ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 102
ตอนที่ 102 ไต้อ๋องสั่งให้ข้ามาลาดตระเวน
เมื่อลั่วจื่อผิงได้ยินประโยคนี้หน้าก็พลันซีดเผือด
ให้เขาจัดการราชาวานรงั้นหรือ แน่ใจว่าไม่ใช่ราชาวานรจัดการเขา
“ฮ่าๆ ๆ ข้าแค่ล้อเล่น ไยต้องเครียดขนาดนั้น”
อันหลินเห็นปฏิกิริยาของลั่วจื่อผิง ก็พูดอย่างเริงร่า
เดิมทีเขาแค่อยากทำให้บรรยากาศครื้นเครงก็เท่านั้น ใครจะรู้ว่าลั่วจื่อผิงจะคิดจริง
“ฟู่…พี่อัน พูดแต่ทีแรกสิ อย่าทำให้ข้าตกใจได้ไหม หัวใจดวงน้อยๆ ของข้ารับไม่ไหวหรอกนะ” ลั่วจื่อผิงลูบหน้าอกกำยำของตัวเองด้วยท่าทางหวาดผวา
อีกสามคนกลับถอนหายใจอย่างนึกเสียดาย
เสียดายนัก ทำไมเป็นแค่การล้อเล่นนะ…
“เหอะๆ สหายอันหลินช่างมีอารมณ์ขันเสียจริง” ชายชุดหนังแค่นยิ้ม
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ดูฝืนอย่างยิ่งของชายชุดหนัง อันหลินก็หงุดหงิดใจเล็กน้อย เขาสร้างบรรยากาศไม่สำเร็จงั้นเหรอ
…
หลังทุกคนได้พักผ่อนแล้ว ก็เริ่มออกเดินทางไปยังภูเขาวิเศษที่ชายฉกรรจ์กล่าวถึง
จากการไถ่ถาม อันหลินได้ทราบว่าชายชุดหนังคนนั้นชื่อเซวียนจั๋วหมิง เป็นหัวหน้ากลุ่มล่าสัตว์กลุ่มนี้ ระดับพลังยุทธ์กายแห่งมรรคขั้นสิบเช่นกัน
เดิมทีกลุ่มล่าสัตว์มีสมาชิกทั้งหมดยี่สิบคน นับว่าเป็นกลุ่มล่าสัตว์ที่มากความสามารถในเมืองติ้งอัน
แต่พบเจอกับยุงยักษ์ดูดเลือดเป็นฝูง กลุ่มล่าสัตว์สูญเสียอย่างมหาศาล ตอนนี้เหลือเพียงหกคน
การตายของพวกพ้องทำให้สมาชิกกลุ่มล่าสัตว์จมกับความเศร้า ตลอดทางไม่ค่อยพูดค่อยจามากนัก
ภูเขาวิเศษลูกนั้นอยู่ลึกเข้าไปในบึง บึงแห่งนี้เป็นกำแพงธรรมชาติที่ทำให้นักพรตมากมายหยุดเดิน และเป็นเพราะเหตุนี้เอง ผลเซียนเหล่านั้นถึงเจริญเติบโตได้อย่างราบรื่น
ณ ตีนเขาวิเศษ วานรถือกระบี่ตัวหนึ่งร้องเพลงขับขานอย่างบันเทิงใจ “ไต้อ๋องให้ข้ามาลาดตระเวน ข้าจะท่องโลกมนุษย์สักครา ตีกลองของข้า ตีฆ้องของข้า ให้ชีวิตเต็มไปด้วยท่วงทำนอง! ไต้อ๋องให้ข้ามาลาดตระเวน จับพระรูปนั้นมาเป็นมื้อเย็น…”
จากนั้น…
วานรก็เห็นชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งปรากฏตัว ปิดล้อมมันไว้ จึงแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมา
เมื่อวานรถูกล้อม ใบหน้าก็ไร้ความกลัวเกรง กลับกันมันยกกระบี่ขึ้นตั้งท่าอย่างดงาม
“เจี๊ยก! ปีศาจจากแห่งหนใด อาจหาญมาเหิมเกริมที่เขาดอกผล!”
อันหลินก้าวออกมา ประกายสีทองฉายวาบในดวงตา เปิดวิชาแห่งอานุภาพ!
จากนั้น วานรก็สั่นระริก ใบหน้าฉายความหวาดกลัว ราวกับเห็นอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เป็นที่สุด
ตุบ!
วานรคุกเข่าร้องลั่นว่า “ใต้ๆ ๆ…เท้า ขอร้องท่านไว้ชีวิตข้าเถอะ!”
อันหลินกระแอมไอ “ไว้ชีวิตเจ้าได้ แต่บอกความลับของเขาดอกผลที่เจ้ารู้มาให้หมด”
วานรได้ฟังก็ออกอาการขัดขืน แต่เมื่อมันเห็นประกายสีทองในดวงตาของอันหลิน ก็ตกใจกลัวจนพรั่งพรูทุกอย่างที่รู้ออกมาทันที
คนในกลุ่มล่าสัตว์เห็นอันหลินถลึงตาใส่วานร ก็ทำให้ศัตรูเป็นฝ่ายเผยความลับออกมาเอง จึงอดตกใจไม่ได้ ความนับถือที่อยู่ในแววตายามมองอันหลินเพิ่มขึ้นเล็กน้อย
มีเพียงสมาชิกสี่คนของกลุ่มที่คิดว่าควรเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว แม้แต่บุคคลระดับหวนสู่ความว่างเปล่า ลูกพี่อันหลินก็สังหารได้ ฝีมือแค่นี้ไม่มีอะไรน่าแปลกเลย
หลังจากที่ถูกคนซักถามแล้ว มันก็สลบเหมือดไป
“รอต่อไปไม่ได้แล้ว พวกเจ้าจำต้องรีบไปทันที!” ใบหน้าของเซวียจั๋วหมิงมีอาการร้อนใจ
พวกเขาได้รับข้อมูลที่ระทึกขวัญมาก นั่นก็คือผลเซียนจะถูกกินแล้ว!
วันนี้มีราชาวัวตนหนึ่งมาเยือนเขาดอกผล จะร่วมแบ่งปันผลเซียนกับราชาวานรอัปลักษณ์!
ทุกคนต่างก็พยักหน้าอย่างจริงจัง จะปล่อยให้พวกมันแย่งเนื้อที่จวนจะได้มาครองไปไม่ได้
บนเขาดอกผลมีพลังปราณหนาแน่น เป็นภูเขาวิเศษที่ได้รับการหล่อเลี้ยงจากฟ้าดินอย่างแท้จริง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม