ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 189

“ศิษย์…ศิษย์พี่อัน” เหยาซิ่วช้อนตาขึ้น เอ่ยถามอย่างหยั่งเชิง

“อืม ข้าไม่ได้บ้า รีบเอาเปลือกไปทำซุปเสียเถอะ เจ้าบอกว่าเสริมสร้างแคลเซียมไม่ใช่หรือ อย่าเสียเวลาเลย” อันหลินพยักหน้า พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ไม่บ้าจริงๆ หรือ

ต้าไป๋กับเจ้าอัปลักษณ์มุมปากกระตุก

เหยาซิ่วเดินย่องเข้าไปใกล้อันหลิน ราวกับเป็นแมวน้อยที่ตกใจกลัวแต่ก็รู้สึกผิด

นางเหลือบมองอันหลินอย่างหวาดกลัวแวบหนึ่ง ยื่นสองมือที่ขาวผ่องออกมา พูดอย่างลังเลว่า “จะใช้ทำซุปจริงหรือ”

อันหลินได้ฟังก็พยักหน้าจริงจัง จากนั้นยื่นเปลือกไข่ออกไปให้นาง

เหยาซิ่ว “…”

ตึงๆ ๆ…กึกๆ ๆ…

ห้องครัววุ่นวายขึ้นมาอีกครั้ง

ไม่นานเหยาซิ่วก็จุดไฟ เคี่ยวเปลือกไข่ของน้องสี่

ทุกคนนั่งล้อมวงอยู่บนโต๊ะ

อาหารเต็มโต๊ะส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจ

ผีมือการทำอาหารของเหยาซิ่วดีมากจริงๆ แต่อีกประการหนึ่งเป็นเพราะไข่แดงและไข่ขาวของน้องสี่กลมกล่อมอย่างยิ่ง

ต้าไป๋ก้าวออกจากความโศกเศร้า ดวงตาจ้องอาหารเลิศรสแต่ละจานบนโต๊ะไม่วางตา

มันที่มีประสาทรับกลิ่นว่องไว เมื่อได้สัมผัสกับอาหารอันโอชะเลิศล้ำในระยะประชิดแบบนี้ ก็อดกลืนน้ำลายไม่ได้

“ทุกคนเร่งมือหน่อย อย่าให้การเสียสละของน้องสี่ต้องสูญเปล่า” อันหลินชูตะเกียบขึ้นแล้วกล่าว

เจ้าอัปลักษณ์ “…”

เสี่ยวหง “…”

ต้าไป๋ “…”

พี่น้องสกุลเหยา “…”

อันหลินไม่สนใจปฏิกิริยาของทุกคน

เขาปลงตกแล้ว หากจะหดหู่เสียใจ ห่อเหี่ยวเซื่องซึม สู้ปล่อยวาง ยอมรับทุกอย่างของเสี่ยวหลานดีกว่า

เขาคีบกุ้งมังกรไข่แดงขึ้นมาก่อน

เหยาซิ่วแกะเปลือกของกุ้งมังกรออกแล้ว เนื้อกุ้งขาวถูกโปะด้วยไข่แดงรสกลมกล่อม แลดูเหลืองทองน่ากิน ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมอันยั่วยวนใจ

อันหลินส่งเนื้อกุ้งเข้าปาก รสอร่อยเลิศล้ำกระตุ้นต่อมรับรสของเขา ทำให้เขาสั่นเทิ้มไปทั้งตัว

เขาเคี้ยวอย่างละเมียดละไม พึมพำว่า “อร่อย…”

ต้าไป๋เห็นอันหลินเริ่มลงมือกินแล้ว จึงขยับตะเกียบตาม

มันคีบไข่ม้วนที่อยู่ใกล้มันที่สุด

บอกตามตรง มันทนไม่ไหวมานานแล้ว เพียงแต่ว่าความเจ็บปวดเสียใจและความรู้สึกผิดบาปยับยั้งมันไว้ ทำให้มันไม่กล้าเคลื่อนไหว

เมื่อไข่ม้วนเข้าปาก ไม่อาจบรรยายได้ว่ามันเป็นความอร่อยเช่นใด รู้เพียงแต่ว่ามันช่างอร่อยเหลือเกิน!

เสี่ยวหงกลายร่างเป็นมนุษย์ที่งดงามล่มเมือง มองตาเจ้าอัปลักษณ์แวบหนึ่งแล้วก็เริ่มขยับตะเกียบ

ในเมื่อเจ้านายกิน พวกมันจำต้องร่วมด้วย!

กินไข่ขาวรากบัวเข้าไป กรุบกรอบสดชื่นนุ่มลื่น ทำให้หยุดกินไม่ได้เลย

เหยาซิ่วเช็ดดวงตาที่แดงก่ำเล็กน้อย กัดริมฝีปากแน่น หยิบตะเกียบแล้วคีบอาหารบนโต๊ะอย่างสั่นเทา

เหยาหมิงซีเห็นดังนั้นก็ปล่อยวาง เริ่มกินเช่นกัน

ไข่มังกรภูตไม่เพียงแค่รสโอชาเท่านั้น แต่ยังแฝงด้วยพลังงานที่ไม่ด้อยไปกว่าผลเซียนเลยแม้แต่นิด เรียกได้ว่าระดับพลังยุทธ์เพิ่มพูนขณะที่เพลิดเพลินกับอาหารเลิศรสไปด้วย!

อันหลินสูดจมูกฟุดฟิด น้ำตาไหลอวบพวงแก้ม “เสี่ยวหลาน ข้าจะไม่มีวันลืมเจ้า ไม่ลืมรสชาติ รสสัมผัสของเจ้าเลย พลังงานของเจ้าที่ไหลเวียนในตัวข้าล้วนเป็นแรงขับเคลื่อนให้ข้าก้าวหน้า!”

ต้าไป๋น้ำตารื้นเมื่อได้ยินคำพูดของอันหลิน แต่กลับหยุดตะเกียบไม่ได้เลย “น้องสี่ ขอให้โลกอีกใบไม่มีการซื้อขายและการเข่นฆ่า”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน