ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 274

“ขอแค่สังหารนักพรตมนุษย์คนนั้น หุ่นนี่ก็จะหยุดเคลื่อนไหว นี่เป็นวิธีการกู้สถานการณ์ที่เร็วที่สุด” เทพมรณะปะการังหลบดาบเลเซอร์ของกันดั้มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“ข้าจะใช้เคล็ดวิชาพันธนาการหุ่นไว้ พวกเจ้าลุยพร้อมกัน ฉวยโอกาสสังหารนักพรตมนุษย์คนนั้นเสีย!”

ดวงตาสีม่วงของวาฬจอมอหังการสว่างไสว เอ่ยอย่างเชื่องช้า

จู่ๆ ร่างของมันก็ขยายใหญ่อย่างรวดเร็ว พลังไต่ขึ้นสูงเรื่อยๆ หมอกดำท่วมท้นท้องฟ้ากระจายไปทั่วทุกสารทิศประหนึ่งคลื่นยักษ์

“เขตอาคมจอมอหังการ หมื่นปีศาจพันธนาการ!”

เมื่อสิ้นเสียงแผดร้องของวาฬจอมอหังการ หมอกดำรวมตัวเป็นโซ่สมจริงนับหมื่น ลุกลามไปทางกันดั้มสองตัวอย่างบ้าคลั่ง

กันดั้มปล่อยดาบเลเซอร์ฟันโซ่จนขาดสะบั้น กันดั้มอีกตัวปล่อยระเบิดแสงออกมาบดขยี้โซ่จนแหลกลาญ แต่โซ่หมอกดำเหล่านี้เป็นเหมือนตาข่ายฟ้าดิน กว้างใหญ่ไพศาล ไม่จบไม่สิ้น พันธนาการกันดั้มสองตัวไว้

“ทะเลจองจำ!”

ร่างของจักรพรรดิว่านฉงเลื้อยขยุกขยิก บนดักแด้ยักษ์สีขาวปล่อยเส้นไหมนับหมื่นที่ตัดเหล็กกล้าได้พุ่งไปคลุมเป่ยเหลียน ดุจเกลียวคลื่นสีขาวที่ทำลายล้างทุกสรรพสิ่ง

ไม่นาน เป่ยเหลียนก็ถูกลูกบอลเส้นไหมห่อหุ้มหน้าอกจนสายฟ้าคำราม แต่กลับทำลายพันธนาการปานกำแพงเหล็กไม่ได้

ปีศาจเทพวายุกางปีกพุ่งไปทางกำแพงเมือง

ปีศาจทะเลสองตนอย่างปีศาจเทพวายุและเทพมรณะปะการังพุ่งตัวใส่อันหลินด้วยอานุภาพทรงพลัง

ใช่แล้ว ขอเวลาเพียงชั่วครู่ให้พวกมัน ก็สามารถฉวยจังหวะจัดการนักพรตมนุษย์คนนี้ได้ พลิกสถานการณ์ภายในกระบวนท่าเดียว!

การโจมตีของเหล่าทหารไข่มุกเป็นเพียงการจั๊กจี้พวกมันเท่านั้น ปีกสีเงินของปีศาจเทพวายุปานกระบี่คมทลายค่ายกลพิทักษ์กำแพงเมืองอย่างง่ายดาย

“ตายเสียเถอะนักพรตมนุษย์!” เทพมรณะปะการังปล่อยพิษสีเขียว กลายเป็นกะโหลกสีเขียวใหญ่ยักษ์ อ้าปากดำสนิทดุจเหวลึก กระโจนใส่อันหลินที่นั่งสมาธิ

เจ้าอัปลักษณ์กับต้าไป๋พุ่งมาขวางหน้าอันหลิน เปลวไฟสีดำและใบมีดลมพุ่งแหวกเวหาโจมตีกะโหลกสีเขียว

ตูม! การปะทะของพลังงานทำให้กะโหลกสีเขียวแตกสลายเป็นหมอกสีเขียวราวกับถูกกระแทกอย่างรุนแรง

เจ้าอัปลักษณ์สวมหน้ากากนักรบคราม พลังระเบิดโดยพลัน ขัดขวางการโจมตีของเทพมรณะปะการัง

แต่บัดนี้ ปีศาจเทพวายุเข้ามาประชิดเบื้องหน้าแล้ว

การปะทุของพลังระดับแปลงจิตขั้นกลาง หากพวกเจ้าอัปลักษณ์ไม่ถอย เกรงว่าต้องตายเพราะแรงกระแทก

แต่ไม่ว่าจะเป็นเจ้าอัปลักษณ์หรือต้าไป๋ ล้วนเลือกจะยืนขวางอันหลินด้วยใบหน้าที่แน่วแน่

ปีศาจเทพวายุพุ่งมาด้วยพลังมหาศาล กำลังจะบดขยี้ทุกอย่างตรงหน้าให้แหลกลาญ

เปรี้ยง!

สายฟ้าสีทองเส้นหนึ่งฟาดลงมาจากฟ้า ประดุจกระบี่คมแหวกท้องนภา ทลายเขตอาคมของเทพวายุ กระแทกศีรษะของมันอย่างแรง

“อ๊าก!” ปีศาจเทพวายุกรีดร้อง ร่างกายเหมือนโดนภูเขาไท่ซานทับ ตกลงสู่พสุธา

ตูม! ปีศาจทะเลบนพื้นถูกร่างของปีศาจเทพวายุทับแบน เกิดหลุมขนาดใหญ่กินเนื้อที่ร้อยจั้ง

เลือดไหลออกจากหัวของมัน ผู้ที่ยืนเหนือศีรษะของมันคือเป่ยเหลียนที่มีสีหน้าเย็นเยือก

กลิ่นอายของเป่ยเหลียนทรงพลังขึ้นมาทันที เส้นสีแดงทั่วร่างประหนึ่งเส้นชีพจรกะพริบวิบวับ กระแสไฟสีทองปกคลุมร่างกาย ปล่อยพลังงานสายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวออกมา

“ไม่คิดเลยว่า สุดท้ายข้าจะใช้เคล็ดวิชานี้…” เสียงเย็นเยียบเจือความเศร้าดังขึ้น

ธิดามังกรน้อยยิ้มเศร้าสร้อย แลดูหดหู่ นางไม่คิดเลยว่าตนจะใช้เคล็ดวิชาตัดหนทางมรรคของตนเพื่อนักพรตหนุ่มคนนั้น…

“ว่านฉง เจ้าทำบ้าอะไรน่ะ!” ปีศาจเทพวายุทั้งตกใจและโกรธเกรี้ยว มันไม่คิดเลยว่าเป่ยเหลียนจะโผล่มากะทันหัน ในยามที่จวนจะสำเร็จแล้ว

กรงจองจำทรงกลมสีขาวของจักรพรรดิปีศาจว่านฉงถูกระเบิดจนเป็นรู มีควันสีขาวลอยโขมง

ปีศาจเทพวายุเริ่มปล่อยกระแสไฟสีขาวโจมตีธิดามังกรน้อย

ธิดามังกรน้อยอยู่ท่ามกลางสายฟ้าสีทอง การโจมตีของกระแสไฟสีขาวถูกสะท้อนกลับแล้วสลายหายไป ราวกับพบเจอสายฟ้าที่เหนือชั้นกว่า ขณะเดียวกัน หมัดของธิดามังกรน้อยก็พุ่งลงมาหาปีศาจเทพวายุอย่างไม่ปราณี แต่ละหมัดปานสายฟ้าคำราม ทำให้แผ่นดินสั่นสะเทือน

เสียงกรีดร้องของปีศาจเทพวายุดังไม่ขาดสาย

ในตอนนั้นเอง อันหลินที่หลับตาพริ้มก็ลืมตาขึ้น กระบี่พิชิตมารดำขลับดุจน้ำหมึกสั่นระริกขึ้นมา

เทพมรณะปะการังที่ถูกเจ้าอัปลักษณ์รั้งไว้เห็นอันหลินที่อยู่ไม่ไกลลุกขึ้นและกางปีกสีขาว

อันหลินปรากฏกายด้านหลังมันในชั่วพริบตา กระบี่สีดำห้อมล้อมด้วยกระแสลมดุจแพรไหม

เทพมรณะปะการังเบิกตากว้าง รู้สึกเย็นวาบที่ลำคอ

จากนั้น ก็ไม่มีหลังจากนั้นแล้ว…

กะโหลกสีดำค่อยๆ ร่วงลงมาช้าๆ เลือดพุ่งกระฉูด

อันหลินรู้สึกถึงพลังที่เต็มเปี่ยม ยามเขาใช้กระบี่สายลมในระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นต้น ก็แทบจะหมดเรี่ยวแรง ตอนนี้เขาบรรลุระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นปลายแล้ว ทะเลปราณขยายตัวหลายเท่าตัว การดูดซึมพลังปราณของขุมพลังสัตว์มีประสิทธิภาพสูงยิ่งนัก กระบวนท่าที่ทรงพลังอย่างกระบี่สายลม เขาสามารถใช้ได้ห้าถึงหกครั้ง

ร่างสีขาวของจักรพรรดิปีศาจว่านฉงหายลับไปในชั้นเมฆสีดำตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้

อันหลินเห็นเป่ยเหลียนที่มีสายฟ้าสีทองโอบล้อม ใต้ฝ่าเท้าของนาง คือปีศาจเทพวายุที่ถูกนางซัดจนสิ้นลมหายใจแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน