ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม นิยาย บท 284

ตูม!

จุดชีพจรลมปราณของมังกรเพลิงถูกทะลวง หมดสิ้นเรี่ยวแรง ตกลงพื้นอย่างจัง กระแทกจนเกิดหลุมขนาดใหญ่

“ท่านผู้วิเศษที่เจ้าพูดถึงเมื่อครู่ ใช่จอมปีศาจหรือไม่”

อันหลินยืนอยู่บนลำคอของมังกรปีศาจ กระบี่พิชิตมารจ่ออยู่ที่ศีรษะ เอ่ยถามจากมุมสูง

มังกรปีศาจฮึดฮัดในลำคอ “อย่าคิดจะล้วงข้อมูลไปจากปากข้า!”

“งั้นหรือ เช่นนั้นเจ้าก็ไปตายเสียเถอะ!” กระบี่พิชิตมารของอันหลินระเบิดลำแสงสีดำ

“อ๊าก! อย่าฆ่าข้า! ข้ายอมพูดแล้ว ท่านผู้วิเศษก็คือจอมปีศาจแห่งเกาะปีศาจนั่นแหละ!” มังกรปีศาจหดคอ เห็นได้ชัดว่ารู้สึกถึงจิตสังหารจากทางด้านหลัง

ทำไมมันถึงเหาะได้เร็วที่สุดในบรรดาจักรพรรดิปีศาจทั้งหลาย นั่นเป็นเพราะหนีไวจึงจะมีชีวิตรอดอย่างไรเล่า! หากพูดว่ามันเหาะได้เร็วที่สุด ความจริงแล้วก็เพราะว่ามันกลัวตายที่สุดนั่นเอง

“ที่แท้การจับชาวไข่มุกก็เพื่อคืนชีพให้กับจอมปีศาจงั้นหรือ งั้นเจ้าก็รู้ตำแหน่งของเกาะปีศาจใช่ไหม ทำสัญญาทาสกับข้า พาข้าไป” อันหลินพูดขึ้นมาอีกครั้ง

มังกรปีศาจเงียบงัน

กระบี่ของอันหลินระเบิดลำแสงสีดำอีกครั้ง “นี่หรือคำตอบของเจ้า งั้นก็ลาก่อน!”

“อ๊าก! อย่าฆ่าข้า! ได้…ได้ ข้ายอมทำพันธะสัญญาทาสกับเจ้า…” มังกรเพลิงหดหัว กัดฟันพูดอย่างอดสู

อันหลินพยักหน้า ใช้เลือดหยดหนึ่งจากนิ้วแล้วประสานอินอย่างต่อเนื่อง สลักแผนผังค่ายกล สุดท้ายเลือดก็หยดลงบนศีรษะของมังกรปีศาจ ซึมลงสู่ภายใน “ห้ามปฏิเสธ”

สัญญาทาสแตกต่างจากสัญญาสัตว์เลี้ยง เมื่อทำพันธะสัญญาทาส อันหลินในฐานะของผู้เป็นนาย จะสามารถบังคับให้ทาสทำได้ทุกอย่าง ทาสห้ามเกิดความคิดจะต่อต้านผู้เป็นนาย มิเช่นนั้นนายสามารถใช้พลังของพันธะสัญญาสังหารทาสได้ นี่เป็นสัญญาที่ไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง แต่เพื่อความอยู่รอด มังกรเพลิงจำต้องตอบตกลง

เมื่อสัมผัสได้ถึงสายใยที่ไร้รูปร่าง รวมถึงความรู้สึกที่ชีวิตของมังกรปีศาจอยู่ในกำมือ ในที่สุดอันหลินก็กระโดดลงมาอย่างพอใจ ตบหัวของมังกรปีศาจปุๆ แล้วพูดว่า “อยู่กับพี่ มีเนื้อให้กิน!”

มังกรปีศาจ “…”

ในตอนนั้นเอง ต้าไป๋กับเจ้าอัปลักษณ์ก็มาถึง เมื่อเห็นพี่อันทำสัญญาทาสกับมังกรปีศาจเสร็จแล้ว ต่างก็รู้สึกตกใจ ทาสระดับแปลงจิตขั้นกลาง ไม่ต้องพูดเลยว่าเท่ขนาดไหน

“เสี่ยวหลง ต่อไปเรียกข้าว่าพี่ไป๋! โฮ่ง!” ต้าไป๋พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

ปากของมังกรปีศาจกระตุกยิกๆ บัดซบ มังกรตกอับถูกสุนัขรังแกชัดๆ

อันหลินไม่ต่อความยาวสาวความยืด ให้มังกรปีศาจปล่อยชาวไข่มุกในประคำกักเก็บออกมา และหลังยึดประคำกักเก็บก็ให้มันนำทางไปยังเกาะปีศาจทันที

บนน่านน้ำที่ปกคลุมไปด้วยม่านหมอก จักรพรรดิปีศาจว่านฉง ปีศาจผีเสื้อกับปีศาจหมีขาวยืนอยู่กลางเกราะ รอการกลับมาของมังกรเพลิง

“เจ้าว่ามังกรหกปีกจะทำสำเร็จไหม” ปีศาจหมีขาวพูดอย่างกระวนกระวาย

“หึ เป็นถึงปีศาจทะเลระดับจักรพรรดิ ถ้าแม้แต่ไข่มุกหนึ่งหมื่นตัวก็จับมาไม่ได้ มันก็น่าขายหน้าเสียเหลือเกิน!” ปีศาจผีเสื้อพูดเสียงเย็น

ปีศาจหมีขาวเกาหัว “แต่ว่า ก่อนหน้านี้จักรพรรดิปีศาจถึงห้าตนอย่างพวกเจ้ายังจับมาไม่ได้เลย…”

ปีศาจผีเสื้อ “…ก็โชคไม่ดีนี่นา”

“แล้วเจ้าว่ามังกรหกปีกจะเคราะห์ร้ายหรือไม่” ปีศาจหมีขาวยังคงไม่วางใจ

ปีศาจผีเสื้อ “…หุบปากเน่าๆ ของเจ้าไปเสีย!”

จากนั้นทั้งคู่ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายคุ้นเคยที่ไม่ปิดบังอำพราง

ปีศาจผีเสื้อยิ้ม “ดูสิ มังกรหกปีกกลับมาอย่างปลอดภัยแล้วนี่ไง”

ปีศาจหมีขาวเงยหน้า เห็นร่างมหึมาร่างหนึ่งแหวกม่านหมอกมา

มันกำลังจะทักทาย กลับมองร่างบนหลังมังกรอย่างแน่นิ่งอยู่กับที่ “นั่นมัน…เหมือนจะมีคนอื่นอยู่บนหลังมังกรนะ”

“หือ” ปีศาจผีเสื้อเงยหน้า จากนั้นก็สูดหายใจดังเฮือก “พับผ่าสิ! พวกมันมาได้อย่างไร!”

ปีศาจหมีขาวชะงัก “เจ้าว่าอะไรนะ พวกเขาเป็นใคร”

มันหันหน้ามองปีศาจผีเสื้อ กลับพบแผ่นหลังที่หนีไปไกลแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน