ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 378

ตอนที่ 378 คนตายกลายเป็ นผี หากผีตายอีกครั้งแล้วพวกเขาจะเป็ น
อะไร
ด้านบนสำนักดังเฉียงในหมู่หมอกเมฆ
จางหยูไม่ได้รู้ถึงการกระทำของกลุ่มต่าง ๆ เหตุการณ์ผิดปกตินี้ไม่ใช่
แค่เขาที่เห็น แต่เป็นทั้งทวีปป่ า และแม้แต่เขตทะเลรวมไปถึงเกาะ
มังกรด้วย เหตุการณ์ผิดปกตินี้ไม่ได้จำกัดแค่ฝั่งของหมาป่ าละโมบ
แต่ยังส่งผลไปทั่วทั้งโลก
จางหยูถามขึ้นด้วยความสงสัย “เจ้ารู้สึกยังไง ?”
หมาป่ าละโมบตรวจสอบร่างกายและอุทานออกมา “น่าทึ่ง ข้าแทบไม่
ต่างจากสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิจริง ๆ เลย” เขาพูดขึ้นและหลับตาครุ่นคิด
ก่อนจะมีข้อมูลจำนวนมหาศาลหลั่งไหลเข้ามาในหัว “มีข้อมูลมากมาย
ในหัวข้า ทั้งวิธีบ่มเพาะ, เปลี่ยนร่าง, ความสามารถศักด์ิสิทธ์ิและอื่น ๆ
ราวกับว่าคือสัญชาตญาณ และข้าก็ยังมีความทรงจำที่แปลกประหลาด
อยู่ด้วย”
เขาคือร่างเทียมของจางหยู เขาคือหมาป่าละโมบ เขาเหมือนกับหมาป่า
ละโมบตัวจริง และยังมีความทรงจำสืบทอดอยู่ในหัวของเขา ไม่สิ
มันไม่ใช่ความทรงจำที่สืบทอดกันมา แต่เป็นโลกที่ให้ความสามารถ
นี้กับเขา มันน่าเหลือเชื่อที่เขาได้ความทรงจำที่แปลกประหลาดมา
ความทรงจำที่ไม่ได้เป็นของเขาเลยแม้แต่น้อย !
เมื่อได้ยินแบบนั้นจางหยูก็ใจเต้นรัว และตรวจสอบข้อมูลในหัวของ
หมาป่ าละโมบ หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพักเขาก็ค่อย ๆ เผยสีหน้าตก
ตะลึงออกมา “ความทรงจำนี้คือความทรงจำของหมาป่ าละโมบใน
ตำนาน….แต่ส่วนใหญ่จะขาดหายไป”
ตอนนั้นจางหยูทั้งกลัวและตะลึง
ความทรงจำของหมาป่ าละโมบในตำนาน ถูกส่งต่อให้กับหมาป่ า
ละโมบ แม้ว่าจะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเดียวก็ถือว่าน่าทึ่งแล้ว
มันหมายความว่าหมาป่ าละโมบที่เป็นร่างเทียมนี้ ถือว่าเป็นหมาป่ า
ละโมบในตำนานได้รึ ?
“ข้าเคยได้ยินว่า นอกจากมังกรสมมุติเทพแล้ว สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิตัว
อื่น ๆ ต่างก็มีเพียงตัวเดียวเท่านั้น แม้ว่าจะผ่านมาแล้วหลายปีแล้ว
แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีตัวที่สอง เมื่อข้ามีความสามารถในการ
สร้างหมาป่ าละโมบขึ้นมา หากเจ้าเป็นร่างเทียม เจ้าก็สามารถฝ่าฝืนกฎ
นั้นได้” จางหยูคิด “ด้วยการแทรกแซงพลังของเต๋าสวรรค์ หมาป่ า
ละโมบกลับมีตัวตนขึ้นมาใหม่ได้ นี่ถือว่าเป็นร่างตัวแทนของหมาป่ า
ละโมบรึเปล่า?
จางหยูไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แต่เขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องดี
สำหรับเขา
ด้วยความทรงจำของหมาป่ าละโมบร่างจริง แม้ว่าจะเป็นความทรงจำ
แค่ส่วนน้อย แต่มันก็เป็นของร่างจริง !
ในอนาคต ร่างเทียมนี้สามารถแสดงตัวเป็นหมาป่ าละโมบที่แท้จริง
ได้ ซึ่งจะรับมือกับปัญหาต่าง ๆ ได้มากมาย
ร่างเทียมนี้คือหมาป่ าละโมบในตำนาน จุดนี้แม้แต่โลกก็ยังยอมรับ
คนอื่น ๆ จะสงสัยงั้นรึ ?
แม้ว่าหมาป่ าละโมบจะตายไปแล้วหลายปี แต่จางหยูก็ยังสงสัยในใจ
ว่า หมาป่ าละโมบตายได้ยังไง มันเข้าไปในเขตหวงห้ามและโดน
พลังลึกลับกลืนกินเอารึ ? โดนฆ่าโดยศัตรูรึ ? แน่นอนที่เป็นไปได้
ที่สุดคืออายุขัยถึงกำหนดและตายไป
ตอนที่จางหยูคิดเรื่องนี้อยู่นั้น หมาป่ าละโมบก็สีหน้าเปลี่ยนไป ตา
ของเขาหดลงและหยุดหายใจไปทันที สายตาเขาแสดงความกลัว
ออกมาและพูดขึ้นด้วยเสียงที่แหบแห้ง “ไม่ ไม่”
จางหยูสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาคิดว่าหมาป่าละโมบมีการเปลี่ยน
แปลงบางอย่าง เขาจึงรีบถามขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น !”
เพราะถูกจางหยูเรียก หมาป่าละโมบจึงได้สติจากฝันร้ายและหอบ
หายใจออกมา “ฮู่ ฮู่…” ราวกับเขาเพิ่งเจอกับเรื่องน่ากลัวมา เขาดู
สับสนเล็กน้อย
จางหยูมองไปที่หมาป่าละโมบและเครียดจนต้องคิ้วขมวด “เกิดอะไร
ขึ้นกัน?”
หรือเพราะเขาสร้างร่างเทียมที่โลกไม่อนุญาตนี้ขึ้น ดังนั้นหมาป่ า
ละโมบจึงถูกพลังลึกลับโจมตีงั้นรึ ?
แต่เขาไม่ได้รู้สึกถึงการผันผวนของพลังเลยแม้แต่น้อย !
ในด้านความลึกลับแล้ว มันไม่มีพลังไหนลึกลับไปกว่าแก่นพลังใน
ร่างกาย พลังอะไรกันที่สามารถเอาชนะความรู้สึกตัวเอง และส่งผล
ต่อหมาป่าละโมบ ?
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมจางหยูถึงได้เดาแบบนั้น
แต่ตอนที่ได้ยินคำถามของจางหยู หมาป่ าละโมบกลับไม่ได้ตอบกลับ
สายตาของเขาดูว่างเปล่า มันเหมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ จางหยูรับรู้
ได้ว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง หากเขาทำการตรวจสอบ เขาสามารถฟื้นฟู
วิญญาณของหมาป่ าละโมบ หรือจะทำให้หมาป่ าละโมบเป็นแค่ศพ
เดินได้ก็ได้
“ตายแล้วรึ ?” จางหยูอดไม่ได้ที่จะสงสัย
ตอนที่จางหูคิดจะดึงพลังวิญญาณกลับมาจากร่างของหมาป่าละโมบ
หมาป่าละโมบเหมือนจะรู้ความคิดของจางหยูและตะโกนออกมา
“รอก่อน !”
จางหยูมองไปที่หมาป่าละโมบด้วยความสับสน “ได้สติแล้วรึ?”
จางหยูไม่รอให้หมาป่ าละโมบตอบกลับ เขารีบถามขึ้นมาทันที “เมื่อ
ครู่นี้เกิดอะไรขึ้นกัน ? เจ้ากลัวอะไร ?”
นี่คือสิ่งที่จางหยูกังวลในตอนนี้ หากมีพลังลึกลับโจมตีหมาป่ าละโมบ
จนทำให้หมาป่ าละโมบต้องหวาดกลัว งั้นมันก็พิสูจน์ได้ว่าการสร้าง
สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิขึ้นมานี้ ไม่ใช่วิธีที่ได้ผล
หมาป่าละโมบสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพ่นลมออกมาช้า ๆ หลังจาก
นั้นหลายอึดใจเขาก็พยายามควบคุมสติให้ตัวเองใจเย็นลง
ตอนนี้เขาได้สติอย่างสมบูรณ์ ความคิดเขากลับมาเป็นปกติแล้ว
“ร่างจริง โลกนี้ไม่ได้เรียบง่ายแบบที่พวกเราคิด” หมาป่ าละโมบแสดง
สีหน้าเคร่งเครียดออกมา เสียงของเขาสั่นแฝงไปด้วยความกลัว “น่า
กลัวจริง ๆ ! หากข้าไม่ได้รับความทรงจำจากหมาป่าละโมบตัวจริง
ข้าคงไม่มีทางรู้ว่ามีสิ่งที่น่ากลัวแบบนี้ในโลก !”
“อะไรกัน ?” จางหยูยักคิ้ว
“เฮ้อ !” หมาป่าละโมบถอนหายใจออกมา มันเหมือนว่าเขาจะกลัว
อย่างมาก
จางหูถามขึ้น “มันคืออะไร ?”
หมาป่าละโมบยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “ร่างจริง ไม่ใช่ว่าเจ้าสามารถดู
ความทรงจำของหมาป่าละโมบร่างจริงได้หรือไง ?”
“เจ้ากลัวเพราะความทรงจำนั่นน่ะรึ? “จางหูแปลกใจและสงสัยขึ้นมา
ความทรงจำร่างจริงของหมาป่าละโมบ มันมีบางอย่างที่น่ากลัวอยู่
ในนั้น หมาป่ าละโมบร่างเทียมกลัวเพราะดูมัน ต้องรู้ก่อนว่าหมาป่ า
ละโมบก็คือตัวของจางหยู มันมีความทางว่าและความเทียบเท่ากับ
จางหยู แม้แต่ตัวตนสูงสุดอย่างราชามังกร ก็ไม่อาจจะทำให้เขากลัว
ได้มากขนาดนี้ไม่ใช่รึไง ?
หมาป่ าละโมบพูดขึ้นมา “ใช่ ข้ากลัวเพราะดูความทรงจำของหมาป่ า
ละโมบและเห็นภาพหนึ่งเข้า…” เขากลืนน้ำลายแล้วพูดต่อ “ร่างจริง
ข้าแนะนำว่าเจ้าไม่ดูจะดีกว่า ไม่งั้นแล้วบางทีเจ้าอาจจะเป็นเหมือน
ข้า ที่อยู่ด้วยความกลัวไปตลอดกาล..”
จางหยูเงียบไป
คำพูดของหมาป่ าละโมบทำให้เขาหนักใจ
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ดูความทรงจำร่างจริงของหมาป่าละโมบ แต่เขาก็
ไม่คิดสงสัยในสิ่งที่ว่างเทียมพูดขึ้นมา มันจะต้องน่ากลัวอย่างมาก
มันอาจจะน่ากลัวยิ่งกว่าราชามังกร ไม่งั้นแล้วร่างเทียมคงไม่กลัวจน
ตอนนี้ก็ยังไม่เลิกสั่นเพราะความกลัว
“เฮ้อ” จางหยูทั้งสงสัยและพูดอะไรไม่ออก “มันคืออะไรกัน ?”
หมาป่าละโมบตอบกลับ “ร่างจริง ข้าไม่อาจจะอธิบายได้ว่ามันคือ
ตัวตนแบบไหน ข้าบอกเจ้าได้แค่ว่ามันน่ากลัวกว่าราชามังกรเป็นพัน
เป็นหมื่นเท่า ร่างจริงของหมาป่ าละโมบโดนสิ่งนั้นฆ่า ข้ารู้สึกได้ถึง
ตอนที่หมาป่าละโมบตายไป มันแข็งแกร่งกว่าราชามังกรเป็นร้อยเท่า
ต่อหน้าสัตว์ประหลาดแบบนี้ ราชามังกรเหมือนกับเด็กน้อยไม่อาจจะ
ต้านทานได้เลย”
แค่คำพูดไม่กี่คำ ก็พอมองภาพสัตว์ประหลาดแบบนั้นออก
จางหยูสูดหายใจเข้าลึก ๆ “น่ากลัวจริง ๆ !”
ราชามังกรคือตัวตนที่สูงส่งที่สุดของโลกใบนี้ มันคือตัวตนที่แข็งแกร่ง
ที่สุด แต่ร่างจริงของหมาป่าละโมบกลับแข็งแกร่งกว่าราชามังกร
เป็นร้อยเท่าเลยรึ ? หมาป่ าละโมบที่แข็งแกร่งเช่นนั้นกลับไม่อาจที่
จะต้านทานสัตว์ประหลาดนั้นได้?
จางหยูตะลึงและรู้สึกว่าเรื่องนี้มันน่าเหลือเชื่อ
พวกระดับสูงสุดของโลกยังไม่ใช่ขีดจำกัดของการบ่มเพาะ?
มันมีขอบเขตบ่มเพาะที่แข็งแกร่งและน่ากลัวกว่านั้นอีกรึ ?
แต่ทำไมเขาถึงไม่เคยได้ยินมาก่อน แม้แต่เฉินกูก็เหมือนจะไม่รู้เรื่อง
เช่นกัน
จางหูสีหน้าหม่นลงพร้อมกับคิ้วที่ขมวด เขาลังเลและอยากเห็นใบหน้า
ที่แท้จริงของสัตว์ประหลาดนั้น แต่เขากลัวว่าเขาจะมีสภาพแบบ
เดียวกับหมาป่าละโมบ ที่ต้องอยู่กับความกลัวไปตลอดกาล
“มันก็แค่ความทรงจำ แม้ว่าสัตว์ประหลาดนั้นจะมีตัวตนอยู่จริง และ
แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่มันก็มีอยู่แค่ในประวัติศาสตร์เท่านั้น ทำไม
ข้าต้องกลัวด้วย ?” จางหยูกัดฟันแน่นกระตุ้นตัวเองและรวบรวม
ความกล้า เพื่อตรวจสอบความทรงจำของหมาป่าละโมบ
ความทรงจำส่วนมากเกี่ยวกับการบ่มเพาะและการฆ่าฟัน แม้ว่าบางส่วน
จะขาดหายไป แต่ส่วนที่เหลือก็เพียงพอที่ทำให้จะเห็นว่าหมาป่ า
ละโมบผ่านการฆ่าฟันมามากแค่ไหนกัน เพราะภาพพวกนี้แม้แต่
จางหยูเองก็ได้รับผลกระทบจนอารมณ์รุนแรงขึ้นมา
มันมีความทรงจำอยู่มากมาย แม้ว่าจะเป็นแค่ 1% ของความทรงจำ
ทั้งหมด แต่หากคำนวณตามเวลาแล้วมันน่าจะกินเวลาหลายพันปี !
ในอีกความหมายคือ ร่างจริงของหมาป่ าละโมบนั้นมีชีวิตอยู่อย่าง
น้อยก็หลายแสนปี !
“หมาป่าละโมบอยู่ได้หลายแสนปีเลยรึ? “จางหยูเริ่มสับสน เขาเริ่มมี
ข้อสงสัยมากมายในหัว “ไม่ใช่ว่าหมื่นปีคืออายุขัยของผู้บ่มเพาะ ?
ระดับการบ่มเพาะทะลวงผ่านขีดจำกัดได้และทำให้อายุขัยเพิ่มขึ้นรึ”
จางหยูได้ทำการตรวจสอบความทรงจำพวกนั้น แต่เขาก็พบว่าอยู่ ๆ
ก็เกิดการขัดจังหวะขึ้นในช่วงที่สำคัญ มันเหมือนมีพลังลึกลับลบ
ความทรงจำในส่วนนั้น ๆ ไป
ตอนที่เขาตรวจสอบความทรงจำจนเกือบหมดแล้ว เขาก็ยังไม่ได้
เห็นภาพที่ร่างเทียมพูดถึง มันทำให้เขาคิ้วขมวด
แต่ไม่นานคิ้วที่ขมวดก็คลายออก เพราะเขาพบมันในความทรงจำ
สุดท้าย มันมีแค่ความมืดมิดก่อนจะมีภาพหนึ่งที่ขยายขึ้นชัดเจนขึ้น
เรื่อย ๆ ราวกับว่าจะส่งผลต่อสมองของเขา ชัดแล้วว่าความทรงจำนี้
ส่งผลต่อร่างจริงของหมาป่าละโมบแค่ไหน
เมื่อภาพนั้นชัดเจนขึ้น ในที่สุดจางหยูก็ได้เห็นภาพที่ร่างเทียมพูดถึง
เมื่อเห็นภาพนั้นจางหยูก็หรี่ตาลง ในเวลาเดียวกันในหัวเขาก็มีเสียง
หนึ่งที่ไร้อารมณ์ดังขึ้นมา
“คนตายกลายเป็นผี หากผีตายอีกครั้งแล้วพวกเขาจะเป็นอะไร”