ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 23

หลังระดับพลังยุทธ์ของอันหลินบรรลุกายแห่งมรรคขั้นแปด เขาก็สามารถฝึกวิชาธาตุดินได้แล้ว

‘พลังบงกชพสุธาขั้นหนึ่ง บรรลุเงื่อนไข นั่งสมาธิกำหนดลมหายใจ ณ ยอดเขาหินนิลดำหนึ่งวัน’

หินนิลดำเป็นยอดเขาเลื่องชื่อแห่งหนึ่งในป่าพันยอด ได้ยินว่าภูเขาดำสนิทมันวาว หากต้องการปีนไต่ขึ้นไปด้วยมือเปล่า ความเป็นไปได้ที่จะสำเร็จเป็นศูนย์

อยากไปให้ถึงจุดสูงสุดของยอดเขาหินนิลดำ วิธีเดียวที่ทำได้คือเหาะเหินขึ้นไป

“เฮ้อ หากเรามีกระบี่เหินเวหาก็คงดี” อันหลินทำหน้ากลัดกลุ้ม

กระบี่เหินเวหาเป็นวิชาเหาะเหินที่นักพรตตั้งแต่ระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขึ้นไปเท่านั้น ที่จะครอบครองได้

ระดับพลังยุทธ์ของเขาไม่ถึง ต่อให้มีความรู้ทางทฤษฎีพื้นฐาน ก็เหาะไม่ได้

ในเมื่อไม่สามารถเหาะเหินได้ งั้นก็วางการบำเพ็ญเพียรพลังบงกชพสุธาไว้ก่อนแล้วกัน…

อันหลินไม่คิดถึงเรื่องระบบอีก ตอนนี้เรื่องที่เขาต้องทำเป็นอันดับแรกก็คือ ไปถึงภูเขาลูกที่อยู่เบื้องหน้านั้นก่อน

แน่นอนว่า มีอีกเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญเช่นกัน นั่นก็คือค้นหาเป้าหมายซ้ำมีด

มีแค่ในศึกแห่งมิตรภาพเท่านั้น เขาจึงจะมีโอกาสซ้ำมีดได้อย่างผ่าเผย หากว่าเป็นข้างนอก จะมีพวกที่ PH ใกล้หมดมากขนาดนั้นให้เขาจัดการที่ไหนกัน

ไม่นาน อันหลินก็พบศิษย์พี่ที่พลังงานใกล้หมดแล้วคนหนึ่ง

เขาตามเสียงต่อสู้มา มาถึงก็เห็นศิษย์พี่ที่เพิ่งชนะการต่อสู้ไปหยกๆ พอดี

ด้วยเหตุนี้ อันหลินจึงกระโจนออกมาอย่างไม่ลังเล หลังแนะนำตัวแล้ว ก็เริ่มลงมือ ไล่ตีศิษย์พี่คนนั้น

ใช่แล้ว ไล่ตีนั่นแหละ…

ศิษย์พี่คนนั้นรู้ว่าสภาพของตัวเองย่ำแย่ ไม่มีทางสู้อันหลินได้ จึงตัดสินใจวิ่งหนี

แต่อันหลินจะยอมปล่อยให้เนื้อที่อยู่ในเงื้อมมือ หลุดหายไปจากมือตัวเองได้อย่างไร ไม่พูดพร่ำทำเพลงไล่ตามไปทันที

“นี่ เอาหมัดข้าไปกิน!”

อันหลินตามศิษย์พี่จนทัน ปล่อยหมัดสะเทือนขุนเขาออกไป

หมัดสะเทือนขุนเขามีอานุภาพรุนแรงมาก ทำให้วิชาคุ้มกันที่ศิษย์พี่คนนั้นใช้ระเบิดในพริบตา จากนั้นคลื่นพลังของหมัดก็สะเทือนจนร่างของศิษย์พี่ลอยออกไป

แสงทองคุ้มกันของศิษย์พี่ที่กระอักเลือดตกลงสู่พื้นสว่างวาบแล้ว

เมื่อเห็นฉากนี้ อันหลินก็กระหยิ่มยิ้มย่อง

“อันหลิน ไอ้คนระยำ ศีลธรรมของเจ้าอยู่ที่ไหน!”

ศิษย์พี่ด่าทอ เขาไม่เคยเห็นคนที่ไร้ยางอายเช่นนี้มาก่อน

อันหลินไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของศิษย์พี่เลยสักนิด เพื่อทำภารกิจของระบบให้สำเร็จ เขาทิ้งศีลธรรมของตัวเองไปตั้งนานแล้ว!

หลังศิษย์พี่ผู้น่าสงสารถูกส่งตัวออกไป เขาก็เริ่มตรวจสอบดูระบบของตัวเอง

‘ความก้าวหน้าของภารกิจ 1/10’

เขาคิดว่าตัวเองโชคดีไม่เบา บริเวณที่ไม่ไกลจากภูเขาลูกนั้น เขาได้ยินเสียงต่อสู้อีกแล้ว

อันหลินเข้าไปใกล้บริเวณที่ต่อสู้อย่างระแวดระวัง เมื่อเข้าใกล้พลังฟ้าดินก็ซัดสาดอย่างรุนแรง คลื่นปะทะของพลังอันน่ากลัวกระจายมา ทำให้เขาพรั่นพรึง

สองคนที่ประมือกันในครั้งนี้ รู้สึกว่าจะแข็งแกร่งไม่เบา…

อันหลินซ่อนตัวหลังหินก้อนใหญ่ โผล่หัวออกมา แอบเพ่งมองออกไป

หลังเห็นสองคนที่กำลังต่อสู้กัน เขาก็อึ้ง…

“พันธนาการแห่งแสง!” หญิงสาวผมสั้นสีชมพูแกว่งไม้กายสิทธิ์ เสียงไพเราะเพราะพริ้งออกมาจากปากนาง

บอลแสงสาดออกมาจากไม้กายสิทธิ์ในมือของนาง

บอลแสงพุ่งมารวดเร็วมาก พันธนาการผู้ชายที่มีผิวสีแดงในพริบตา

“อ๊าก!”

ผู้ชายคนนั้นคำรามลั่น ร่างกายระเบิดเปลวไฟสีแดง พยายามทำลายพันธนาการของบอลแสง

เปลวไปบนตัวเขาพุ่งขึ้นฟ้า และแผ่ขยายออกมาไม่ขาดสาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน