ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 239

กองทัพมดชุลมุนวุ่นวาย เริ่มคลานไปทั่วอย่างไร้ทิศทาง

หมดสิ้นกองทัพมดที่มีสติปัญญา มีเพียงความแตกสามัคคีที่ปราศจากภัยคุกคาม แม้แต่ล่าถอยพวกมันยังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ อาศัยเพียงสัญชาตญาณดั้งเดิมเคลื่อนไหว

เหล่านักพรตก็เริ่มทำศึกโต้ตอบแล้ว พลังเซียนที่มีอานุภาพร้ายแรงเริ่มโจมตีมดยักษ์ที่คลานไปคลานมา เลือดและเศษเนื้อสาดกระจาย ไม่นาน ศพของมดยักษ์ก็กลาดเกลื่อนทั่วชายแดนหุบเหวหมื่นกาลี

แนวรบเริ่มขยายเข้าใกล้แดนทรายขาวช้าๆ ผ่านไปครู่หนึ่ง กองทัพมดยักษ์ก็ถูกนักพรตที่ตอบโต้กวาดล้างจนสิ้นซากไปโดยสิ้นเชิง

ไฟลุกโชนแผดเผาซากศพของเผ่าพันธุ์มด ดุจมังกรไฟที่เหาะเลียบไปตามชายแดนหุบเหวหมื่นกาลี เขมือบลมหายใจสุดท้ายในโลกนี้ของพวกมัน

กองทัพมดยักษ์หลายแสนตัว ถูกนักพรตจากสรวงสวรรค์และแคว้นเทียนเหอร่วมมือกันทำลายล้างด้วยประการละฉะนี้ แม้เหล่านักพรตจะคว้าชัยชนะในศึกครั้งนี้ได้ ทว่าไม่ได้ไปจากที่นี่ แต่กำลังเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้ฐานทัพของพวกเขา เตรียมรับศึกครั้งต่อไป

หากสะพานหมอกดำไม่ขาด พวกเขาไม่มีเหตุผลจะจากไป

อันหลินขี่ต้าไป๋กลับฐานรักษาการณ์ของสรวงสวรรค์

เมื่อนักพรตร้อยกว่าชีวิตกลับมา เหล่านักเรียนในฐานทัพก็โห่ร้องไชโยขึ้นมา มันเป็นเสียงเฉลิมฉลองให้กับเหล่าผู้กล้าที่เข้าสู่รังของศัตรู ทำภารกิจบั่นคอสำเร็จ

อันหลินโบกมือให้สหายที่อยู่เหนือแนวกำแพง ทะยานลงมาท่ามกลางฝูงชน

“พี่อันๆ พวกเจ้าสังหารนางพญามดแล้วหรือ เล่าให้ข้าฟังหน่อยว่า นางพญามดตัวนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร!” เหมียวเถียนวิ่งเข้ามา คว้าแขนอันหลินแล้วเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

นางสวมชุดสีอ่อน ผ่านสงครามอันดุเดือดมาแล้ว ดูเหมือนจะเพิ่งอาบน้ำ หยดน้ำยังเกาะผมสั้นดำขลับ แลดูสดใสน่ารัก

ลั่วจื่อผิง ซุนเซิ่งเหลียนและจงหย่งเหยียนก็กรูกันเข้ามาด้วยสีหน้าใคร่รู้

“นางพญามดจะหน้าตาอย่างไรได้อีก ก็เหมือนมดน่ะสิ” อันหลินส่ายหน้า “ศึกในตอนนั้นดุเดือดเหลือหลาย ไม่ทันได้หยิบมือถือออกมาถ่ายรูป”

“เอ๊ะ แล้วพวกเจ้าฆ่านางพญามดได้อย่างไรกัน รังของเผ่าพันธุ์มดเป็นเหมือนถ้ำเสือถ้ำมังกร จะฆ่ามันต้องไม่ง่ายแน่นอน” จงหย่งเหยียนพูดพลางสะบัดพัด

“อืม ทิ้งระเบิดไฮโดรเจนกับระเบิดนิวเคลียร์อย่างละลูก ถึงฆ่านางพญามดได้” อันหลินก็ไม่ปิดบัง บอกเล่าตามความเป็นจริง

ปึก มือของจงหย่งเหยียนสั่น ตกใจจนพัดตกพื้น

เหมียวเถียน “…”

ลั่วจื่อผิง “…”

ซุนเซิ่งเหลียนกะพริบตาปริบๆ “…ใช้ระเบิดไฮโดรเจนระเบิดมดหรือ…”

อันหลินพยักหน้า “นางพญามดไม่ใช่มดทั่วไป มันใหญ่เทียบเท่าภูเขา ออกไข่รุนแรงปานดินถล่ม ออกไข่ยักษ์หลายร้อยฟองในคราวเดียว…”

พวกเขาไม่ได้คลุกคลีกับสถานการณ์ภายในภารกิจบั่นคอ จะตกใจก็เป็นเรื่องปกติ

ตอนนี้ภารกิจบั่นคอสำเร็จเสร็จสิ้นแล้ว อันหลินจึงเล่าเหตุการณ์การต่อสู้ให้พวกเขาฟังอย่างละเอียดสมจริงสมจัง ถือโอกาสโอ้อวดวีรกรรมที่เขาสังหารมดยักษ์แปลงจิตด้วย ถือเป็นวิธีการปรับอารมณ์ระหว่างรบอย่างหนึ่ง

ทางใต้ของแดนทรายขาว

สถานที่แห่งหนึ่ง มีขุนเขาและสายน้ำ ความเขียวขจีปกคลุม

เมืองสีขาวตั้งตระหว่างอยู่ท่ามกลางขุนเขา พลังปราณอันหนาแน่นหล่อเลี้ยงดินแดนผืนนี้ ที่นี่เป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์มด

มดยักษ์ที่เดินเหินได้ มีพลังแก่กล้า กำลังคุกเข่ากราบไหว้ไข่สีดำที่ตั้งอยู่กลางเมือง

บนพื้นมีลวดลายสีทองที่สลับซับซ้อน แพร่ไปรอบทิศไม่หยุด

หากทอดมองจากฟากฟ้า จะเห็นลวดลายสีทองเหล่านี้แผ่คลุมทั่วแดนดิน เป็นค่ายกลที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬาร

ส่วนใจกลางค่ายกล ก็คือไข่มดสีดำใบนั้น

พลังวิญญาณหลั่งไหลเลียบค่ายกลมาบรรจบกันที่ไข่ไม่ขาดสาย ในสนามรบอันไกลโพ้น มดยักษ์หลายแสนตัวล้มตาย จึงมีพลังวิญญาณสีดำหลายแสนเส้นไหลมาบรรจบตรงนี้ ส่วนเหล่านักพรตที่ตายในปากของมดยักษ์ พลังวิญญาณของพวกเขาเป็นสีขาว ไหลมาตามค่ายกลบรรจบที่นี่ ซึมลงในเปลือกไข่ใบเล็กใบนี้เช่นกัน

ไม่มีใครรู้ว่า ในไข่ใบนี้หล่อเลี้ยงสิ่งมีชีวิตชนิดใด แต่เผ่าพันธุ์มดเรียกมันว่า ‘ราชัน’

“ท่านหัวหน้า ตอนนี้นางพญามดสองตัว เริ่มเคลื่อนไหวไปที่หุบเหวหมื่นกาลีแล้ว มีทหารมดหนึ่งล้านตัวติดตาม” มดยักษ์สีขาวตัวหนึ่งคุกเข่า พูดกับมดยักษ์ตรงหน้าอย่างนอบน้อม

มดยักษ์ที่ถูกเรียกว่าหัวหน้า เนื้อตัวผ่ายผอมดุจกิ่งไม้ มือถือคทาสีชาด พลังมหาศาลดุจท้องทะเล ชวนให้เกิดจิตใจเลื่อมใสศรัทธา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน