ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 101
ตอนที่ 101 ไม่มีตัวไหนเก่งเลย
อันหลินสะกดกลั้นความไม่สบอารมณ์แล้วเดินหน้าต่อ
ซากงูด้านหลังพวกเขา จะถูกทหารสักนายจัดการเอง
ระหว่างนั้น พวกเขาก็เจอกับเสือลายพาดกลอนตัวเขื่อง กิ้งก่าสีรุ้งที่แผ่ไอพิษทั้งตัว และแรดยักษ์สูงสามจั้ง
สัตว์ประหลาดที่แลดูดุร้ายเหล่านี้ ล้วนถูกพวกอันหลินกวาดล้างมาตลอดทาง ไม่มีแรงต้านทานเลยแม้แต่นิด
“เฮ้อ ไม่มีตัวที่เก่งเลยสักตัว”
ลั่วจื่อผิงยืดร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม พูดอย่างไม่ชอบใจมากนัก
“เหอะๆ หากว่าเจอสัตว์ภูต ก็ขอให้สหายลั่วแสดงฝีมือด้วยนะ” จงหย่งเหยียนยิ้มบางๆ แต่ใบหน้ากลับเจือความถากถาง
“อืม เมื่อถึงตอนนั้นลูกพี่อันไม่ต้องลงมือ ข้าจะขอดูหน่อยว่าสหายลั่วจะเก่งขนาดไหน” เหมียวเถียนพูดพลางขมวดคิ้ว
“เห็นด้วย!” ซุนเซิ่งเหลียนมองลั่วจื่อพิงด้วยสายตาเย็นเยือก ผงกหัวพูด
ลั่วจื่อผิงที่ถูกทั้งสามคนรุมโจมตีหน้าแดงก่ำ เริ่มขอโทษขอโพยอันหลิน “ขอโทษนะพี่อัน ข้าไม่ควรโอ้อวดต่อหน้าเจ้า!”
อันหลิน “…”
ให้ตายเถอะ! โยงมาถึงเราอีกแล้วเหรอ
ฉันทำอะไรผิดไปนะ!
นี่เป็นเพียงปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ทุกคนเดินทางข้ามป่าข้ามเขาต่อไป
เป้าหมายสังหารสัตว์ประหลาดคนละสามสิบกว่าตัวภายในครึ่งเดือน
เมื่อแบ่งสรรแล้ว ฆ่าสัตว์ประหลาดวันละสิบกว่าตัวก็บรรลุเป้าหมายแล้ว
แต่ทุกคนต้องไม่พอใจกับเป้าหมายที่ตั้งไว้เป็นแน่ เพราะนี่เป็นการทดสอบประจำปี หากว่าทำภารกิจได้เกินเป้าหมายละก็ สำนักจะมีรางวัลให้!
แม้อันหลินจะไม่แยแสรางวัลพวกนั้นมากนัก แต่สมาชิกของเขากลับคาดหวังเป็นอย่างยิ่ง
ด้วยเหตุนี้ สมาชิกจึงได้กำหนดหลังหารือกันว่า เป้าหมายในตอนนี้คือ สังหารสัตว์ประหลาดยี่สิบตัวต่อวัน!
ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงบึงแห่งหนึ่ง
ที่นี่มากด้วยแมลงมีพิษ เหมียวเถียนกับซุนเซิ่งเหลียนเกลียดที่แบบนี้อย่างออกนอกหน้า ต่างก็ย่นคิ้วเล็กน้อย
“ลูกพี่อัน เราเดินอ้อมกันเถอะ ที่นี่สกปรกนัก!”
เหมียวเถียนทำปากจู๋ โบกมือเป็นพัลวัน ขับไล่ยุงดูดเลือดที่บินวนเวียนรอบกาย
อันหลินเองก็คิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องลุยน้ำ ขณะที่กำลังจะตกลง พลันมีเสียงดังสนั่นของการต่อสู้ดังแว่วมาจากบริเวณที่ห่างจากหนองบึง
“เอ๊ะ มีบางอย่างข้างหน้า เราไปดูกันเถอะ!”
คนทั้งยี่สิบกลุ่มแยกย้ายกันเดินทาง
ตามหลักแล้ว เส้นทางของพวกเขาไม่มีทางพบเจอสมาชิกกลุ่มอื่น
ด้วยเหตุนี้ การต่อสู้ที่อยู่ข้างหน้าจึงทำให้เขาเกิดความสนใจไม่น้อย
เมื่อสมาชิกได้ยินหัวหน้าลั่นวาจา ก็พยักหน้าเป็นจริงเป็นจัง จากนั้นเดินตามหลังอันหลิน มุ่งหน้าไปทางสมรภูมิรบ
ตูม
ลูกไฟระเบิดทันใด
ยุงดูดเลือดขนาดหนึ่งจั้งตัวหนึ่งถูกแรงระเบิดทำให้ล่าถอย แต่ยุงยักษ์อีกตัวกลับบินเข้าไปด้านหลังของคนคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว ปากแหลมคมปานกระบี่ทิ่มแทงตัวเขา
“เฉินเต๋อ!”
ชายฉกรรจ์ที่สวมชุดหนังสัตว์ร้องลั่น
ชายคนที่ถูกยุงยักษ์โจมตีเบิกตากว้าง ร่างกายเหี่ยวแห้งทันตา ถูกดูดเลือดจนกลายเป็นมนุษย์ตากแห้งในพริบตา
ยุงยักษ์ที่อิ่มหนำแล้วชักปากออกแล้วบินกลางอากาศ จากนั้นจดจ้องอีกหกคนบนพื้นดินต่อ
บนผิวดิน มีบุรุษที่ถูกดูดเลือดจนแห้งกว่าสิบชีวิตแล้ว
แต่บนนภา มีสัตว์ประหลาดยุงยักษ์อีกสิบกว่าตัว…
“หัวหน้า เราหนีกันเถอะ…”
ชายถือกระบี่คนหนึ่งเห็นพวกพ้องถูกดูดเลือดไปทีละคน ก็พูดด้วยร่างกายสั่นเทิ้ม
“หนีงั้นหรือ! เจ้าหนียุงพวกนี้ทันหรือ” นัยน์ตาของชายฉกรรจ์ที่สวมชุดหนังฉายความโกรธแค้น พูดเสียงกร้าวว่า “ต่อให้ต้องตาย ข้าก็จะลากยุงพวกนี้ไปด้วย!”
ยุงดูดเลือดตัวหนึ่งบินโฉบมา ยื่นปากแหลมคมออกมาจะทะลวงหัวใจของชายชุดหนัง
ขณะนั้นเอง ชายคนนั้นก็ถูกยุงยักษ์สองตัวทะลวงแผ่นหลัง!
“หัวหน้า!”
สมาชิกที่เหลือต่างก็ถูกยุงก่อกวน เมื่อเห็นหัวหน้าถูกยุงโจมตี ก็ทำได้เพียงตะโกนลั่นอย่างตื่นตระหนก
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม