ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 135

หากไม่ใช่เพราะต้องช่วยปรุงยาเซียนห้าเม็ดให้อันหลิน หยินสี่คงได้ยกไม้กวาดฟาดเจ้าคนประสาทสองคนตรงหน้านี้จนกระเด็นแน่

นักพรตน้อยกลับจากการเก็บสมุนไพร

แหวนมิติส่องแสง สมุนไพรนานาชนิดกองอยู่บนพื้นราวกับเนินเขา แผ่กระจายคลื่นพลังที่ยิ่งใหญ่

หยินสี่เพียงอยากส่งคู่หูคู่นี้ไปให้ไวที่สุด จึงสะบัดเสื้อ ทำให้สมุนไพรทั้งหมดเริ่มลอยขึ้นมา

จากนั้นเมื่อเขาอ้าปากแล้วพ่น เปลวไฟสีม่วงก็ลอยอยู่กลางอากาศ แผ่ปกคลุมสมุนไพรทั้งหมดเอาไว้

ดูจากท่าทางแล้ว เขาตั้งใจจะปรุงยาเซียนห้าเม็ดพร้อมกันในอึดใจเดียว!

อันหลินมองฉากนี้ตาค้าง เมื่อไต้ซือลงมือ ไม่มีสิ่งใดที่ทำไม่ได้

ได้เห็นหยินสี่ปรุงยาห้าเม็ดพร้อมกัน แถมยังเป็นยาเซียนถึงห้าเม็ด เป็นโอกาสที่หายากอย่างยิ่ง เขาไม่มีทางพลาดโอกาสที่ดีเยี่ยมเช่นนี้เด็ดขาด

หยินสี่เริ่มปรุงยาแล้ว เห็นเขายกมือยกไม้ ราวกับกำลังร่ายรำ และสมุนไพรกลางอากาศก็เริ่มเคลื่อนไหว ไฟสีม่วงดุจดั่งมีชีวิตอย่างไรอย่างนั้น เปลวไฟแทรกซึมเข้าไปในสมุนไพร ค่อยๆ ดึงเอาส่วนสำคัญของสมุนไพรออกมาทีละเล็กละน้อย

อันหลินพยักหน้ารัวอยู่อีกมุมหนึ่ง ซ้ำยังลอบให้คะแนนในใจด้วย

การบังคับเปลวไฟคะแนนเต็ม

การควบคุมสมุนไพรเก้าคะแนน

ท่วงท่าร่ายรำติดลบ

…

ผ่านไปครู่หนึ่ง

“หลอมรวม!”

หยินสี่ตะโกนลั่น

ทันใดนั้น ไฟสีม่วงแผดเผา แสงสว่างโชติช่วง

ยาเซียนสีเขียวแวววาวห้าเม็ดปรากฏให้เห็นกลางอากาศ กลิ่นอายพลังปราณอันเข้มข้นอย่างยิ่งเริ่มตลบอบอวลไปทั่ว ทำให้ทุกครั้งที่หายใจราวกับเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานอันไร้ที่สิ้นสุด

“ไป!” หยินสี่สะบัดแขนเสื้อ ยาเซียนก็ลอยไปหาอันหลิน

อันหลินรับยาเซียนห้าเม็ดมาอย่างตื่นเต้น ประคองไว้อย่างหวงแหน

จากนั้นเขาก็หยิบหินวิญญาณนับสี่แสนก้อนออกมาจากแหวนมิติแล้ววางลงบนพื้น

โชคดีที่พื้นที่ปรุงยากว้างขวางมาก มิเช่นนั้นหินวิญญาณกองเป็นภูเขาคงจะอัดแน่นจนห้องนี้ระเบิดเป็นแน่

ขณะที่หยินสี่เก็บหินวิญญาณใส่แหวนมิติ ก็เห็นอันหลินส่งยาเซียนเข้าปาก

เขาพูดอย่างตกใจว่า “เจ้าจะกินตอนนี้เลยหรือ!”

อันหลินกะพริบตาปริบๆ พูดอย่างสงสัยว่า “ไม่ได้หรือ”

ใบหน้ากลมมนของหยินสี่ชะงัก กระแอมเล็กน้อย “ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ เพียงแต่ว่าก่อนกิน เจ้าไม่ต้องหาสถานที่เงียบสงบแล้วค่อยนั่งสมาธิอะไรเทือกนั้นหรือ”

เฉกเช่นการทานอาหารอันโอชะอย่างยิ่ง ลิ้มรสท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ดีงามกับลิ้มรสท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่วุ่นวาย ความรู้สึกมันแตกต่างกัน

อันหลินส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก ข้าคิดว่าที่นี่ดีเยี่ยมเลย”

ขณะที่พูด เขาก็กลืนยาเซียนลงท้องไป

กลิ่นอายพลังปราณอันบริสุทธิ์เริ่มบำรุงทั่วร่างกาย ทำให้เขารู้สึกสบายอย่างยิ่ง

ยาเซียนกำลังละลายในร่างกาย พลังงานที่แฝงอยู่ข้างในจู่โจมไปทั้งตัว ทำให้พลังปราณของเขาเต็มเปี่ยมอย่างยิ่ง เลือดเนื้อ กระดูกเริ่มแข็งแกร่งมากขึ้นอีกขั้น ทะเลแห่งปราณในจุดตันเถียนเดือดพล่าน พลังฟ้าดินเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่จุดตันเถียนอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ขนาดของทะเลแห่งปราณขยายมากยิ่งขึ้น

“อา…สบาย!”

อันหลินอุทานออกมาอย่างผ่อนคลาย ใบหน้ามีชีวิตชีวา

เขาคิดไม่ถึงเลยว่า ยาเซียนที่มีระดับต่ำที่สุดจะมีสรรพคุณที่น่าตะลึงถึงขนาดนี้

เมื่อหมดฤทธิ์ของยาเซียนแล้ว เขาก็หยิบยาเซียนเม็ดที่สองออกมาแล้วส่งเข้าปาก

หยินสี่ที่อยู่อีกมุมสะดุ้งโหยง “เจ้ายังจะกินอีกหรือ”

อันหลินมองหยินสี่อย่างสงสัย “ไม่ได้หรือ”

หยินสี่รู้สึกแน่นหน้าอก “ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ได้หรือไม่ได้ บอกไปแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือว่า การกินยาชนิดเดียวกันซ้ำๆ สรรพคุณยาจะลดลงอย่างต่อเนื่อง!”

อันหลินพยักหน้าอย่างจริงจัง “เช่นนั้นก็หมายความว่าไม่มีฤทธิ์ยาแล้วล่ะสิ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน