ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 386
ตอนที่ 386 ควบคุมมิติ
หลิงชี่นับไม่ถ้วนของแต่ละคน ได้ก่อตัวเป็นพายุหลิงชี่เล็ก ๆ ขึ้นมา
เมื่อเกิดพายุเล็ก ๆ แบบนี้ขึ้นมากมาย โดยที่มีภูเขาเป็นศูนย์กลาง ทำ
ให้ภูเขาในตอนนี้ดูทรงพลังและขลังเป็นอย่างมาก
ทุกคนต่างก็ตะลึงกับฉากนี้
จางหยูไม่รู้ว่ามีกี่คนที่ทะลวงผ่านไปได้ แต่เขามั่นใจว่าต้องมีหลาย
ล้านคน
เพราะตอนที่พายุหลิงชี่ก่อตัวขึ้นมานั้น เขาได้ยินเสียงระบบพูดขึ้นมา
ว่า “ยินดีกับโฮสต์ด้วยที่ภารกิจเส้นทางสู่เซียนสำเร็จ โฮสต์จะรับ
รางวัลหรือไม่ ?”
“ข้ายังไม่รีบ”
หลังจากที่ทำภารกิจเสร็จ จางหยูก็ไม่ได้รีบรับรางวัล
เขากวาดตามองไปยังผู้บ่มเพาะด้านล่างภูเขาและพูดต่อ “ข้าไม่ตั้งใจ
จะพูดถึงการบ่มเพาะขอบเขตฉีซวนและว่อชวน แต่วันนี้คนส่วนมาก
อยู่ขอบเขตฉีซวนและว่อซวน งั้นข้าจะพูดเนื้อหาเดิมซ้ำอีกรอบ ข้า
หวังว่าพวกเจ้าจะตั้งใจฟัง หลังจากครั้งนี้แล้วข้าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้
อีก”
เสียงอันสูงส่งของเขาดังก้องไปทั่ว
ใบหน้าขนาดใหญ่อัดแน่นเหนือภูเขา ยังคงทำให้ผู้คนรู้สึกเคารพ
และยกย่อง
เมื่อได้ยินแบบนั้น ผู้คนด้านล่างต่างก็พากันตื่นเต้นขึ้นมา
ตามที่จางหยูพูด คนส่วนมากที่มานี้อยู่ขอบเขตฉีซวนและว่อซวน
พวกเขาต่างก็พากันซาบซึ้ง เพราะความรู้เรื่องนี้สามารถช่วยพวกเขา
ได้
ก่อนหน้านี้จางหยูไม่ได้สนใจจะพูดเรื่องนี้มากนัก แต่เมื่อรู้ถึงความ
น่ากลัวของตัวตนลึกลับ ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไป
ยังไงซะเขาก็พร้อมที่จะส่งต่อทักษะจี๋อู่ขั้นต่ำให้กับทุกคน เป็นธรรมดา
ที่ไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรมากนัก ความรู้เรื่องขอบเขตฉีซวนและ
ว่อซวน ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อเขามาก
“ขอบเขตฉีซวนคือรากฐานของการบ่มเพาะ…”
เสียงของจางหยยังคงฟังดูสูงส่งเช่นเคย มันราวกับเสียงของเทพบน
สรวงสวรรค์ แน่นอนว่ามันเต็มไปด้วยพลังที่ไม่อาจจะมองเห็นได้
ผู้คนต่างก็พากันหลงใหลกับเสียงนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ และเคารพเขา
มากขึ้นไปด้วย
ด้วยคำอธิบายจากจางหยู พายุหลิงชี่ก็ก่อตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นแสน,
ล้าน, สิบล้าน…
พายุหลิงชี่ได้เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง เมื่อพายุทั้งหมดมารวมตัวกันก็
เกิดเป็นทะเลหลิงชี่ที่น่ากลัวขึ้นมา เมืองทะเลทรายตอนนี้ครอบคลุม
ไปด้วยทะเลหลิงชี่ แม้แต่ส่วนที่อยู่ห่างจากเมืองทะเลทรายหลายสิบ
กิโลเมตร ก็ยังอยู่ภายใต้ทะเลหลิงชี่นี้ด้วย
ปัง ปัง ปัง ปัง…
หลิงชี่ในตอนนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าตอนที่จางหยูควบคุมหลิงชี่ให้อัด
แน่นกัน ที่สำคัญกว่านั้นทะเลหลิงชี่นี้ก็เกิดจากผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วน
ไม่ใช่การควบคุมจากจางหยู
ตอนที่จางหยูอธิบายความรู้เรื่องขอบเขตว่อซวน ใบหน้าขนาดใหญ่
บนอากาศอยู่ ๆ ก็หายไป มันเปลี่ยนเป็นหลิงชี่จำนวนมหาศาล หลอม
รวมเข้ากับทะเลหลิงชี่ ซึ่งทำให้ทะเลหลิงชี่ตอนนี้มีความหนาแน่น
ขึ้นมาอีกในเวลาอันสั้น
ที่ตีนเขา ผู้บ่มเพาะหลายสิบล้านคน สามารถยกระดับการบ่มเพาะ
ของตัวเองขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
นี่คือปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกของเขตเหนือ
หรืออาจจะทั้งทวีปป่ าก็ได้!
เมื่อเห็นฉากที่น่าตกใจนี้ ทั้งคนที่ตีนเขาและคนที่สำนักคังเฉียง ต่าง
ก็รีบทำการปมเพาะโดยไม่สนเรื่องอื่นอีก หลิงชี่ที่หนาแน่นแบบนี้
ไม่อาจจะปล่อยทิ้งให้เสียเปล่าได้
ตอนนั้นทั้งเมืองทะเลทราย รวมไปถึงบนยอดเขา กลับไม่มีเสียงอื่น
เลยนอกจากเสียงของหลิงชี่
ทั้งโลกนี้เข้าสู่ความเงียบสงบ
จางหยูไม่ได้สนใจเหล่าผู้บ่มเพาะมากนัก แม้ว่าผู้บ่มเพาะจะมีมากกว่า
100 ล้านคนที่มารวมตัวกัน จนถือว่าเป็นประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญของ
เขตเหนือ แต่สิ่งที่จางหยูกังวลจริง ๆ ก็คือรางวัลจากภารกิจของเขา
เขากวาดตามองไปที่อ้าวเสี่ยวหร่าน, เสี่ยวเฉียงและอู่ซินซิน ก่อนจะ
ลุกขึ้นยืน ต่อมาร่างของเขาก็ราวกับเงาแล้วหายไปจากที่นั่น
ในเวลาเดียวกันสูงขึ้นไปกว่าหมื่นลี้ ที่ข้าง ๆ สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ทั้ง 16 ตัว อยู่ ๆ จางหยูก็ปรากฏตัวขึ้นมา
“ร่างหลัก !” สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิทั้ง 16 ตัวเห็นการมาของจางหยู จึง
รีบหยุดทำการบ่มเพาะทันที
จางหยูโบกมือและพูดขึ้นอย่างใจเย็น “พวกเจ้าทำการบ่มเพาะต่อไป
เถอะ ไม่ต้องสนใจข้า”
ตอนที่พูดนั้นจางหยูก็ได้แผ่อาณาเขตออกมา และทำการดึงเอาหลิงชี่
เข้ามาในอาณาเขตรอบตัวสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ ด้วยระดับการบ่มเพาะ
ของเขา ที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวนขั้นกลางที่แข็งแกร่งทัดเทียมกับเฉินกู
จำนวนหลิงชี่ที่เขาควบคุมได้ก็เพิ่มขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ สัตว์อสูร
ศักด์ิสิทธ์ิที่อยู่ขอบเขตตันซวนสามารถขึ้นไปถึงขอบเขตหลิงซวน
และขอบเขตหลี่ซวนได้ เพราะหลิงชี่นี้มีมากพอกับความต้องการ
ของพวกเขา
เมื่อได้ยินแบบนั้น สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิต่างก็พากันพยักหน้าและ
เริ่มทำการบ่มเพาะอีกครั้ง
ด้วยความช่วยเหลือจากจางหยู ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาก็เร็ว
ขึ้นกว่าเดิมถึงพันเท่า หรืออาจจะหมื่นเท่า !
เมื่อเห็นว่าเหล่าสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิทำการบ่มเพาะต่อ จางหยูก็ละ
สายตาและคิดขึ้นมาในหัว “ระบบ รับรางวัล !”
“รางวัลควบคุมมิติถูกส่งมอบ โปรดตรวจสอบ”
ควบคุมมิตินี้ เป็นทักษะที่ไร้ระดับ เหมือนกับเคลื่อนย้ายพริบตา
หรือมันอาจจะเป็นทักษะระดับสูงที่ไม่อาจจะพัฒนาต่อได้
ควบคุมมิติทำให้เราสามารถควบคุมมิติได้ แค่คิดก็สามารถควบคุม
มิติในส่วนที่เราคิดไว้ได้ สำหรับการใช้งานพิเศษของมันเขาต้อง
ตรวจสอบเพิ่มเติม
คำอธิบายของทักษะนี้เรียบง่ายอย่างมาก ตามคำอธิบายแล้วทักษะนี้
ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นทักษะที่ต้องใช้ความเข้าใจสูงอย่างมาก
เมื่อได้รับรางวัลมา จางหยูก็รู้สึกว่ามิติรอบตัวนั้นอยู่ภายใต้การควบคุม
ของเขา เขาจะทำให้มันแข็งหรือปล่อยให้มันคงเดิมก็ขึ้นอยู่กับเขา
เขาสามารถทำให้มันมีพลังหรือสลายไปในพริบตาก็ได้…
“ทลาย !”
แค่คิด มิติที่อยู่ในระยะ 300 ฟุตก็ระเบิดออกก่อตัวเป็นหลุมดำ ใกล้ ๆ
กับหลุมดำนั้นไม่มีหลิงชี่, อากาศและแม้แต่ฝุ่น มันถูกดูดกลืนเข้าไป
ในหลุมดำนั่น แม้แต่แสงก็ไม่อาจจะหลีกหนีการดูดของหลุมดำนั่นได้
น่ากลัวจริง ๆ !
จางหยูไม่คิดสงสัยในพลังของทักษะนี้ แม้แต่พวกระดับสูงสุดก็
อาจจะรับมือไม่ได้
“ฟื้นฟู!”
ในพริบตา มิติที่พังลงไปนั้นก็ฟื้นฟูกลับมาดังเดิม ราวกับว่าไม่เคย
ถูกทำลายมาก่อน
“เขต !”
เมื่อพูดจบ มิติรอบ ๆ ก็แข็งตัวขึ้นมา แม้ว่าภายนอกจะไม่มีอะไร
เปลี่ยนแปลง แม้แต่เวลาก็ไม่อาจจะส่งผลกับมันได้ มันเหมือนกับ
แยกออกจากโลกใบนี้
บางคนบอกว่ามิติคือเวลา และเวลาคือของระดับสูงสุดของโลกใบนี้
จางหยูไม่รู้ว่าคำพูดนี้จะถูกหรือผิด แต่เขาเข้าใจว่าการแช่แข็งมิติทำ
ให้เวลาหยุดนิ่ง บางทีหากเดินไปด้านหน้าเพียงก้าวเดียวอาจจะ
หมายถึงการเร่งเวลาหรือการย้อนเวลาก็ได้…
การเชื่อมต่อระหว่างมิติและเวลานั้น ไม่มีใครรู้ว่ามันลึกซึ้งเพียงใด
มันไม่มีใครบอกได้เลย
บางทีพวกมันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน มิติก็ต้องมีเวลา
และเวลาก็ต้องมีมิติ
“คมมีดมิติ” จางหยูนึกถึงหนังที่เคยดูมา และลองทดสอบใช้ใบมีด
มิติดู เขาไม่ได้พยายามมากเท่าไหร่ก็สร้างมันขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
มันเหมือนกับมิติที่แตกออกมา…พลังของมันไม่ได้น้อยไปกว่าที่
จางหยูคิดเอาไว้ และมันก็มีพลังทำลายล้างด้อยกว่าหลุมดำหลายพัน
เท่า
ในหนังแฟนตาซีกับความเป็นจริงนั้นต่างกัน จางหยูได้เตรียมใจรับ
ผลลัพธ์ที่ออกมาแล้ว เขาจึงไม่ได้ผิดหวังมากนัก
ต่อมาจางหยูก็ได้ทำการทดสอบต่อ เขาเริ่มรับรู้ถึงพลังของการควบคุม
มิติมากขึ้น และตอนนี้เขาก็เริ่มใช้มันออกมาได้ง่ายกว่าเดิม
หลังจากที่ทดสอบมาได้สักพัก ในที่สุดจางหยูก็ตัดสินว่า ควบคุมมิติ
นี้คือทักษะที่ร้ายกาจ !
ตราบใดที่อยู่ในอาณาเขตของจางหยู ภายใต้การควบคุมของเขา เขา
สามารถทำลายและฟื้นฟูมิติได้ตามใจต้องการ หากเขาจำกัดมิติเอาไว้
การเคลื่อนย้ายมิติของพวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ก็ไม่อาจจะใช้งาน
ได้…
แน่นอนนี้จำกัดแค่อาณาเขตของเขาเท่านั้น หากเกินระยะไปกว่านี้
เขาก็ไม่อาจจะทำอะไรได้
“ข้าไม่รู้ว่าพวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ มีทักษะควบคุมที่คล้ายกัน
หรือไม่” จางหยูเดา “เคลื่อนย้ายพริบตา พวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ก็
มี ขั้นควบคุมมิตินี้ พวกเขาจะมีด้วยหรือไม่ ?”
เขาไม่คิดจะยืนยันเรื่องนี้ด้วยตัวเองยังไงซะความน่ากลัวของการ
ควบคุมมิตินั้น เขาก็เข้าใจมันลึกซึ้งดี หากเขาเข้าไปในอาณาเขตของ
ผู้อื่น และคนอื่นก็มีทักษะควบคุมมิติที่ดีกว่า เมื่อเป็นเช่นนั้น แม้ว่า
เขาจะมีสามารถมากกว่า แต่มันก็ยากที่จะหนีความตายได้
จางหยูส่ายหน้าไม่สนใจปัญหานี้อีกต่อไป
แค่เพียงอึดใจเดียวร่างของเขาก็หายไปจากที่นั่น ก่อนจะกลับมายัง
ตำแหน่งเดิม ราวกับว่าเขาไม่เคยออกจากที่นั่นมาก่อน แต่ในมือเขา
กลับมีหินก้อนหนึ่งอยู่ในกำมือ
พลังงานในมือเขาแผ่ออกมาพร้อมกับหินที่เปลี่ยนแปลงไปอย่าง
ต่อเนื่อง ไม่กี่อึดใจมันก็กลายเป็นแหวนสีดำ
ต่อมาจางหยูก็ยิ้ม และแสดงสีหน้าแปลกใจออกมา “สำเร็จ !”
แหวนกักเก็บ !
หรือเรียกอีกชื่อได้ว่าแหวนมิติ !
จางหยูอยากได้แหวนมิติมานานแล้ว แต่มันหายากเกินไปคนใน
ท้องตลาดไม่เคยนำมันมาขาย ดังนั้นเขาจึงรอแหวนนี้มานาน เขามี
ปัญหาในการเก็บสิ่งของมาโดยตลอด เมื่อเขาได้ทักษะควบคุมมิติมา
เขาก็รู้สึกว่าเขาสามารถที่จะสร้างแหวนมิติขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
เขาหาหินมาก้อนหนึ่ง และใช้ความสามารถควบคุมมิติ เพื่อสร้าง
แหวนมิติขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
“ดูเหมือนว่ามีแค่พวกระดับสูงสุดเท่านั้น ที่สร้างแหวนมิติได้”
จางหยูเข้าใจเรื่องนี้ดี “ไม่แปลกเลยที่ทำไมมันถึงหายากนัก…”
พวกระดับสูงสุดในโลกนี้มีไม่มาก ซึ่งมันก็หมายความว่าแหวนมิตินี้
มีค่ามากแค่ไหน การที่มันหายากก็พอมีเหตุผล
“งั้นพวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ก็น่าจะมีความสามารถในการควบคุม
มิติเช่นกัน” จางหยูคิ้วขมวด แต่เมื่อคิดถึงทักษะที่ระบบให้มาซึ่งเป็น
ทักษะขั้นสมบูรณ์ คิ้วที่ขมวดนั้นก็ค่อย ๆ คลายออก “แม้ว่าพวกนั้น
จะมีความสามารถควบคุมมิติ แต่มันก็น่าจะต่างกับการควบคุมมิติ
ของข้าอย่างมาก…”
ตอนที่จางหยูคิดอยู่นั้น อยู่ ๆ ก็เกิดแสงสีทองที่พื้น ปะทุออกมาราว
กับแสงจากดวงอาทิตย์
หลิงชี่นับไม่ถ้วนของแต่ละคน ได้ก่อตัวเป็นพายุหลิงชี่เล็ก ๆ ขึ้นมา
เมื่อเกิดพายุเล็ก ๆ แบบนี้ขึ้นมากมาย โดยที่มีภูเขาเป็นศูนย์กลาง ทำ
ให้ภูเขาในตอนนี้ดูทรงพลังและขลังเป็นอย่างมาก
ทุกคนต่างก็ตะลึงกับฉากนี้
จางหยูไม่รู้ว่ามีกี่คนที่ทะลวงผ่านไปได้ แต่เขามั่นใจว่าต้องมีหลาย
ล้านคน
เพราะตอนที่พายุหลิงชี่ก่อตัวขึ้นมานั้น เขาได้ยินเสียงระบบพูดขึ้นมา
ว่า “ยินดีกับโฮสต์ด้วยที่ภารกิจเส้นทางสู่เซียนสำเร็จ โฮสต์จะรับ
รางวัลหรือไม่ ?”
“ข้ายังไม่รีบ”
หลังจากที่ทำภารกิจเสร็จ จางหยูก็ไม่ได้รีบรับรางวัล
เขากวาดตามองไปยังผู้บ่มเพาะด้านล่างภูเขาและพูดต่อ “ข้าไม่ตั้งใจ
จะพูดถึงการบ่มเพาะขอบเขตฉีซวนและว่อชวน แต่วันนี้คนส่วนมาก
อยู่ขอบเขตฉีซวนและว่อซวน งั้นข้าจะพูดเนื้อหาเดิมซ้ำอีกรอบ ข้า
หวังว่าพวกเจ้าจะตั้งใจฟัง หลังจากครั้งนี้แล้วข้าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้
อีก”
เสียงอันสูงส่งของเขาดังก้องไปทั่ว
ใบหน้าขนาดใหญ่อัดแน่นเหนือภูเขา ยังคงทำให้ผู้คนรู้สึกเคารพ
และยกย่อง
เมื่อได้ยินแบบนั้น ผู้คนด้านล่างต่างก็พากันตื่นเต้นขึ้นมา
ตามที่จางหยูพูด คนส่วนมากที่มานี้อยู่ขอบเขตฉีซวนและว่อซวน
พวกเขาต่างก็พากันซาบซึ้ง เพราะความรู้เรื่องนี้สามารถช่วยพวกเขา
ได้
ก่อนหน้านี้จางหยูไม่ได้สนใจจะพูดเรื่องนี้มากนัก แต่เมื่อรู้ถึงความ
น่ากลัวของตัวตนลึกลับ ความคิดของเขาก็เปลี่ยนไป
ยังไงซะเขาก็พร้อมที่จะส่งต่อทักษะจี๋อู่ขั้นต่ำให้กับทุกคน เป็นธรรมดา
ที่ไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรมากนัก ความรู้เรื่องขอบเขตฉีซวนและ
ว่อซวน ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อเขามาก
“ขอบเขตฉีซวนคือรากฐานของการบ่มเพาะ…”
เสียงของจางหยยังคงฟังดูสูงส่งเช่นเคย มันราวกับเสียงของเทพบน
สรวงสวรรค์ แน่นอนว่ามันเต็มไปด้วยพลังที่ไม่อาจจะมองเห็นได้
ผู้คนต่างก็พากันหลงใหลกับเสียงนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ และเคารพเขา
มากขึ้นไปด้วย
ด้วยคำอธิบายจากจางหยู พายุหลิงชี่ก็ก่อตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เป็นแสน,
ล้าน, สิบล้าน…
พายุหลิงชี่ได้เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง เมื่อพายุทั้งหมดมารวมตัวกันก็
เกิดเป็นทะเลหลิงชี่ที่น่ากลัวขึ้นมา เมืองทะเลทรายตอนนี้ครอบคลุม
ไปด้วยทะเลหลิงชี่ แม้แต่ส่วนที่อยู่ห่างจากเมืองทะเลทรายหลายสิบ
กิโลเมตร ก็ยังอยู่ภายใต้ทะเลหลิงชี่นี้ด้วย
ปัง ปัง ปัง ปัง…
หลิงชี่ในตอนนี้ไม่ได้น้อยไปกว่าตอนที่จางหยูควบคุมหลิงชี่ให้อัด
แน่นกัน ที่สำคัญกว่านั้นทะเลหลิงชี่นี้ก็เกิดจากผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วน
ไม่ใช่การควบคุมจากจางหยู
ตอนที่จางหยูอธิบายความรู้เรื่องขอบเขตว่อซวน ใบหน้าขนาดใหญ่
บนอากาศอยู่ ๆ ก็หายไป มันเปลี่ยนเป็นหลิงชี่จำนวนมหาศาล หลอม
รวมเข้ากับทะเลหลิงชี่ ซึ่งทำให้ทะเลหลิงชี่ตอนนี้มีความหนาแน่น
ขึ้นมาอีกในเวลาอันสั้น
ที่ตีนเขา ผู้บ่มเพาะหลายสิบล้านคน สามารถยกระดับการบ่มเพาะ
ของตัวเองขึ้นได้อย่างรวดเร็ว
นี่คือปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกของเขตเหนือ
หรืออาจจะทั้งทวีปป่ าก็ได้!
เมื่อเห็นฉากที่น่าตกใจนี้ ทั้งคนที่ตีนเขาและคนที่สำนักคังเฉียง ต่าง
ก็รีบทำการปมเพาะโดยไม่สนเรื่องอื่นอีก หลิงชี่ที่หนาแน่นแบบนี้
ไม่อาจจะปล่อยทิ้งให้เสียเปล่าได้
ตอนนั้นทั้งเมืองทะเลทราย รวมไปถึงบนยอดเขา กลับไม่มีเสียงอื่น
เลยนอกจากเสียงของหลิงชี่
ทั้งโลกนี้เข้าสู่ความเงียบสงบ
จางหยูไม่ได้สนใจเหล่าผู้บ่มเพาะมากนัก แม้ว่าผู้บ่มเพาะจะมีมากกว่า
100 ล้านคนที่มารวมตัวกัน จนถือว่าเป็นประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญของ
เขตเหนือ แต่สิ่งที่จางหยูกังวลจริง ๆ ก็คือรางวัลจากภารกิจของเขา
เขากวาดตามองไปที่อ้าวเสี่ยวหร่าน, เสี่ยวเฉียงและอู่ซินซิน ก่อนจะ
ลุกขึ้นยืน ต่อมาร่างของเขาก็ราวกับเงาแล้วหายไปจากที่นั่น
ในเวลาเดียวกันสูงขึ้นไปกว่าหมื่นลี้ ที่ข้าง ๆ สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ทั้ง 16 ตัว อยู่ ๆ จางหยูก็ปรากฏตัวขึ้นมา
“ร่างหลัก !” สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิทั้ง 16 ตัวเห็นการมาของจางหยู จึง
รีบหยุดทำการบ่มเพาะทันที
จางหยูโบกมือและพูดขึ้นอย่างใจเย็น “พวกเจ้าทำการบ่มเพาะต่อไป
เถอะ ไม่ต้องสนใจข้า”
ตอนที่พูดนั้นจางหยูก็ได้แผ่อาณาเขตออกมา และทำการดึงเอาหลิงชี่
เข้ามาในอาณาเขตรอบตัวสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ ด้วยระดับการบ่มเพาะ
ของเขา ที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวนขั้นกลางที่แข็งแกร่งทัดเทียมกับเฉินกู
จำนวนหลิงชี่ที่เขาควบคุมได้ก็เพิ่มขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ สัตว์อสูร
ศักด์ิสิทธ์ิที่อยู่ขอบเขตตันซวนสามารถขึ้นไปถึงขอบเขตหลิงซวน
และขอบเขตหลี่ซวนได้ เพราะหลิงชี่นี้มีมากพอกับความต้องการ
ของพวกเขา
เมื่อได้ยินแบบนั้น สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิต่างก็พากันพยักหน้าและ
เริ่มทำการบ่มเพาะอีกครั้ง
ด้วยความช่วยเหลือจากจางหยู ระดับการบ่มเพาะของพวกเขาก็เร็ว
ขึ้นกว่าเดิมถึงพันเท่า หรืออาจจะหมื่นเท่า !
เมื่อเห็นว่าเหล่าสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิทำการบ่มเพาะต่อ จางหยูก็ละ
สายตาและคิดขึ้นมาในหัว “ระบบ รับรางวัล !”
“รางวัลควบคุมมิติถูกส่งมอบ โปรดตรวจสอบ”
ควบคุมมิตินี้ เป็นทักษะที่ไร้ระดับ เหมือนกับเคลื่อนย้ายพริบตา
หรือมันอาจจะเป็นทักษะระดับสูงที่ไม่อาจจะพัฒนาต่อได้
ควบคุมมิติทำให้เราสามารถควบคุมมิติได้ แค่คิดก็สามารถควบคุม
มิติในส่วนที่เราคิดไว้ได้ สำหรับการใช้งานพิเศษของมันเขาต้อง
ตรวจสอบเพิ่มเติม
คำอธิบายของทักษะนี้เรียบง่ายอย่างมาก ตามคำอธิบายแล้วทักษะนี้
ไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นทักษะที่ต้องใช้ความเข้าใจสูงอย่างมาก
เมื่อได้รับรางวัลมา จางหยูก็รู้สึกว่ามิติรอบตัวนั้นอยู่ภายใต้การควบคุม
ของเขา เขาจะทำให้มันแข็งหรือปล่อยให้มันคงเดิมก็ขึ้นอยู่กับเขา
เขาสามารถทำให้มันมีพลังหรือสลายไปในพริบตาก็ได้…
“ทลาย !”
แค่คิด มิติที่อยู่ในระยะ 300 ฟุตก็ระเบิดออกก่อตัวเป็นหลุมดำ ใกล้ ๆ
กับหลุมดำนั้นไม่มีหลิงชี่, อากาศและแม้แต่ฝุ่น มันถูกดูดกลืนเข้าไป
ในหลุมดำนั่น แม้แต่แสงก็ไม่อาจจะหลีกหนีการดูดของหลุมดำนั่นได้
น่ากลัวจริง ๆ !
จางหยูไม่คิดสงสัยในพลังของทักษะนี้ แม้แต่พวกระดับสูงสุดก็
อาจจะรับมือไม่ได้
“ฟื้นฟู!”
ในพริบตา มิติที่พังลงไปนั้นก็ฟื้นฟูกลับมาดังเดิม ราวกับว่าไม่เคย
ถูกทำลายมาก่อน
“เขต !”
เมื่อพูดจบ มิติรอบ ๆ ก็แข็งตัวขึ้นมา แม้ว่าภายนอกจะไม่มีอะไร
เปลี่ยนแปลง แม้แต่เวลาก็ไม่อาจจะส่งผลกับมันได้ มันเหมือนกับ
แยกออกจากโลกใบนี้
บางคนบอกว่ามิติคือเวลา และเวลาคือของระดับสูงสุดของโลกใบนี้
จางหยูไม่รู้ว่าคำพูดนี้จะถูกหรือผิด แต่เขาเข้าใจว่าการแช่แข็งมิติทำ
ให้เวลาหยุดนิ่ง บางทีหากเดินไปด้านหน้าเพียงก้าวเดียวอาจจะ
หมายถึงการเร่งเวลาหรือการย้อนเวลาก็ได้…
การเชื่อมต่อระหว่างมิติและเวลานั้น ไม่มีใครรู้ว่ามันลึกซึ้งเพียงใด
มันไม่มีใครบอกได้เลย
บางทีพวกมันอาจจะเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน มิติก็ต้องมีเวลา
และเวลาก็ต้องมีมิติ
“คมมีดมิติ” จางหยูนึกถึงหนังที่เคยดูมา และลองทดสอบใช้ใบมีด
มิติดู เขาไม่ได้พยายามมากเท่าไหร่ก็สร้างมันขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
มันเหมือนกับมิติที่แตกออกมา…พลังของมันไม่ได้น้อยไปกว่าที่
จางหยูคิดเอาไว้ และมันก็มีพลังทำลายล้างด้อยกว่าหลุมดำหลายพัน
เท่า
ในหนังแฟนตาซีกับความเป็นจริงนั้นต่างกัน จางหยูได้เตรียมใจรับ
ผลลัพธ์ที่ออกมาแล้ว เขาจึงไม่ได้ผิดหวังมากนัก
ต่อมาจางหยูก็ได้ทำการทดสอบต่อ เขาเริ่มรับรู้ถึงพลังของการควบคุม
มิติมากขึ้น และตอนนี้เขาก็เริ่มใช้มันออกมาได้ง่ายกว่าเดิม
หลังจากที่ทดสอบมาได้สักพัก ในที่สุดจางหยูก็ตัดสินว่า ควบคุมมิติ
นี้คือทักษะที่ร้ายกาจ !
ตราบใดที่อยู่ในอาณาเขตของจางหยู ภายใต้การควบคุมของเขา เขา
สามารถทำลายและฟื้นฟูมิติได้ตามใจต้องการ หากเขาจำกัดมิติเอาไว้
การเคลื่อนย้ายมิติของพวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ก็ไม่อาจจะใช้งาน
ได้…
แน่นอนนี้จำกัดแค่อาณาเขตของเขาเท่านั้น หากเกินระยะไปกว่านี้
เขาก็ไม่อาจจะทำอะไรได้
“ข้าไม่รู้ว่าพวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ มีทักษะควบคุมที่คล้ายกัน
หรือไม่” จางหยูเดา “เคลื่อนย้ายพริบตา พวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ก็
มี ขั้นควบคุมมิตินี้ พวกเขาจะมีด้วยหรือไม่ ?”
เขาไม่คิดจะยืนยันเรื่องนี้ด้วยตัวเองยังไงซะความน่ากลัวของการ
ควบคุมมิตินั้น เขาก็เข้าใจมันลึกซึ้งดี หากเขาเข้าไปในอาณาเขตของ
ผู้อื่น และคนอื่นก็มีทักษะควบคุมมิติที่ดีกว่า เมื่อเป็นเช่นนั้น แม้ว่า
เขาจะมีสามารถมากกว่า แต่มันก็ยากที่จะหนีความตายได้
จางหยูส่ายหน้าไม่สนใจปัญหานี้อีกต่อไป
แค่เพียงอึดใจเดียวร่างของเขาก็หายไปจากที่นั่น ก่อนจะกลับมายัง
ตำแหน่งเดิม ราวกับว่าเขาไม่เคยออกจากที่นั่นมาก่อน แต่ในมือเขา
กลับมีหินก้อนหนึ่งอยู่ในกำมือ
พลังงานในมือเขาแผ่ออกมาพร้อมกับหินที่เปลี่ยนแปลงไปอย่าง
ต่อเนื่อง ไม่กี่อึดใจมันก็กลายเป็นแหวนสีดำ
ต่อมาจางหยูก็ยิ้ม และแสดงสีหน้าแปลกใจออกมา “สำเร็จ !”
แหวนกักเก็บ !
หรือเรียกอีกชื่อได้ว่าแหวนมิติ !
จางหยูอยากได้แหวนมิติมานานแล้ว แต่มันหายากเกินไปคนใน
ท้องตลาดไม่เคยนำมันมาขาย ดังนั้นเขาจึงรอแหวนนี้มานาน เขามี
ปัญหาในการเก็บสิ่งของมาโดยตลอด เมื่อเขาได้ทักษะควบคุมมิติมา
เขาก็รู้สึกว่าเขาสามารถที่จะสร้างแหวนมิติขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
เขาหาหินมาก้อนหนึ่ง และใช้ความสามารถควบคุมมิติ เพื่อสร้าง
แหวนมิติขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย
“ดูเหมือนว่ามีแค่พวกระดับสูงสุดเท่านั้น ที่สร้างแหวนมิติได้”
จางหยูเข้าใจเรื่องนี้ดี “ไม่แปลกเลยที่ทำไมมันถึงหายากนัก…”
พวกระดับสูงสุดในโลกนี้มีไม่มาก ซึ่งมันก็หมายความว่าแหวนมิตินี้
มีค่ามากแค่ไหน การที่มันหายากก็พอมีเหตุผล
“งั้นพวกระดับสูงสุดคนอื่น ๆ ก็น่าจะมีความสามารถในการควบคุม
มิติเช่นกัน” จางหยูคิ้วขมวด แต่เมื่อคิดถึงทักษะที่ระบบให้มาซึ่งเป็น
ทักษะขั้นสมบูรณ์ คิ้วที่ขมวดนั้นก็ค่อย ๆ คลายออก “แม้ว่าพวกนั้น
จะมีความสามารถควบคุมมิติ แต่มันก็น่าจะต่างกับการควบคุมมิติ
ของข้าอย่างมาก…”
ตอนที่จางหยูคิดอยู่นั้น อยู่ ๆ ก็เกิดแสงสีทองที่พื้น ปะทุออกมาราว
กับแสงจากดวงอาทิตย์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก