ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 275

เจ็ดแดนภูตผี บริเวณที่มีหมอกขาวโพลนปกคลุม มีเกาะที่ส่องแสงสีม่วงแห่งหนึ่งตั้งอยู่

ดักแด้ยักษ์สีขาวเหาะทะลุม่านหมอกลงมาบนเกาะอย่างเชื่องช้า

“จักรพรรดิปีศาจว่างฉง ทำไมเจ้ากลับมาแค่ตนเดียว จักรพรรดิปีศาจตนอื่นล่ะ”

ปีศาจหมีขาวที่แผ่ไอเย็นเยียบตั้งแต่หัวจรดเท้าเอ่ยถาม

ดักแด้ยักษ์สีขาวแหวกออก ปีศาจผีเสื้อยักษ์สีขาวบินออกมาจากข้างใน

มันมองปีศาจหมีกับปีศาจมังกรเพลิงตรงหน้า พูดเสียงเย็นว่า “ตายแล้ว พวกมันตายหมดแล้ว”

“ตายทั้งสี่ตนเลยหรือ” ปีศาจมังกรเพลิงสะดุ้งตกใจ “หรือพวกเจ้าจะเจอคนจากหน่วยทหารเทวะของวังมังกร”

ปีศาจผีเสื้อส่ายหน้า “เปล่า พวกเราเจอมังกรที่ยิ่งใหญ่ตนหนึ่ง แต่หากว่ามีแค่นาง พวกเราก็ไม่ปราชัยหรอก สำคัญที่เจอนักพรตมนุษย์คนหนึ่ง…”

ปีศาจผีเสื้อพูดอย่างประหวั่นพรั่นหรึงว่า บอกเล่าความน่าเหลือเชื่อทั้งหลายแหล่ของนักพรตมนุษย์คนนั้น มีหุ่นเหล็กที่มีพลังเทียบเท่าระดับแปลงจิต เพลงกระบี่เหนือชั้น สังหารจักรพรรดิปีศาจสีชาดได้แม้จะมีพลังยุทธ์เพียงระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลาง หลังทะลวงขั้นกะทันหันก็สังหารวาฬจอมอหังการในกระบวนท่าเดียว…

ปีศาจหมีขาวกับปีศาจมังกรเพลิงได้ฟังก็ตกอยู่ในภวังค์ความเงียบงัน มีนักพรตมนุษย์เช่นนี้ด้วยหรือ!

เงียบไปครู่หนึ่ง ปีศาจหมีขาวถึงได้พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ค่ายกลสังเวยเลือดสิบวิญญาณขาดไปอีกหนึ่งเผ่าพันธุ์ เผ่าพันธุ์มุกดา…”

บนพื้นมีค่ายกลที่ก่อตัวจากเลือดหลายทางที่ตัดสลับกัน กำลังเปล่งแสงพิลึก

ค่ายกลนี้แผ่คลุมไปทั่วทั้งเกาะ เลือดประหนึ่งตาข่ายที่สลับซับซ้อนอย่างยิ่ง ไหลเอื่อยๆ พวกมันไม่มีวันแห้งเหือด หลั่งไหลบนพสุธาที่กำลังส่องแสงสีม่วงอย่างไม่ขาดสาย

ปีศาจผีเสื้อถอนหายใจ “จักรพรรดิปีศาจสีชาดอยากดึงพวกเรามา เพื่อดำเนินขั้นสุดท้ายของค่ายกลสังเวยเลือดสิบวิญญาณให้เสร็จสิ้น ไม่คิดว่าจะเจอกับเรื่องแบบนี้…หรือว่านี่จะเป็นโชคชะตา”

“นี่เป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้น มีเวลาอีกสิบห้าวันก่อนถึงวันที่ท่านผู้วิเศษจะคืนชีพ พวกเรายังมีโอกาส” ปีศาจมังกรเพลิงกล่าวเสียงทุ้ม “ครั้งนี้ข้าจะออกโรงด้วยตัวเอง นำประคำกักเก็บ หาเมืองใหญ่ของจักรวรรดิมุกดา แล้วดูดชาวไข่มุกหมื่นตัวไป ข้าไม่เชื่อว่าจะเคราะห์ร้ายเช่นนี้!”

ปีศาจผีเสื้อกับปีศาจหมีขาวโล่งใจเล็กน้อย ปีศาจมังกรเพลิงเป็นจักรพรรดิปีศาจที่รวดเร็วที่สุดในบรรดาเจ็ดปีศาจ ใช้ประคำกักเก็บดูดสิ่งมีชีวิตชาวไข่มุกหมื่นตัว เป็นเรื่องที่ง่ายดายยิ่งนัก

ในเมืองริ้วคลื่น สงครามใหญ่สะเทือนฟ้าที่ควรค่าให้บันทึกในประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิมุกดาได้สิ้นสุดลงแล้ว

เป่ยเหลียนกลับมาที่จวนของราชามุกดา ก่อนหน้านี้นางบีบยันต์หยกจนแหลก ขอกำลังเสริมจากหน่วยทหารเทวะของวังมังกร แต่เมื่อเห็นศึกปิดฉากลงแล้ว นางจึงใช้ยันต์ส่งสาร รายงานสถานการณ์ของที่นี่แก่หน่วยทหารเทวะ และขอให้พวกเขาเดินทางมาที่เจ็ดแดนภูตผี เพื่อค้นหาร่องรอยของจักรพรรดิปีศาจว่านฉงต่อไป

จันทราลาลับตะวันลอยขึ้น แค่วันเดียว ข่าวที่จักรพรรดิปีศาจสี่ตนถูกบั่นคอก็กระจายออกนอกเมืองริ้วคลื่น กระฉ่อนทั่วจักรวรรดิมุกดา จากนั้นจักรวรรดิมุกดาก็ตะลึงพรึงเพริด

ไม่ทันรู้ตัวอันหลินกลายเป็นวีรบุรุษของจักรวรรดิมุกดาอีกครั้ง

เขากับธิดามังกรน้อยถูกเหล่าไข่มุกขนานนามว่า ‘ดาวคู่มุกดา’

อันหลินคิดว่าฉายานี้ฟังดูไม่เลวทีเดียว เทียบกับเจ้าแห่งพิษ ดีกว่าเด็กเส้นที่เส้นใหญ่ที่สุดอะไรพวกนั้นเป็นไหนๆ เป็นรองแค่สมญานามอย่างเซียนกระบี่อันหลิน

ในสวนดอกไม้ของราชามุกดา อันหลินเห็นเป่ยเหลียนที่นั่งเล่นกับปลาริมธารอีกครา

“สวัสดี ดาวมุกดา!”

อันหลินเดินเข้าไปทักทายยิ้มๆ

เป่ยเหลียนเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่เดินเข้าด้วยรอยยิ้มแวบหนึ่ง ก่อนจะหลุบตาลง ใช้กิ่งไม้เขี่ยปลาทองริมธารต่อ แต่ริมฝีปากจิ้มลิ้มชุ่มชื่นกลับเผยอออกเล็กน้อย เป่าลมใส่ปลาทองในบ่อน้ำจนเกิดริ้วคลื่นเป็นระลอกๆ

ไหนเล่าจะรู้ว่าปลาทองเหล่านี้ไม่ตกใจหนีไม่พอ กลับดึงดูดปลาให้แหวกว่ายมายิ่งขึ้น

“ท่าทางเจ้าจะเป็นที่รักใคร่นะ ปลาชอบเจ้ากันหมดเลย” อันหลินเดินเข้าไปหานางแล้วพูดอย่างประหลาดใจ

เป่ยเหลียนไม่สนใจ ใช้กิ่งไม้เขี่ยผิวน้ำต่อไป

อันหลินก็เป่าลมใส่ปลาในบ่อน้ำเช่นกัน จากนั้นปลาเหล่านั้นก็ว่ายหนี “เอ๊ะ…ทำไมข้าถูกรังเกียจเล่า มีกลิ่นปากหรือ เพิ่งแปรงฟันเมื่อครู่นี้นี่เอง!”

เป่ยเหลียนยกมุมปากขึ้น ในที่สุดก็ปริปาก “ปลามีความคุ้นเคยกับเผ่าพันธุ์มังกรแต่กำเนิด ย่อมไม่เหมือนกัน จริงสิ…ไยเมื่อครู่เจ้าเรียกข้าว่าดาวมุกดา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน