ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 24
ตอนที่ 24 มา SOLO กันหน่อย!
มนุษย์เราเมื่อเผชิญกับวิกฤตคับขัน มักจะระเบิดศักยภาพอันไร้ขีดจำกัดออกมา แม้แต่อันหลินก็ไม่เว้น
เมื่อเขาสัมผัสได้ว่า มีพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่งกำลังก่อตัวขึ้นด้านหลัง ในที่สุดเขาก็ระเบิดพลังออกมา!
“สาวน้อยนักเวทย์ ไว้ชีวิตข้าเถอะ! ข้าแค่ผ่านมาซื้อซีอิ๊ว[1] เท่านั้น!”
อันหลินคนเมื่อก่อนปล่อยความดังเสียงได้แค่ 120 กว่าเดซิเบล ทว่าตอนนี้เขารู้สึกถึงภัยคุกคามของความตาย จึงปล่อยเสียงดังเกิน 200 เดซิเบลออกมา!
หากนี่ไม่ใช่การระเบิดพลังจะเรียกอะไร!
หญิงสาวข้างหลังได้ยินเสียงก็โพล่งขึ้นมาว่า ‘เอ๊ะ’ พลังที่ก่อตัวบนคทาเริ่มสลายไป
“ได้…ได้ผลเหรอ”
อันหลินสัมผัสได้ว่าแรงกดดันด้านหลังว่างเปล่า บอลแสงที่พันธนาการตัวเองก็หายไปด้วย ก็อดอุทานด้วยความตกใจไม่ได้
ไม่นาน เขาก็รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังจิ้มที่หลังเขาเบาๆ
เมื่อเขาหันกลับไป ก็พบหญิงสาวที่มีใบหน้างดงามอย่างยิ่ง เหาะมายืนตรงหน้าเขาแล้ว กำลังประเมินเขาอย่างสงสัย
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ถึงได้รู้ว่าข้าคือสาวน้อยนักเวทย์” หญิงสาวนั่งอยู่บนคทาขนนก เอียงหน้าเล็กน้อย ดวงตาสีม่วงคู่งามกำลังกะพริบใส่อันหลิน เห็นได้ชัดว่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง
“ข้าชื่ออันหลิน ข้ามาจากโลกมนุษย์ เคยเห็นตัวละครหนึ่งในเกมแต่งตัวคล้ายเจ้ามาก ถึงได้ตะโกนออกมาด้วยความร้อนใจ” อันหลินตอบตามความจริง
“โลกมนุษย์!” ดวงตาของหญิงสาวผมชมพูเปล่งประกาย ชี้หน้าอันหลินแล้วพูดว่า “ข้านึกออกแล้ว เจ้าคืออันหลิน เด็กเส้นที่เส้นใหญ่ที่สุดของสำนักเรา!”
อันหลินเกาหัวหัวเราะแหะๆ มองออกว่าเขามีชื่อเสียงในสำนักมากจริงๆ แม้แต่สาวน้อยนักเวทย์ก็รู้จักฉายาของเขา!
แม้ฉายานี้ฟังดูแล้ว จะทำให้เขาเกิดความรู้สึกอยากร้องไห้ก็ตาม…
หญิงสาวกระโดดลงจากคทา เดินมายืนตรงหน้าอันหลิน พูดยิ้มๆ ว่า “เจ้าเล่นลีกออฟเลเจนด์เป็นเหมือนกันใช่ไหม”
อันหลินพยักหน้า สมัยเรียนเขามักจะเล่นเกมกับเพื่อนบ่อยๆ ได้ระดับเพชรจากการแข่งขันจัดอันดับของซีซั่นที่แล้ว ก็นับว่าเป็นมือฉมังในเกมนั้นอยู่
“เย้ ดีจังเลย!”
หญิงสาวดีใจอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นนางก็ล้วงมือถือเครื่องหนึ่งออกมา ยื่นให้อันหลิน…
อันหลินมองมือถือสีชมพูในมือ ยืนนิ่งอยู่กับที่
“ใช้มือถือไม่เป็นหรือ” หญิงสาวเห็นอันหลินทำหน้ามึนงง จึงเอ่ยปากถาม
“ใช้… ใช้เป็น” อันหลินได้สติกลับมา เริ่มเปิดมือถืออย่างคล่องแคล่ว
ผู้บำเพ็ญเซียนคนหนึ่ง ยื่นมือถือมาให้ตัวเองเครื่องหนึ่ง…
ช่างเป็นภาพที่ถามว่าพิลึกแค่ไหน ก็คงตอบว่าพิลึกเป็นที่สุด!
อันหลินพูดอย่างงงงวยว่า “จะว่าไป เจ้าให้มือถือเครื่องนี้กับข้าทำไม”
หญิงสาวล้วงมือถือสีชมพูอีกเครื่องออกมา พูดอย่างตื่นเต้นว่า “เรามาเล่นโหมด SOLO[2] ของลีกออฟเลเจนด์กัน หากเจ้าชนะ ข้าจะปล่อยเจ้าไป!”
อันหลิน “…”
ในใจของอันหลินฮึกเหิม ทว่าใบหน้าอันหลินกลับมึนงง!
คนคนนี้เป็นนักพรตจริงหรือ คงไม่ใช่สาวน้อยโอตาคุ[3]ที่ข้ามมิติมาจากโลกมนุษย์หรอกนะ
อีกอย่าง ใช้มือถือเล่นเกมลีกออฟเลเจนด์มีกี่ความหมายกัน
แน่ใจนะว่าเป็นลีกออฟเลเจนด์ แต่ไม่ใช่ลีคออฟคิงอะไรนั่น! ยิ่งไปกว่านั้น แดนบำเพ็ญเซียนเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตได้ด้วยหรือ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย!
อันหลินมีคำพูดผรุสวาทมากมายที่อยากจะพ่นออกมา แต่อำนาจของสาวน้อยนักเวทย์ค้ำคอ เขาจึงทำได้แค่อดทนอดกลั้น กดไอคอนของเกมลีกออฟเลเจนด์ในมือถือเงียบๆ…
เป็นไปตามคาด หลังเข้าสู่เกม มันเป็นหน้าจอของเกมลีคออฟคิง
ตัวละครของเขามีชื่อว่า ‘แอปเปิ้ลน้อยผู้น่ารัก’
หลังล็อกอินเข้าสู่ระบบเกมแล้ว ก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมาบนอินเตอร์เฟสของเขา
‘แอปเปิ้ลน้อยผู้งดงาม’ ได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมโหมด SOLO
ข้อความนี้มาจากหญิงสาวคนนั้น มือถือนี่เชื่อมอินเตอร์เน็ตได้จริงๆ ด้วย!
อันหลินตกใจไม่น้อย เขากดปุ่ม ‘ตอบรับ’ เข้าสู่อินเตอร์เฟสของการเลือกฮีโร่
หลังเข้าสู่อินเตอร์เฟสเลือกฮีโร่ เขาก็อึ้งไป
คุณพระ อินเตอร์เฟสของลีคออฟคิง แต่ทำไมฮีโร่ข้างในถึงได้เป็นตัวละครของลีกออฟเลเจนด์หมดเลยล่ะ!
ขณะนั้นเอง หญิงสาวผมชมพูก็ขยับเข้ามาพิงตัวอันหลิน พูดเสียงน่าฟังว่า “การสื่อสัญญาณของค่ายกลในมือถือสองเครื่องนี้ มีระยะทางที่จำกัด มา เรามาชิดกัน สัญญาณจะได้ดีหน่อย”
อันหลิน “…”
ที่แท้ก็เป็นมือถือที่ผ่านการดัดแปลงนี่เอง อีกอย่าง แม้แต่เกมก็ผ่านการดัดแปลงมาเช่นกัน!
ความสามารถของนางเกินกว่าที่เราจินตนาการไว้เยอะ เราควรจะชมนางว่าเป็น ‘อัจฉริยะ’ หรือเปล่า
อันหลินเลือกฮีโร่ที่ชื่อจอมเวทย์แม่มด ตอนแรกเขาอยากเลือกริเว่น นั่นเป็นฮีโร่ที่เขาถนัดมากที่สุด แต่กดสกิลสลับกับการโจมตีปกติ[4]ด้วยความเร็วแสงในเวอร์ชั่นมือถือ เขาทำไม่เป็นจริงๆ…
หลังทั้งคู่เลือกฮีโร่แล้ว การแข่งขันโหมด SOLO ที่ตัดสินชะตาชีวิตของอันหลิน ก็เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม