ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 398
ตอนที่ 398 ตามหาตัว
เมื่อนึกถึงตัวตนของอ้าวอู่เหยียน คังชือหลินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก
กระอักกระอ่วนขึ้นมา
พวกระดับสูงสุดของเผ่ามังกร ถึงจะเป็นเผ่ามังกรก็ตาม แต่จำนวนที่
มีก็น่าจะนับนิ้วได้ ฐานะของอ้าวอู่เหยียนนั้นเขากลัวว่าอาจจะเป็น
หนึ่งในพวกระดับสูงสุด ในหมู่ไม่กี่คนในเผ่ามังกร
“ชายคนนี้แม้ว่าจะไม่ใช่ราชามังกร แต่ก็ต้องเป็นคนที่มีฐานะสูงส่ง
ในเผ่ามังกร” คังชือหลินเริ่มลนลาน
อ้าวอู่เหยียนยิ้มออกมา “เจ้าก็ไม่ได้โง่นี้ ข้ามาจากเผ่ามังกรจริง ๆ !”
เขาไม่ได้เปิดเผยฐานะองค์รัชทายาทของตัวเอง เพราะเรื่องแบบนั้น
มันน่าเบื่อ หากทุกคนรู้ว่าเขาคือองค์รัชทายาทของเผ่ามังกรใครกันที่
จะกล้ามาหาเรื่องเขา ? การหาเรื่ององค์รัชทายาทก็เท่ากับการหาเรื่อง
ทั้งเผ่ามังกร นี่ไม่ต้องพูดถึงราชามังกรที่น่ากลัวซึ่งอยู่ขอบเขตตุ้นซวน
เลย แค่พวกระดับสูงคนอื่น ๆ ก็สามารถทำลายได้ทั้งเผ่ามนุษย์และ
สัตว์อสูรได้แล้ว!
ไม่ต้องเดาเลยว่า เผ่ามังกรมีพลังมากพอที่จะทำลายเผ่ามนุษย์และ
สัตว์อสูรได้ !
อ้าวอู่เหยียนนั้นมีเกียรติ เขาจะใช้ฐานะของตัวเอง เพื่อทำให้อีกฝ่าย
หวั่นเกรงได้ยังไง ?
เขาต้องการบดขยี้มนุษย์และสัตว์อสูร ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง
แทนที่จะต้องมาข่มขู่อีกฝ่ายด้วยฐานะองค์รัชทายาทของเขา!
“ข้าได้ยินมาว่า มนุษย์มีตำนานเรื่องนักฆ่ามังกร ดูเหมือนว่าการที่ฆ่า
พวกระดับสูงสุดของเผ่ามังกรได้ จะถือได้ว่าเป็นวีรบุรุษในตำนาน”
อ้าวอู่เหยียนยิ้มออกมา “ข้ามาถึงที่นี่แล้ว เอายังไง ? เจ้าสนใจจะลอง
ดูหรือไม่ ?”
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้โกหก ในทวีปป่ าแห่งนี้ เผ่ามังกรคือสิ่งมีชีวิตที่
แข็งแกร่งในตำนาน คนนับไม่ถ้วนต่างก็ฝันที่จะได้เอาชนะมังกร นี่
ไม่ต้องพูดถึงมังกรสมมุติเทพเลย การที่จะได้เป็นวีรบุรุษนั้นเพียง
พอที่จะทำให้หลายคนอยากจะลอง
โดยประวัติศาสตร์แล้ว มันมีพวกระดับสูงสุดของมนุษย์หลายคน ที่
สามารถสังหารมังกรธรรมดาได้ ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังกลายเป็น
วีรบุรุษของมนุษย์ ชื่อของพวกเขายังถูกจดจำบนทวีปนี้มาหลายปี
แน่นอนว่า พวกเขาสังหารได้แต่มังกรธรรมดาทั่วไป มังกรที่แข็งแกร่ง
ที่สุดที่พวกนั้นฆ่าไปเป็นแค่มังกรทอง สำหรับราชามังกรที่ร้ายกาจ
นั้น ตั้งแต่โบราณมาแล้วก็ยังไม่มีใครกล้าที่จะไปหาเรื่องเขา…
“นายท่านช่างมีอารมณ์ขันยิ่งนัก สิ่งที่เรียกว่านักฆ่ามังกรคือพวกที่
ฆ่ามังกรทั่วไป จริง ๆ แล้วมนุษย์เคารพเผ่ามังกรอย่างมาก” สีหน้า
ของคังชือหลินดูกังวล เขาได้พูดขึ้นมา “นายท่านคงเข้าใจมนุษย์ผิด
ไป”
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกับเขา ใครกันที่จะกล้าลง
มือ ?
นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่เอาชนะไม่ได้เลย แม้ว่าจะถูกท้าทายแต่ก็ไม่มี
ใครกล้าโจมตีอ้าวอู่เหยียน ไม่งั้นแล้วก็เท่ากับเป็นการทำให้เผ่ามังกร
โกรธ ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปจะรับผลลัพธ์ได้ไหว !
เมื่อเห็นสีหน้าหวาดกลัวของคังชือหลิน อ้าวอู่เหยียนก็รู้สึกว่าเขาคง
หมดโอกาสที่จะทดสอบค่ายกลที่นี่ นอกซะจากว่า เขาจะทำการฆ่า
ทุกคนในสมาคมแห่งนี้ !
แต่เขาไม่อาจจะทำแบบนั้นได้ เพราะเขาตกลงกับราชามังกรเอาไว้
แล้วว่า จะไม่ลงมือกับมนุษย์โดยไม่มีเหตุผล ไม่งั้นแล้วเขาจะต้อง
พบกับบทลงโทษหนักเมื่อกลับไป
เขารู้จักพ่อตัวเองดี โทษหนักที่ว่าต้องหนักหนาจริง ๆ !
“ได้ เจ้าคงรู้ฐานะของข้าแล้ว บอกข้ามาว่าเซียนค่ายกลไปที่ไหน ?”
อ้าวอู่เหยียนพูดขึ้นด้วยท่าทีเฉยเมย
คังชือหลินตกใจและตะโกนออกมาในใจด้วยความขมขื่น เขาไม่คิด
ว่าอ้าวอู่เหยียนจะยังจำเรื่องนี้ได้ แต่ต่อหน้าองค์รัชทายาทมังกรแล้ว
เขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธ
หลังจากที่เงียบได้สักพัก ตั้งชื่อหลินก็สารภาพออกมา “นายท่าน
เซียนค่ายกลได้ออกจากสมาคมไปเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเดินทางไป
ทางเหนือเพื่อตามหาตำแหน่งของสุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ ตอนนี้
ข้ายังไม่รู้แน่ชัดว่าเขาอยู่ที่ไหน เซียนค่ายกลน่าจะอยู่ทางเหนือของ
เขตกลาง…”
พื้นที่ของเขตกลางมีขนาดใหญ่ ที่ทางเหนือก็มีพื้นที่หลายสิบล้าน
ตารางกิโลเมตรแล้ว แม้ว่าอ้าวอู่เหยียนจะบินตรงไปทางเหนือแต่เขา
ก็อาจจะไม่พบกับเซียนค่ายกล ยังไงซะด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่แบบนี้
แล้ว แม้ว่าจะบินตรงเป็นเส้นตรงแต่ก็ต้องเกิดการเบี่ยงเบนออกนอก
เส้นทาง ซึ่งนั่นจะทำให้ห่างจากเป้าหมายไปหลายล้านกิโลเมตร
แน่นอนอ้าวอู่เหยียนเป็นพวกระดับสูงสุด และระยะการรับรู้ก็กว้าง
อย่างมาก หากมีความอดทนมากพอ มันก็ไม่ยากที่เขาจะหาตัวเซียน
ค่ายกลพบ
“ทางเหนือ ?” อ้าวอู่เหยียนพยักหน้าตอบรับ เขาไม่ได้ต้องการข้อมูล
อะไรมากนักจากตั้งชื่อหลิน เขาแค่ต้องการเบาะแส ซึ่งจะเป็นการ
ช่วยประหยัดเวลาของเขาไปมาก
เขามองไปที่คังชือหลิน และพูดด้วยท่าทีเฉยเมยดังเดิม “ข้าหวังว่า
เจ้าจะไม่โกหก ไม่งั้นแล้วข้าจะกลับมาที่นี่อีก หากพบว่าเจ้าโกหก
ข้าสัญญาว่าจุดจบของเจ้าคงน่าอนาถอย่างมากและไม่มีใครช่วยเจ้า
ได้ !”
คังชือหลินได้ยินแบบนั้นก็เหงื่อตก เขารีบตอบกลับด้วยความเคารพ
“แน่นอนว่าไม่ ข้าไม่กล้าที่จะหลอกลวงนายท่านเลยแม้แต่น้อย !”
“ให้จริงเถอะ ! “ อ้าวอู่เหยียนตอบกลับ ก่อนจะเกิดการผันผวนของ
มิติขึ้น แล้วร่างของเขาก็หายไปจากที่นั่นทันที จนตอนที่อ้าวอู่เห
ยียนออกไปแล้ว คังชือหลินถึงได้ทรุดลงไปกับพื้น ราวกับตัวเขาไม่
มีกระดูก เขาอ้าปากค้าง ชุดที่ดูสง่าของเขาตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เขาใช้เวลาสักพักกว่าจะรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อลุกขึ้นยืน เขาเหมือน
แมลงวันที่ไร้หัวเดินไปมารอบห้องโถง “สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
เกิดมาก็ทำให้โลกนี้วุ่นวายมากแล้ว ตอนนี้ยังมีเผ่ามังกรเข้ามาเกี่ยว
ด้วย สถานการณ์มันยิ่งวุ่นวายกว่าเดิม เราควรทำยังไงกันต่อดี ?
สมาคมค่ายกลของเราต้องเดินไปในทิศทางไหน ?”
เขายังไม่รู้ว่า อ้าวอู่เหยียนคือองค์รัชทายาทของเผ่ามังกร ไม่งั้นแล้ว
เขาคงไม่อาจจะทำใจให้เย็นอยู่ได้
สูงขึ้นไปกว่าหมื่นลี้
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้หยุดและมุ่งหน้าไปทางเหนือราวกับดาวตกระหว่าง
ทางเขาได้แผ่การรับรู้ออกไปตรวจสอบสถานการณ์ด้านล่างแม้ว่า
การแผ่การรับรู้ไปนี้จะใช้พลังจิตไปอย่างมาก แม้ว่าเขาจะเป็นพวก
ระดับสูงสุดแต่ก็ไม่อาจจะใช้มันได้นานนัก แต่เพื่อตามหาตัวเซียน
ค่ายกล เขาจึงไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
ตราบใดที่หาตัวเซียนค่ายกลเจอ ทุกอย่างก็คุ้มค่า !
“มีพวกขอบเขตตุ้นซวนหลายคน” อ้าวอู่เหยียนพบว่าพวกยอดฝีมือ
ขอบเขตตุ้นซวนของมนุษย์นั้นมีค่อนข้างมาก มันอาจจะมากกว่าที่
เผ่ามังกรมีด้วยซ้ำ แต่พวกที่ก้าวไปยังระดับสูงสุดได้ในหมู่มนุษย์ก็มี
แค่ 4 คน ซึ่งน้อยกว่าที่เผ่ามังกรมี
แน่นอนถึงแม้ว่าพวกระดับสูงสุดของมนุษย์จะมีมากกว่า แต่มนุษย์ก็
ไม่อาจจะเป็นคู่มือของเผ่ามังกรได้ ยังไงซะมังกรก็เป็นสัตว์อสูร
ศักด์ิสิทธ์ิ แม้แต่มังกรที่อ่อนแอที่สุด ก็ยังมีฐานะเทียบเท่ากับสุดยอด
สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ หากอยู่ในระดับเดียวกันความแข็งแกร่งของเผ่า
มังกรจะแข็งแกร่งกว่ามนุษย์หลายเท่าตัว มีแค่อัจฉริยะอย่างเป้ยหลง
เท่านั้น ที่พอทัดเทียมกับเผ่ามังกรได้
คนแบบเป้ยหลงนั้นหายาก หลายหมื่นปีถึงจะโผล่มาสักคน
“อ่อนแอเกินไป” อ้าวอู่เหยียนส่ายหน้า พลังที่พวกขอบเขตตุ้นซวน
แผ่ออกมา สำหรับเขาแล้วมันอ่อนแอเกินไป นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่
ตอนนี้เขาขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว แม้ว่าเขาจะอยู่แค่ขอบเขตตุ้นซวน
ขั้นต่ำ แต่ก็ทัดเทียมได้กับพวกมนุษย์ที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวนขั้นสูง
พลังในการต่อสู้ของมังกรที่แท้จริงนั้น ได้รับการพิสูจน์มาแล้วนับ
ครั้งไม่ถ้วน!
ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ มังกรสมมุติเทพน่ากลัวขึ้นกว่าเดิม หลังจากที่
ได้รับการสืบทอด สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิที่อยู่ระดับเดียวกับ
มังกรสมมุติเทพ ก็ยังไม่อาจจะเป็นคู่มือของมังกรสมมุติเทพได้
บางทีคงมีแค่หมาป่าละโมบ, สัตว์อสูรกลืนสวรรค์ และจิ้งจอกเวทย์
ที่อยู่ระดับสูงในหมู่สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิเท่านั้น ถึงจะเทียบกับ
มังกรสมมุติเทพตอนนี้ได้
ท้องฟ้าเปลี่ยนสี สลับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ
ในเสี้ยวพริบตาก็ผ่านไปถึงสองคืนแล้ว อ้าวอู่เหยียนได้บินออกมา
หลายแสนกิโลเมตร ตอนนี้จิตใจของเขาเหนื่อยล้าเพราะการใช้การ
รับรู้มานาน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหาตัวเขียนค่ายกลไม่พบ
“เจ้านั่นไม่น่าโกหกขาไม่ใช่รึไง?” อ้าวอู่เหยียนคิ้วขมวดแต่ก็อด
สงสัยไม่ได้ เขาค้นหาทั่วทุกที่แล้ว หากเซียนค่ายกลมุ่งหน้าไปทาง
เหนือจริง ๆ ตอนนี้เขาก็น่าจะพบอีกฝ่ายแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับไม่
เห็นแม้แต่เงาของเซียนค่ายกลเลย
อ้าวอู่เหยียนแสดงสีหน้าเย็นซาออกมา “หากเขาโกหกข้าจริง ๆ อย่า
โทษว่าข้าไม่ทำตามที่ได้ตกลงกับท่านพ่อเอาไว้ !”
หากหาตัวเซียนค่ายกลไม่พบในทางเหนือของเขตกลาง เขาก็จะกลับไป
ที่สมาคมค่ายกลอีก ซึ่งนั่นถือว่าเป็นจุดจบสำหรับสมาคมค่ายกล!
ในตอนเช้า อ้าวอู่เหยียนก็ได้พบกับยอดเขาที่เต็มไปด้วยหลิงซี่ ซึ่งยาก
ที่จะหาได้ อ้าวอู่เหยียนนั่งขัดสมาธิหันหน้าไปยังทางที่พระอาทิตย์
กำลังจะขึ้น เขาหลับตาลงและทำการพักผ่อน พลังที่หายไปค่อย ๆ
ฟื้นฟูกลับมาช้า ๆ แสงที่สาดมายังผมและใบหน้าของเขา ทำให้เขาดู
สูงส่งยิ่งกว่าเดิม
หากพลังจิตนั้นมีไม่มากพอ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะพักฟื้นอีกสัก 2-3 วัน
การใช้การรับรู้นานแบบนี้ใช้พลังจิตอย่างมาก แม้ว่าเขาจะขึ้นมาถึง
ระดับสูงสุดแล้ว แต่ก็ไม่อาจจะใช้การรับรู้ได้นานนัก เขาต้องหยุด
และลงมาเพื่อพักฟื้น
ที่ยอดเขาไร้ชื่อ อ้าวอู่เหยียนนั่งนิ่งราวกับก้อนหิน ตลอดทั้งวันไม่ขยับ
เลยแม้แต่น้อย ภูเขาแห่งนี้สูงชันจนไม่มีใครอื่นนอกจากอ้าวอู่เหยียน
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้พูดอะไรก็เป็นธรรมดาที่ที่นี่จะไม่มีเสียงอื่นอีก
ดังนั้นจึงทำให้ภูเขาแห่งนี้เงียบสงบอย่างมาก
แต่ความเงียบนี้คงอยู่ไม่ได้นานนัก ผ่านไปแค่วันเดียวก็มีเสียงหนึ่ง
ดังขึ้นมา “ราชาสัตว์อสูร !”
ภูเขาสั่นไหวตั้งแต่ยอดเขาจนถึงตีนเขา ภูเขาทั้งลูกเริ่มถล่มลงมา ฝุ่น
และหินนับไม่ถ้วนกระจายครอบคลุมไปทั่วภูเขา การถล่มของภูเขา
นี้เหมือนกับจุดจบของภูเขาลูกนี้ เสียงสัตว์อสูรและนกต่างก็ร้อง
ออกมาด้วยความกลัว
อ้าวอู่เหยียนตื่นขึ้นและเคลื่อนย้ายหนีออกไปกว่าสิบกิโลเมตร สี
หน้าของเขาบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย
แต่ไม่นานสีหน้าของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความแปลกใจแทน “บรรยากาศ
แบบนี้…พวกระดับสูงสุด !”
เขามองไปทางที่พลังแผ่ออกมา ในพริบตาเขาก็เห็นสองร่างที่อยู่ห่าง
ไปหลายสิบกิโลเมตร คนหนึ่งแผ่พลังของมนุษย์ออกมา อีกคนหนึ่ง
แผ่ปราณของสัตว์อสูรซึ่งเป็นปราณที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งสอง
เผชิญหน้ากันราวกับว่ากำลังจะต่อสู้กัน
“ราชาสัตว์อสูร ?” สีหน้าของอ้าวอู่เหยียนเปลี่ยนไป ไม่ต้องสงสัย
เลยว่าชายหนุ่มที่แผ่ปราณสัตว์อสูรออกมานั้น คือราชาสัตว์อสูรและ
มนุษย์นั่นก็คงเป็นคนที่อ้าวอู่เหยียนตามหามานาน “ข้าตามหาเจ้ามา
นาน แต่เจ้ากลับไปยุ่งกับคนอื่นก่อนงั้นรึ?”
เป้าหมายของเขาประมือกับเซียนค่ายกล แต่ตอนนี้เซียนค่ายกลกลับ
กำลังจะสู้กับราชาสัตว์อสูร มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง
เมื่อนึกถึงตัวตนของอ้าวอู่เหยียน คังชือหลินก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก
กระอักกระอ่วนขึ้นมา
พวกระดับสูงสุดของเผ่ามังกร ถึงจะเป็นเผ่ามังกรก็ตาม แต่จำนวนที่
มีก็น่าจะนับนิ้วได้ ฐานะของอ้าวอู่เหยียนนั้นเขากลัวว่าอาจจะเป็น
หนึ่งในพวกระดับสูงสุด ในหมู่ไม่กี่คนในเผ่ามังกร
“ชายคนนี้แม้ว่าจะไม่ใช่ราชามังกร แต่ก็ต้องเป็นคนที่มีฐานะสูงส่ง
ในเผ่ามังกร” คังชือหลินเริ่มลนลาน
อ้าวอู่เหยียนยิ้มออกมา “เจ้าก็ไม่ได้โง่นี้ ข้ามาจากเผ่ามังกรจริง ๆ !”
เขาไม่ได้เปิดเผยฐานะองค์รัชทายาทของตัวเอง เพราะเรื่องแบบนั้น
มันน่าเบื่อ หากทุกคนรู้ว่าเขาคือองค์รัชทายาทของเผ่ามังกรใครกันที่
จะกล้ามาหาเรื่องเขา ? การหาเรื่ององค์รัชทายาทก็เท่ากับการหาเรื่อง
ทั้งเผ่ามังกร นี่ไม่ต้องพูดถึงราชามังกรที่น่ากลัวซึ่งอยู่ขอบเขตตุ้นซวน
เลย แค่พวกระดับสูงคนอื่น ๆ ก็สามารถทำลายได้ทั้งเผ่ามนุษย์และ
สัตว์อสูรได้แล้ว!
ไม่ต้องเดาเลยว่า เผ่ามังกรมีพลังมากพอที่จะทำลายเผ่ามนุษย์และ
สัตว์อสูรได้ !
อ้าวอู่เหยียนนั้นมีเกียรติ เขาจะใช้ฐานะของตัวเอง เพื่อทำให้อีกฝ่าย
หวั่นเกรงได้ยังไง ?
เขาต้องการบดขยี้มนุษย์และสัตว์อสูร ด้วยความแข็งแกร่งของตัวเอง
แทนที่จะต้องมาข่มขู่อีกฝ่ายด้วยฐานะองค์รัชทายาทของเขา!
“ข้าได้ยินมาว่า มนุษย์มีตำนานเรื่องนักฆ่ามังกร ดูเหมือนว่าการที่ฆ่า
พวกระดับสูงสุดของเผ่ามังกรได้ จะถือได้ว่าเป็นวีรบุรุษในตำนาน”
อ้าวอู่เหยียนยิ้มออกมา “ข้ามาถึงที่นี่แล้ว เอายังไง ? เจ้าสนใจจะลอง
ดูหรือไม่ ?”
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้โกหก ในทวีปป่ าแห่งนี้ เผ่ามังกรคือสิ่งมีชีวิตที่
แข็งแกร่งในตำนาน คนนับไม่ถ้วนต่างก็ฝันที่จะได้เอาชนะมังกร นี่
ไม่ต้องพูดถึงมังกรสมมุติเทพเลย การที่จะได้เป็นวีรบุรุษนั้นเพียง
พอที่จะทำให้หลายคนอยากจะลอง
โดยประวัติศาสตร์แล้ว มันมีพวกระดับสูงสุดของมนุษย์หลายคน ที่
สามารถสังหารมังกรธรรมดาได้ ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังกลายเป็น
วีรบุรุษของมนุษย์ ชื่อของพวกเขายังถูกจดจำบนทวีปนี้มาหลายปี
แน่นอนว่า พวกเขาสังหารได้แต่มังกรธรรมดาทั่วไป มังกรที่แข็งแกร่ง
ที่สุดที่พวกนั้นฆ่าไปเป็นแค่มังกรทอง สำหรับราชามังกรที่ร้ายกาจ
นั้น ตั้งแต่โบราณมาแล้วก็ยังไม่มีใครกล้าที่จะไปหาเรื่องเขา…
“นายท่านช่างมีอารมณ์ขันยิ่งนัก สิ่งที่เรียกว่านักฆ่ามังกรคือพวกที่
ฆ่ามังกรทั่วไป จริง ๆ แล้วมนุษย์เคารพเผ่ามังกรอย่างมาก” สีหน้า
ของคังชือหลินดูกังวล เขาได้พูดขึ้นมา “นายท่านคงเข้าใจมนุษย์ผิด
ไป”
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกับเขา ใครกันที่จะกล้าลง
มือ ?
นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่เอาชนะไม่ได้เลย แม้ว่าจะถูกท้าทายแต่ก็ไม่มี
ใครกล้าโจมตีอ้าวอู่เหยียน ไม่งั้นแล้วก็เท่ากับเป็นการทำให้เผ่ามังกร
โกรธ ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องที่คนทั่วไปจะรับผลลัพธ์ได้ไหว !
เมื่อเห็นสีหน้าหวาดกลัวของคังชือหลิน อ้าวอู่เหยียนก็รู้สึกว่าเขาคง
หมดโอกาสที่จะทดสอบค่ายกลที่นี่ นอกซะจากว่า เขาจะทำการฆ่า
ทุกคนในสมาคมแห่งนี้ !
แต่เขาไม่อาจจะทำแบบนั้นได้ เพราะเขาตกลงกับราชามังกรเอาไว้
แล้วว่า จะไม่ลงมือกับมนุษย์โดยไม่มีเหตุผล ไม่งั้นแล้วเขาจะต้อง
พบกับบทลงโทษหนักเมื่อกลับไป
เขารู้จักพ่อตัวเองดี โทษหนักที่ว่าต้องหนักหนาจริง ๆ !
“ได้ เจ้าคงรู้ฐานะของข้าแล้ว บอกข้ามาว่าเซียนค่ายกลไปที่ไหน ?”
อ้าวอู่เหยียนพูดขึ้นด้วยท่าทีเฉยเมย
คังชือหลินตกใจและตะโกนออกมาในใจด้วยความขมขื่น เขาไม่คิด
ว่าอ้าวอู่เหยียนจะยังจำเรื่องนี้ได้ แต่ต่อหน้าองค์รัชทายาทมังกรแล้ว
เขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธ
หลังจากที่เงียบได้สักพัก ตั้งชื่อหลินก็สารภาพออกมา “นายท่าน
เซียนค่ายกลได้ออกจากสมาคมไปเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเดินทางไป
ทางเหนือเพื่อตามหาตำแหน่งของสุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ ตอนนี้
ข้ายังไม่รู้แน่ชัดว่าเขาอยู่ที่ไหน เซียนค่ายกลน่าจะอยู่ทางเหนือของ
เขตกลาง…”
พื้นที่ของเขตกลางมีขนาดใหญ่ ที่ทางเหนือก็มีพื้นที่หลายสิบล้าน
ตารางกิโลเมตรแล้ว แม้ว่าอ้าวอู่เหยียนจะบินตรงไปทางเหนือแต่เขา
ก็อาจจะไม่พบกับเซียนค่ายกล ยังไงซะด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่แบบนี้
แล้ว แม้ว่าจะบินตรงเป็นเส้นตรงแต่ก็ต้องเกิดการเบี่ยงเบนออกนอก
เส้นทาง ซึ่งนั่นจะทำให้ห่างจากเป้าหมายไปหลายล้านกิโลเมตร
แน่นอนอ้าวอู่เหยียนเป็นพวกระดับสูงสุด และระยะการรับรู้ก็กว้าง
อย่างมาก หากมีความอดทนมากพอ มันก็ไม่ยากที่เขาจะหาตัวเซียน
ค่ายกลพบ
“ทางเหนือ ?” อ้าวอู่เหยียนพยักหน้าตอบรับ เขาไม่ได้ต้องการข้อมูล
อะไรมากนักจากตั้งชื่อหลิน เขาแค่ต้องการเบาะแส ซึ่งจะเป็นการ
ช่วยประหยัดเวลาของเขาไปมาก
เขามองไปที่คังชือหลิน และพูดด้วยท่าทีเฉยเมยดังเดิม “ข้าหวังว่า
เจ้าจะไม่โกหก ไม่งั้นแล้วข้าจะกลับมาที่นี่อีก หากพบว่าเจ้าโกหก
ข้าสัญญาว่าจุดจบของเจ้าคงน่าอนาถอย่างมากและไม่มีใครช่วยเจ้า
ได้ !”
คังชือหลินได้ยินแบบนั้นก็เหงื่อตก เขารีบตอบกลับด้วยความเคารพ
“แน่นอนว่าไม่ ข้าไม่กล้าที่จะหลอกลวงนายท่านเลยแม้แต่น้อย !”
“ให้จริงเถอะ ! “ อ้าวอู่เหยียนตอบกลับ ก่อนจะเกิดการผันผวนของ
มิติขึ้น แล้วร่างของเขาก็หายไปจากที่นั่นทันที จนตอนที่อ้าวอู่เห
ยียนออกไปแล้ว คังชือหลินถึงได้ทรุดลงไปกับพื้น ราวกับตัวเขาไม่
มีกระดูก เขาอ้าปากค้าง ชุดที่ดูสง่าของเขาตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เขาใช้เวลาสักพักกว่าจะรวบรวมเรี่ยวแรงเพื่อลุกขึ้นยืน เขาเหมือน
แมลงวันที่ไร้หัวเดินไปมารอบห้องโถง “สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
เกิดมาก็ทำให้โลกนี้วุ่นวายมากแล้ว ตอนนี้ยังมีเผ่ามังกรเข้ามาเกี่ยว
ด้วย สถานการณ์มันยิ่งวุ่นวายกว่าเดิม เราควรทำยังไงกันต่อดี ?
สมาคมค่ายกลของเราต้องเดินไปในทิศทางไหน ?”
เขายังไม่รู้ว่า อ้าวอู่เหยียนคือองค์รัชทายาทของเผ่ามังกร ไม่งั้นแล้ว
เขาคงไม่อาจจะทำใจให้เย็นอยู่ได้
สูงขึ้นไปกว่าหมื่นลี้
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้หยุดและมุ่งหน้าไปทางเหนือราวกับดาวตกระหว่าง
ทางเขาได้แผ่การรับรู้ออกไปตรวจสอบสถานการณ์ด้านล่างแม้ว่า
การแผ่การรับรู้ไปนี้จะใช้พลังจิตไปอย่างมาก แม้ว่าเขาจะเป็นพวก
ระดับสูงสุดแต่ก็ไม่อาจจะใช้มันได้นานนัก แต่เพื่อตามหาตัวเซียน
ค่ายกล เขาจึงไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
ตราบใดที่หาตัวเซียนค่ายกลเจอ ทุกอย่างก็คุ้มค่า !
“มีพวกขอบเขตตุ้นซวนหลายคน” อ้าวอู่เหยียนพบว่าพวกยอดฝีมือ
ขอบเขตตุ้นซวนของมนุษย์นั้นมีค่อนข้างมาก มันอาจจะมากกว่าที่
เผ่ามังกรมีด้วยซ้ำ แต่พวกที่ก้าวไปยังระดับสูงสุดได้ในหมู่มนุษย์ก็มี
แค่ 4 คน ซึ่งน้อยกว่าที่เผ่ามังกรมี
แน่นอนถึงแม้ว่าพวกระดับสูงสุดของมนุษย์จะมีมากกว่า แต่มนุษย์ก็
ไม่อาจจะเป็นคู่มือของเผ่ามังกรได้ ยังไงซะมังกรก็เป็นสัตว์อสูร
ศักด์ิสิทธ์ิ แม้แต่มังกรที่อ่อนแอที่สุด ก็ยังมีฐานะเทียบเท่ากับสุดยอด
สัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ หากอยู่ในระดับเดียวกันความแข็งแกร่งของเผ่า
มังกรจะแข็งแกร่งกว่ามนุษย์หลายเท่าตัว มีแค่อัจฉริยะอย่างเป้ยหลง
เท่านั้น ที่พอทัดเทียมกับเผ่ามังกรได้
คนแบบเป้ยหลงนั้นหายาก หลายหมื่นปีถึงจะโผล่มาสักคน
“อ่อนแอเกินไป” อ้าวอู่เหยียนส่ายหน้า พลังที่พวกขอบเขตตุ้นซวน
แผ่ออกมา สำหรับเขาแล้วมันอ่อนแอเกินไป นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่
ตอนนี้เขาขึ้นไปถึงจุดสูงสุดแล้ว แม้ว่าเขาจะอยู่แค่ขอบเขตตุ้นซวน
ขั้นต่ำ แต่ก็ทัดเทียมได้กับพวกมนุษย์ที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวนขั้นสูง
พลังในการต่อสู้ของมังกรที่แท้จริงนั้น ได้รับการพิสูจน์มาแล้วนับ
ครั้งไม่ถ้วน!
ไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ มังกรสมมุติเทพน่ากลัวขึ้นกว่าเดิม หลังจากที่
ได้รับการสืบทอด สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิที่อยู่ระดับเดียวกับ
มังกรสมมุติเทพ ก็ยังไม่อาจจะเป็นคู่มือของมังกรสมมุติเทพได้
บางทีคงมีแค่หมาป่าละโมบ, สัตว์อสูรกลืนสวรรค์ และจิ้งจอกเวทย์
ที่อยู่ระดับสูงในหมู่สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิเท่านั้น ถึงจะเทียบกับ
มังกรสมมุติเทพตอนนี้ได้
ท้องฟ้าเปลี่ยนสี สลับดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ
ในเสี้ยวพริบตาก็ผ่านไปถึงสองคืนแล้ว อ้าวอู่เหยียนได้บินออกมา
หลายแสนกิโลเมตร ตอนนี้จิตใจของเขาเหนื่อยล้าเพราะการใช้การ
รับรู้มานาน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังหาตัวเขียนค่ายกลไม่พบ
“เจ้านั่นไม่น่าโกหกขาไม่ใช่รึไง?” อ้าวอู่เหยียนคิ้วขมวดแต่ก็อด
สงสัยไม่ได้ เขาค้นหาทั่วทุกที่แล้ว หากเซียนค่ายกลมุ่งหน้าไปทาง
เหนือจริง ๆ ตอนนี้เขาก็น่าจะพบอีกฝ่ายแล้ว แต่ตอนนี้เขากลับไม่
เห็นแม้แต่เงาของเซียนค่ายกลเลย
อ้าวอู่เหยียนแสดงสีหน้าเย็นซาออกมา “หากเขาโกหกข้าจริง ๆ อย่า
โทษว่าข้าไม่ทำตามที่ได้ตกลงกับท่านพ่อเอาไว้ !”
หากหาตัวเซียนค่ายกลไม่พบในทางเหนือของเขตกลาง เขาก็จะกลับไป
ที่สมาคมค่ายกลอีก ซึ่งนั่นถือว่าเป็นจุดจบสำหรับสมาคมค่ายกล!
ในตอนเช้า อ้าวอู่เหยียนก็ได้พบกับยอดเขาที่เต็มไปด้วยหลิงซี่ ซึ่งยาก
ที่จะหาได้ อ้าวอู่เหยียนนั่งขัดสมาธิหันหน้าไปยังทางที่พระอาทิตย์
กำลังจะขึ้น เขาหลับตาลงและทำการพักผ่อน พลังที่หายไปค่อย ๆ
ฟื้นฟูกลับมาช้า ๆ แสงที่สาดมายังผมและใบหน้าของเขา ทำให้เขาดู
สูงส่งยิ่งกว่าเดิม
หากพลังจิตนั้นมีไม่มากพอ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะพักฟื้นอีกสัก 2-3 วัน
การใช้การรับรู้นานแบบนี้ใช้พลังจิตอย่างมาก แม้ว่าเขาจะขึ้นมาถึง
ระดับสูงสุดแล้ว แต่ก็ไม่อาจจะใช้การรับรู้ได้นานนัก เขาต้องหยุด
และลงมาเพื่อพักฟื้น
ที่ยอดเขาไร้ชื่อ อ้าวอู่เหยียนนั่งนิ่งราวกับก้อนหิน ตลอดทั้งวันไม่ขยับ
เลยแม้แต่น้อย ภูเขาแห่งนี้สูงชันจนไม่มีใครอื่นนอกจากอ้าวอู่เหยียน
อ้าวอู่เหยียนไม่ได้พูดอะไรก็เป็นธรรมดาที่ที่นี่จะไม่มีเสียงอื่นอีก
ดังนั้นจึงทำให้ภูเขาแห่งนี้เงียบสงบอย่างมาก
แต่ความเงียบนี้คงอยู่ไม่ได้นานนัก ผ่านไปแค่วันเดียวก็มีเสียงหนึ่ง
ดังขึ้นมา “ราชาสัตว์อสูร !”
ภูเขาสั่นไหวตั้งแต่ยอดเขาจนถึงตีนเขา ภูเขาทั้งลูกเริ่มถล่มลงมา ฝุ่น
และหินนับไม่ถ้วนกระจายครอบคลุมไปทั่วภูเขา การถล่มของภูเขา
นี้เหมือนกับจุดจบของภูเขาลูกนี้ เสียงสัตว์อสูรและนกต่างก็ร้อง
ออกมาด้วยความกลัว
อ้าวอู่เหยียนตื่นขึ้นและเคลื่อนย้ายหนีออกไปกว่าสิบกิโลเมตร สี
หน้าของเขาบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย
แต่ไม่นานสีหน้าของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความแปลกใจแทน “บรรยากาศ
แบบนี้…พวกระดับสูงสุด !”
เขามองไปทางที่พลังแผ่ออกมา ในพริบตาเขาก็เห็นสองร่างที่อยู่ห่าง
ไปหลายสิบกิโลเมตร คนหนึ่งแผ่พลังของมนุษย์ออกมา อีกคนหนึ่ง
แผ่ปราณของสัตว์อสูรซึ่งเป็นปราณที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ทั้งสอง
เผชิญหน้ากันราวกับว่ากำลังจะต่อสู้กัน
“ราชาสัตว์อสูร ?” สีหน้าของอ้าวอู่เหยียนเปลี่ยนไป ไม่ต้องสงสัย
เลยว่าชายหนุ่มที่แผ่ปราณสัตว์อสูรออกมานั้น คือราชาสัตว์อสูรและ
มนุษย์นั่นก็คงเป็นคนที่อ้าวอู่เหยียนตามหามานาน “ข้าตามหาเจ้ามา
นาน แต่เจ้ากลับไปยุ่งกับคนอื่นก่อนงั้นรึ?”
เป้าหมายของเขาประมือกับเซียนค่ายกล แต่ตอนนี้เซียนค่ายกลกลับ
กำลังจะสู้กับราชาสัตว์อสูร มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก