ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 228

ภายใต้เจตจำนงของหลินจวิ้นจวิ้น หยินสี่ได้ปรุงยาเทวะปุราณให้อันหลินหนึ่งเม็ด

อันหลินรับยาเซียนเม็ดนี้มาแล้วขี่ต้าไป๋จากไปอย่างพออกพอใจ

เจ้าอัปลักษณ์บำเพ็ญเพียรบนเขาชมจันทร์ อันหลินส่งยาเทวะปุราณไปให้มันกับมือ ทำให้วานรชาตรีอย่างเจ้าอัปลักษณ์ตื้นตันจนร้องไห้สะอึกสะอื้น

“ตั้งใจบำเพ็ญเพียร ข้าไม่รบกวนเจ้าแล้ว” อันหลินโบกมือจากไป

“อืม! ข้าจะพยายามแข็งแกร่งให้ได้แน่นอน คอยติดตามพี่อันตลอดไป!” ดวงตาดุจโคมไฟของเจ้าอัปลักษณ์สะท้อนน้ำตา พูดอย่างซาบซึ้งและหนักแน่น

งานแลกเปลี่ยนมรรคเทศนาสี่ทิศสิ้นสุดลงแล้ว ตัวแทนของทั้งสามอิทธิพลที่เหลือต่างก็กำลังจะเดินทางกลับ

อันหลินว่างไม่มีอะไรทำ จึงเป็นฝ่ายไปอำลาตัวแทนบางคน

ออกัสกับพวกเชอรีลยังคงแผ่รัศมีเช่นเดิม กลุ่มไอดอลพวกนี้เป็นกลุ่มคนที่อันหลินเลือกอำลาก่อนใคร ไม่มีเหตุผลใด เป็นเพราะต้าไป๋ชอบล้วนๆ

ในยามอำลา เชอรีลพูดกับอันหลินอย่างมีลับลมคมในว่าแล้วพบกันในสามปีครั้งหน้า แถมยังบอกว่าจะมีเซอร์ไพรส์ให้เขา มันทำให้อันหลินทำหน้าแปลกใจ

หลังพูดเรื่องสัญญาสามปีเสร็จ เทวทูตผู้ที่งดงามน่าหลงใหลท่านนี้ก็โบกมือลาอันหลินด้วยรอยยิ้ม

อันหลินเกาหัวเล็กน้อย ไม่คิดอะไรมาก ขี่ต้าไป๋ไปบอกลาตัวแทนคนอื่นๆ ต่อ

พวกเขาเจอกับเหล่านักบวชแห่งเมืองพุทธ และเอ่ยถามถึงสถานการณ์ล่าสุดของยุทธวิชัยพุทธะ[1]

เมื่อพูดถึงพุทธะองค์นี้ ชิงจือก็ทำหน้าระอาใจและปลงอนิจจัง

บอกว่ายุทธวิชัยพุทธะรุ่งโรจน์เกรียงไกรในเมืองพุทธ หาคนประลองไปทั่ว ทุกคนต่างก็ยอมรับว่าเขาเก่งกาจมีฝีมือแล้ว แต่เขากลับไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

อันหลินค่อนข้างประหลาดใจ ยุทธวิชัยพุทธะบรรลุเป็นพุธธะแล้ว แต่ยังคงไม่อาจสงบจิตใจได้ เหมือนว่าช่วงนี้จะไปสร้างเรื่องที่อาณาจักรวิญญาณ เจ้าอัปลักษณ์อยากไปพบไอดอลสักครั้งมันช่างยากจริงๆ

อันหลินรู้ว่าหากไปเมืองพุทธ ผูกมิตรกับพวกชิงจือย่อมสบายกว่ามาก จึงพูดคุยกับพวกชิงจืออย่างเป็นมิตรอยู่นานโข ซ้ำยังมอบยาเม็ดงูสวรรค์หลายเม็ดให้พวกเขาเป็นการแสดงน้ำใจ

พวกชิงจือรับยาบำรุงสมรรถภาพด้วยใบหน้าที่อิดหนาระอาใจ จากนั้นก็อำลาอันหลินกับต้าไป๋

สุดท้ายอันหลินกับต้าไป๋ก็ไปเดินเล่นที่เรือเหาะของหอสร้างโลก เยี่ยมหงโต้วที่ใจแข็งแกร่งดุจหินผา

เห็นได้ชัดว่าช่วงนี้หงโต้วทุกข์ใจเป็นอย่างมาก เปลวไฟสีแดงกลางหน้าอกค่อนข้างหม่นหมอง

เมื่ออันหลินกับต้าไป๋เห็นมัน ก็ทิ้งไว้เพียงประโยค ‘หงโต้วที่หนึ่งในหล้า’ จากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะร่า

หงโต้วจ้องอันหลินที่มุ่งหน้ามาท้าทาย หน้าอกกระเพื่อมอย่างแรง แทบจะเป็นหอบหืดแล้ว แต่เมื่อเห็นสายตาเย็นเยือกของหวงส่านแล้ว เปลวไฟก็สลัวลง…

งานแลกเปลี่ยนมรรคเทศนาสี่ทิศอันคึกคักจบลง ตัวแทนแต่ละอิทธิพลแยกย้ายกันจากไป ชีวิตในรั้วสำนักบำเพ็ญเซียนของอันหลินกลับสู่ความปกติอีกครั้ง

การบำเพ็ญเซียนไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกอะไรเลย การบำเพ็ญเซียนแสนน่าเบื่อวันแล้ววันเล่านี่แหละงานหลัก

อันหลินศึกษาและทดลองความรู้พื้นฐานของการบำเพ็ญเซียนอย่างมีระบบแบบแผนไม่หยุดหย่อนในเวลากลางวัน ส่วนกลางคืนก็ยืนหยัดกับการฝึกกายและใจ ชีวิตนับว่าเต็มอิ่มเหมือนกัน

เวลาอีกครึ่งปีผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว

ชีวิตการเรียนรู้ของชั้นปีที่สองก็มาถึงปลายทางแล้ว

ตลอดหนึ่งปีมานี้ก็เกิดเรื่องราวขึ้นมากมายเช่นกัน นอกจากงานแลกเปลี่ยนมรรคเทศนาสี่ทิศแล้ว สิ่งที่ควรค่าให้เอ่ยถึงก็คือศึกแห่งอิสรภาพที่จัดขึ้นปีละหนึ่งครั้ง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน