ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 246

ชุนหนานคนนี้ตั้งใจมามอบมรดกโดยเฉพาะหรือ อันหลินกับสวีเสี่ยวอดคาดเดาในใจเช่นนี้ไม่ได้

ที่จริงแล้วการคาดเดาของพวกเขาถูกต้องทั้งหมด ชุนหนานพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อผลักไสมรดก เช่นนั้นเขาก็จะเป็นอิสระ! สำหรับเขาแล้ว อันหลินกับสวีเสี่ยวหลานกำลังแผ่รัศมีแห่งความช่วยเหลือ!

ชุนหนานหยิบม้วนกระดาษออกมา ด้านบนมีอักขระสีทองกะพริบแปลบปลาบ ถูกยื่นมาตรงหน้าสวีเสี่ยวหลาน “ผู้มีวาสนา เจ้าแค่หยดเลือดลงบนม้วนกระดาษ ถ่ายพลังปราณของตน ก็จะกระตุ้นมรดกศาสตร์ปรุงยาของเสิ่นอิงได้ แน่นอนว่า หลังข้ายอมรับแล้ว จำต้องให้พลังชีวิตสุดท้ายของมังกรเสิ่นอิงในม้วนกระดาษยอมรับเจ้าด้วย จึงจะรับมรดกสำเร็จ…”

สวีเสี่ยวหลานมองอันหลินด้วยความกังวลใจ ม้วนกระดาษแผ่คลื่นพลัง เกี่ยวข้องกับมรดกจริง แต่ชุนหนานกลับมอบมรดกให้นางต่อหน้าอย่างไม่มีอุปสรรคเช่นนี้ จึงอดทำให้นางหวั่นใจไม่ได้

อันหลินหยิบต๋าอีกับต๋าเอ้อร์ออกจากแหวนมิติ และส่งกระแสจิตบอกให้ต้าไป๋กับเจ้าอัปลักษณ์เวอร์ชันมินิ ให้พวกมันระวังชุนหนานตลอดเวลา จากนั้นก็พยักหน้าให้สวีเสี่ยวหลาน

สวีเสี่ยวหลานหยดเลือด ถ่ายพลังปราณ จู่ๆ ก็มีเสียงคำรามที่ชวนให้พรั่นพรึงดังมาจากม้วนกระดาษ ภาพของมังกรสีทองตัวหนึ่งกระโจนออกจากม้วนกระดาษ จากนั้นก็พุ่งชนร่างของสวีเสี่ยวหลาน

“สวีเสี่ยวหลาน!” อันหลินร้องเสียงหลงเมื่อเห็นภาพนี้

“ไม่เป็นไร อย่าวิตกไป!” ชุนหนานรีบปลอบใจ จากนั้นก็คุกเข่า เนื้อตัวสั่นเทา “สำเร็จแล้ว…นี่เป็นเค้าลางของมรดกสำเร็จ!”

ไม่นานพันธนาการไร้รูปร่างที่ผูกมัดชุนหนานไว้ก็อันตรธานหายไปโดยพลัน

เขาแหงนหน้าระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น น้ำตาไหลออกจากหางตา “ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระสักที ฮ่าๆ ๆ ๆ…”

ดวงตาของสวีเสี่ยวหลานสุกใส จ้องอันหลินอย่างตกใจ “นี่เป็นมรดกศาสตร์ปรุงยาจริงๆ มรดกระบุว่าเป็นระดับเทพนิรมิต จึงจะรับมรดกทั้งหมดได้ แต่ระดับสมฤทัยอย่างข้าจู่ๆ ก็มีเค้าลางจะทะลวงสู่ระดับรวมปราณ…”

“ท่านอาจารย์เสิ่นอิง ศิษย์ขอคารวะ” สวีเสี่ยวหลานคำนับป้ายวิญญาณที่อยู่ใจกลางตำหนักชิงจืออย่างนอบน้อม

เมื่อรับมรดกแล้ว จึงมีความสัมพันธ์ศิษย์และอาจารย์

ก็เป็นเหมือนที่อันหลินไว้อาลัยให้กับระบบของตนทุกเมื่อเชื่อวัน หลักการเดียวกัน

ผ่านไปครู่หนึ่ง ในที่สุดชุนหนานก็ถือว่าสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

เขาเช็ดน้ำตา พูดกับอันหลินและสวีเสี่ยวหลานว่า “ข้าก็จะไปจากที่นี่แล้ว เจ้ากับข้าพบกันที่นี่ก็นับเป็นวาสนาอย่างหนึ่ง ข้าจะขอพูดอะไรกับพวกเจ้าหน่อย ตำหนักแห่งสวรรค์อันตรายมาก แม้สมบัติข้างในจะล่อตาล่อใจที่สุด แต่ก็อันตรายที่สุดเหมือนกัน”

“นักพรตที่เข้ามาในสุสานมังกรเหมันต์ พวกเจ้าเป็นกลุ่มที่สาม นักพรตสองกลุ่มแรกไม่ได้มาหาข้า แต่ไปที่ตำหนักแห่งสวรรค์ จากนั้นพวกเขาก็อยู่ที่นั่นไปตลอดกาล…”

พอพูดจบ ชุนหนานก็เดินทะลุประตูแสงไป จากสุสานแห่งนี้ไปอย่างสิ้นเชิง

อันหลินกับสวีเสี่ยวหลานสบตากัน พวกเขารู้ว่าตำหนักแห่งสวรรค์ที่ชุนหนานพูดเป็นหลังไหน

เมื่อพวกเขาเข้ามา สิ่งที่เห็นไม่ใช่ตำหนักแห่งวสันต์ที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่เป็นตำหนักที่อยู่ไกลที่สุดหลังนั้น

ตำหนักหลังนั้นแผ่รัศมีสีขาว คำว่าสวรรค์ตัวใหญ่แขวนอยู่ด้านบน เป็นสัญลักษณ์แห่งความน่าเกรงขามและเกียรติยศอันสูงส่ง ชวนให้ผู้คนใฝ่ฝันปรารถนา อยากจะวิ่งเข้าไปเยี่ยมชมและกราบไหว้ทันทีให้รู้แล้วรู้รอด

หากอันหลินไม่ยืนยันจะดำเนินการด้วยวิธีค้นหาแบบปูพรม ไม่แน่ทั้งคู่อาจจะตรงดิ่งไปที่ตำหนักแห่งสวรรค์ก็ได้

“เราทำไปตามขั้นตอนดีกว่า” อันหลินมองตำหนักแห่งสวรรค์ที่อยู่ไกลออกไปแล้วพูดอย่างหวั่นวิตก

สวีเสี่ยวหลานพยักหน้า ก้อนหินลอยฟ้ายี่สิบสามก้อนก่อตัวเป็นรูปร่างมังกรเลื้อยคดเคี้ยว ตอนนี้พวกเขาอยู่ตรงหางมังกร วังแห่งสวรรค์เป็นหัวมังกร หากสำรวจไปทีละตำหนัก มันยังอีกยาวไกล

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงมาถึงตำหนักแห่งคิมหันต์

พวกเขาเจอวิหคไฟสีทองที่นอนแผ่บนพื้นอย่างเกียจคร้านตัวหนึ่ง

“ยินดีต้อนรับผู้มีวาสนา ข้าชื่อเซี่ยเหนียว” วิหคไฟสีทองตัวนี้เอ่ยด้วยเสียงอ่อนหวานอย่างเกียจคร้าน

พูดจบมันก็หาวหวอดๆ อย่างไม่ยี่หระ

มุมปากของอันหลินกระตุก จะว่าไปคนเฝ้าสุสานพวกนี้ ตั้งชื่อลวกๆ แบบนี้กันหมดเลยเหรอ

วิหคเพลงกวาดตามองสองมนุษย์กับสองสัตว์แล้วพูดต่อว่า “พวกเจ้าต้องการมรดกวิถีแห่งอัคคีไหม”

อันหลิน “…”

ถามตรงๆ แบบนี้เลย ต้องสู้กันสักตั้งก่อนแล้วค่อยพูดเรื่องมรดกไม่ใช่เหรอ

“ถ้าต้องการก็ได้เลยหรือ” อันหลินสงบสติอารมณ์แล้วเอ่ยถาม

“จะง่ายแบบนี้ได้อย่างไร…” เซี่ยเหนียวกวาดตามองทุกคนแล้วพูดเอื่อยๆ ว่า “เอาอย่างนี้ พวกเจ้าใช้ท่าที่ภูมิใจที่สุดจัดการข้า ใครทำให้ข้าสะใจ ข้าจะยกมรดกให้คนนั้น”

อันหลิน “…”

สวีเสี่ยวหลาน “…”

เงื่อนไขที่ป่าเถื่อนแบบนี้ ใช้ได้จริงๆ เหรอ!

“ต้าไป๋ เจ้าอัปลักษณ์ พวกเจ้าลุยก่อน!” จู่ๆ อันหลินก็โพล่งขึ้นมา

ต้าไป๋เห็นว่าทุบตีได้ไม่มีค่าใช้จ่าย แถมยังจัดการสัตว์ปราณที่มีระดับสูงกว่าตัวเอง อยากรู้อยากลองนานแล้ว เมื่อได้ยินอันหลินพูดเช่นนี้ จึงรีบกระโจนใส่เซี่ยเหนียวแล้วโจมตีอย่างรุนแรงดัง ‘ปึกปัก’

พลังแห่งหมาป่าสวรรค์คืนชีพ อุ้งมือแฝงด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ปล่อยลำแสงที่คมกริบ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน