไม่ได้
แม้แต่ท่านพ่อของเขาก็ยังรู้ถึงปัญหานี้ แต่ก็ยังไม่คิดที่จะปรับเปลี่ยน
มันแต่อย่างใด ถึงอย่างนั้นเขาก็ทนมันมามากพอแล้ว มันถึงขีดจำกัด
ที่เขาจะทนรับไหวแล้ว
อ้าวคุนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ กฎของเผ่าต้องถูก
เปลี่ยนแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้
อย่างน้อย ๆ ก็รอจนกว่าอ้าวอู่เหยียนจะรับผิดชอบปกครองเผ่ามังกร
และรอจนกว่าเขาจะก้าวลงจากตำแหน่งราชามังกร !
“มันยังเหลือเวลาอีกหลายร้อยปี อู่เหยียน ข้าหวังว่าเจ้าจะทำตามที่ข้า
หวังไว้ได้ รีบเติบโตขึ้นมา !” อ้าวคุนมองไปทางทวีปป่ าและแสดง
ความคาดหวังที่มีในตัวอ้าวอู่เหยียนออกมา
เขาหันกลับมามองมังกรสีครามและพูดขึ้น “เรื่องที่ว่าเด็กนั่นอยู่ที่
ไหน ข้าได้บอกเจ้าไปแล้ว เจ้าไปหานางซะ ถึงจะรายงานเรื่องข้าไป
มันก็ใช่เรื่องสำคัญอันใด ข้าตัดสินใจตั้งแต่ต้นแล้วกับการบอกเจ้า
เรื่องนี้ ผลที่ตามมาข้ายอมรับได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
มังกรสีครามเงยหน้าขึ้นมองอ้าวคุนด้วยสีหน้าเย็นชา
อ้าวคุนยังคงแสดงสีหน้าใจเย็นออกมา
“ไปซะ ข้าไม่อยากเห็นเจ้าอีก!” มังกรสีครามพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา
ในฐานะราชามังกรแล้ว ทั้งเผ่ามังกรและแม้แต่ทวีปป่ าก็ไม่มีใคร
กล้าพูดกับเขาแบบนี้ ยกเว้นแค่มังกรสีครามนี่ นางเป็นเพียงคนเดียว
ที่กล้าด่าอ้าวคุน และอ้าวคุนก็ไม่กล้าจะเกียงนางกลับ จากจุดนี้ก็ไม่
อาจจะเอาใครในโลกมาเทียบได้แล้ว
อ้าวคุนรู้สึกว่าตัวเองติดหนี้มังกรสีครามอยู่ แม้ว่านางขู่จะฆ่าเขาไม่รู้
กี่ครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยคิดโกรธเคือง
ตอนนั้นเองเสียงของมังกรสีครามก็ดังขึ้นมาอีกรอบ “ถึงอย่างนั้นข้า
จะทำตามที่ตกลงกันไว้!”
สิ่งที่เรียกว่าข้อตกลง ก็คือสิ่งที่อ้าวคุนพูดออกมาในตอนแรก อ้าวคุน
ได้บอกมังกรสีครามว่า มังกรโลหิตอยู่ที่ไหน และมังกรสีครามก็
ต้องคอยช่วยอ้าวอู่เหยียนในการสืบทอดตำแหน่งราชาในอนาคต
เพื่อปกครองเผ่ามังกร !
อ้าวคุนดีใจขึ้นมา เขาหันกลับไปมองมังกรสีคราม “น้องรองเจ้า..”
“ไปซะ” มังกรสีครามไม่ได้มองไปที่อีกฝ่าย นางพูดขึ้นมาด้วยท่าที
เฉยเมย “ข้าไม่อยากเห็นใบหน้าที่น่ารังเกียจของเจ้าอีก !”
อ้าวคุนเงียบไปสักพักและยิ้มออกมาอย่างขมขึ้น “ก็ได้ น้องรอง ข้า
ขอตัว”
อ้าวคุนมองไปที่มังกรสีครามไม่นาน ก่อนที่ร่างของเขาจะหายไป ที่
ที่เขายืนอยู่ได้ถูกห้อมล้อมด้วยเปลวไฟอีกครั้ง เสียงของเปลวไฟที่
ลุกไหม้ที่นั่นไม่เคยหยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียว
มังกรสีครามลืมตาขึ้นมา สายตาของนางเย็นชาราวกับแช่แข็งคนได้
สายตานั่นทำให้เปลวไฟที่ลุกโชนอยู่ถึงกับหยุดนิ่ง และไม่ส่งเสียง
ใด ๆ ออกมา
หลังจากที่ออกจากดินแดนแห่งเปลวไฟมาแล้ว อ้าวคุนก็กลับไปยัง
หุบเขามังกร ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้ามานานนั้น ตอนนี้กลับ
เต็มไปด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มจากหัวใจ
หลายพันปีมานี้เขาไม่ได้หัวเราะอย่างมีความสุขแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่
ตอนที่อ้าวอู่เหยียนเกิดขึ้นมา เขาก็ไม่ได้มีความสุข
เพราะเขารู้ว่าถึงแม้น้องเขาจะใจร้ายและด่าทอเขา แต่น้องเขาก็ไม่ได้
คลั่ง นางยังห่วงมังกรโลหิตและห่วงเขา, ห่วงอ้าวอู่เหยียน และห่วง
เผ่ามังกร นางแค่พูดปากร้ายไปยังงั้น
ถูกต้องแล้ว มังกรสีครามที่ดูชั่วร้ายสำหรับคนอื่น ๆ แต่ทว่านาง
ยังคงเป็นน้องสาวของเขาคนเดิม
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ บางความคิดในหัวอ้าวคุนก็แน่นอนขึ้นมามากกว่า
เดิม !
“เปลี่ยนกฎเผ่า! ไม่ว่าผลกระทบจะเป็นยังไง แต่ข้าก็ต้องเปลี่ยนกฎ!”
อ้าวคุนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และแสดงสายตามุ่งมั่นออกมา
โศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นเพราะมังกรโลหิตนั้น ปรากฏขึ้นมาหลาย
ครั้งแล้วในรอบไม่กี่ปีมานี้ ก่อนหน้านี้อ้าวคุนไม่คิดว่ากฎเผ่านั้นผิด
อะไร แต่หลังจากที่รับรู้เรื่องนั้นด้วยตัวเอง เขาก็รู้ว่ากฎนี้มันโหดร้าย
แค่ไหน เขาไม่อยากเห็นโศกนาฏกรรมแบบเดิมอีก ทางเดียวก็คือ
ต้องแก้ไขกฎนี้
เขาคิดว่าคงมีคนของเผ่านับไม่ถ้วน ที่เอาเรื่องนี้มาเป็นข้ออ้างในการ
สร้างความวุ่นวาย ยังไงซะพวกที่ไม่เคยเจอกับเรื่องนั้นด้วยตัวเอง ก็
ไม่อาจที่จะเข้าใจความเจ็บปวดนี้ได้ และเป็นธรรมดาที่พวกนั้นจะ
ไม่คิดว่ากฎเผ่านั้นจะผิดอะไร เมื่อกฎมันถูกต้องอยู่แล้ว พวกนั้นก็ไม่
มีทางให้อ้าวคุนปรับเปลี่ยนกฎ แม้ว่าอ้าวคุนจะเป็นราชามังกร แต่
ฐานะที่เขามีก็ไม่อาจจะทัดเทียมกับกฎได้
ตอนนั้นไม่ใช่แค่ไม่อาจจะปกป้องตำแหน่งราชามังกรได้ แม้แต่อ้าว
อู่เหยียนที่เป็นองค์รัชทายาทก็อาจจะได้รับผลกระทบไปด้วย
แต่แล้วมันยังไง?
ในอดีตเขาอาจจะหวั่นเกรงเรื่องนี้ และไม่กล้าที่จะตัดสินใจ แต่การ
ที่มังกรสีครามรับปาก ความกดดันในใจก็ทุเลาลงไปอย่างมาก ด้วย
ความช่วยเหลือของมังกรสีคราม แน่นอนว่าอ้าวอู่เหยียนก็สามารถ
ขึ้นครองตำแหน่งในอนาคตได้ ตำแหน่งราชาที่ไม่อาจจะมีใครมา
สั่นคลอน แม้แต่จะเกิดความวุ่นวายขึ้นแต่มันก็จะจบลงในไม่ช้า
“ข้าอ้าวคุน ทำตามกฎมาตลอดชีวิต หากทำตามใจบ้างจะเป็นอะไร
ไป?” อ้าวคุนวางแผนมาหลายพันปีเพื่อเตรียมการเรื่องนี้ ตอนนี้ใน
ที่สุดเวลานั้นก็มาถึง
ราชามังกรที่ไม่ได้ทำอะไรโดดเด่นเลยตั้งแต่ที่ขึ้นรับตำแหน่งมา
กำลังวางแผนทำเรื่องบ้า ๆ ก่อนที่เขาจะตาย !
ไม่ว่าผลลัพธ์ของเรื่องนี้จะออกมาเป็นยังไง มันจะสำเร็จหรือล้มเหลว
แต่ชื่อของอ้าวคุนก็จะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ ชื่อเสียงของเขา
ต้องโด่งดังกว่าพ่อของตัวเอง ลูกหลานเผ่ามังกรในอนาคตจะจำชื่อ
ของเขาได้ พวกเขาจะจำได้ว่ามีราชามังกรที่บ้าคลั่งพยายามปรับเปลี่ยน
กฎของเผ่า กฎที่ถูกตั้งขึ้นโดยบรรพบุรุษมังกร
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชื่อของเขา จะต้องถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์
เป็นเวลานาน หรืออาจจะไม่มีทางถูกลืมเลือน !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก