ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 281

ทุกคนออกเดินทางอีกครั้ง เหาะไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ

ภูตผียังคงปรากฏตัวเป็นครั้งคราว แถมความสามารถก็แก่กล้าขึ้นเรื่อยๆ

ส่วนใหญ่ภูตผีก่อนหน้านี้ล้วนมีระดับกายแห่งมรรค ตอนนี้เริ่มพบเจอภูตผีระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณบ้างแล้ว

พรึ่บ! ลำแสงดำสนิทดุจหุบเหว รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด ฉีกร่างของผีแปดแขนตนหนึ่งเป็นสองท่อนในพริบตา

ตอนนี้อันหลินแข็งแกร่งมากแล้ว ต่อให้เป็นภูตผีระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณก็ต้านทานการโจมตีแสนธรรมดาของเขาไม่ได้

ตอนนี้หยินอวี่นับว่าเชื่อคำพูดของอันหลินแล้วจริงๆ แต่นางไม่เข้าใจว่า อยู่ในระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณเหมือนกัน แต่ไยความแตกต่างระหว่างทั้งสองถึงได้แตกต่างกันขนาดนี้

นางเป็นถึงอัจฉริยะที่มีสายเลือดของเผ่าพันธุ์มังกรเชียวนะ!

โอ๊ะ ไม่สิ ตอนนี้ใช้คำว่าอัจฉริยะมานิยามตัวเองไม่ได้แล้ว…

หยินอวี่บีบหน้าขาวผ่องเป็นยองใยของตัวเอง ใบหน้าเศร้าสลด

“พี่อันดูนั่นเร็ว น่าจะเป็นกะโหลกยักษ์ข้างหน้านั่นแหละ!”

ดวงตาของเจ้าอัปลักษณ์ดุจคบเพลิง มือชี้ด้านหน้า มีกะโหลกสีดำขนาดห้าถึงหกจั้งอยู่ตรงนั้น

กะโหลกชิ้นนี้มีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับกะโหลกของมนุษย์ หากมองจากภาพความทรงจำแล้ว เป็นกะโหลกของแม่ทัพกองทัพผีแห่งจื่อซิง

ตาของอันหลินลุกวาว ทะยานลงไปหากะโหลกแล้วเดินไปทางตะวันตกสี่สิบเก้าก้าว เท้ากระทืบพื้นอย่างแรง

ครืน!

ชั่วขณะที่ผิวดินสั่นสะเทือน ประตูมิติสีขาวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทุกคน

หยินอวี่มองอันหลินอย่างไม่อยากเชื่อสายตา “เมื่อก่อนพวกเจ้าเคยมาที่นี่หรือ”

อันหลินไม่ตอบ ชิงก้าวเข้าไปในประตูก่อน

เสียงของหยินอวี่สะดุดกึก ตามหลังไปอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง

เมื่อมิติผันแปร มิติที่พลังปราณหนาแน่นก็ปรากฏตรงหน้าทุกคน

โครงกระดูกมโหฬารที่ยาวหลายร้อยจั้งตั้งอยู่บนพื้นเงียบเชียบ

รอบตัวมันเต็มไปด้วยหญ้าเขียวขจีกับดอกไม้ ความมีชีวิตชีวาผสานกับความวิเวกวังเวง มันงดงามและเงียบสงบไปอีกแบบ

“นี่เป็น…กระดูกของอิงหลงหรือ” หยินอวี่เบิกตากว้าง เสียงเริ่มสั่นเครือ ไม่อาจนิ่งเฉยได้อีกต่อไป

อิงหลงทุกตัวล้วนมีสถานะที่สูงส่งอย่างยิ่งในเผ่าพันธุ์มังกร และเห็นได้ชัดว่าอิงหลงตัวนี้เป็นสุดยอดผู้แข็งแกร่งที่วายชนม์ในสนามรบบรรพกาลยามสู้รบ

อันหลินเดินไปยืนข้างกะโหลกของโครงกระดูก ย่อตัวนั่งลงแล้วมองแวบหนึ่ง จากนั้นใบหน้าก็ฉายความดีใจ

เห็นใต้ศีรษะมังกรมีเถาวัลย์โบราณที่ส่องแสงสีม่วง แลดูเกลี้ยงเกลาแวววาวหลากหลายเส้น

นี่ก็คือเถาวัลย์ม่วงที่เขาต้องการตามหา

เถาวัลย์ม่วงดูดซึมพลังหยินของอิงหลง มักจะเจริญเติบโตใต้กะโหลกของอิงหลง

เขาไม่คิดเลยว่าเกือบหมื่นปีให้หลัง จำนวนของเถาวัลย์ม่วงเยอะกว่าเมื่อก่อนหลายเท่าตัว

อันหลินนำเถาวัลย์โบราณทั้งหมดไปอย่างคล่องแคล่วชำนาญแล้วเก็บไว้ในแหวนมิติ

จากนั้นมายังบริเวณกระดูกสันหลังของอิงหลง ใช้พลังสร้างรูเล็กๆ รูหนึ่ง นำเลือดสีแดงแกมทองออกมาหนึ่งชั่ง

เลือดบริสุทธิ์เหล่านี้ของอิงหลงจะมีอยู่แค่ภายในกระดูกสันหลังเท่านั้น มีความเป็นอมตะ จึงสามารถดำรงอยู่ผ่านกาลเวลานับหมื่นปีได้

“นี่…เจ้ากำลังทำให้บรรพชนด่างพร้อยอยู่น่ะ!”

หยินอวี่เห็นว่าแม้แต่เลือดอมตะในกายอิงหลงอันหลินก็ไม่ละเว้น จึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

อันหลินกลอกตาใส่หยินอวี่ “ไม่ต้องห่วง ข้าใช้พลังปราณตรวจดูแล้ว ข้างในยังมีเลือดอีกสามชั่ง”

เลือดอิงหลงเป็นส่วนหนึ่งที่มีมูลค่าที่สุดของเผ่าพันธุ์มังกร เลอค่ายิ่งนัก

ตอนนั้นเสิ่นอิงเป็นธิดามังกรสวรรค์แห่งเผ่าพันธุ์มังกร ด้วยความเคารพในบรรพชน จึงเอาไม่มาก นำเลือดไปเพียงชั่งเดียวเท่านั้น

เมื่อได้ยินคำพูดของหยินอวี่ อันหลินหยุดคิดครู่หนึ่ง คิดว่าทำแบบนี้ไม่ถูกจริงๆ ด้วย

เขาเดินไปหากระดูกสันหลังอีกครั้ง ดูดเลือดออกมาเพิ่มอีกหนึ่งชั่ง

เสิ่นอิงเป็นมังกร มีใจเคารพยำเกรง

แต่เราเป็นมนุษย์ จะเคารพมังกรตัวหนึ่งไปทำไมกัน!

อืม เลือดสองชั่ง อีกชั่งไว้สำรอง…

หยินอวี่เห็นภาพที่อันหลินดูดเลือดเพิ่มอีกชั่งก็หน้ามืด หน้าอกกระเพื่อมอย่างแรง ชัดเจนว่าได้รับการกระทบกระเทือนอีกแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน