ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 159

ทังซือหยวนแพ้ เกียรติยศอันดับหนึ่งตกเป็นของข่วงเร่อ

อันหลินหมดอาลัยตายอยากอยู่ข้างๆ เมื่อเซวียนหยวนเฉิงเห็นก็ตบไหล่เขาปุๆ พูดเสียงนุ่มว่า “ยังจะบอกว่าเจ้าไม่สนใจทังซือหยวนอีก ดูท่าทางในตอนนี้ของเจ้าสิ…ช่างเถอะ ประเดี๋ยวข้าจะแนะนำนางให้เจ้ารู้จัก!”

มุมปากของอันหลินกระตุก ฉันจะไปสนใจนางทำพระแสงอะไร! สิ่งที่ฉันสนใจคือหนึ่งแสนหินวิญญาณนั่นต่างหาก!

เอ๊ะ…ไม่สิ เราให้ข่วงเร่อไปสิบหินปราณต่างหาก

ให้ตายสิ ขาดทุนยับเลย!

ไม่ได้การ ต้องทวงหินปราณส่วนนี้กลับมาให้ได้

ด้วยเหตุนี้ อันหลินจึงมาหาข่วงเร่อ

อันหลิน “คืนเงินมา!”

ข่วงเร่อ “ไม่คืน”

อันหลินตกตะลึง “ภารกิจล้มเหลวไปแล้ว เจ้ายังมีหน้าเอาเงินก้อนนี้ไปอีกหรือ!”

ข่วงเร่อทำหน้าเอื่อยเฉื่อย “ข้าตั้งใจเล่นละครมากแล้วจริงๆ อีกอย่างข้าคิดว่าทังซือหยวนไม่น่าจะแพ้ง่ายดายปานนั้น เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำแน่ๆ!”

อันหลิน “ข้าไม่สนว่าจะมีเงื่อนงำหรือไม่ เจ้าชนะการประลองเป็นความจริงที่ใครก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้!”

ข่วงเร่อ “แต่ข้าก็พยายามแล้ว ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ได้พูดเสียหน่อยว่าภารกิจล้มเหลวต้องคืนเงิน อีกอย่างตอนแรกข้าต้องได้หนึ่งแสนสองหมื่นหินวิญญาณ ตอนนี้ถ้าคืนเจ้าอีกสิบหินปราณ เท่ากับว่าข้าขาดทุนไปเก้าหมื่นหินวิญญาณ มันทำให้ข้าปวดใจจนอยากฆ่าตัวตายได้นะ!”

ไม่พูดถึงยังดี เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อันหลินก็โมโหจนควันออกหู “ขาดทุนไปเก้าหมื่นหินวิญญาณ เจ้าทำเช่นนี้ เจ้ารู้ไหมว่าข้าขาดทุนกี่หมื่นหินวิญญาณ!”

ข่วงเร่อเบิกตากว้าง “เท่าใด”

อันหลินหายใจถี่กระชั้น “หากเจ้าแพ้การแข่งขัน ข้าจะได้สามแสนหินวิญญาณ! ถึงจะให้เจ้าหนึ่งแสนหินวิญญาณ แต่ก็ได้กำไรสองแสน ทว่าเจ้าชนะการแข่งขัน ข้าจึงถูกหักไปหนึ่งแสนหินวิญญาณ แล้วเจ้าก็ไม่ยอมคืนหนึ่งแสนหินวิญญาณให้ข้า ตามหลักการแล้ว…เท่ากับว่าข้าขาดทุนสี่แสนหินวิญญาณ!”

ข่วงเร่อยกมือขึ้นเกาหน้า นัยน์ตาแดงก่ำ ร่างกายสั่นเทิ้ม “สหาย เจ้าเดิมพันเยอะไปหน่อยนะ หากข้าเป็นเจ้า ขาดทุนมากมายปานนี้ คงฆ่าตัวตายไปนานแล้ว!”

อันหลินกุมอก ให้ตายสิ พอพูดแบบนี้ ก็รู้สึกคิดสั้นขึ้นมาแล้วจริงๆ…

ช่วงเร่อ “เห็นเจ้าอนาถเช่นนี้ งั้นข้าจะคืนให้ห้าหินปราณก็แล้วกัน”

อันหลิน “คืนข้ามาให้หมด!”

ข่วงเร่อ “งั้นก็ไม่มีปัญหา จากนั้นข้าก็จะบอกเรื่องที่เจ้าติดสินบนข้าให้นายน้อยเซวียนหยวน”

อันหลินหน้ามืด “พับผ่าสิ!”

ด้วยประการละฉะนี้

อันหลินน้ำตาอาบหน้ากลับมาหาเซวียนหยวนเฉิง ลูบแหวนมิติของตนด้วยความปวดใจ

ขาดทุนไปหนึ่งแสนห้าหมื่นหินวิญญาณเชียวนะ…

ไม่สิ…สามแสนห้าหมื่นต่างหาก!

เมื่อเห็นท่าทางของอันหลิน เซวียนหยวนเฉิงกลับยิ้มอย่างอ่อนโยน “สหายอันหลิน เจ้าลองเดาสิว่าข้าเตรียมอะไรให้เจ้า”

อันหลินสงบสติอารมณ์ ถามอย่างสงสัยว่า “อะไรหรือ”

ในตอนนั้นเอง หญิงที่มีทรวดทรงองค์เอวก็ก้าวออกมาจากด้านหลังเซวียนหยวนเฉิง ใบหน้างดงามยังซีดเซียวอยู่บ้าง แต่กลับดูเย้ายวนใจ ชวนให้หลงใหลยิ่งขึ้น

“สหายอันหลิน ได้ยินว่า…เจ้าอยากรู้จักข้างั้นหรือ” ใบหน้าของหญิงชุดขาวประดับรอยยิ้ม โบกมือให้อันหลินเล็กน้อย

หญิงคนนี้ก็คือรองชนะเลิศของการประลองครั้งนี้ ทังซือหยวน…

รู้จักงั้นหรือ จะให้รู้จักผู้หญิงพิลึกที่แพ้อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย จากนั้นทำให้ฉันเสียเงินไปสามแสนห้าหมื่นหินวิญญาณงั้นเหรอ!

อันหลินรู้สึกว่าตัวเองได้รับแรงกระทบกระเทือนอีกครั้ง แน่นหน้าอกหายใจติดขัด เลือดลมเดินไม่สะดวกขึ้นมาชั่วขณะ

ผลข้างเคียงจากการที่เขาใช้พลังปราณอนธการยังไม่หายไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้แค่ได้รับแรงกระทบกระเทือนอย่างใหญ่หลวง กลับหน้ามืดแล้วหมดสติไปเสียอย่างนั้น…

เซวียนหยวนเฉิง “…”

ทังซือหยวน “…”

ต้าไป๋และวานรตัวหนึ่ง “…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน