ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 233

หุบเหวหมื่นกาลีก็เป็นเหมือนกับบาดแผลขนาดใหญ่ของแผ่นดินบรรพกาล

มันทอดยาวนับพันลี้ ลึกไม่รู้ตั้งเท่าใด เป็นเหมือนร่องน้ำธรรมชาติขวางกั้นแดนจิ่วโจวกับผืนทรายขาว

แต่ไม่กี่วันมานี้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมดแล้ว

จู่ๆ ก็มีหมอกดำทะมึนลอยขึ้นจากหุบเหวอย่างต่อเนื่อง พวกมันก่อตัวเป็นสะพาน สะพานนี้แม้จะถูกทำลาย หมอกดำก็จะรวมตัวกันใหม่อีกครั้ง

สะพานหมอกทมิฬทำให้สองเผ่าพันธุ์มีการเชื่อมต่อกันเป็นครั้งแรก ราวกับเผ่าพันธุ์มดวางแผนมาล่วงหน้า ก่อตัวเป็นฝูงมดยักษ์ฝูงแล้วฝูงเล่า มุ่งหน้าสู่แดนจิ่วโจว

นอกจากดินแล้ว พวกมันกินทุกอย่าง ทุกหนแห่งที่ผ่านเหี้ยนเตียนอย่างแท้จริง กลายเป็นที่ว่างเปล่าปราศจากทุกสิ่งโดยสิ้นเชิง เพียงไม่กี่วัน แปดสิบกว่าเมืองในแคว้นเทียนเหอก็ล่มสลาย มนุษย์ที่ตายในปากมดยักษ์มีร่วมหลายสิบล้าน

เพื่อปราบปรามหายนะของเผ่าพันธุ์มดครานี้ ท้าววิรุฬหกผู้พิทักษ์ทางใต้ของแดนจิ่วโจว[1] นำทัพขุนพลสวรรค์สองหมื่นนายมุ่งหน้าสู่แดนทรายขาว เพื่อปราบปรามหายนะของเผ่าพันธุ์มดทันใด

ผู้ที่ติดตามเขามีขุนพลสวรรค์ทั้งแปดใต้บัญชาเขาอย่างหลิวจวิ้น สวินเหล่ยจี๋ ผางอวี้ ปี้จงหยวน เติ้งป๋อเวิน ซินฮั่นเฉิน จางหยวนป๋อและเถาหยวนซิ่น

พวกเขาเดินเข้าไปในแดนทรายขาวของเผ่าพันธุ์มดแล้ว ยังไม่ทราบสถานการณ์รบที่แน่ชัด

เพราะความโกลาหลในครั้งนี้ การทดสอบประจำปีของนักศึกษาชั้นปีที่สองของสรวงสวรรค์ ภารกิจจึงกลายเป็นปกป้องหุบเหวหมื่นกาลี การทดสอบครั้งนี้ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน อันตรายอย่างยิ่ง แม้จะมีอาจารย์ที่ปรึกษาของแต่ละห้องนำทัพ แต่เรื่องที่นักเรียนบาดเจ็บล้มตายก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ดี

นักเรียนที่มีพลังต่อสู้ค่อนข้างสูงอย่างอันหลิน จำเป็นจะต้องทำภารกิจพิเศษด้วย…

“ข้าจะส่งพวกเจ้าถึงตรงนี้”

อิฐดำลอยลงมา อันหลินยิ้มอำลาหลิวหู่กับหลิวซู่ซู่

“ผู้อาวุโสอันหลิน ท่านไม่เข้าไปพบผู้อาวุโสท่านนั้นหรือ” หลิวซู่ซู่เอ่ยถามอย่างฉงน

อันหลินมองป้อมป้องกันที่เป็นรูปเป็นร่างแล้ว รวมถึงสะพานหมอกดำที่ทอดขวางผืนแผ่นดินทั้งสอง สะพานหมอกดำเช่นนี้ ไม่รู้มีตั้งเท่าใดในหุบเหวกาลี

เขายิ้มบางๆ แล้วตอบว่า “ตอนนี้มีภารกิจติดพัน ผ่านศึกนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน”

“ผู้อาวุโสอันหลิน…เราจะมีโอกาสได้พบกันอีกไหม”

หลิวซู่ซู่ก้มหน้าเล็กน้อย ถามด้วยความขี้ขลาดและหงอยเหงา

ความรู้สึกของหญิงสาวมักจะซ่อนเร้นได้ยาก ยามนี้ต่อให้เป็นคนที่ไม่ละเอียดอย่างอันหลิน ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เจือความอาลัยของหญิงสาว

“เอ่อ…ต้องพบกันอีกแน่นอน อืม ข้ามีกระบี่เล่มหนึ่ง ยกให้พวกเจ้าไว้ป้องกันตัวก็แล้วกัน!” อันหลินหยิบกระบี่สีทองวาวระยับออกจากแหวนมิติ ยื่นให้หลิวซู่ซู่

เห็นได้ชัดว่าหลิวซู่ซู่คิดไม่ถึงว่าอันหลินจะมอบอาวุธให้นางก่อนอำลาจาก ปากจิ้มลิ้มเผยอเล็กน้อย ถือกระบี่อึ้งๆ จ้องอันหลินตาไม่กะพริบ แลดูทั้งตกใจและน่ารัก

กลับเป็นหลิวหู่ที่ได้สติ เขารู้ว่าอาวุธที่ยอดฝีมืออย่างอันหลินมอบให้นั้นมีค่ามหาศาลปานใด หลิวซู่ซู่ให้คำนับขอบคุณอีกครั้งด้วยความปลาบปลื้มใจ

กระบี่เล่มนั้นเป็นกระบี่แก้วทอง ศาสตราวุธชั้นสูงที่อันหลินใช้เป็นประจำ แม้แต่ในสำนักความร่วมมือบำเพ็ญเซียนที่มีอัจฉริยะชูสลอน ก็นับว่าเป็นอาวุธดีทีเดียว

แต่ตอนนี้อันหลินมีกระบี่พิชิตมารแล้ว ยากจะได้พบกัน มอบกระบี่ให้ผู้หญิงเป็นการผูกมิตร ก็รู้สึกไม่เลวเหมือนกัน

“ไม่ต้องเกรงใจ ตั้งใจบำเพ็ญเพียร แล้วเราจะพบกันใหม่” อันหลินยกมือลูบศีรษะของหลิวซู่ซู่ ปล่อยท่าไม้ตายลูบหัว

หลิวซู่ซู่ไม่ขัดขืน แต่ก้มหน้าน้อยๆ ขานรับในลำคอด้วยใบหน้าแดงก่ำ

อันหลินที่สวมบท ‘ผู้อาวุโส’ จนหนำใจแล้ว เริ่มขี่อิฐลอยขึ้นฟ้า หายลับไปชั้นเมฆท่ามกลางสายตาของหลิวซู่ซู่กับหลิวหู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน