ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 103

“ทำไมนักพรตมนุษย์ถึงรู้จักที่นี่ด้วย!”

ราชาปีกเงินตกใจเมื่อเห็นพวกอันหลินปรากฏตัว

แต่เพียงชั่วครู่มันก็สงบลง

สัมผัสจากลมปราณแล้ว ระดับพลังยุทธ์ที่สูงที่สุดของนักพรตมนุษย์เหล่านี้ ก็แค่กายแห่งมรรคขั้นสิบเท่านั้น

แต่มันกับกบยักษ์บงกชล้วนเป็นสัตว์ภูตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลาง จะกลัวพวกเขาได้อย่างไร

“พวกเขามาที่นี่เท่ากับรนหาที่ตาย!” ราชาปีกเงินแสยะยิ้ม

เมื่อมันโบกมือ พลังปราณทั่วฟ้าดินก็ซัดสาด ใบมีดลมอหังการมากมายก็พุ่งออกมา

อันหลินปล่อยหมัดสะเทือนขุนเขาอีกครา กระแทกใบมีดลมเหล่านั้นจนแหลกละเอียด แต่ก็ยังมีตกหล่น

“สหายลั่ว ลุยสิ!” อันหลินตะโกนลั่น

ลั่วจื่อผิงกัดฟันก้าวออกไปข้างหน้าสุด หมัดทั้งสองข้างปล่อยลำแสงสีแดงโจมตีใบมีดลม

ตึงๆๆ

หลังหมัดของเขาถูกใบมีดลมกระแทกแล้ว ร่างกายก็ถอยหลังกรูดประหนึ่งถูกโจมตีอย่างรุนแรง

ราชาปีกเงินพรั่นใจ คาดไม่ถึงว่าการโจมตีของมัน จะถูกนักพรตกายแห่งมรรคเหล่านี้ขัดขวาง

ขณะนั้นเอง ซุนเซิ่งเหลียน เหมียวเถียน จงหย่งเหยียน ทั้งสามคนมายืนอยู่ตรงหน้าราชาปีกเงิน ปล่อยพลังเซียนที่แก่กล้านานาชนิด ถ่วงเวลาราชาปีกเงินได้ชั่วครู่

เซวียจั๋วหมิงนำสมาชิกไม่กี่คนของกลุ่มล่าสัตว์ ฉวยโอกาสพุ่งตัวไปหาต้นภูตชิงเสวียน

“กบบงกช!” ราชาปีกเงินเห็นดังนั้นก็ตะโกนลั่น

กบยักษ์บงกชที่แปลงร่างเป็นชายผิวดำกระทืบเท้า ผิวดินทรุดเป็นหลุมใหญ่ ร่างพุ่งไปหาเซวียจั๋วหมิงประหนึ่งลูกระเบิด

“หัวหน้าระวัง!” สมาชิกคนหนึ่งร้องเสียงหลง

เซวียจั๋วหมิงหลบไม่ได้ ยกขวานคู่ขึ้นแล้วฟันใส่กบยักษ์บงกชทันที

“ฝ่ามือกบ!”

กบยักษ์บงกชดันฝ่ามือออกไป ขวานด้ามใหญ่ถูกตบจนแตกละเอียด แรงอันน่ากลัวสะเทือนจนเซวียจั๋วหมิงลอยออกไปพร้อมกับกระอักเลือด

“อ๊บ!” จู่ๆ กบยักษ์บงกชก็ร้องขึ้นมา

คลื่นเสียงทำให้อากาศสั่นระริก สะเทือนสมาชิกที่เหลือหลายคนจนกระเด็น

“หึ กระจอกงอกง่อยอย่างพวกเจ้า คิดจะทำลายแนวป้องกันของข้าหรือ ฝันไปเถอะ!”

กบยักษ์ฉีกยิ้ม ใบหน้าเปี่ยมด้วยความเหยียดหยาม

ทว่าในตอนนั้นเอง อันหลินก็พุ่งมา เงื้อกระบี่พิชิตมารขึ้นจะฟันกบยักษ์บงกช

“กระบี่พิฆาตมิติ!”

เขาเงื้อกระบี่ขึ้นแล้วฟันลงมาเป็นแนวตั้ง

“หึ เพลงกระบี่ขยะ คิดว่าข้ามองไม่ออกหรือ ข้าจะตบมันให้แตกกระจายภายในฝ่ามือเดียว ฝ่ามือกบ!”

กบยักษ์บงกชใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างตบกระบี่สีดำ

หลังจากสิ้นสุดเสียง ‘ชิ้ง’ มือของกบก็หัก…

“อ๊บๆ ๆ…!”

ใบหน้าของกบยักษ์บงกชเต็มไปด้วยความหวาดกลัว กรีดร้องไม่ขาดสาย

อันหลินไม่พูดมากความ ยกกระบี่พิชิตมารไปจ่อที่ลำคอของกบยักษ์บงกช

“อ๊บ!”

กบยักษ์บงกชกลัวแล้วจริงๆ กระโดดถอยหลังโดยที่ไม่สนใจอะไร เมื่อกระโดดก็สูงร่วมร้อยเมตร

จากนั้น…

อันหลินก็ใช้ความเร็วดุจสายฟ้าฟาด เด็ดผลเซียนเก้าลูกจากต้นภูตชิงเสวียนแล้วเก็บเข้าไปในแหวนมิติ

“สำเร็จ! ภารกิจเสร็จสิ้น!”

อันหลินยิ้มร่า เริ่มตะโกนเสียงดัง

กบยักษ์บงกชเพิ่งได้สติ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “พวกเจ้าไม่มีใครรอดแน่!”

พวกลั่วจื่อผิงต้านทานไม่ไหวมานานแล้ว บัดนี้ถอยหลังไม่หยุด

พายุหมุนคมกระบี่ห้าสายปิดล้อมพวกอันหลินไว้ จากนั้นก็หดตัวเข้าใกล้ศูนย์กลาง เห็นได้ชัดว่าจะใช้คมกระบี่แห่งลมบดขยี้พวกเขาทั้งหมดให้แหลกละเอียด

กบยักษ์บงกชก็เริ่มคืนร่าง เมื่อมันอ้าปาก ก็มีระเบิดอัดอากาศที่แฝงด้วยอานุภาพที่น่ากลัวออกมาจากปาก ยิงใส่พวกอันหลิน

“แม้กระบี่ของเจ้าจะคมมากแล้วอย่างไร ไม่เข้าใกล้เจ้าเป็นพอ โจมตีระยะไกลก็สังหารเจ้าได้เหมือนกับ อ๊บ!”

กบยักษ์บงกชมองอันหลิน ดวงตามีความเกลียดชัง หนี้แค้นที่ถูกตัดแขนจำต้องชำระ!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน