ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 22

เมื่อได้ยินประโยคนี้อีกครั้ง อันหลินจะเป็นบ้าแล้วจริงๆ

วัฏจักรที่โหดร้ายแบบนี้มันเรื่องอะไรกันแน่!

“อ๊ากกกก!” อันหลินยกหมัดแล้วรัวออกไปข้างหลังด้วยความโมโห

“พี่อันหลินโปรดไว้ชีวิตข้าด้วย!”

เมื่อเห็นหมัดของอันหลินมาพร้อมกับพลังอันน่ากลัว ชายคนนั้นก็คุกเข่าลงไป

อันหลินได้ยินเสียงอันคุ้นเคย หมัดหยุดชะงัก ใบหน้าฉายความแปลกใจ “หลิวต้าเป่า เจ้านี่เอง!”

ผู้มาเยือนมีรูปร่างอวบอ้วน ใบหน้าไร้เดียงสา กำลังมองอันหลินด้วยสีหน้าตื่นเต้น

เขาคือหลิวต้าเป่าที่อันหลินรู้จักจากการทะเลาะวิวาทนั่นเอง

กลางอากาศ เซียนพสุธาเยว่อิ่งที่นั่งอยู่บนหนังสือเล่มใหญ่ มือเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว กำลังจดบันทึกสถิติลงในสมุดบันทึก

หลี่เจิ้งหยาง ค่าพลัง 120 ค่าความดี 40 ปล. แพ้อันหลิน

อันหลิน ค่าพลัง 100 ค่าความดี 28

ตอนที่เซียนพสุธาเยว่อิ่งใช้นิ้วมือบันทึกสถิติของอันหลิน มุมปากก็ยกขึ้น เผยรอยยิ้มจางๆ ออกมา

“หึ เจ้าหนูคนนี้ใจสู้อย่างน่าตกใจ ไม่คิดว่าจะตอบโต้ได้อย่างดุดัน”

เธอดันกรอบแว่นสีดำที่สวมเพื่อความงาม ขาเรียวยาวขยับเบาๆ ทำหน้าตาครุ่นคิด

“จำได้ว่าตอนเข้าเรียนเป็นกายแห่งมรรคขั้นศูนย์สินะ แต่ทว่า มองจากพลังที่ปล่อยออกมายามต่อสู้เมื่อครู่นี้ เป็นกายแห่งมรรคขั้นเจ็ดแล้ว ความเร็วในการเลื่อนขั้นที่น่ากลัวแบบนี้…โกงหรือไง”

ขณะนั้นเอง หลิวต้าเป่าก็โผล่มาข้างหลังของอันหลินกะทันหัน

มีนักเรียนอีกสิบกว่าคนก็ตามหลังหลิวต้าเป่ามาด้วยเช่นกัน

“ฮ่าๆ คนพวกนี้คงไม่ได้มาหาเรื่องอันหลินอีกหรอกนะ อันหลินเป็นที่รังเกียจหรือไง”

เมื่อเห็นฉากน่าสนุกนี้ เซียนพสุธาเยว่อิ่งก็ยิ้มกริ่ม สายตาจดจ้องไปที่อันหลินอีกครั้ง

อันหลินเห็นนักเรียนแปลกหน้าสิบกว่าคนข้างหลังหลิวต้าเป่า หนังตาก็กระตุกขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

“เจ้ามาทำไม คงไม่ได้จะมาหาเรื่องข้าอีกหรอกนะ” อันหลินเอ่ยปากถาม

หลิวต้าเป่าโบกมือพัลวัน “ที่ไหนกัน พี่อันหลินมีพลังเย้ยปฐพี แม้ข้าจะอยากสู้ก็เอาชนะไม่ได้!”

เขาพูดความจริง ตอนที่เพิ่งมาถึง เขาก็เห็นอันหลินสำแดงเดช ล้มหลี่เจิ้งหยางในหมัดเดียว

การประลองวิชาเซียนที่เทคนิคสุดยอดแบบนั้น ทำให้เขาตะลึงพรึงเพริด ต่อให้เขาจะมั่นใจ ก็ไม่กล้าสู้กับอันหลินในตอนนี้แล้ว

“ไม่พบมานาน มองเจ้าแบบเดิมไม่ได้เสียแล้ว” หลิวต้าเป่าส่ายหน้าถอนหายใจ

จู่ๆ ความสามารถของอันหลินก็แข็งแกร่งขึ้นปานนี้ หลิวต้าเป่าทั้งตกใจและอิจฉา อยากจะสลับร่างกันให้รู้แล้วรู้รอด

อันหลินได้ยินหลิวต้าเป่าบอกว่าไม่ได้มาหาเรื่อง ในใจก็โล่งอกขึ้นมาบ้างเหมือนกัน

ขณะนั้นเอง ระบบก็ดังติ้ง มีแจ้งเตือนปรากฏขึ้นมา

‘ขอแสดงความยินดี ที่เอาชนะคู่ต่อสู้ที่มีกายแห่งมรรคขั้นแปดหรือขั้นแปดขึ้นไปได้ ตอนนี้บรรลุระดับกายแห่งมรรคขั้นแปดแล้ว!’

อันหลินสัมผัสได้ว่าพละกำลังพุ่งทะยาน กระดูกและกล้ามเนื้อทั้งตัว ก็เปลี่ยนเป็นแข็งแรงขึ้นมาอย่างสิ้นเชิง

การเปลี่ยนแปลงของพละกำลัง ทำให้เขาปลาบปลื้มใจ เกิดความคิดต่างๆ นานาขึ้นมาในใจ

ในข้อกำหนดของระบบ การซ้ำมีด[1]ก็ถือว่าเอาชนะศัตรูได้เช่นกัน มันเป็นข่าวดีสำหรับเขาจริงๆ

ต่อไป เขาจะซ้ำมีดต่อไป

ราชาซ้ำมีด เราได้เป็นแน่นอน!

อันหลินร้อนใจคิดอยากจะซ้ำมีด นั่นเป็นเพราะเงื่อนไขการเลื่อนขั้นในแถบ ‘ระดับพลังยุทธ์’ ของระบบ เปลี่ยนเป็นเงื่อนไขดังต่อไปนี้

กายแห่งมรรคขั้นเก้า บรรลุภารกิจ ‘เอาชนะคู่ต่อสู่ระดับกายแห่งมรรคขั้นเก้าหรือขั้นเก้าขึ้นไป 10 คน’

เอาชนะคู่ต่อสู้กายแห่งมรรคขั้นเก้าหรือมากกว่าขั้นเก้าสิบคนงั้นเหรอ หากเป็นอันหลินคนก่อน มันเป็นเรื่องที่ไม่กล้าแม้แต่จะคิด แต่ตอนนี้กลับมีความหวังแล้ว

หากสู้ไม่ได้ก็อย่าสู้ซึ่งหน้าสิ เขาแค่จัดการคนที่ HP[2] ใกล้หมดก็สิ้นเรื่อง!

ขณะที่อันหลินกำลังจินตนาการไปต่างๆ นานา หลิวต้าเป่าก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า

“พี่อัน หลังเห็นเจ้าสำแดงเดช ตอนนี้ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากขอร้องหน่อย”

“อืม ว่ามาเถอะ มีเรื่องอะไร”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน