ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 222

เมื่อกันดั้มสองตัวเข้าร่วมสมรภูมิรบ แรงกดดันของพวกออกัสก็เพิ่มขึ้นในบัดดล

กันดั้มตัวหนึ่งพ่นเปลวไฟสีม่วง มันแฝงด้วยกลิ่นอายอันเย็นเยือกที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณู เกือบจะทำให้การเชื่อมพลังของค่ายกลเทวทูตปัญจธาตุพังทลาย

“พระเจ้า หุ่นตัวนี้พ้นไฟมังกรเวหาหาวได้ด้วยงั้นหรือ!”

ออกัสถูกเปลวไฟสีม่วงบีบคั้นจนถอยกรูด กล่าวด้วยใบหน้าตกตะลึง

ลมหายใจแห่งมังกรแบบนี้ เป็นพรสวรรค์เฉพาะตัวของเผ่าพันธุ์มังกรเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไม่ใช่สิ่งที่วิชาใดจะเลียนแบบได้ แต่เหมือนว่าหุ่นยนต์ที่ส่องแสงโลหะพราวระยับจะทำลายความรู้ความเข้าใจของมวลชน

ฉากนี้แม้แต่ยอดฝีมือระดับหวนสู่ความว่างเปล่าไม่กี่ชีวิตในจัตุรัสฟ้าครามก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าฉายความตะลึง

หลังความกดดันของเด็กหญิงลดลง ก็เริ่มกระโจนตอบโต้โดยพลัน หมัดที่ปราศจากการพลิกแพลง กลับแฝงด้วยอานุภาพทำลายล้างพลังวิเศษทั้งปวง สะเทือนทรวงอกของอรหันต์ปักถะโลจนฉีกขาด

ชิงจือกระอักเลือด แม้จะมีเชอรีลคอยใช้พลังรักษา ฟื้นฟูอาการของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่พลังแว้งกัดครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายเขาก็ต้านทานไม่ไหว เริ่มทรุดตัวคุกเข่ากับพื้น

เมื่อคงสภาพพลังไว้ไม่ได้ หุ่นอรหันต์ทั้งหลายก็แตกสลาย

เด็กหญิงไล่กวดต่อไป หมัดระเบิด โจมตีร่างของเทวทูตที่ถูกปกคลุมด้วยรัศมีศักดิ์สิทธิ์

พลังหมัดที่ยิ่งใหญ่ไม่มีสิ่งใดเทียบทำให้ปฐพีแตกละเอียด ร่างเทวทูตถูกหมัดโจมตีเข้าเต็มเปา ร่างพลันวูบวาบขึ้นมาทันที แทบจะแหลกสลาย

พวกออกัสกระอักเลือดถอยร่น ฝืนกระตุ้นค่ายกลให้คงอยู่ต่อไป

หุ่นอรหันต์ถูกทำลาย ค่ายกลเทวทูตปัญจธาตุเสียหายอย่างแสนสาหัส ทุกสิ่งเหล่านี้บ่งบอกว่าพวกออกัสแพ้พ่ายแล้ว ถึงทางตันแล้วอย่างแท้จริง

“ต้องขออภัยทุกท่าน ครั้งนี้ให้ข้าได้เอาแต่ใจกับการสู้ครั้งสุดท้ายนี้ด้วยเถอะ…”

ออกัสมองสี่คนที่อยู่ข้างหลังด้วยใบหน้ามีความรู้สึกผิดและเด็ดเดี่ยว โพล่งออกมาดังลั่นว่า

“บูชายัญ อัคคีสวรรค์แห่งการพิพากษา!”

เด็กหญิงยังคิดจะพุ่งใส่ออกัส แต่ทันใดนั้น รัศมีสีขาวที่ยิ่งใหญ่อย่างมหันต์ก็ถาโถมเข้ามา บีบคั้นนางจนถอยหลัง

นางปาดเลือดตรงมุมปากทิ้ง ปรับพลังของตนเอง ก้าวเข้าไปหาออกัสด้วยความฮึกเหิมทรงพลัง

หลังศึกใหญ่ผ่านไป นางบาดเจ็บไม่น้อย แต่พลังที่สำแดงออกมากลับไม่ลดน้อยลงเลย

สำหรับพลังที่ออกัสกำลังใช้อยู่นั้น นางไม่กลัวเกรง แต่ก็รู้ดีแก่ใจว่า ไม่ปล่อยให้เขาสำแดงเดชดั่งใจหวังต่างหากที่เป็นตัวเลือกที่ถูกต้อง

ร่างสีขาวสองร่างแซงเด็กหญิง ชิงกระโจนใส่ออกัสก่อน

เทวทูตกลายเป็นแสงเริ่มโคจรรอบค่ายกล ลำแสงสีขาวสองเส้น พุ่งทะลุออกจากค่ายกลด้วยความเร็วเหนือคำบรรยาย ทะลวงร่างของต๋าอีและต๋าเอ้อร์

“เริ่มการบูชายัญ”

เสียงของออกัสเริ่มเย็นเยือกขึ้นมา เชอรีลเองก็จ้องแผ่นหลังของชายตรงหน้าด้วยสีหน้าสับสน สุดท้ายก็หลับตาลง เลือกที่จะยอมรับ

ตงเยี่ยน ชิงจือและชิงซินกลับทำหน้างุนงง กระทั่งค่ายกลสูบพลังปราณจากร่างกายพวกเขา พวกเขาถึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ใช่แล้ว ค่ายกลเทวทูตปัญจธาตุสว่างโชติช่วง เริ่มดูดพลังปราณของทุกคนอย่างบ้าคลั่ง ก่อนหน้านี้พวกเขาเป็นฝ่ายถ่ายโอนพลังปราณภายในร่างกายด้วยตัวเอง บัดนี้ค่ายกลกลับสลับแขกเป็นเจ้าบ้าน[1]เขมือบอย่างตะกละตะกลาม เป็นฝ่ายช่วงชิงพลังปราณของพวกเขาอย่างไม่มีบันยะบันยัง

“นี่! เลิกสูบได้แล้ว หากเป็นเช่นนี้ต่อไป แม้แต่พลังขั้นพื้นฐานข้าก็ทำไม่ได้แล้ว!” ตงเยี่ยนพุ่งไปยังริมค่ายกล ตะโกนลั่นพยายามจะหลุดพ้นจากพลังลูกนี้

มันตั้งใจว่าจะเก็บแรงไว้บางส่วน ใช้มาชิงจอกศักดิ์สิทธิ์หลังเด็กหญิงพ่ายแพ้ ไม่คาดคิดว่าบัดนี้พลังจะหลั่งไหลอย่างรวดเร็ว ร่างกายแปรเปลี่ยนโรยแรงอย่างยิ่ง

โครม! มันชนกับค่ายกล ถูกพลังแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ขัดขวาง

“อมิตาพุทธ ออกัส นี่เจ้าทำอะไรอีก…” ชิงจือมองออกัสอย่างไม่เข้าใจ

ออกัสที่เป็นตาค่ายกล กลับเป็นผู้ที่ทุ่มเทใหญ่หลวงที่สุด ไม่เพียงแค่พลังปราณลดฮวบ แม้แต่พลังงานและจิตก็ตกต่ำลงเช่นกัน กลิ่นอายเบาบางจนเป็นเหมือนแสงเทียนต้องลม

ค่ายกลดูดพลังอย่างไร้ขีดจำกัด

ขนนกสีขาวที่แฝงพลังอันพิศวงเริ่มลอยขึ้นฟ้าและรวมตัวกัน

ตูม! เด็กหญิงพุ่งมา แต่ถูกแสงศักดิ์สิทธิ์โจมตีจนร่นถอย

ทั้งห้าคนภายในค่ายกลล้มลง พวกเขาไม่มีแม้แต่แรงจะยืนแล้ว แต่พลังแห่งการบูชายัญยังคงสูบไม่หยุด…

บนนภา ขนนกก่อตัวเป็นกระแสลมที่หมุนวนอย่างเชื่องช้า กระแสวนลอยอยู่เหนือเวหา แผ่ขยายอย่างต่อเนื่อง ลุกลามขึ้นสูงพันเมตร แทบจะบดบังผืนนภาลัย

มีเปลวไฟสีทองตรงใจกลาง ราวกับพลังอันน่าสะพรึงที่แฝงเร้นจะเขมือบทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง

อันหลินจ้องกระแสวนที่ชวนให้หยุดหายใจบนท้องฟ้า ตกใจจนรีบเรียกต๋าอีกับต๋าเอ้อร์มาคุ้มกันตน

“นายท่าน เพราะเซลล์ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง เปิดการซ่อมบำรุงเครื่องจักรอัตโนมัติแล้ว ตอนนี้พลังงานไม่เพียงพอ…”

ต๋าอีกับต๋าเอ้อร์พูดอย่างพร้อมเพรียงกัน ตำแหน่งของร่างกายที่ถูกลำแสงทะลวง บัดนี้ฟื้นฟูแล้ว แต่แสงสว่างในดวงตากลับเริ่มหม่นหมองลงช้าๆ

มุมปากของอันหลินกระตุก ค่อยซ่อมไม่ได้หรือไง ซ่อมแซมอัตโนมัติในสมรภูมิรบมันเรื่องบ้าอะไรกัน!

“อัคคีสวรรค์แห่งการพิพากษา ไป” ออกัสตวัดมือแล้ววาดลง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน