ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 260
ตงฟางหมิงสวมชุดขาวพลิ้วไหว นัยน์ตาดุจดาราสุกสกาวเจือความนิ่งสงบดุจน้ำ
ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเรียกไฟแรกกำเนิดได้ เมื่อย่ำเท้า ผืนฟ้าดินจะกลายเป็นทะเลเพลงให้เขาได้ใช้อย่างไม่สิ้นสุดในพริบตา
เสิ่นอิงไม่เคยพบเจอบุรุษที่สะดุดตาปานนี้มาก่อน เขาเป็นดุจราชันกลางทะเลเพลิง แผดเผานภาและทะเล ทุกสรรพสิ่งมอดไหม้ ไม่มีใครเทียบเทียม นักพรตลัทธิมารระดับแปลงจิตแปดคนยืนหยัดได้ไม่เกินสามอึดใจ ก็ถูกไฟแรกกำเนิดแผดเผาจนเป็นเถ้าธุลี
“สำนักชิงฮวนเป็นอริกับเจ้าหรือ ถึงได้ปล่อยกำลังกว่าครึ่งมาดักสังหารเจ้า” เสียงของชายหนุ่มค่อนข้างอ่อนโยน ผิดกับท่าทางที่เย้ยหยันผู้คนของเขา
“อืม” ใบหน้าของเสิ่นอิงแดงเรื่อ แต่แววตาสุกใสกลับจ้องชายหนุ่มคนตรงหน้าไม่วางตา ไม่ใช่อื่นใด เพราะเขาหน้าตาดีมากเหลือเกิน
“บังเอิญเลย ภารกิจของข้าก็คือกำจัดสำนักชิงฮวน ไปลุยด้วยกันไหม” ตงฟางหมิงกล่าวยิ้มๆ อีกครั้ง
“อืม!” เสิ่นอิงพยักหน้าสุดแรง
นี่เป็นการพบกันและสนทนาครั้งแรกของพวกเขา สั้นกระชับ แต่กลับผูกชะตาของพวกเขาไว้ด้วยกัน
สำนักชิงฮวน
ท่ามกลางกองศพทะเลเลือด ธิดามังกรสวรรค์สารภาพรัก
“ตงฟางหมิง มาเป็นคู่ชีวิตข้าเถอะ!”
“ทำไมกัน!” ตงฟางหมิงสะดุ้งโหยง
“เพราะเจ้าหล่อ!”
ตงฟางหมิง “…”
“เพราะ…เจ้าช่วยข้าไว้”
ตงฟางหมิงส่ายหน้า “ข้าช่วยคนไม่ต้องการให้ใครมอบชีวิตให้ คู่ชีวิตเป็นเรื่องชั่วชีวิต จะเล่นๆ ไม่ได้ หากไม่ได้คบหากันเกินร้อยปีจะตัดสินใจบุ่มบ่ามไม่ได้”
“ได้…เช่นนั้นข้าจะอยู่กับเจ้าร้อยปีก่อน!”
ตงฟางหมิง “…”
เสียงเพลงเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลชวนคล้อยตาม ประหนึ่งสายลมโชยลูบหน้า และเหมือนเสียงฮัมเพลงของคนรัก
กาลเวลาล่วงผ่าน ณ ทะเลริมภูเขาเจี๋ยสือ
ท่ามกลางทะเลดอกแดนลิไลออน เสิ่นอิงไล่ตามแดนดิโลออนที่ลอยล่อง พวกอันหลินได้เห็นแววตาที่อ่อนโยนของตงฟางหมิง
ชายหาดที่อาทิตย์ตกดิน เสิ่นอิงเยื้องย่างเท้าเปล่า เท้าขาวผ่องดุจหนอนไหมจมหายไปในผืนทรายสีทอง ฮัมบทเพลงน่าฟัง ตงฟางหมิงเก็บเปลือกหอยที่งดงามอย่างยิ่งมามอบให้เสิ่นอิง ฉวยจังหวะคว้ามือนางไว้ พวกอันหลินสัมผัสได้ถึงความอุ่นของมือตงฟางหมิง เห็นความรักที่วนเวียนในดวงตาของตงฟางหมิง
“เสี่ยวหมิง ข้าตั้งใจว่าจะหลอมอาวุธที่แฝงพลังมังกรและหงส์ชิ้นหนึ่ง เก็บไว้ให้ลูกของเราใช้!”
“เรายังไม่ใช่คู่ชีวิตกันเลย…ก็คิดแล้วหรือว่าจะให้ลูกของเราใช้อาวุธอะไร”
“โธ่ สักวันก็ต้องเป็นจริง สัญญาร้อยปีตอนนี้ผ่านมาครึ่งทางแล้ว…”
ทั้งคู่เดินทางค้นหาวัตถุดิบหลอมศาสตราไปทั่วแดนจิ่วโจว
เพื่อหลอมศาสตราชิ้นนี้ให้สมบูรณ์แบบ ทั้งคู่ถึงขั้นสังเวยพลังสายเลือดของตนเพื่อผสานกับอาวุธ
วันที่กระบี่วิหคมังกรสำเร็จ มังกรและพญาหงส์บรรจบกันกลางอากาศ เกิดปรากฏการณ์ทางธรรมชาติทันที
“เสี่ยวหมิง ยามกอดกระบี่เล่มนี้ เหมือนกำลังอุ้มลูกของเราอย่างไรอย่างนั้น เพราะมันมีพลังสายเลือดของเราสองคน”
“แล้วเราจะมีลูกกันหรือไม่”
“นี่! ในที่สุดเจ้าคนชั่วอย่างเจ้าก็ยอมรับข้าเป็นคู่ชีวิตของเจ้าแล้วหรือ”
“…เด็กโง่ หากไม่ยอมรับเจ้าเป็นคู่ชีวิต คนโง่ที่ไหนจะเสียเวลาแปดสิบปีมาอยู่กับเจ้าล่ะ”
เสิ่นอิง “…”
“อีกยี่สิบปีข้างหน้า ข้าจะไปสู่ขอเจ้าอย่างยิ่งใหญ่ที่วังมังกร”
“ได้ ข้าจะรอเจ้า!”
จู่ๆ เสียงเพลงก็เปลี่ยนไป อารมณ์น่ากลัวอย่างมหันต์เริ่มโผล่มาในเสียงเพลงของเสิ่นอิง
ความทรงจำที่ไม่อยากนึกถึง เหตุการณ์ที่ซ่อนในก้นบึ้งของหัวใจฉากแล้วฉากเล่าเริ่มเผยให้เห็น ความล้มเหลว เทพอสูรหกภพภูมิของแดนจื่อซิง นำทัพอสูรนับแสนบุกวังมังกรบูรพา
กองทัพอสูรล้างบาง ทะเลบูรพากลายเป็นแดนผีสังเวยเลือด
เสิ่นอิงมองภาพที่ชวนให้สิ้นหวัง ตงฟางหมิงยืนขวางนางอีกครั้ง
เขายังคงโดดเด่น เป็นเหมือนดวงอาทิตย์ ส่องโลกของเสิ่นอิงให้สว่างไสว เฉกเช่นตอนที่พวกเขาพบกันครั้งแรก
แต่ครั้งนี้ มันไม่เหมือนกับที่พวกเขาพบกันครั้งแรก
เพราะครั้งนี้ เป็นวันลาจากตลอดกาลของพวกเขา
ภูตผีหกภพภูมิมีความสามารถแก่กล้า ตงฟางหมิงใช้พลังจนหมดสิ้นกว่าจะเอาชนะเทพอสูรหกภพภูมิได้ โจมตีกองทัพอสูรให้แพ้ราบคาบ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาบทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม