ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 394
ตอนที่ 394 เทพผู้พิทักษ์
เมื่อมองไปยังจุดที่อ้าวอู่เหยียนหายตัวไป พวกเขาต่างก็พากันตะลึง
เคลื่อนย้ายพริบตา ?
หรือว่ามันเร็วเกินไปจนทำให้พวกเขาตาฝาด ?
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน มันก็แสดงให้เห็นว่า อ้าวอู่เหยียนมีความ
แข็งแกร่งที่น่ากลัว !
ยิ่งไปกว่านั้น พลังที่อ้าวอู่เหยียนแผ่ออกมาเมื่อครู่นี้ พวกเขาก็ไม่อาจจะ
ต้านทานมันได้เลยแม้แต่น้อย สีหน้าสิ้นหวังของพวกขอบเขตว่อซวน
เป็นข้อพิสูจน์ได้ดีที่สุด
ในหมู่ผู้คน คนที่มีระดับการบ่มเพาะสูงสุดอยู่ขอบเขตหลี่ซวนได้พูด
ขึ้นมา “คนผู้นี้ต้องอยู่อย่างน้อยขอบเขตตุ้นซวน !”
มันเกิดอะไรขึ้นกันเมืองจูอันกัน ?
นี่คือเมืองที่ใหญ่ที่สุดของทางใต้ เมืองหลวงของอาณาจักรหมิง มัน
คือศูนย์รวมยอดฝีมือของทางใต้ !
ที่นี่มีพวกขอบเขตหลิงซวนอยู่ทั่วทุกที่ และมีพวกขอบเขตหลี่ซวน
อยู่จำนวนมาก !
ร้านอาหารเทียนอัน คือหนึ่งในร้านอาหารที่โด่งดังในเมืองจูอัน มัน
ไม่ได้ผิดปกติอะไร ที่จะมีพวกขอบเขตหลี่ซวนมากินอาหารที่นี่ พลัง
อันน่ากลัวของอ้าวอู่เหยียนที่แผ่ออกมาเมื่อครู่นี้ แม้แต่พวกขอบเขต
หลี่ซวนก็ไม่อาจจะต้านทานได้
“แข็งแกร่งเกินไป !” สีหน้าของเขาซีดเผือดพร้อมกับเสียงที่สั่น
“พลังของชายคนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าอาจารย์ของข้ามาก !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็ตกตะลึง
ชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวนผู้นี้มายังร้านนี้บ่อย ๆ หลายคนรู้ว่าเขาเป็น
ใคร ศิษย์ยังเป็นยอดฝีมือขอบเขตหลี่ซวน แล้วอาจารย์ของเขาจะ
เป็นใครไปไม่ได้ นอกจากยอดฝีมือขอบเขตตุ้นซวน เทพผู้พิทักษ์
ของอาณาจักรหมิง !
ชายหนุ่มผมเงินนั่นแข็งแกร่งกว่าอาจารย์ของเขาอีกรึ ?
ตอนนั้นทุกคนในร้านต่างก็พากันเริ่มลนลาน
“เราหัวเราะเยาะคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้นไปรึ ?”
“พระเจ้า เรื่องนี้มันไม่ตลกเลยแม้แต่น้อย !”
จบสิ้นแล้ว !
ทุกคนต่างก็พากันได้สติ !
“เขาออกไปแล้ว ไม่ใช่ว่า…เขาไม่เอาเรื่องเราหรอกรึ?” ชายหนุ่มคน
หนึ่งพูดขึ้นมา “ยังไงซะ พวกเราก็ไม่ต่างจากมดในสายตาของเขา
ยอดฝีมือแบบนั้นคงไม่ลดตัวลงมาฆ่ามดปลวกแบบพวกเราหรอก?”
“ใช่ นายน้อยผู้นั้นแข็งแกร่ง แน่นอนว่าเขาคงไม่ลดตัวมาจัดการกับ
พวกเราหรอก”
“หากเขาต้องการฆ่าเราจริง ๆ เขาคงทำไปแล้ว”
“น่าจะเป็นเช่นนี้ เขาไม่คิดจะลงมือกับเรา !”
ในร้านอาหารแห่งนั้น ทุกคนต่างก็อ้าปากค้าง พยายามปลอบใจตัวเอง
และขับไล่ความกลัวที่มีอยู่ในใจ แต่ทันใดนั้นที่ด้านนอกร้านอาหาร
ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาในอากาศ
ต่อมาร่างหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นในร้านโดยไม่มีใครได้ทันสังเกต
“อาจารย์ !” ชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวนได้ตะโกนออกมา
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวน ทุกคนต่างก็
มองไปที่ชายแก่ ทุกคนรู้ว่านี่คือเทพผู้พิทักษ์ของอาณาจักรที่อยู่
ขอบเขตตุ้นชวนขั้นต่ำ ยอดฝีมือที่แท้จริง
การมาถึงของตวนมู่กง ทำให้ทุกคนต่างก็สบายใจกันขึ้นมา พวกเขา
ไม่ได้กลัวอีกต่อไป
ตวนมู่กงคิ้วขมวดและสีหน้าเคร่งเครียด “หยางซง เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ?
แล้วยอดฝีมือเมื่อครู่ล่ะ ?”
ยอดฝีมือ ?
หยางซงที่ตวนมู่กงพูดถึงคือชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวน เมื่อเขาได้ยิน
เสียงของอาจารย์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าซีดลงไป “อาจารย์ ท่าน
หมายความว่ายอดฝีมือนั้นแข็งแกร่งกว่าท่านรึ ?” ก่อนหน้านี้เขาก็
แค่คาดเดา ไม่มีหลักฐานอะไร แต่เมื่อได้ยินคำพูดของตวนมู่กง เขาก็
เข้าใจว่าตัวเองเดาได้ถูกแล้ว ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นแข็งแกร่งกว่า
อาจารย์ของเขาจริง ๆ
“เจ้าไม่รู้จักเขารึ?” ตวนมู่กงสงสัยขึ้นมา “พลังของเขาแทบจะไร้
เทียมทาน แม้แต่ข้าก็ยังยากจะหายใจได้ เขาต้องเป็นพวกระดับสูงสุด!
มนุษย์มีพวกระดับสูงสุด 4 คน เซียนโอสถ, เซียนอักษร, เซียนหลอม
และเซียนค่ายกล หน้าตาของพวกเขาเจ้าก็คงเคยเห็นมาแล้ว เจ้าจะ
ไม่รู้จักเขาได้ยังไง ?”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คนในร้านต่างก็พากันเงียบกันอีกรอบ
“อึก” เสี่ยวเอ้อกลืนน้ำลายและรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้
ยอดฝีมือระดับสูงสุด !
ชายหนุ่มลึกลับกลับเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุด !
พวกเขาถึงกับหัวเราะเยาะยอดฝีมือแบบนั้น !
พระเจ้า นี่มันบ้าไปแล้ว !
“อาจารย์ ชายคนนั้นไม่ใช่เซียนที่ท่านพูดถึง” หยางซงหนักใจอย่าง
มากและพูดขึ้น “ข้าไม่เคยเห็นชายหนุ่มลึกลับผู้นี้มาก่อน!”
ตวนมู่กงเลิกคิ้วขึ้น “ชายหนุ่มรึ ?”
ตามที่เขาจำได้ ยอดฝีมือระดับสูงสุดของมนุษย์ทั้งสี่คน ไม่ได้เป็น
ชายหนุ่มอีกแล้ว
“เขาเป็นราชาสัตว์อสูร ?” อยู่ ๆ ความคิดที่น่ากลัวก็โผล่มาในหัวของ
ตวนมู่กง “มีข่าวลือบอกว่าราชาสัตว์อสูรมีหน้าตาที่เหมือนกับเด็ก
หนุ่ม แม้ว่าจะเด็กแต่เขาก็มีพลังอันน่ากลัวยิ่งกว่าพวกระดับสูงสุด
ของมนุษย์ นอกจากราชาสัตว์อสูรแล้วจะเป็นใครไปได้ ?”
ราชาสัตว์อสูรนั้นลึกลับอย่างมาก เขาอยู่ในป่ าหวงหยวนมาโดย
ตลอด แทบไม่มีใครรู้เลยว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง คนอื่น ๆ ก็รู้แค่ว่า
เขายังดูหนุ่มก็เท่านั้น
เบาะแสทั้งหมดที่หยางซงและคนอื่น ๆ บอกมา ได้บ่งบอกว่าชายหนุ่ม
ผู้นี้คือราชาสัตว์อสูร !
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ตอนนี้สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิได้ถือกำเนิดขึ้น
มาแล้ว สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายจนทั้งสัตว์อสูรและมนุษย์ไม่อาจจะ
นิ่งเฉยอยู่ได้ ดูเหมือนจะเป็นราชาสัตว์อสูรจริง ๆ ที่ปรากฏตัวขึ้นที่
ทางใต้นี้
บางทีราชาสัตว์อสูร คงกำลังตามหาเหล่าสุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ว่าอยู่ที่ไหน หลังจากที่คิดทบทวนเรื่องนี้แล้ว ตวนมู่กงก็รู้สึกหนักใจ
ยิ่งกว่าเดิม เขามองไปรอบ ๆ และแสดงสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมา
“เรื่องในวันนี้พวกเจ้าต้องปิดไว้เป็นความลับห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร!”
เมื่อได้ยินตวนมู่กงบอกว่าชายหนุ่มคนนั้นคือราชาสัตว์อสูรทุกคน
ต่างก็หวาดกลัวจนหน้าซีด และไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“หยางซง เจ้าบอกมาทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นกัน?” ตวนมู่กงมองไปที่
หยางซงด้วยสีหน้าคาดคั้น
เมื่อได้ยินแบบนั้น หยานซงก็อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในร้านให้อาจารย์
ฟัง สุดท้ายเขาก็พูดขึ้นมาด้วยความหนักใจ “อาจารย์ ราชาสัตว์อสูร
จะเอาเรื่องเราหรือไม่ ?” เขากลัวจริง ๆ หากราชาสัตว์อสูรต้องการ
จะสังหารเขา แม้แต่ตวนมู่กงก็ไม่อาจจะปกป้องเขาได้ หากราชา
สัตว์อสูรต้องการจะสังหาร นอกจากยอดฝีมือระดับสูงสุดของมนุษย์
แล้ว มีใครบ้างที่จะหยุดเขาได้ ?
หลังจากที่ได้ยินคำถามจากหยานซง ตวนมู่กงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย
ขึ้นมา “เดี๋ยวนะ มันแปลก ๆ”
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นราชาสัตว์อสูรมาก่อน และไม่ได้รู้อะไรมาก
เกี่ยวกับราชาสัตว์อสูร แต่เขาก็เคยได้ยินว่าราชาสัตว์อสูรเคยใช้ชีวิต
ในโลกมนุษย์มาสักพัก เขาจะไม่รู้กฎของโลกมนุษย์ได้ยังไง แต่ตาม
ที่หยานซงได้บอกมา ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นเหมือนจะไม่รู้เรื่องกฎ
พวกนี้เลย แม้แต่สกุลเงินของมนุษย์ก็ด้วย มันขัดกับราชาสัตว์อสูร
ที่ตวนมู่กงรู้จัก
“ทำไม ไม่ใช่ราชาสัตว์อสูรรึ ?” ตวนมู่กงเริ่มสับสนขึ้นมา “แต่หาก
ไม่ใช่ราชาสัตว์อสูรแล้วจะเป็นใครได้ ?”
ชายหนุ่มที่มีพลังทัดเทียมกับยอดฝีมือระดับสูงสุด หากดูทั้งทวีป
แล้วก็มีแค่ราชาสัตว์อสูร ตอนที่ตวนมู่กงคิดอยู่นั้น ทุกคนในร้าน
ต่างก็เงียบสนิท ไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมารบกวนเขา
สักพัก ตวนมู่กงก็เงยหน้าขึ้นและพูดขึ้นมา “สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ได้กำเนิดขึ้นมา ยอดฝีมือระดับสูงสุดลึกลับได้ปรากฏตัวขึ้นมา มัน
ต้องเกิดพายุในหมู่ผู้บ่มเพาะขึ้นมาแน่ ๆ !”
ตอนนี้ทวีปป่ าอยู่ในฤดูใบไม้ร่วง ตวนมู่กงมีลางสังหรณ์ว่าทวีปป่ าที่
สงบสุขมาหลายพันปี ในอนาคตอันใกล้นี้จะเกิดพายุที่วุ่นวายขึ้นมา
อีกครั้ง ความสมดุลระหว่างมนุษย์กับสัตว์อสูรจะพังทลายลงไป
ในฐานะคนที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวนของมนุษย์ แม้ว่าเขาจะไม่อยากเข้า
ไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างสัตว์อสูรกับมนุษย์ แต่มันก็ไม่อาจจะ
ทำเช่นนั้นได้
นี่คือเรื่องใหญ่ที่ส่งผลต่อมนุษย์ทั้งหมด ไม่มีใครหลีกหนีเรื่องนี้ได้
เมื่อเห็นว่าสายตาของทุกคนจับจ้องมาที่เขา ตวนมู่กงก็พูดขึ้นด้วยสี
หน้าเคร่งเครียด “ข้าจะบอกว่าเหตุการณ์ในวันนี้พวกเจ้าต้องปิดไว้
เป็นความลับ หากใครพูดมันออกไป อย่าหาว่าข้าไม่เตือนพวกเจ้า !”
ตวนมู่กง เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “สำหรับชายลึกลับผู้นั้น พวก
เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ตัวตนที่แข็งแกร่งแบบนั้น หากเขาต้องการที่
จะฆ่าพวกเจ้าจริง ๆ พวกเจ้าคงตายไปแล้ว เมื่อเขาไม่ได้ฆ่าพวกเจ้า
มันก็พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ได้สนใจจะเอาความพวกเจ้า พวกเจ้าไม่ต้อง
กังวลว่าเขาจะกลับมาล้างแค้น”
พูดไปแล้วพวกนี้ถือว่าโชคดีจริง ๆ หากไม่ใช่เพราะอ้าวอู่เหยียนนึก
ถึงสิ่งที่ตกลงกับท่านพ่อเอาไว้ บางทีเขาอาจจะลงมือไปแล้ว
การหัวเราะเยาะองค์รัชทายาทเผ่ามังกรได้ ต้องใช้ความกล้ามาก
ขนาดไหนกัน !
พวกเขาไม่ได้รู้ฐานะของอ้าวอู่เหยียน หากพวกเขารู้ฐานะของอ่าวอู่
เหยียน พวกเขาคงนอนกันไม่หลับ ยังไงซะสถานะขององค์รัชทายาท
เผ่ามังกร ก็สูงส่งกว่าราชาสัตว์อสูร เขาคือราชามังกรในอนาคต การ
หาเรื่องว่าที่ราชามังกรก็เท่ากับการหาเรื่องยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุด
ในโลก การหาเรื่องคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก พวกเขาจะหลับสบาย
กันได้ยังไง
“ข้าสาบานว่าจะไม่หัวเราะเยาะใครอีก !”
“ใครจะไปคิดว่าแค่มากินข้าวที่นี่ ก็ได้พบกับยอดฝีมือระดับสูงสุด…”
ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา ใจพวกเขาเต้นรัวราวกับ
ว่าเพิ่งผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้มาได้
“เจ้าเป็นเสี่ยวเอ้อของร้านนี้สินะ?” ตวนมู่กงไม่ได้สนใจคนโดยรอบ
เขามองไปที่เสี่ยวเอ้อและถามขึ้นมา
เสี่ยวเอ้อพยักหน้า และตอบกลับด้วยความเคารพ “ข้าคือเสี่ยวเอ้อ
ของร้านเทียนอัน มีอะไรรึขอรับ?”
ตวนมู่กงมองไปยังอีกฝ่ายและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉยชา “ข้าจะให้
เงิน 1 พันล้านกับเจ้า แลกกับดอกกล้วยไม้ขาวในมือเจ้า เจ้าเห็นว่า
ยังไง ?”
คนรอบ ๆ ต่างก็มองไปที่สวนมู่กงด้วยความตะลึง
1 พันล้านเหรียญ !
พระเจ้า เทพผู้พิทักษ์ของอาณาจักรหมิง คิดจะใช้เงิน 1 พันล้านเหรียญ
เพื่อแลกกับดอกกล้วยไม้ขาว!
“ตกลงสิ เป็นข้า ข้าจะตกลงทันที ! “
“ร้านอาหารของเจ้าได้ทำกำไรครั้งใหญ่ !”
“ต้องกินอาหารอยู่หลายแสนมื้อ กว่าจะเป็นเงิน 1 พันล้านเหรียญได้
ดอกไม้นั่นมีค่ามากขนาดนั้นเลยรึ?”
คนในร้านต่างก็พากันกลืนน้ำลาย พวกเขาอยากเปลี่ยนตัวกับเสี่ยวเอ้อ
และตอบตกลงทันที
“นี่..” เสี่ยวเอ้อลังเลขึ้นมาเล็กน้อย เขารู้ว่าอ้าวอู่เหยียนเป็นยอดฝีมือ
ระดับสูงสุด เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้ว่าดอกกล้วยไม้ขาวนี่จะไม่ใช่ของ
ธรรมดา มันต้องเป็นสมบัติที่ไม่อาจจะเอาอะไรมาแลกได้ ที่สำคัญ
กว่านั้นคือดอกกล้วยไม้ขาวนี่ อ้าวอู่เหยียนใช้มันจ่ายค่าอาหาร มัน
เป็นของเจ้าของร้าน เขาไม่ได้มีสิทธิที่จะตัดสินใจ
ตอนที่เสี่ยวเอ้อลังเลอยู่นั้น ที่ชั้นสองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ข้า
ปฏิเสธ !”
ชายวัยกลางคนในชุดดำที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูงก็เดินลงมา
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ เดินลงบันไดมายืนอยู่ต่อหน้า
ตวนมู่กง เขารวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นมา “ขอโทษด้วยนายท่าน
ดอกกล้วยไม้ขาวนี่ เราไม่อาจจะแลกเปลี่ยนกับท่านได้”
“เจ้าของร้าน !” เสี่ยวเอ้อมองไปที่ชายวัยกลางคน และถอนหายใจ
ออกมาด้วยความโล่งอก ตอนนี้เขาก็ไม่ต้องกดดันอีกต่อไป
เมื่อมองไปยังจุดที่อ้าวอู่เหยียนหายตัวไป พวกเขาต่างก็พากันตะลึง
เคลื่อนย้ายพริบตา ?
หรือว่ามันเร็วเกินไปจนทำให้พวกเขาตาฝาด ?
ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน มันก็แสดงให้เห็นว่า อ้าวอู่เหยียนมีความ
แข็งแกร่งที่น่ากลัว !
ยิ่งไปกว่านั้น พลังที่อ้าวอู่เหยียนแผ่ออกมาเมื่อครู่นี้ พวกเขาก็ไม่อาจจะ
ต้านทานมันได้เลยแม้แต่น้อย สีหน้าสิ้นหวังของพวกขอบเขตว่อซวน
เป็นข้อพิสูจน์ได้ดีที่สุด
ในหมู่ผู้คน คนที่มีระดับการบ่มเพาะสูงสุดอยู่ขอบเขตหลี่ซวนได้พูด
ขึ้นมา “คนผู้นี้ต้องอยู่อย่างน้อยขอบเขตตุ้นซวน !”
มันเกิดอะไรขึ้นกันเมืองจูอันกัน ?
นี่คือเมืองที่ใหญ่ที่สุดของทางใต้ เมืองหลวงของอาณาจักรหมิง มัน
คือศูนย์รวมยอดฝีมือของทางใต้ !
ที่นี่มีพวกขอบเขตหลิงซวนอยู่ทั่วทุกที่ และมีพวกขอบเขตหลี่ซวน
อยู่จำนวนมาก !
ร้านอาหารเทียนอัน คือหนึ่งในร้านอาหารที่โด่งดังในเมืองจูอัน มัน
ไม่ได้ผิดปกติอะไร ที่จะมีพวกขอบเขตหลี่ซวนมากินอาหารที่นี่ พลัง
อันน่ากลัวของอ้าวอู่เหยียนที่แผ่ออกมาเมื่อครู่นี้ แม้แต่พวกขอบเขต
หลี่ซวนก็ไม่อาจจะต้านทานได้
“แข็งแกร่งเกินไป !” สีหน้าของเขาซีดเผือดพร้อมกับเสียงที่สั่น
“พลังของชายคนนี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าอาจารย์ของข้ามาก !”
เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็ตกตะลึง
ชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวนผู้นี้มายังร้านนี้บ่อย ๆ หลายคนรู้ว่าเขาเป็น
ใคร ศิษย์ยังเป็นยอดฝีมือขอบเขตหลี่ซวน แล้วอาจารย์ของเขาจะ
เป็นใครไปไม่ได้ นอกจากยอดฝีมือขอบเขตตุ้นซวน เทพผู้พิทักษ์
ของอาณาจักรหมิง !
ชายหนุ่มผมเงินนั่นแข็งแกร่งกว่าอาจารย์ของเขาอีกรึ ?
ตอนนั้นทุกคนในร้านต่างก็พากันเริ่มลนลาน
“เราหัวเราะเยาะคนที่แข็งแกร่งขนาดนั้นไปรึ ?”
“พระเจ้า เรื่องนี้มันไม่ตลกเลยแม้แต่น้อย !”
จบสิ้นแล้ว !
ทุกคนต่างก็พากันได้สติ !
“เขาออกไปแล้ว ไม่ใช่ว่า…เขาไม่เอาเรื่องเราหรอกรึ?” ชายหนุ่มคน
หนึ่งพูดขึ้นมา “ยังไงซะ พวกเราก็ไม่ต่างจากมดในสายตาของเขา
ยอดฝีมือแบบนั้นคงไม่ลดตัวลงมาฆ่ามดปลวกแบบพวกเราหรอก?”
“ใช่ นายน้อยผู้นั้นแข็งแกร่ง แน่นอนว่าเขาคงไม่ลดตัวมาจัดการกับ
พวกเราหรอก”
“หากเขาต้องการฆ่าเราจริง ๆ เขาคงทำไปแล้ว”
“น่าจะเป็นเช่นนี้ เขาไม่คิดจะลงมือกับเรา !”
ในร้านอาหารแห่งนั้น ทุกคนต่างก็อ้าปากค้าง พยายามปลอบใจตัวเอง
และขับไล่ความกลัวที่มีอยู่ในใจ แต่ทันใดนั้นที่ด้านนอกร้านอาหาร
ก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาในอากาศ
ต่อมาร่างหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นในร้านโดยไม่มีใครได้ทันสังเกต
“อาจารย์ !” ชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวนได้ตะโกนออกมา
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวน ทุกคนต่างก็
มองไปที่ชายแก่ ทุกคนรู้ว่านี่คือเทพผู้พิทักษ์ของอาณาจักรที่อยู่
ขอบเขตตุ้นชวนขั้นต่ำ ยอดฝีมือที่แท้จริง
การมาถึงของตวนมู่กง ทำให้ทุกคนต่างก็สบายใจกันขึ้นมา พวกเขา
ไม่ได้กลัวอีกต่อไป
ตวนมู่กงคิ้วขมวดและสีหน้าเคร่งเครียด “หยางซง เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ?
แล้วยอดฝีมือเมื่อครู่ล่ะ ?”
ยอดฝีมือ ?
หยางซงที่ตวนมู่กงพูดถึงคือชายที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวน เมื่อเขาได้ยิน
เสียงของอาจารย์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าซีดลงไป “อาจารย์ ท่าน
หมายความว่ายอดฝีมือนั้นแข็งแกร่งกว่าท่านรึ ?” ก่อนหน้านี้เขาก็
แค่คาดเดา ไม่มีหลักฐานอะไร แต่เมื่อได้ยินคำพูดของตวนมู่กง เขาก็
เข้าใจว่าตัวเองเดาได้ถูกแล้ว ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นแข็งแกร่งกว่า
อาจารย์ของเขาจริง ๆ
“เจ้าไม่รู้จักเขารึ?” ตวนมู่กงสงสัยขึ้นมา “พลังของเขาแทบจะไร้
เทียมทาน แม้แต่ข้าก็ยังยากจะหายใจได้ เขาต้องเป็นพวกระดับสูงสุด!
มนุษย์มีพวกระดับสูงสุด 4 คน เซียนโอสถ, เซียนอักษร, เซียนหลอม
และเซียนค่ายกล หน้าตาของพวกเขาเจ้าก็คงเคยเห็นมาแล้ว เจ้าจะ
ไม่รู้จักเขาได้ยังไง ?”
ทันทีที่ได้ยินแบบนั้น คนในร้านต่างก็พากันเงียบกันอีกรอบ
“อึก” เสี่ยวเอ้อกลืนน้ำลายและรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี้
ยอดฝีมือระดับสูงสุด !
ชายหนุ่มลึกลับกลับเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุด !
พวกเขาถึงกับหัวเราะเยาะยอดฝีมือแบบนั้น !
พระเจ้า นี่มันบ้าไปแล้ว !
“อาจารย์ ชายคนนั้นไม่ใช่เซียนที่ท่านพูดถึง” หยางซงหนักใจอย่าง
มากและพูดขึ้น “ข้าไม่เคยเห็นชายหนุ่มลึกลับผู้นี้มาก่อน!”
ตวนมู่กงเลิกคิ้วขึ้น “ชายหนุ่มรึ ?”
ตามที่เขาจำได้ ยอดฝีมือระดับสูงสุดของมนุษย์ทั้งสี่คน ไม่ได้เป็น
ชายหนุ่มอีกแล้ว
“เขาเป็นราชาสัตว์อสูร ?” อยู่ ๆ ความคิดที่น่ากลัวก็โผล่มาในหัวของ
ตวนมู่กง “มีข่าวลือบอกว่าราชาสัตว์อสูรมีหน้าตาที่เหมือนกับเด็ก
หนุ่ม แม้ว่าจะเด็กแต่เขาก็มีพลังอันน่ากลัวยิ่งกว่าพวกระดับสูงสุด
ของมนุษย์ นอกจากราชาสัตว์อสูรแล้วจะเป็นใครไปได้ ?”
ราชาสัตว์อสูรนั้นลึกลับอย่างมาก เขาอยู่ในป่ าหวงหยวนมาโดย
ตลอด แทบไม่มีใครรู้เลยว่าเขาหน้าตาเป็นยังไง คนอื่น ๆ ก็รู้แค่ว่า
เขายังดูหนุ่มก็เท่านั้น
เบาะแสทั้งหมดที่หยางซงและคนอื่น ๆ บอกมา ได้บ่งบอกว่าชายหนุ่ม
ผู้นี้คือราชาสัตว์อสูร !
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ตอนนี้สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิได้ถือกำเนิดขึ้น
มาแล้ว สถานการณ์ตอนนี้วุ่นวายจนทั้งสัตว์อสูรและมนุษย์ไม่อาจจะ
นิ่งเฉยอยู่ได้ ดูเหมือนจะเป็นราชาสัตว์อสูรจริง ๆ ที่ปรากฏตัวขึ้นที่
ทางใต้นี้
บางทีราชาสัตว์อสูร คงกำลังตามหาเหล่าสุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ว่าอยู่ที่ไหน หลังจากที่คิดทบทวนเรื่องนี้แล้ว ตวนมู่กงก็รู้สึกหนักใจ
ยิ่งกว่าเดิม เขามองไปรอบ ๆ และแสดงสีหน้ากระอักกระอ่วนออกมา
“เรื่องในวันนี้พวกเจ้าต้องปิดไว้เป็นความลับห้ามบอกเรื่องนี้กับใคร!”
เมื่อได้ยินตวนมู่กงบอกว่าชายหนุ่มคนนั้นคือราชาสัตว์อสูรทุกคน
ต่างก็หวาดกลัวจนหน้าซีด และไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“หยางซง เจ้าบอกมาทีว่ามันเกิดอะไรขึ้นกัน?” ตวนมู่กงมองไปที่
หยางซงด้วยสีหน้าคาดคั้น
เมื่อได้ยินแบบนั้น หยานซงก็อธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในร้านให้อาจารย์
ฟัง สุดท้ายเขาก็พูดขึ้นมาด้วยความหนักใจ “อาจารย์ ราชาสัตว์อสูร
จะเอาเรื่องเราหรือไม่ ?” เขากลัวจริง ๆ หากราชาสัตว์อสูรต้องการ
จะสังหารเขา แม้แต่ตวนมู่กงก็ไม่อาจจะปกป้องเขาได้ หากราชา
สัตว์อสูรต้องการจะสังหาร นอกจากยอดฝีมือระดับสูงสุดของมนุษย์
แล้ว มีใครบ้างที่จะหยุดเขาได้ ?
หลังจากที่ได้ยินคำถามจากหยานซง ตวนมู่กงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย
ขึ้นมา “เดี๋ยวนะ มันแปลก ๆ”
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นราชาสัตว์อสูรมาก่อน และไม่ได้รู้อะไรมาก
เกี่ยวกับราชาสัตว์อสูร แต่เขาก็เคยได้ยินว่าราชาสัตว์อสูรเคยใช้ชีวิต
ในโลกมนุษย์มาสักพัก เขาจะไม่รู้กฎของโลกมนุษย์ได้ยังไง แต่ตาม
ที่หยานซงได้บอกมา ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นเหมือนจะไม่รู้เรื่องกฎ
พวกนี้เลย แม้แต่สกุลเงินของมนุษย์ก็ด้วย มันขัดกับราชาสัตว์อสูร
ที่ตวนมู่กงรู้จัก
“ทำไม ไม่ใช่ราชาสัตว์อสูรรึ ?” ตวนมู่กงเริ่มสับสนขึ้นมา “แต่หาก
ไม่ใช่ราชาสัตว์อสูรแล้วจะเป็นใครได้ ?”
ชายหนุ่มที่มีพลังทัดเทียมกับยอดฝีมือระดับสูงสุด หากดูทั้งทวีป
แล้วก็มีแค่ราชาสัตว์อสูร ตอนที่ตวนมู่กงคิดอยู่นั้น ทุกคนในร้าน
ต่างก็เงียบสนิท ไม่มีใครกล้าส่งเสียงออกมารบกวนเขา
สักพัก ตวนมู่กงก็เงยหน้าขึ้นและพูดขึ้นมา “สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ได้กำเนิดขึ้นมา ยอดฝีมือระดับสูงสุดลึกลับได้ปรากฏตัวขึ้นมา มัน
ต้องเกิดพายุในหมู่ผู้บ่มเพาะขึ้นมาแน่ ๆ !”
ตอนนี้ทวีปป่ าอยู่ในฤดูใบไม้ร่วง ตวนมู่กงมีลางสังหรณ์ว่าทวีปป่ าที่
สงบสุขมาหลายพันปี ในอนาคตอันใกล้นี้จะเกิดพายุที่วุ่นวายขึ้นมา
อีกครั้ง ความสมดุลระหว่างมนุษย์กับสัตว์อสูรจะพังทลายลงไป
ในฐานะคนที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวนของมนุษย์ แม้ว่าเขาจะไม่อยากเข้า
ไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างสัตว์อสูรกับมนุษย์ แต่มันก็ไม่อาจจะ
ทำเช่นนั้นได้
นี่คือเรื่องใหญ่ที่ส่งผลต่อมนุษย์ทั้งหมด ไม่มีใครหลีกหนีเรื่องนี้ได้
เมื่อเห็นว่าสายตาของทุกคนจับจ้องมาที่เขา ตวนมู่กงก็พูดขึ้นด้วยสี
หน้าเคร่งเครียด “ข้าจะบอกว่าเหตุการณ์ในวันนี้พวกเจ้าต้องปิดไว้
เป็นความลับ หากใครพูดมันออกไป อย่าหาว่าข้าไม่เตือนพวกเจ้า !”
ตวนมู่กง เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “สำหรับชายลึกลับผู้นั้น พวก
เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวล ตัวตนที่แข็งแกร่งแบบนั้น หากเขาต้องการที่
จะฆ่าพวกเจ้าจริง ๆ พวกเจ้าคงตายไปแล้ว เมื่อเขาไม่ได้ฆ่าพวกเจ้า
มันก็พิสูจน์ได้ว่าเขาไม่ได้สนใจจะเอาความพวกเจ้า พวกเจ้าไม่ต้อง
กังวลว่าเขาจะกลับมาล้างแค้น”
พูดไปแล้วพวกนี้ถือว่าโชคดีจริง ๆ หากไม่ใช่เพราะอ้าวอู่เหยียนนึก
ถึงสิ่งที่ตกลงกับท่านพ่อเอาไว้ บางทีเขาอาจจะลงมือไปแล้ว
การหัวเราะเยาะองค์รัชทายาทเผ่ามังกรได้ ต้องใช้ความกล้ามาก
ขนาดไหนกัน !
พวกเขาไม่ได้รู้ฐานะของอ้าวอู่เหยียน หากพวกเขารู้ฐานะของอ่าวอู่
เหยียน พวกเขาคงนอนกันไม่หลับ ยังไงซะสถานะขององค์รัชทายาท
เผ่ามังกร ก็สูงส่งกว่าราชาสัตว์อสูร เขาคือราชามังกรในอนาคต การ
หาเรื่องว่าที่ราชามังกรก็เท่ากับการหาเรื่องยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุด
ในโลก การหาเรื่องคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก พวกเขาจะหลับสบาย
กันได้ยังไง
“ข้าสาบานว่าจะไม่หัวเราะเยาะใครอีก !”
“ใครจะไปคิดว่าแค่มากินข้าวที่นี่ ก็ได้พบกับยอดฝีมือระดับสูงสุด…”
ทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา ใจพวกเขาเต้นรัวราวกับ
ว่าเพิ่งผ่านพ้นภัยพิบัติครั้งนี้มาได้
“เจ้าเป็นเสี่ยวเอ้อของร้านนี้สินะ?” ตวนมู่กงไม่ได้สนใจคนโดยรอบ
เขามองไปที่เสี่ยวเอ้อและถามขึ้นมา
เสี่ยวเอ้อพยักหน้า และตอบกลับด้วยความเคารพ “ข้าคือเสี่ยวเอ้อ
ของร้านเทียนอัน มีอะไรรึขอรับ?”
ตวนมู่กงมองไปยังอีกฝ่ายและพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉยชา “ข้าจะให้
เงิน 1 พันล้านกับเจ้า แลกกับดอกกล้วยไม้ขาวในมือเจ้า เจ้าเห็นว่า
ยังไง ?”
คนรอบ ๆ ต่างก็มองไปที่สวนมู่กงด้วยความตะลึง
1 พันล้านเหรียญ !
พระเจ้า เทพผู้พิทักษ์ของอาณาจักรหมิง คิดจะใช้เงิน 1 พันล้านเหรียญ
เพื่อแลกกับดอกกล้วยไม้ขาว!
“ตกลงสิ เป็นข้า ข้าจะตกลงทันที ! “
“ร้านอาหารของเจ้าได้ทำกำไรครั้งใหญ่ !”
“ต้องกินอาหารอยู่หลายแสนมื้อ กว่าจะเป็นเงิน 1 พันล้านเหรียญได้
ดอกไม้นั่นมีค่ามากขนาดนั้นเลยรึ?”
คนในร้านต่างก็พากันกลืนน้ำลาย พวกเขาอยากเปลี่ยนตัวกับเสี่ยวเอ้อ
และตอบตกลงทันที
“นี่..” เสี่ยวเอ้อลังเลขึ้นมาเล็กน้อย เขารู้ว่าอ้าวอู่เหยียนเป็นยอดฝีมือ
ระดับสูงสุด เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้ว่าดอกกล้วยไม้ขาวนี่จะไม่ใช่ของ
ธรรมดา มันต้องเป็นสมบัติที่ไม่อาจจะเอาอะไรมาแลกได้ ที่สำคัญ
กว่านั้นคือดอกกล้วยไม้ขาวนี่ อ้าวอู่เหยียนใช้มันจ่ายค่าอาหาร มัน
เป็นของเจ้าของร้าน เขาไม่ได้มีสิทธิที่จะตัดสินใจ
ตอนที่เสี่ยวเอ้อลังเลอยู่นั้น ที่ชั้นสองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ข้า
ปฏิเสธ !”
ชายวัยกลางคนในชุดดำที่อยู่ขอบเขตหลี่ซวนขั้นสูงก็เดินลงมา
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ เดินลงบันไดมายืนอยู่ต่อหน้า
ตวนมู่กง เขารวบรวมความกล้าแล้วพูดขึ้นมา “ขอโทษด้วยนายท่าน
ดอกกล้วยไม้ขาวนี่ เราไม่อาจจะแลกเปลี่ยนกับท่านได้”
“เจ้าของร้าน !” เสี่ยวเอ้อมองไปที่ชายวัยกลางคน และถอนหายใจ
ออกมาด้วยความโล่งอก ตอนนี้เขาก็ไม่ต้องกดดันอีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก