ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 193

จัตุรัสเงียบสงัด ฝูงชนต่างก็จับจ้องทั้งสามคนที่ลุกไม่ขึ้นบนสังเวียนประลอง

การประลองพลังยุทธ์ สองคนบาดเจ็บจนล้ม ส่วนอีกคนก็วูบหมดสติไปเลย…

นี่เป็นเหตุการณ์ที่ตัวแทนของสรวงสวรรค์แพ้พ่ายยับเยินหรือ

ไม่แปลกที่มวลชนในจัตุรัสจะงงเป็นไก่ตาแตก สถานการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นที่ไหนกัน!

มีเพียงหญิงสาวชุดสีเรียบบนที่นั่งสำคัญเท่านั้นที่ทำหน้าสะใจ

ฮ่าๆ อย่างไรเสียเจ้าคนที่ไปถึงไหนสร้างเรื่องถึงนั่น วันก่อนทำนางเดือดร้อน ในที่สุดตอนนี้ก็ได้เห็นอันหลินทำสมาชิกกลุ่มเดือดร้อนแล้ว รู้สึกสาแก่ใจเหลือเกิน

ดูเหมือนนางจะลืมไปว่า จุดประสงค์ในการเดินทางมาครั้งนี้ มาเพื่อให้กำลังใจตัวแทนของสรวงสวรรค์

“ฮือ…ซาบซึ้งใจนัก ไม่คิดว่าเทพอันจะทุ่มเทสุดความสามารถเพื่อชัยชนะถึงขั้นนี้…” นักเรียนหญิงคนหนึ่งถูกกระตุ้นต่อมน้ำตา หน้าตาไหลอาบน้ำ

“แม้ศิษย์พี่อันหลินจะล้ม แต่ในใจข้าเขายังคงเป็นอมตะตลอดกาล!”

“คิดไม่ถึงเลยว่า การประลองครั้งนี้จะดุเดือดเช่นนี้ การคว้าอันดับหนึ่งนั้นไม่ง่ายเลย!”

“แกนนำทั้งสามคนของเราล้มหมดแล้ว การแข่งขันลำดับต่อไปจะทำอย่างไร…”

…

ขณะที่ผู้คนรอบๆ จัตุรัสกำลังพูดคุยกันดังอื้ออึงอยู่นั้น พระโพธิสัตว์ก็ใช้วิชารักษากับทั้งสามคนที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นแล้ว

รองผู้อำนวยการอวี้หัวแหงนหน้ามองฟ้าอย่างกลุ้มใจ

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน การประลองวรยุทธ์พลาดท่าพร้อมกันทีเดียวสามคนได้ด้วยหรือ

จุดการชุมนุมแลกเปลี่ยนมรรคเทศนามาหลายต่อหลายครั้ง เขาเพิ่งเคยเห็นเรื่องแบบนี้ครั้งแรก!

รองผู้อำนวยการอวี้หัวปวดหัวจนยกมือขึ้นนวดขมับ การแข่งขันวรยุทธ์ มรรค ความคิด การเอาตัวรอดและแย่งชิงทั้งสิ้นห้ารายการ ตอนนี้ดำเนินไปเพียงรายการเดียว อีกสี่รายการที่เหลือจะทำอย่างไร

หวังเสวียนจ้านที่ร่างกายได้รับการฟื้นฟูบ้างแล้ว ผมเผ้ายุ่งเหยิง โงนเงนลุกขึ้นยืน เอ่ยอย่างยากลำบากว่า “ท่านผู้อำนวยการ ข้า…ข้ายังสู้ไหว!”

หลิวเชียนฮ่วนนอนแผ่หลา ไม่ลุกขึ้นมา แต่ล้วงมือถือออกมา ใบหน้างดงามมีแต่ความเฉยชา เล่นโดยที่ไม่สนใจใคร พูดเสียงแผ่วเบาว่า “ผู้อำนวยการ ข้าไม่เอาด้วยแล้ว การประลองนี้อันตรายเกินไป ท่านไปหาคนอื่นเถอะ”

อันหลินเองก็นอนพะงาบๆ บนพื้น อาบแสงพระพุทธของการรักษา ประหนึ่งปลาตายตัวหนึ่ง

รองผู้อำนวยการอวี้หัว “…”

เสร็จกัน ตัวแทนของสรวงสวรรค์คงจะจบเห่แล้ว

ตัวแทนของสามกลุ่มอิทธิพลที่เหลือก็พากันจดจ้องสามคนที่นอนแผ่บนพื้นด้วยสีหน้าสับสนงุนงง

ควรจะดีใจหรือไม่ พวกเขาจัดอยู่ในอันดับหนึ่งของการประลองวรยุทธ์ด้วยคะแนนรวมถึงยี่สิบแปดคะแนน จะดีใจได้หรือ

หรือควรจะเสียใจ มองตัวแทนสามคนตรงเบื้องหน้าที่แทบจะกลายเป็นปลาเค็มไปแล้ว พวกเขาก็รู้สึกว่าพอจะมีโอกาสบ้างแล้ว จึงไม่เสียใจเท่าใดนัก กลับรู้สึกว่าโชคดีไม่น้อยเลย…

ต่อมา ผลการหารือจากเบื้องบนของกลุ่มอิทธิพลสี่ทิศ ตัดสินใจว่าจะให้สามคนที่บาดเจ็บรักษาตัวตลอดทั้งครึ่งเช้าก่อน เลื่อนการประลองออกไปจัดตอนบ่าย

…

ตอนเที่ยง อันหลินฟื้นคืนสติ พบว่าหวังเสวียนจ้านนั่งอยู่บนเก้าอี้ จ้องตนด้วยสีหน้าที่ขุ่นเคือง

ยังไม่ทันได้พูด หมัดน้อยๆ ของหลิวเชียนฮ่วนก็พุ่งทะลุอากาศมา ซัดจนเขาเกือบจะน้ำลายฟูมปาก

หลังถูกสั่งสอนไปฉาดหนึ่งแล้ว อันหลินถึงมีโอกาสถามสถานการณ์ในภายหลัง

เขารู้ว่าสุดท้ายตนได้สิบเอ็ดคะแนน เมื่อพลิกสถานการณ์ได้แล้วก็อดโล่งใจไม่ได้ แต่ต่อมาเขาก็ตระหนักได้ถึงปัญหาที่ร้ายแรงมากประการหนึ่ง

“ทำไมตอนนี้เรามาอยู่ที่นี่!”

เขามองผนังขาวสะอาดรอบตัว รวมถึงเตียงที่แผ่กลิ่นอายบำบัดจางๆ แล้วพูดอย่างตกใจ

“มารักษาตัวที่นี่น่ะสิ!” หลิวเชียนฮ่วนกลอกตามองอันหลิน พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เพราะบารมีของเจ้า งานชุมนุมแลกเปลี่ยนมรรคเทศนาเลื่อนไปตอนบ่ายแล้ว”

อันหลิน “…”

เอาละ เขาประเมินอานุภาพของหมัดปรมาณูอัสนีต่ำไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน