ระบบเจ้าสำนัก นิยาย บท 402
ตอนที่ 402 ไร้ปราณี
“เจ้าจะกินต่อหรือไม่?” ที่ทางเข้าร้าน หญิงสาวหน้าตางดงาม ถาม
ขึ้นมาโดยไม่สนใจอ้าวอู่เหยียนที่เศร้าอยู่
เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของนาง อ้าวอู่เหยียนก็หันกลับไปมองอาหารที่
เหลืออยู่บนโต๊ะ ก่อนจะลังเลและพึมพำออกมา “ไม่กินแล้ว”
“ดี งั้นไปกับข้า” นางพูดขึ้นด้วยสีหน้าเฉยชา
“ช้าก่อน” อ้าวอู่เหยียนรีบพูดขึ้นมา และหันไปถามพนักงานสาว
“เก็บเงินด้วย เท่าไหร่กัน ?”
พนักงานสาวได้สติกลับมา และตอบกลับด้วยความเคารพ “36,000
เหรียญ !”
อ้าวอู่เหยียนรีบหยิบเอาบัตรใบละหมื่นออกมาสามใบ และเหรียญ
มูลค่ากว่า 6,000 เหรียญออกมาส่งให้กับนาง
จากนั้นอ้าวอู่เหยียนก็เดินไปตรงหน้าหญิงสาวที่หน้าร้าน โดยไม่ได้
ปล่อยให้นางรอนาน ก่อนจะพูดขึ้น “ไปกันได้แล้ว ท่านน้า”
หญิงสาวมองไปที่อ้าวอู่เหยียนและมองไปที่พนักงานสาว นางละ
สายตากลับมา ก่อนจะเดินออกจากร้านไป
อ้าวอู่เหยียนเดินตามไปโดยไม่ลังเล
ร้านอาหารแห่งนี้เงียบอยู่สักพัก ทุกคนในร้านต่างก็มองไปตามทาง
ที่อ้าวอู่เหยียนและหญิงสาวคนนั้นเดินออกไป ทุกคนต่างก็อึ้งไปกับ
ความงามของนาง มันไม่เกินไปเลยที่จะบอกว่านางสูงส่งยิ่งกว่า
ราชินีของจักรวรรดิถัง ผู้ชายต้องหลงใหลนางไม่อาจจะละสายตาไป
จากนางได้
ไม่มีใครมองข้ามเสน่ห์ของนางได้ แม้แต่พวกระดับสูงสุดก็ตาม !
จนตอนที่ทั้งสองคนเดินออกไปได้สักพัก ร้านแห่งนี้ถึงกลับมาคึกคัก
ตามเดิม ทุกคนต่างก็พากันพูดถึงเรื่องนี้ด้วยความตื่นเต้น
“พระเจ้า นางช่างมีเสน่ห์เหลือล้น !”
“ข้าว่าข้าแทบหายใจไม่ได้เลย !”
“นางเป็นใครกัน? จากบรรยากาศรอบตัวแล้ว แม้แต่ราชินีของเราก็
ยังเทียบกับนางไม่ได้”
“คนแบบนี้หายาก นอกจากราชินีของเราแล้ว ก็ยังมีนางนี่แหละ!”
ต่อหน้าผู้หญิงที่งดงามแบบนี้ ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าตัวเองต้องถ่อมตัว
ไม่มีใครพูดอะไรดังออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่ามันจะไป
รบกวนเทพธิดาผู้สูงส่งผู้นี้
นอกเมืองอู่อัน
หญิงสาวหยุดและมองมาที่อ้าวอู่เหยียน “เจ้าไปที่บ้านตระกูลอ้าวมา
หรือยัง ?”
“ยัง” อ้าวอู่เหยียนส่ายหน้า ต่อหน้าท่านน้าของเขาแล้ว นิสัยเย่อหยิ่ง
ที่เขาเคยมีกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขามีแต่ท่าทีระวังจนหากคน
อื่นมาเห็นเข้า คงไม่เชื่อว่าเขาเป็นองค์รัชทายาทของเผ่ามังกร
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า อ้าวอู่เหยียนเย่อหยิ่งยิ่งกว่าใครในโลกนี้ อย่าง
น้อยเขาก็ไม่เคยกลัวใคร ท่านพ่อของเขาเป็นถึงราชามังกร เขาเองก็
ได้รับความเคารพและความเกรงกลัวจากผู้อื่น ในบางครั้งเขาถึงกับ
กล้าไม่ฟังคำพูดของท่านพ่อ มีแค่ผู้หญิงตรงหน้าที่เขาเรียกว่าท่านน้า
เท่านั้น ที่ทำให้เขารู้สึกกลัวได้
ท่านพ่อเคยเล่าให้เขาฟังว่า ท่านน้าคือมังกรสมมุติเทพ ซึ่งมีพรสวรรค์
ที่สูงกว่าพ่อ !
“เหยียนเอ๋อร์ เจ้าจำเอาไว้ โลกนี้คิดว่าข้าแข็งแกร่งที่สุด แต่อันที่จริง
แล้วเป็นท่านน้าเจ้าต่างหาก !” อ้าวคุนพูดขึ้น”หากไม่มีการสืบทอด
มาช่วย แม้แต่ข้าก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของท่านน้าเจ้าได้”
ราชามังกรจะเย่อหยิ่งขนาดไหนกัน ?
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังบอกว่า ไม่อาจจะเป็นคู่มือของหญิงสาวคนนี้
ได้ มันชัดแล้วว่านางน่ากลัวขนาดไหน !
หากไม่นับองค์ประกอบภายนอก นับแค่เรื่องความสามารถในการ
ต่อสู้เพียงอย่างเดียวแล้ว ไม่มีใครในโลกนี้ที่เป็นคู่มือของนางได้
สำหรับพวกระดับสูงสุดทั้งสี่ของมนุษย์ แม้แต่คุณสมบัติที่จะสู้กับ
นางก็ยังไม่มี….
“ทำไมเจ้าถึงไม่ไป” น้ำเสียงของนางฟังดูเย็นชาเช่นเคย ในเสียงของ
นางไม่มีอารมณ์แฝงอยู่เลยแม้แต่น้อย
อ้าวอู่เหยียนตัวสั่นและรีบอธิบายออกมา “พวกเขาเป็นมนุษย์ เราเป็น
มังกร แม้ว่าพวกเขาจะมีสายเลือดมังกรอยู่ในตัว แต่สุดท้ายพวกเขาก็
ยังถือว่าเป็นมนุษย์ ข้าไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับพวกเขา…”
เขาไม่กล้าที่จะโกหกน้าตัวเอง และเรื่องแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องโกหก
ด้วย
“เจ้าดูถูกมนุษย์งั้นรึ?” นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าคิดว่าเผ่ามังกร
นั้นสูงส่งงั้นรึ ?”
อ้าวอู่เหยียนอึ้ง แม้ว่าน้ำเสียงของนางจะไม่ได้เปลี่ยนไป แต่อ้าวอู่
เหยียนก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านางกำลังโกรธอยู่ สัญชาตญาณบอก
เขาว่า หากเขากล้ายอมรับ งั้นจุดจบมันต้องน่าอนาถแน่ ๆ !
“ไม่ ข้าไม่ได้คิดจะดูถูกมนุษย์ ข้าแค่คิดว่าเราเป็นเผ่าพันธุ์ที่แตกต่าง
กัน มันจะดีกว่าที่จะไม่เกี่ยวข้องกัน …” อ้าวอู่เหยียนกล้าที่จะยอมรับ
ว่าตัวเองดูถูกมนุษย์ แต่ต่อหน้าน้าท่านเขาแล้ว เขาได้แต่โกหก
ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้เดินทางไปมาในโลกมนุษย์มาหลายวันแล้ว และ
ได้ความรู้เกี่ยวกับมนุษย์กลับมาอย่างมาก มนุษย์ไม่ได้แย่แบบที่เขา
คิดเอาไว้ อย่างน้อยในหลาย ๆ ด้านเผ่ามังกรก็ไม่อาจจะเอามาเทียบ
ได้
หญิงสาวมองไปที่อ้าวอู่เหยียนและพูดขึ้น “จำสิ่งที่เจ้าพูดเอาไว้ให้ดี!”
“ได้ ข้าจะจำไว้ !”อ้าวอู่เหยียนปาดเหงื่อและแสดงสีหน้ายินดีออกมา
แต่เมื่อมองไปยังหญิงสาวผู้นั้น ใบหน้าดีใจก็ถูกแทนที่ด้วยความ
กังวลและหวาดกลัวขึ้นมาทันที
อันที่จริงเขาไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับท่านน้าของเขา นอกจากรู้ว่า
นางเป็นท่านน้าของเขาแล้ว และมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวแล้ว เขาก็
ไม่รู้อะไรเลย สำหรับอดีตของนางนั้นเขาไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่น้อย
ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการเข้าใจ แต่เขากลัวมากกว่า เขาเห็นฉากนั้น
ด้วยตาของตัวเอง ท่านน้าของเขาเคยพุ่งเข้าไปทำร้ายท่านพ่อของเขา
จนเลือดสาด แต่ถึงกระนั้น ท่านพ่อที่เป็นถึงราชามังกรของเผ่ามังกร
อันสูงส่ง ก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้นางเลย เหตุการณ์อันบ้าคลั่งใน
ครั้งนั้น อ้าวอู่เหยียนไม่มีทางลืมเลือนไปได้ตลอดชีวิต
บอกได้ว่าตอนที่เขายังเด็ก ท่านน้าของเขาได้สร้างแผลขึ้นมาในใจ
เขา อีกทั้งนางมักจะแสดงท่าทีดุร้ายออกมาโดยตลอดซึ่งทำให้เขา
กลัวจนแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ
คนอื่นอาจจะเห็นว่าเป็นหญิงสาวผู้งดงามและสูงส่ง แต่เขาเห็นแต่
ความบ้าคลั่งของนาง
ในสายตาของคนอื่นแล้ว นางคือเทพธิดา แต่ในสายตาของอ้าวอู่
เหยียนแล้ว นางคือคนบ้าที่แม้แต่ราชามังกรก็ยังต้องกลัว!
แน่นอน เทพธิดาก็กลายเป็นคนบ้าได้ ยังไงซะนางก็มีสายเลือดมังกร
สมมุติเทพอยู่ในตัว นางคือท่านน้าของเรา มันไม่อาจจะเปลี่ยนความ
จริงเรื่องนี้ได้
“เจ้ามายังทวีปป่ าหลายวันแล้ว เจ้าได้ยินเรื่องสุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
บ้างหรือไม่?” นางถามขึ้นมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น อ้าวอู่เหยียนก็รู้สึกดีขึ้นมา สุดท้ายก็มีอะไรดี ๆ
มาให้พูดบ้าง จุดที่สำคัญคือ แม้เขาจะไม่รู้ว่าจะหาข่าวเกี่ยวกับสุด
ยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิได้จากที่ไหน แต่เขากลับโชคดีที่ได้พบกับ
เซียนค่ายกลและราชาสัตว์อสูร รวมถึงได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่
“ท่านน้า ท่านมาได้ถูกเวลา ข้าอยากจะสอบถามท่านในเรื่องนี้ ข้า
อยากให้ท่านช่วย” อ้าวอู่เหยียนตื่นเต้นขึ้นมา “ไม่นานมานี้ข้าบังเอิญ
ไปพบกับเซียนค่ายกลและราชาสัตว์อสูร ข้าได้ยินที่พวกเขาพูดคุย
กัน”
หญิงสาวพยักหน้าตอบรับ สีหน้าของนางไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ดู
เหมือนว่านางจะไม่ได้สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
อ้าวอู่เหยียนยังคิดว่านางจะชมเขา หลังจากที่รอได้สักพักและเห็นว่า
นางไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาก็ผิดหวังขึ้นมานิด ๆ แต่ก็ยังคงเล่าต่อ
“ข้าได้ยินราชาสัตว์อสูรพูดว่า เจ้าสำนักได้สั่งให้เขามาเชิญระดับ
สูงสุดของมนุษย์ทั้งสี่คนนั่น ไปที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะ
พูดคุยเรื่องสำคัญกัน ตามที่ราชาสัตว์อสูรพูดมา เจ้าสำนักน่าจะเป็น
มนุษย์ที่แข็งแกร่งอย่างมาก จนแม้แต่….”
อ้าวอู่เหยียนตะกุกตะกักจนหญิงสาวต้องคิ้วขมวด “พูดมา !”
อ้าวอู่เหยียนตัวสั่น “เจ้าสำนักนั่น น่าจะแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่า
ท่านพ่อเลย !”
พ่อเขาเป็นใครกัน ?
ราชามังกร !
ราชามังกรที่ปกครองเผ่ามังกร คนที่ถือว่าแข็งแกร่งที่สุดในโลก !
แม้อ้าวอู่เหยียนจะรู้ดีว่า ท่านน้าเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าท่านพ่อ แต่
หากต้องสู้กันจริง ๆ แล้ว ผู้ชนะคงเป็นท่านพ่อของเขา เพราะท่าน
พ่อมีสมบัติของเผ่ามังกรและการสืบทอดที่เพิ่มพลังขึ้นมาในระดับที่
น่าทึ่ง !
แล้วมนุษย์จะทัดเทียมกับราชามังกรได้รึ?
“บางทีราชาสัตว์อสูรอาจจะพูดเกินจริง เรื่องความแข็งแกร่งของชาย
คนนั้น ยังไงซะพลังของท่านพ่อก็ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์จะมาทัดเทียมได้
ไม่ใช่รึ?” อ้าวอู่เหยียนพูดต่อ
หญิงสาวส่ายหน้า “ไม่เสมอไป”
อ้าวอู่เหยียนอึ้งและมองไปที่อีกฝ่าย “ท่านน้า ท่านหมายถึง…”
“มนุษย์ไม่ได้อ่อนแอแบบที่เจ้าคิด ตลอดหลายปีมานี้ มนุษย์มีอัจฉริยะ
กำเนิดมามากมาย รวมไปถึงยอดฝีมือระดับสูงสุดที่เคยทัดเทียมกับ
ราชามังกรได้” นางพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น “สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ของเผ่าสัตว์อสูร, อัจฉริยะของมนุษย์ คือตัวตนที่ทัดเทียมกับราชา
มังกรได้ ท่านพ่อของเจ้าก็เคยเกือบแพ้ให้กับมนุษย์ด้วย….”
“เป็นไปได้ยังไงกัน !” อ้าวอู่เหยียนถึงกับตะลึง
ในสายตาของเขาแล้ว ท่านพ่อเขาที่ควบคุมสมบัติของเผ่ามังกรและ
ได้รับการสืบทอดมา ต้องเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดโลก แม้แต่ท่าน
น้าเขา ต่อให้ทุ่มสุดตัวก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของท่านพ่อเขาได้ !
เขาไม่เชื่อว่ามนุษย์ที่อ่อนแอ กลับเป็นภัยต่อท่านพ่อเขาได้…
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่เคยได้ยินคนในเผ่าหรือท่านพ่อเขาพูดถึง
เรื่องนี้เลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไม่งั้นแล้วแม้ว่า
เขาจะทะนงตัว แต่เขาก็คงไม่มีทางดูถูกมนุษย์เช่นนี้
อ้าวอู่เหยียนเบิกตากว้างด้วยความตะลึง “มนุษย์นั่นเป็นใครกัน ?”
“ชายคนนั้นตายไปแล้ว ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะเป็นใคร” นางเงียบ
ไปก่อนจะพูดต่อ “เหตุผลที่ว่าทำไมข้าถึงได้บอกเจ้าเรื่องนี้ เพื่อให้
เจ้ารู้ว่าอย่าดูถูกมนุษย์ แม้ว่าเจ้าจะขึ้นเป็นราชามังกรในอนาคต และ
มีอำนาจควบคุมสมบัติของเผ่ามังกร แต่มันก็ไม่จำเป็นว่าเจ้าจะเป็นผู้
ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก…”
“ที่เผ่ามังกรยืนหยัดอยู่ได้ ไม่ใช่เพราะพึ่งพาพลังของราชามังกรเท่านั้น
แต่เป็นพลังของทั้งเผ่า!”
“มีเพียงการรวมพลังของทั้งเผ่าเท่านั้น เจ้าถึงจะสามารถรวบรวมพลัง
อำนาจมาไว้ในมือของตัวเองได้ และกลายเป็นราชาของเผ่ามังกรที่
สามารถสั่งการมังกรได้ทุกตัว!”
“ไม่งั้นแล้ว การขึ้นเป็นราชามังกรได้ด้วยพลังอันน้อยนิดก็ถือว่าไร้
ค่า!”
นางมองไปที่อ้าวอู่เหยียน “แม้ว่าท่านพ่อเจ้าจะเป็นคนเสแสร้ง แต่
ต้องยอมรับว่าในด้านนี้ ท่านพ่อของเจ้าทำได้ดีหรืออาจจะถือว่า
สมบูรณ์แบบเลยด้วยซ้ำ แต่เจ้า…หากเจ้ายังไม่ก้าวพ้นเงาของท่าน
พ่อออกมา เจ้าคงโดนแย่งตำแหน่งจากคนในเผ่า หึ ความเย่อหยิ่ง?
เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเย่อหยิ่งรึ?”
ชัดแล้วว่านี่เป็นคำด่า คำด่าที่บอกว่า ตอนนี้อ้าวอู่เหยียนเป็นเพียงแค่
ขยะ !
“เจ้าจะกินต่อหรือไม่?” ที่ทางเข้าร้าน หญิงสาวหน้าตางดงาม ถาม
ขึ้นมาโดยไม่สนใจอ้าวอู่เหยียนที่เศร้าอยู่
เมื่อได้ยินเสียงเย็นชาของนาง อ้าวอู่เหยียนก็หันกลับไปมองอาหารที่
เหลืออยู่บนโต๊ะ ก่อนจะลังเลและพึมพำออกมา “ไม่กินแล้ว”
“ดี งั้นไปกับข้า” นางพูดขึ้นด้วยสีหน้าเฉยชา
“ช้าก่อน” อ้าวอู่เหยียนรีบพูดขึ้นมา และหันไปถามพนักงานสาว
“เก็บเงินด้วย เท่าไหร่กัน ?”
พนักงานสาวได้สติกลับมา และตอบกลับด้วยความเคารพ “36,000
เหรียญ !”
อ้าวอู่เหยียนรีบหยิบเอาบัตรใบละหมื่นออกมาสามใบ และเหรียญ
มูลค่ากว่า 6,000 เหรียญออกมาส่งให้กับนาง
จากนั้นอ้าวอู่เหยียนก็เดินไปตรงหน้าหญิงสาวที่หน้าร้าน โดยไม่ได้
ปล่อยให้นางรอนาน ก่อนจะพูดขึ้น “ไปกันได้แล้ว ท่านน้า”
หญิงสาวมองไปที่อ้าวอู่เหยียนและมองไปที่พนักงานสาว นางละ
สายตากลับมา ก่อนจะเดินออกจากร้านไป
อ้าวอู่เหยียนเดินตามไปโดยไม่ลังเล
ร้านอาหารแห่งนี้เงียบอยู่สักพัก ทุกคนในร้านต่างก็มองไปตามทาง
ที่อ้าวอู่เหยียนและหญิงสาวคนนั้นเดินออกไป ทุกคนต่างก็อึ้งไปกับ
ความงามของนาง มันไม่เกินไปเลยที่จะบอกว่านางสูงส่งยิ่งกว่า
ราชินีของจักรวรรดิถัง ผู้ชายต้องหลงใหลนางไม่อาจจะละสายตาไป
จากนางได้
ไม่มีใครมองข้ามเสน่ห์ของนางได้ แม้แต่พวกระดับสูงสุดก็ตาม !
จนตอนที่ทั้งสองคนเดินออกไปได้สักพัก ร้านแห่งนี้ถึงกลับมาคึกคัก
ตามเดิม ทุกคนต่างก็พากันพูดถึงเรื่องนี้ด้วยความตื่นเต้น
“พระเจ้า นางช่างมีเสน่ห์เหลือล้น !”
“ข้าว่าข้าแทบหายใจไม่ได้เลย !”
“นางเป็นใครกัน? จากบรรยากาศรอบตัวแล้ว แม้แต่ราชินีของเราก็
ยังเทียบกับนางไม่ได้”
“คนแบบนี้หายาก นอกจากราชินีของเราแล้ว ก็ยังมีนางนี่แหละ!”
ต่อหน้าผู้หญิงที่งดงามแบบนี้ ทุกคนต่างก็รู้สึกว่าตัวเองต้องถ่อมตัว
ไม่มีใครพูดอะไรดังออกมาเลยแม้แต่น้อย เพราะกลัวว่ามันจะไป
รบกวนเทพธิดาผู้สูงส่งผู้นี้
นอกเมืองอู่อัน
หญิงสาวหยุดและมองมาที่อ้าวอู่เหยียน “เจ้าไปที่บ้านตระกูลอ้าวมา
หรือยัง ?”
“ยัง” อ้าวอู่เหยียนส่ายหน้า ต่อหน้าท่านน้าของเขาแล้ว นิสัยเย่อหยิ่ง
ที่เขาเคยมีกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย เขามีแต่ท่าทีระวังจนหากคน
อื่นมาเห็นเข้า คงไม่เชื่อว่าเขาเป็นองค์รัชทายาทของเผ่ามังกร
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า อ้าวอู่เหยียนเย่อหยิ่งยิ่งกว่าใครในโลกนี้ อย่าง
น้อยเขาก็ไม่เคยกลัวใคร ท่านพ่อของเขาเป็นถึงราชามังกร เขาเองก็
ได้รับความเคารพและความเกรงกลัวจากผู้อื่น ในบางครั้งเขาถึงกับ
กล้าไม่ฟังคำพูดของท่านพ่อ มีแค่ผู้หญิงตรงหน้าที่เขาเรียกว่าท่านน้า
เท่านั้น ที่ทำให้เขารู้สึกกลัวได้
ท่านพ่อเคยเล่าให้เขาฟังว่า ท่านน้าคือมังกรสมมุติเทพ ซึ่งมีพรสวรรค์
ที่สูงกว่าพ่อ !
“เหยียนเอ๋อร์ เจ้าจำเอาไว้ โลกนี้คิดว่าข้าแข็งแกร่งที่สุด แต่อันที่จริง
แล้วเป็นท่านน้าเจ้าต่างหาก !” อ้าวคุนพูดขึ้น”หากไม่มีการสืบทอด
มาช่วย แม้แต่ข้าก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของท่านน้าเจ้าได้”
ราชามังกรจะเย่อหยิ่งขนาดไหนกัน ?
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังบอกว่า ไม่อาจจะเป็นคู่มือของหญิงสาวคนนี้
ได้ มันชัดแล้วว่านางน่ากลัวขนาดไหน !
หากไม่นับองค์ประกอบภายนอก นับแค่เรื่องความสามารถในการ
ต่อสู้เพียงอย่างเดียวแล้ว ไม่มีใครในโลกนี้ที่เป็นคู่มือของนางได้
สำหรับพวกระดับสูงสุดทั้งสี่ของมนุษย์ แม้แต่คุณสมบัติที่จะสู้กับ
นางก็ยังไม่มี….
“ทำไมเจ้าถึงไม่ไป” น้ำเสียงของนางฟังดูเย็นชาเช่นเคย ในเสียงของ
นางไม่มีอารมณ์แฝงอยู่เลยแม้แต่น้อย
อ้าวอู่เหยียนตัวสั่นและรีบอธิบายออกมา “พวกเขาเป็นมนุษย์ เราเป็น
มังกร แม้ว่าพวกเขาจะมีสายเลือดมังกรอยู่ในตัว แต่สุดท้ายพวกเขาก็
ยังถือว่าเป็นมนุษย์ ข้าไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับพวกเขา…”
เขาไม่กล้าที่จะโกหกน้าตัวเอง และเรื่องแบบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องโกหก
ด้วย
“เจ้าดูถูกมนุษย์งั้นรึ?” นางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เจ้าคิดว่าเผ่ามังกร
นั้นสูงส่งงั้นรึ ?”
อ้าวอู่เหยียนอึ้ง แม้ว่าน้ำเสียงของนางจะไม่ได้เปลี่ยนไป แต่อ้าวอู่
เหยียนก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านางกำลังโกรธอยู่ สัญชาตญาณบอก
เขาว่า หากเขากล้ายอมรับ งั้นจุดจบมันต้องน่าอนาถแน่ ๆ !
“ไม่ ข้าไม่ได้คิดจะดูถูกมนุษย์ ข้าแค่คิดว่าเราเป็นเผ่าพันธุ์ที่แตกต่าง
กัน มันจะดีกว่าที่จะไม่เกี่ยวข้องกัน …” อ้าวอู่เหยียนกล้าที่จะยอมรับ
ว่าตัวเองดูถูกมนุษย์ แต่ต่อหน้าน้าท่านเขาแล้ว เขาได้แต่โกหก
ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้เดินทางไปมาในโลกมนุษย์มาหลายวันแล้ว และ
ได้ความรู้เกี่ยวกับมนุษย์กลับมาอย่างมาก มนุษย์ไม่ได้แย่แบบที่เขา
คิดเอาไว้ อย่างน้อยในหลาย ๆ ด้านเผ่ามังกรก็ไม่อาจจะเอามาเทียบ
ได้
หญิงสาวมองไปที่อ้าวอู่เหยียนและพูดขึ้น “จำสิ่งที่เจ้าพูดเอาไว้ให้ดี!”
“ได้ ข้าจะจำไว้ !”อ้าวอู่เหยียนปาดเหงื่อและแสดงสีหน้ายินดีออกมา
แต่เมื่อมองไปยังหญิงสาวผู้นั้น ใบหน้าดีใจก็ถูกแทนที่ด้วยความ
กังวลและหวาดกลัวขึ้นมาทันที
อันที่จริงเขาไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับท่านน้าของเขา นอกจากรู้ว่า
นางเป็นท่านน้าของเขาแล้ว และมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวแล้ว เขาก็
ไม่รู้อะไรเลย สำหรับอดีตของนางนั้นเขาไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่น้อย
ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการเข้าใจ แต่เขากลัวมากกว่า เขาเห็นฉากนั้น
ด้วยตาของตัวเอง ท่านน้าของเขาเคยพุ่งเข้าไปทำร้ายท่านพ่อของเขา
จนเลือดสาด แต่ถึงกระนั้น ท่านพ่อที่เป็นถึงราชามังกรของเผ่ามังกร
อันสูงส่ง ก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้นางเลย เหตุการณ์อันบ้าคลั่งใน
ครั้งนั้น อ้าวอู่เหยียนไม่มีทางลืมเลือนไปได้ตลอดชีวิต
บอกได้ว่าตอนที่เขายังเด็ก ท่านน้าของเขาได้สร้างแผลขึ้นมาในใจ
เขา อีกทั้งนางมักจะแสดงท่าทีดุร้ายออกมาโดยตลอดซึ่งทำให้เขา
กลัวจนแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ
คนอื่นอาจจะเห็นว่าเป็นหญิงสาวผู้งดงามและสูงส่ง แต่เขาเห็นแต่
ความบ้าคลั่งของนาง
ในสายตาของคนอื่นแล้ว นางคือเทพธิดา แต่ในสายตาของอ้าวอู่
เหยียนแล้ว นางคือคนบ้าที่แม้แต่ราชามังกรก็ยังต้องกลัว!
แน่นอน เทพธิดาก็กลายเป็นคนบ้าได้ ยังไงซะนางก็มีสายเลือดมังกร
สมมุติเทพอยู่ในตัว นางคือท่านน้าของเรา มันไม่อาจจะเปลี่ยนความ
จริงเรื่องนี้ได้
“เจ้ามายังทวีปป่ าหลายวันแล้ว เจ้าได้ยินเรื่องสุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
บ้างหรือไม่?” นางถามขึ้นมา
เมื่อได้ยินแบบนั้น อ้าวอู่เหยียนก็รู้สึกดีขึ้นมา สุดท้ายก็มีอะไรดี ๆ
มาให้พูดบ้าง จุดที่สำคัญคือ แม้เขาจะไม่รู้ว่าจะหาข่าวเกี่ยวกับสุด
ยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิได้จากที่ไหน แต่เขากลับโชคดีที่ได้พบกับ
เซียนค่ายกลและราชาสัตว์อสูร รวมถึงได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่
“ท่านน้า ท่านมาได้ถูกเวลา ข้าอยากจะสอบถามท่านในเรื่องนี้ ข้า
อยากให้ท่านช่วย” อ้าวอู่เหยียนตื่นเต้นขึ้นมา “ไม่นานมานี้ข้าบังเอิญ
ไปพบกับเซียนค่ายกลและราชาสัตว์อสูร ข้าได้ยินที่พวกเขาพูดคุย
กัน”
หญิงสาวพยักหน้าตอบรับ สีหน้าของนางไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ดู
เหมือนว่านางจะไม่ได้สนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
อ้าวอู่เหยียนยังคิดว่านางจะชมเขา หลังจากที่รอได้สักพักและเห็นว่า
นางไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาก็ผิดหวังขึ้นมานิด ๆ แต่ก็ยังคงเล่าต่อ
“ข้าได้ยินราชาสัตว์อสูรพูดว่า เจ้าสำนักได้สั่งให้เขามาเชิญระดับ
สูงสุดของมนุษย์ทั้งสี่คนนั่น ไปที่ยอดเขาแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่าจะ
พูดคุยเรื่องสำคัญกัน ตามที่ราชาสัตว์อสูรพูดมา เจ้าสำนักน่าจะเป็น
มนุษย์ที่แข็งแกร่งอย่างมาก จนแม้แต่….”
อ้าวอู่เหยียนตะกุกตะกักจนหญิงสาวต้องคิ้วขมวด “พูดมา !”
อ้าวอู่เหยียนตัวสั่น “เจ้าสำนักนั่น น่าจะแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่า
ท่านพ่อเลย !”
พ่อเขาเป็นใครกัน ?
ราชามังกร !
ราชามังกรที่ปกครองเผ่ามังกร คนที่ถือว่าแข็งแกร่งที่สุดในโลก !
แม้อ้าวอู่เหยียนจะรู้ดีว่า ท่านน้าเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าท่านพ่อ แต่
หากต้องสู้กันจริง ๆ แล้ว ผู้ชนะคงเป็นท่านพ่อของเขา เพราะท่าน
พ่อมีสมบัติของเผ่ามังกรและการสืบทอดที่เพิ่มพลังขึ้นมาในระดับที่
น่าทึ่ง !
แล้วมนุษย์จะทัดเทียมกับราชามังกรได้รึ?
“บางทีราชาสัตว์อสูรอาจจะพูดเกินจริง เรื่องความแข็งแกร่งของชาย
คนนั้น ยังไงซะพลังของท่านพ่อก็ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์จะมาทัดเทียมได้
ไม่ใช่รึ?” อ้าวอู่เหยียนพูดต่อ
หญิงสาวส่ายหน้า “ไม่เสมอไป”
อ้าวอู่เหยียนอึ้งและมองไปที่อีกฝ่าย “ท่านน้า ท่านหมายถึง…”
“มนุษย์ไม่ได้อ่อนแอแบบที่เจ้าคิด ตลอดหลายปีมานี้ มนุษย์มีอัจฉริยะ
กำเนิดมามากมาย รวมไปถึงยอดฝีมือระดับสูงสุดที่เคยทัดเทียมกับ
ราชามังกรได้” นางพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น “สุดยอดสัตว์อสูรศักด์ิสิทธ์ิ
ของเผ่าสัตว์อสูร, อัจฉริยะของมนุษย์ คือตัวตนที่ทัดเทียมกับราชา
มังกรได้ ท่านพ่อของเจ้าก็เคยเกือบแพ้ให้กับมนุษย์ด้วย….”
“เป็นไปได้ยังไงกัน !” อ้าวอู่เหยียนถึงกับตะลึง
ในสายตาของเขาแล้ว ท่านพ่อเขาที่ควบคุมสมบัติของเผ่ามังกรและ
ได้รับการสืบทอดมา ต้องเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดโลก แม้แต่ท่าน
น้าเขา ต่อให้ทุ่มสุดตัวก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของท่านพ่อเขาได้ !
เขาไม่เชื่อว่ามนุษย์ที่อ่อนแอ กลับเป็นภัยต่อท่านพ่อเขาได้…
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาไม่เคยได้ยินคนในเผ่าหรือท่านพ่อเขาพูดถึง
เรื่องนี้เลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ไม่งั้นแล้วแม้ว่า
เขาจะทะนงตัว แต่เขาก็คงไม่มีทางดูถูกมนุษย์เช่นนี้
อ้าวอู่เหยียนเบิกตากว้างด้วยความตะลึง “มนุษย์นั่นเป็นใครกัน ?”
“ชายคนนั้นตายไปแล้ว ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะเป็นใคร” นางเงียบ
ไปก่อนจะพูดต่อ “เหตุผลที่ว่าทำไมข้าถึงได้บอกเจ้าเรื่องนี้ เพื่อให้
เจ้ารู้ว่าอย่าดูถูกมนุษย์ แม้ว่าเจ้าจะขึ้นเป็นราชามังกรในอนาคต และ
มีอำนาจควบคุมสมบัติของเผ่ามังกร แต่มันก็ไม่จำเป็นว่าเจ้าจะเป็นผู้
ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก…”
“ที่เผ่ามังกรยืนหยัดอยู่ได้ ไม่ใช่เพราะพึ่งพาพลังของราชามังกรเท่านั้น
แต่เป็นพลังของทั้งเผ่า!”
“มีเพียงการรวมพลังของทั้งเผ่าเท่านั้น เจ้าถึงจะสามารถรวบรวมพลัง
อำนาจมาไว้ในมือของตัวเองได้ และกลายเป็นราชาของเผ่ามังกรที่
สามารถสั่งการมังกรได้ทุกตัว!”
“ไม่งั้นแล้ว การขึ้นเป็นราชามังกรได้ด้วยพลังอันน้อยนิดก็ถือว่าไร้
ค่า!”
นางมองไปที่อ้าวอู่เหยียน “แม้ว่าท่านพ่อเจ้าจะเป็นคนเสแสร้ง แต่
ต้องยอมรับว่าในด้านนี้ ท่านพ่อของเจ้าทำได้ดีหรืออาจจะถือว่า
สมบูรณ์แบบเลยด้วยซ้ำ แต่เจ้า…หากเจ้ายังไม่ก้าวพ้นเงาของท่าน
พ่อออกมา เจ้าคงโดนแย่งตำแหน่งจากคนในเผ่า หึ ความเย่อหยิ่ง?
เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเย่อหยิ่งรึ?”
ชัดแล้วว่านี่เป็นคำด่า คำด่าที่บอกว่า ตอนนี้อ้าวอู่เหยียนเป็นเพียงแค่
ขยะ !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบเจ้าสำนัก